2016.11.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2-2/4512-1-60/16-4/AD
z 22 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu 25 sierpnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z 28 września 2016 r. (data wpływu 30 września 2016 r.) oraz pismem z 3 listopada 2016 r. (data wpływu 8 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania zwrotu nieruchomości w związku z ugodą sądową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania zwrotu nieruchomości w związku z ugodą sądową. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 28 września 2016 r. (data wpływu 30 września 2016 r.) o wskazanie, że dotyczy on stanu faktycznego, a także pismem z 3 listopada 2016 r. (data wpływu 8 listopada 2016 r.) o uzupełnienie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest firmą deweloperską. W ramach prowadzonej działalności Spółka wybudowała budynek mieszkalny wielorodzinny z miejscami postojowymi w garażu podziemnym.

W dniu 15 października 2012 r. aktem notarialnym dokonano sprzedaży lokalu mieszkalnego znajdującego się w tym budynku oraz miejsca postojowego Państwu X. Sprzedaż /wcześniej płacone zaliczki/ została opodatkowana podatkiem VAT odpowiednio 8% – lokal mieszkalny oraz 23% – miejsce postojowe.

Pismem z dnia 10 grudnia 2014 r. Państwo X odstąpili od umowy sprzedaży. Ponieważ Spółka nie wyraziła zgody sprawa trafiła do Sądu – Państwo X złożyli pozew przeciwko Spółce. Przedmiotem sporu były roszczenia z tytułu rękojmi za wady.

W dniu 15 kwietnia 2016 r. została zawarta ugoda sądowa, zgodnie z postanowieniami której Państwo X oraz strona pozwana, tj. Spółka ustalili, że powodowie z dniem 10 grudnia 2014 r. skutecznie odstąpili od umowy sprzedaży z dnia 15 października 2012 r. W związku z powyższym, zgodnie z ugodą, Państwo X przenieśli z powrotem na rzecz Spółki prawo własności lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego, a Spółka zwróciła cenę sprzedaży. Ponieważ ugoda została zawarta przed sądem przeniesienie własności nie wymagało dodatkowo formy aktu notarialnego. Zgodnie z ugodą Państwo X opuścili, opróżnili i wydali Spółce nieruchomość do 20 maja 2016 r.

Spółka wystawiła fakturę korygującą dokumentującą zwrot nieruchomości z datą podpisania umowy sądowej, tj. 15 kwietnia 2016 r.

W chwili obecnej Spółka zamierza ponownie sprzedać zwróconą nieruchomość.

W uzupełnieniu wniosku z 28 września 2016 r. (data wpływu 30 września 2016 r.) Zainteresowany wskazał, że:

W stosunku do przedmiotowego lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (Spółka była i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT – czynnym i przy budowie budynku, w którym znajdują się przedmiotowe lokale odliczała VAT z faktur dokumentujących zakupy związane z budową).
Po zawarciu ugody i zwrocie lokalu mieszkalnego przez Państwo X Spółka poniosła wydatki na zakup i montaż drzwi, montaż paneli podłogowych, montaż płytek i armatury sanitarnej oraz malowanie – wydatki zostały poniesione w okresie lipiec-wrzesień 2016 r. Wydatki wynosiły łącznie kwotę ok. 10.000,00 netto i nie przekroczyły 30% wartości początkowej.
Ponieważ Spółka stoi na stanowisku, że sprzedaż lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego będzie opodatkowana VAT – w konsekwencji uważa, że ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących ww. wydatki i na bieżąco odlicza VAT w deklaracjach VAT-7.
Na moment zwrotu nieruchomości doszło do częściowego rozliczenia nakładów poniesionych przez Państwo X. Państwo X kupili lokal mieszkalny w stanie deweloperskim (nie „pod klucz”). W piśmie procesowym Państwo X określili wartość poniesionych nakładów na lokal mieszkalny na kwotę 88.505,20 zł. W wyniku zawartej ugody Państwu X oprócz ceny sprzedaży wynikającej z aktu notarialnego z dnia 15 października 2012 r. została zwrócona kwota 46.999,40 zł stanowiąca część żądanego wcześniej odszkodowania. Kwota 46.999,40 zł obejmuje łącznie koszty nakładów poniesionych na lokal oraz koszty opinii i ekspertyz bez wyszczególnienia konkretnych kwot zwrotu nakładów oraz konkretnych kwot zwrotu kosztów ekspertyz i opinii.
Lokal mieszkalny będący przedmiotem dostawy jest zaliczany do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (powierzchnia użytkowa mieszkania 56,8 m²).
Lokal mieszkalny będący przedmiotem dostawy znajduje się w budynku mieszkalnym wielorodzinnym sklasyfikowanym według PKOB pod symbolem 1122.
Miejsce postojowe będące przedmiotem dostawy znajduje się w podziemnym garażu wielostanowiskowym (lokalu niemieszkalnym) w opisanym w pkt 5 budynku mieszkalnym wielorodzinnym sklasyfikowanym wg PKOB pod symbolem 1122.
Miejsce postojowe może stanowić przedmiot samodzielnego obrotu (nie jest objęte jedną księgą wieczystą z lokalem mieszkalnym).

W uzupełnieniu wniosku z 3 listopada 2016 r. (data wpływu 8 listopada 2016 r.) Zainteresowany wskazał, że:

Od wydatków poniesionych na wybudowanie przedmiotowego lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Wydatki poniesione przez Spółkę w 2016 r. po zwrocie mieszkania przez Państwa X na zakup i montaż drzwi, montaż paneli podłogowych, montaż płytek i malowanie w kwocie netto 9.073,00 zł (więcej wydatków nie jest przewidywane) oraz zwrócona na podstawie ugody sądowej kwota 49.999,40 zł obejmująca zwrot części nakładów na lokal mieszkalny poniesionych przez Państwa X, zdaniem Spółki nie stanowią ulepszenia w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – zgodnie z przepisami ww. ustawy ulepszenie dotyczy środków trwałych natomiast przedmiotowy lokal mieszkalny i miejsce postojowe nigdy nie były i nie są środkami trwałym Spółki.
Suma kwot 9.073,00 oraz 46.999,40 przekracza 30% wartości wytworzenia lokalu mieszkalnego netto (koszty budowy przypadające na przedmiotowy lokal mieszkalny wynosiły 154.540,21 zł). Zdaniem Spółki „wartość początkowa” odnosi się do środków trwałych i nie ma w tym przypadku zastosowania.
Od rozliczonych nakładów w kwocie 46.999,40 zł Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Lokal mieszkalny oraz miejsce postojowe nie stanowiły i nie stanowią środków trwałych Spółki – traktowane są jak towar handlowy.
Przed sprzedażą zarówno lokal mieszkalny, jak i miejsce postojowe nie były i nie będą przedmiotem najmu, dzierżawy itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo postąpiła wystawiając fakturę korygującą dokumentującą zwrot lokalu, czy zwrot nie miał wpływu na VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, należało wystawić fakturę korygującą aby prawidłowo udokumentować przebieg transakcji, tj. zwrot towaru (nieruchomości) – w opisanej sytuacji nie należy traktować ponownego przyjęcia na stan nieruchomości jako nabycia nieruchomości od osoby fizycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie „towaru” ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wyjaśnić należy, że istota dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy polega na „przeniesieniu prawa” do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie „rozporządzanie towarami jak właściciel” należy rozumieć szeroko, będzie to zatem każde przeniesienie uprawnienia do prawnego dysponowania towarem, ale nie tylko. Przepis ustawy o podatku od towarów i usług ma bowiem zastosowanie do każdego przeniesienia prawa na inną stronę, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak, jak właściciel. Powyższe dotyczy nawet sytuacji, gdy przeniesienie prawa do rozporządzania towarem nie wiąże się z przeniesieniem własności w sensie cywilistycznym. Znajduje to wyraz w zawartej w treści przepisu formule „jak właściciel”, co implikuje możliwość uznania za dostawę towarów również owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą bez względu na to, czy w rzeczywistości w ślad za tym doszło do przeniesienia prawa własności.

Podkreślenia wymaga jednak, że w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” nie oznacza jego interpretowania jedynie w sensie ekonomicznym. Z użytego w tych przepisach zwrotu wynika bowiem, że z dostawą towarów mamy do czynienia nie tylko gdy dochodzi do przejścia prawa własności towaru, co oznacza, że do dostawy towarów dochodzi zawsze, gdy następuje przeniesienie własności towaru w sensie prawnym (cywilistycznym), ale także w każdym innym przypadku, gdy podatnik przeniesie faktyczne lub ekonomiczne władztwo nad rzeczą na inny podmiot, a nabywca towaru będzie miał swobodę w dysponowaniu (rozporządzaniu) rzeczą, tak jakby był jej właścicielem (vide uchwała w składzie 7 sędziów NSA z dnia 12 października 2015 r.), sygn. akt I FPS 1/15.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (dalej: Spółka) w ramach prowadzonej działalności wybudował budynek mieszkalny wielorodzinny z miejscami postojowymi w garażu podziemnym.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy postąpił prawidłowo wystawiając fakturę korygującą dokumentującą zwrot lokalu.

W pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć czy w przedmiotowej sprawie istnieją przesłanki do obniżenia podstawy opodatkowania.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Art. 29 ust. 10 pkt 2 ustawy, wymienia m.in. wartość zwróconych towarów. Należy zatem zwrócić uwagę, czy w przedstawionym stanie faktycznym nastąpił zwrot lokalu mieszkalnego oraz miejsca postojowego, czy też nastąpiły inne okoliczności, które nie uprawniają Wnioskodawcy do obniżenia kwoty podatku należnego.

Termin „zwrot towaru” nie został zdefiniowany w ustawie o podatku od towarów i usług. W potocznym znaczeniu nie jest jednak trudny do zinterpretowania i oczywistym jest, że zwrot towaru następuje wówczas, gdy odbiorca towaru zwraca go dostawcy z zamiarem zniwelowania skutków stosunku zobowiązaniowego, w realizacji którego nastąpiła dostawa. Te zewnętrzne znamiona czynności nie są jednak wystarczające dla ustalenia, czy nastąpił zwrot towaru, ponieważ odpowiada im również sytuacja, w której odbiorca towaru dokonuje później jego dostawy na rzecz swego wcześniejszego dostawcy. Zachodzą wówczas dwie odrębne dostawy, a nie ma zwrotu. Czynnikiem pozwalającym na rozróżnienie tych sytuacji jest zamiar stron.

W przedmiotowej sprawie w dniu 15 kwietnia 2016 r. została zawarta ugoda sądowa, zgodnie z postanowieniami której Państwo X oraz strona pozwana, tj. Spółka ustalili, że powodowie z dniem 10 grudnia 2014 r. skutecznie odstąpili od umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz miejsca postojowego z dnia 15 października 2012 r. W związku z powyższym, zgodnie z ugodą, Państwo X przenieśli z powrotem na rzecz Spółki prawo własności lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego, a Spółka zwróciła cenę sprzedaży.

W tym stanie rzeczy należy przyjąć, że w wyniku zawartej ugody sądowej Państwo X skutecznie odstąpili od umowy sprzedaży. W ostateczności nie doszło do umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz miejsca postojowego, a przedmiot niezrealizowanej umowy został zwrócony Wnioskodawcy. W przedmiotowej sprawie nie doszło więc do nowego zobowiązania, lecz do zwrotu towaru.

W konsekwencji powyższego zaistniały przesłanki do obniżenia przez Wnioskodawcę podstawy opodatkowania.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 – jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z kolei art. 106j ust. 2 ustawy stwierdza, że faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku, bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych tak, aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Biorąc zatem pod uwagę fakt, że w przedmiotowej sprawie doszło do zwrotu towaru, to Wnioskodawca miał podstawy do wystawienia faktury korygującej sprzedaż dokonaną w dniu 15 października 2012 r., o ile sprzedaż lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego została udokumentowana fakturą VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że jak stanowi art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy).

W myśl art. 29a ust. 15 ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4 (art. 29a ust. 16).

Z literalnej wykładni cytowanego art. 29a ust. 13 ustawy wynika, że warunkiem obniżenia przez sprzedawcę kwoty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej, jest posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę (z zastrzeżeniem art. 29a ust. 15 ustawy).

Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, a nabywca musi potwierdzić jej otrzymanie, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z jej wystawieniem. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

Przytoczone regulacje stanowią, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatek należny, muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą.

Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Wskazać przy tym należy, że ustawodawca nie sprecyzował, w jakiej formie nabywca ma dokonać potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Potwierdzenie otrzymania przez nabywcę towarów i usług faktury korygującej może być dokonane w dowolnej formie, np. poprzez zwrotne potwierdzenie odbioru wysłanej pocztą – w formie listu poleconego – przesyłki zawierającej fakturę korygującą, może to być odrębne pisemne potwierdzenie otrzymania faktury korygującej, również w formie elektronicznej, lub przesłana zwrotnie kopia podpisanej faktury korygującej. Żaden przepis nie określa specjalnej formy, w jakiej potwierdzenie odbioru faktury korygującej byłoby wymagane. Istotne jest, aby sprzedawca towarów lub usług, dla celów rozliczenia podatku należnego od sprzedaży posiadał informację, z której jednoznacznie wynika, że nabywca otrzymał fakturę korygującą sprzedaż.

Należy wskazać, że faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, gdy odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów i usług.

Podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.

W praktyce zdarzają się sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji, ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania tej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

Istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Innymi słowy faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, zwrotu sprzedawcy towarów i opakowań, a także zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty oraz w sytuacji gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym i samowolnym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy. Ponadto, faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur, bowiem celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy, należy stwierdzić, że w celu prawidłowego rozliczenia przez Wnioskodawcę zwrotu na jego rzecz towaru (lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego), powinien on skorygować faktury dokumentujące te dostawy (w tym faktury dokumentujące otrzymane zaliczki przed wydaniem towarów) poprzez wystawienie faktury korygującej. Zatem wystawiając fakturę korygującą Wnioskodawca postąpił prawidłowo.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na założeniu, że transakcja sprzedaży lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego oraz wpłacane na poczet tej transakcji zaliczki zostały udokumentowane przez Wnioskodawcę fakturami VAT.

Dodatkowo wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to m.in. kwestii rozliczenia i dokumentowania nakładów poniesionych na lokal przez Państwa X.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej dokumentowania zwrotu nieruchomości w związku z ugodą sądową.

Rozstrzygnięcie dotyczące opodatkowania sprzedaży nieruchomości zawarte zostało w odrębnej interpretacji z dnia 22 listopada 2016 r. o nr: ILPP2-2/4512-1-60/16-5/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin