Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.756.2016.2.AP
z 28 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2016 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 29 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2016 r. (data wpływu 26 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z prowadzeniem bloga – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2016 r. za pośrednictwem platformy ePUAP został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z poźn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 12 października 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.756.2016.1.AP, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 12 października 2016 r. (data odbioru 21 października 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia z dnia 26 października 2016 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 26 października 2016 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą „…” w zakresie: „Specjalistycznego projektowania (PKD 74.10.Z)”. Działalność jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych, wg skali podatkowej. Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem VAT.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności chce prowadzić blog internetowy, który docelowo ma stanowić źródło przychodów. Działalność będzie polegała na prowadzeniu bloga o tematyce kulinarnej i podróżniczej, a przychody z działalności będą pochodzić z reklam zamieszczanych na stronie internetowej bloga. Blog będzie poruszał tematykę kulinarną i podróżniczą.

Blog będzie zawierał m.in.:

• przepisy kulinarne i opisy, jak przygotowywać potrawy,
  

• relacje z wyjazdów turystycznych i podróży z uwzględnieniem aspektów kulinarnych odwiedzanych miejsc,
  

• recenzje restauracji i punktów gastronomicznych.
  
  
  

Blog będzie prowadzony w celach zarobkowych. Przychody związane z prowadzeniem bloga będą pochodzić w głównej mierze z dzierżawy powierzchni reklamowej. W tym celu zostaną udostępnione reklamodawcom określone miejsca na stronie internetowej bloga. Miejsca te mogą być również udostępnione systemom reklamowym operującym w internecie (takim jak: …, czy …). Inne źródła dochodów z bloga to udział w kampaniach reklamowych i programach partnerskich (np. pisanie artykułów sponsorowanych). Dodatkowym dochodem będzie również sprzedaż licencji do dalszej publikacji na materiały prezentowane na blogu, w szczególności zdjęć i przepisów kulinarnych. Układ graficzny bloga oraz jego inne elementy graficzne (np. odpowiednio edytowane graficznie zdjęcia, ikony oraz graficzne prezentowanie treści) wykorzystywane na blogu będą przygotowywane osobiście przez Wnioskodawcę. W ten sposób Wnioskodawca będzie też za pomocą bloga promował swoją podstawową działalność, zachęcając potencjalnych nowych klientów do skorzystania z usług projektowania. Przychody, o których mowa powyżej, będą uzyskiwane na podstawie umów z reklamodawcami oraz operatorami systemów reklamowych. Wszystkie umowy będą zawierane w ramach prowadzonej działalności. Rozliczanie z kontrahentami będzie odbywało się na podstawie wystawionych przez Wnioskodawcę faktur VAT 23% z płatnością na rachunek bankowy lub płatnością gotówkową. Blog będzie prowadzony przez Wnioskodawcę regularnie (regularnie będą pojawiały się nowe artykuły i zdjęcia) oraz w sposób profesjonalny aby w ten sposób przyciągnąć jak największą liczbę czytelników.

W piśmie z dnia 26 października 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie specjalistycznego projektowania od dnia 1 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca dla celów rozliczeń podatkowych prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca wskazał, że do wydatków związanych z prowadzeniem bloga o tematyce kulinarno-podróżniczej można zaliczyć m.in.:

• rejestrację domeny, opłaty za serwer, zakup szablonu strony internetowej lub jego przygotowanie,
  

• sprzęt fotograficzny (aparat fotograficzny i akcesoria do niego itp., statyw, torba, obiektywy, oświetlenie) służący do przygotowania zdjęć (zdjęcia będą stanowić zasadniczą część materiału bloga),
  

• sprzęt wideo służący do przygotowania materiałów filmowych (filmy wideo będą stanowiły uzupełnienie i rozszerzenie zdjęć przedstawionych na blogu),
  

• składniki spożywcze, z których będą przygotowane potrawy prezentowane na blogu,
  

• akcesoria, przybory i urządzenia (w tym sprzęt AGD) służące do przygotowania potraw,
  

• elementy dekoracyjne służące wyeksponowaniu i lepszemu zaprezentowaniu przygotowanych potraw na zdjęciach i materiałach wideo publikowanych na blogu,
  

• wydatki związane z podróżami do miejsc, które będą opisywane na blogu; do nich można zaliczyć opłacenie hotelu lub innego wynajmowanego miejsca (np. noclegowego lub miejsca do gotowania), opłacanie kosztów podróży, takich jak bilety lotnicze, wynajęcie samochodu itp., usługi gastronomiczne, których recenzje znajdą się na blogu,
  

• wynagrodzenie dla osób współtworzących bloga; można tutaj wymienić tłumaczy oraz asystentów współpracujących, np. przy wyjazdach; tworzenie artykułów i wpisów, które będą atrakcyjne dla czytelników wymaga ponoszenia wyżej wymienionych kosztów, napisanie przepisu kulinarnego wymaga zakupu składników, z których potrawa zostanie przygotowana, akcesoriów potrzebnych do jej przygotowania oraz elementów dekoracyjnych, na których potrawa zostanie sfotografowana,
  

• wyjazd, na którym będą prezentowane potrawy typowe dla danego miejsca wymaga wynajęcia miejsca, gdzie Wnioskodawca będzie mógł gotować oraz pokrycia kosztów dojazdu w dane miejsce,
  

• recenzja restauracji lub punktu gastronomicznego będzie wymagała skorzystania z usługi kulinarnej (gastronomicznej) w tym lokalu.
  
  

Towary oraz usługi, które Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów będą wykorzystywane wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej i nie będą służyły do celów prywatnych. Po wykorzystaniu towary i usługi będące przedmiotem niniejszego wniosku nie będą odsprzedawane. Wszystkie opisane wydatki ponoszone będą w celu uzyskania przychodu. Aby blog był atrakcyjny dla czytelników, musi zawierać atrakcyjne treści. Tematyka bloga wpisuje się w obowiązujące aktualnie na rynku trendy. Przez publikację atrakcyjnych materiałów tekstowych i audiowizualnych zwiększa się liczba czytelników bloga, a to pociąga za sobą zwiększenie atrakcyjności bloga dla reklamodawców. Zarówno przygotowanie przepisów kulinarnych, jak i opisy wyjazdów turystycznych będą miały na celu zachowanie źródła przychodu jakim jest blog. Tematyka bloga jest bardzo interesująca dla potencjalnych reklamodawców. Artykuły i wpisy zamieszczane na blogu będą adresowane do szerokiej grupy odbiorców, w wieku od 20 do 55 lat, zainteresowanych zarówno gotowaniem (tematyką kulinarną), jak i tematyką podróżniczą. Zasięg grupy odbiorców jest bardzo atrakcyjny dla reklamodawców. Publikacje prezentowane na blogu mają zainteresować czytelników i spowodować, że będą oni często wracać na bloga Wnioskodawcy. Tym samym, będzie się zwiększała liczba wejść na stronę internetową. Im więcej wejść na stronę, tym bardziej popularny jest blog i tym samym jest miejscem atrakcyjnym dla reklamodawców. Mając dostęp do składników, akcesoriów kuchennych oraz elementów dekoracyjnych Wnioskodawca będzie w stanie przygotować atrakcyjne wizualnie potrawy, a dzięki sprzętowi fotograficznemu może je w odpowiedni sposób zaprezentować na stronie internetowej bloga. Wysoki poziom materiałów powinien zachęcić do zakupu licencji do dalszej publikacji przez potencjalnych klientów, oraz do ewentualnej dalszej współpracy. Wszystkie zakupione przez Wnioskodawcę towary/usługi będą sfinansowane z Jego środków własnych. Wnioskodawca będzie zwierał z reklamodawcami oraz operatorami systemów reklamowych umowy dotyczące dzierżawy powierzchni reklamowych na stronie internetowej prowadzonego bloga, umowy zlecenia lub o dzieło z reklamodawcami, którzy będą chcieli przeprowadzić kampanie reklamową na prowadzonym przez Wnioskodawcę blogu, a także umowy o współpracę. Wnioskodawca planuje również sprzedawać licencje do dalszej publikacji (m.in. na innych stronach internetowych oraz w prasie kulinarnej) na materiały prezentowane na blogu. W szczególności, na zdjęcia oraz przepisy kulinarne przygotowywane i wykonywane przez Wnioskodawcę. Dodatkowo, Wnioskodawca cały czas będzie prowadził swoją podstawową działalność, czyli „Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania”, przez co blog będzie też służył do jej promowania (Wnioskodawca będzie osobiście przygotowywał elementy graficzne, zdjęcia i fotomontaże, ikony i infografiki, które będą wykorzystywane na blogu) i poprzez to działanie planuje pozyskiwać klientów dla podstawowej działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z prowadzeniem bloga i tworzeniem artykułów, zdjęć i filmów na nim publikowanych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z prowadzeniem bloga, w tym koszty związane z napisaniem artykułów, zrobieniem zdjęć i filmów na nim publikowanych stanowią koszt uzyskania przychodu. Należy zauważyć, że prowadzenie bloga może stanowić działalność gospodarczą. Jak wynika z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych; dalej: „u.p.d.o.f.”, działalność gospodarcza (pozarolnicza działalność gospodarcza) oznacza działalność zarobkową, m.in. handlową lub usługową, prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nic są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 u.p.d.o.f.

Wykonywane czynności będą stanowić działalność gospodarczą, jeśli występują łącznie trzy warunki:

• charakter zarobkowy, tj. nastawienie na zysk,
  

• ciągłość wykonywania, tj. nie może to być działanie jednorazowe lub sporadyczne,
  

• zorganizowany (profesjonalny) charakter, np. posiadanie zorganizowanego stanowiska pracy, a także wybranie odpowiedniej formy funkcjonowania (działalność indywidualna lub w formie spółki).
  
  

Biorąc pod uwagę te aspekty, przychody z prowadzenia przez Wnioskodawcę bloga mogą stanowić działalność gospodarczą pod warunkiem spełnienia trzech wymienionych wyżej elementów, wymaganych dla kwalifikacji dokonywanych czynności jako działalności gospodarczej. Jeśli więc przychody z prowadzenia przez Wnioskodawcę bloga internetowego będą stanowić przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, to tym samym kosztami uzyskania przychodu z tej działalności będą wydatki poniesione w celu osiągnięcia tych przychodów. Zgodnie z art. 22 u.p.d.o.f, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Do wydatków związanych z prowadzeniem błoga o tematyce kulinarno-podróżniczej można zaliczyć m.in.:

• rejestrację domeny, opłaty za serwer, zakup szablonu strony internetowej lub jego przygotowanie,
  

• sprzęt fotograficzny (aparat fotograficzny i akcesoria do niego, np. statyw, torba, obiektywy, oświetlenie) służący do przygotowania zdjęć (zdjęcia będą stanowić zasadniczą część materiału bloga),
  

• sprzęt wideo służący do przygotowania materiałów filmowych (filmy wideo będą stanowiły uzupełnienie i rozszerzenie zdjęć przedstawionych na blogu),
  

• składniki spożywcze, z których będą przygotowane potrawy prezentowane na blogu,
  

• akcesoria, przybory i urządzenia (w tym sprzęt AGD) służące do przygotowania potraw,
  

• elementy dekoracyjne służące wyeksponowaniu i lepszemu zaprezentowaniu przygotowanych potraw na zdjęciach i materiałach wideo publikowanych na blogu,
  

• wydatki związane z podróżami do miejsc, które będą opisywane na blogu; do nich można zaliczyć opłacenie hotelu lub innego wynajmowanego miejsca (np. noclegowego lub miejsca do gotowania), opłacenie kosztów podróży, takich jak bilety lotnicze, wynajęcie samochodu itp., usługi gastronomiczne, których recenzje znajdą się na blogu,
  

• wynagrodzenie dla osób współtworzących bloga; można tutaj wymienić tłumaczy oraz asystentów współpracujących np. przy wyjazdach. Tworzenie artykułów i wpisów, które będą atrakcyjne dla czytelników wymaga ponoszenia wyżej wymienionych kosztów, napisanie przepisu kulinarnego wymaga zakupu składników, z których potrawa zostanie przygotowana, akcesoriów potrzebnych do jej przygotowania oraz elementów dekoracyjnych, na których potrawa zostanie sfotografowana,
  

• wyjazd, na którym będą prezentowane potrawy typowe dla danego miejsca wymaga wynajęcia miejsca, gdzie Wnioskodawca będzie mógł gotować oraz pokrycia kosztów dojazdu w dane miejsce,
  

• recenzja restauracji lub punktu gastronomicznego będzie wymagała skorzystania z usługi kulinarnej (gastronomicznej) w tym lokalu.
  
  

Wszystkie opisane wydatki ponoszone będą w celu uzyskania przychodu. Aby blog był atrakcyjny dla czytelników, musi zawierać atrakcyjne treści. Tematyka bloga wpisuje się w obowiązujące aktualnie na rynku trendy. Przez publikacje atrakcyjnych materiałów tekstowych i audiowizualnych zwiększa się liczba czytelników bloga, a to pociąga za sobą zwiększenie atrakcyjności bloga dla reklamodawców. Zarówno przygotowanie przepisów kulinarnych, jak i opisy wyjazdów turystycznych będą miały na celu zachowanie źródła przychodu jakim jest blog. Tematyka bloga jest bardzo interesująca dla potencjalnych reklamodawców. Artykuły i wpisy zamieszczane na blogu będą adresowane do szerokiej grupy odbiorców, w wieku od 20 do 55 lat, zainteresowanych zarówno gotowaniem (tematyką kulinarną), jak i tematyką podróżniczą. Zasięg grupy odbiorców jest bardzo atrakcyjny dla reklamodawców. Publikacje prezentowane na blogu mają zainteresować czytelników i spowodować, że będą oni często wracać na bloga Wnioskodawcy. Tym samym będzie się zwiększała liczba wejść na stronę internetową. Im więcej wejść na stronę, tym bardziej popularny jest blog i tym samym jest miejscem atrakcyjnym dla reklamodawców. Przedstawione wydatki spełniają zatem definicję wskazaną w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. jednocześnie nie są to wydatki wyłączone z kosztów uzyskania przychodu na mocy art. 23 ustawy. Nie można tych wydatków uznać za wydatki osobiste, ponieważ służą prowadzeniu bloga. Wymienione wydatki nie stanowią również kosztów reprezentacji. W kosztach uzyskanie przychodu pojawiają się wydatki na usługi gastronomiczne, których recenzje znajdą się na blogu, oraz zakup żywności i napojów, ale z pewnością wydatki te nie będą stanowiły kosztów reprezentacji. Zakup żywności jest niezbędny do przygotowania potraw prezentowanych na blogu, a napisanie recenzji danego lokalu wymaga skorzystania z jego usługi gastronomicznej. Do kosztów uzyskania przychodu nie będą zaliczane wydatki o charakterze osobistym. Uwzględniane w kosztach będą tylko wydatki związane prowadzeniem bloga oraz przygotowaniem artykułów, zdjęć i filmów, które zostaną na nim opublikowane. Produkty, przedmioty, akcesoria i urządzenia wymienione powyżej wykorzystywane będą wyłącznie do działalności gospodarczej i nie będą służyć prywatnym celom wnioskodawcy ani osób trzecich. Wnioskodawca uważa, że skoro przychody z prowadzonego przez Niego bloga będą stanowić przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, to tym samym wydatki poniesione w celu osiągnięcia tych przychodów będą kosztami uzyskania przychodu z tej działalności. Jednocześnie w wielu przypadkach trudno będzie przypisać koszt do przychodu. Bezpośredni związek może zaistnieć tylko w przypadku wpisu/artykułu sponsorowanego, gdy reklamodawca zleci zrecenzowanie, np. konkretnego miejsca.

Powołując się na wcześniejsze interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB1/4511-315/16-2/AM, Nr ITPPB1/4511-1035/15-2/AK, Nr IPPB1/4511-325/16-2/AM, Nr IPPB1/4511-382/16-4/AM oraz przedstawiając powyższą argumentację, Wnioskodawca uważa, że wydatki związane z prowadzeniem bloga i tworzeniem artykułów, zdjęć i filmów, które będą na nim publikowane, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy, ma charakter ogólny, natomiast unormowania odnoszące się do kosztów są rozlegle i charakteryzują się znacznym stopniem komplikacji.

Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy, podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: „zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
  

• został właściwie udokumentowany;
  

• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt niewymienienia określonego wydatku w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz biorąc pod uwagę przedstawione unormowania prawne, uznać należy, że wbrew zaprezentowanemu stanowisku Wnioskodawcy dotyczącemu zasadności ponoszenia przez Niego wydatków związanych z prowadzeniem bloga, w ocenie Organu, przedmiotowe wydatki nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że dzielenie się własnymi spostrzeżeniami, opiniami i informacjami, które są publikowane na blogu de facto nie powodują powstania przychodu. Przychód może powstać dopiero w momencie udostępnienia powierzchni na stronie internetowej prowadzonego przez Wnioskodawcę bloga celem promowania swoich produktów przez potencjalnych reklamodawców.

Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki z tytułu prowadzenia bloga należy ocenić, jako wydatki mające charakter osobisty, niespełniające kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Z oczywistych, więc względów, tego rodzaju wydatki nie mogą pozostawać w jakimkolwiek związku z przesłankami działania, które można by uznać za ukierunkowane na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła z tytułu prowadzenia bloga. Źródłem przychodu nie jest bowiem samo prowadzenie bloga lecz udostępnienie powierzchni reklamowej.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Dodatkowo, tutejszy Organ zaznacza, że przeanalizował powołane przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, jednakże zauważa, że Minister Rozwoju i Finansów zmienił ww. interpretacje indywidualne, gdyż stwierdził ich nieprawidłowość.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Rozwoju i Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.