Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.750.2016.1.RM
z 15 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2016 r. (data wpływu 7 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

F. sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiadającym ważny nr VAT UE dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, działającym w branży opakowań.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów (dalej: WNT) od swoich kontrahentów będących podatnikami podatku od wartości dodanej z innych państw członkowskich Unii Europejskiej (dalej: kontrahenci).

Zakupione w ten sposób towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem do towarów i usług.

Kontrahenci spółki dokumentują sprzedaż towarów fakturami VAT. Faktury są wystawiane w momencie wysyłki towaru i wpływają do spółki przed fizyczną dostawą, która następuje w ciągu kilku dni.

W takiej sytuacji spółka rozpoznaje powstanie obowiązku podatkowego z tytułu WNT z chwilą wystawienia FV.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 31a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca do ustalenia podstawy opodatkowania przyjmuje średni kurs EURO ogłaszany przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Kurs ten stosuje, do wyceny towarów przyjmowanych na magazyn dokumentem PZ w dniu dostawy.

Spółka podatek należny oraz naliczony wykaże w deklaracji za miesiąc, w którym w stosunku do zakupionych towarów powstał obowiązek podatkowy, czyli w deklaracji VAT-7 składanej do 25 dnia miesiąca następnego. Przykładowo Kontrahent 20 września wystawia fakturę VAT i wysyła towar. Spółka otrzymuje FV drogą mailową 20 września, towar zostaje fizycznie dostarczony 25 września. Obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstaje 20 września, a do ustalenia podstawy opodatkowania spółka stosuje średni kurs EURO z dnia 19 września.

Spółka odliczy podatek naliczony w deklaracji podatkowej VAT-7 za wrzesień składanej do 25 października.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w tak zaistniałym stanie faktycznym, przyjęty przez spółkę sposób rozliczania transakcji WNT, określania daty powstania obowiązku podatkowego na dzień wystawienia FV, oraz daty zastosowanego do ustalania podstawy opodatkowania kursu waluty, na dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego jest prawidłowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, sposób określania przez Spółkę daty powstania obowiązku podatkowego, oraz daty zastosowanego do obliczenia podstawy opodatkowania kursu waluty jest prawidłowy.

Za właściwe uznaje także, odliczenie podatku naliczonego według ogólnej zasady, tj. w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy, czyli w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym została wystawiona faktura VAT.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 9

1. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
   
2. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:
   1. nabywcą towarów jest:
      
      
      1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
         
      2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
      
      - z zastrzeżeniem art. 10;
      
   2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   
   

Art. 20 ust. 5 ustawy mówi, że w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Tym samym obowiązek podatkowy powstaje:

1. 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia,
2. z chwilą wystawienia faktury - w przypadku gdy podatnik otrzymał fakturę wystawioną przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem ww. terminu.
   
   

Ustawodawca stosuje zasadę prymatu obowiązku podatkowego powstającego w związku z wystawieniem faktury przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy wewnątrzwspólnotowej. Jedynie niewystawienie faktury, względnie jej wystawienie po tym czasie, powoduje, iż obowiązek podatkowy powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy. Oznacza to w praktyce, iż w przypadku gdy nabywca towarów zadeklaruje obowiązek podatkowy 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu dostawy, a następnie, już po rozliczeniu podatku za ten okres, otrzyma fakturę, a faktura ta była wystawiona przed owym 15. dniem, wówczas podatnik ten będzie zobowiązany do dokonania stosownej korekty swojego rozliczenia.

Zatem w stanie faktycznym Wnioskodawcy, który otrzymuje FV przed dostawą towarów, obowiązek podatkowy powstanie zawsze w dniu wystawienia faktury.

Artykuł 30a ust. 1 stanowi, że do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11.

A zatem podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Dalsze warunki rozliczenia WNT przewiduje art. 86 ust. 10b pkt 2 Ustawy VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego można dokonać pod warunkiem, że podatnik:

1. otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
2. uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.
   
   

A zatem zdaniem Spółki sposób rozliczania przez nią transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów spełnia wszelkie warunki przewidziane w przepisach prawa i jest poprawny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   
   – z zastrzeżeniem art. 10;
   
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, co oznacza, że na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
  

• po drugie, towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na inne jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W myśl art. 20 ust. 5 ustawy - w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. (…).

Powyższe przepisy zobowiązują podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej, będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Tym samym obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Zatem, w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiadającym ważny nr VAT UE dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, działającym w branży opakowań. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów (WNT) od swoich kontrahentów, którzy są podatnikami podatku od wartości dodanej z innych państw członkowskich Unii Europejskiej (kontrahenci). Zakupione w ten sposób towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem do towarów i usług. Sprzedaż towarów Kontrahenci spółki dokumentują fakturami VAT. Faktury są wystawiane w momencie wysyłki towaru i wpływają do spółki przed fizyczną dostawą, która następuje w ciągu kilku dni.

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości m.in. w kwestii określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu realizowanych transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji gdy faktury wystawiane są przez dostawcę z innego kraju UE w chwili wysyłki towaru, a przed datą odbioru towaru przez Spółkę w Polsce, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia przedmiotowej faktury przez Kontrahenta. Zatem Wnioskodawca postępuje prawidłowo rozpoznając obowiązek podatkowy w realizowanych transakcjach WNT, w dacie wystawienia faktury przez dostawcę z innego kraju unijnego.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest również kwestia kursu waluty jaki należy zastosować do ustalania podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Jak wynika z wyżej cytowanych przepisów w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Jak wskazano w niniejszej interpretacji, w przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, obowiązek podatkowy powstaje co do zasady z chwilą wystawienia faktury przez kontrahenta. Zatem Wnioskodawca prawidłowo uznał, że do określenia podstawy opodatkowania VAT, zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy przeliczenia na złote należy dokonywać według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, czyli w analizowanej sprawie na dzień poprzedzający wystawienie faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego należy wskazać, że stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. c – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem, że podatnik:

1. otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
2. uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.
   
   

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy).

Z niniejszych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy pod warunkiem spełnienia przez podatnika określonych przesłanek. Po pierwsze, warunkiem odliczenia podatku naliczonego w momencie powstania obowiązku podatkowego jest otrzymanie przez podatnika faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy. Drugim warunkiem dającym prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie powstania obowiązku podatkowego jest uwzględnienie przez podatnika kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstanie w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy pod warunkiem spełnienia przez Wnioskodawcę przesłanek, o których mowa w art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy. Przy czym należy wskazać, że jak ustalono powyżej, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury przez zagranicznego kontrahenta. W konsekwencji, Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy na podstawie art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy w zw. z art. 86 ust. 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.