Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.679.2016.3.SR
z 28 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2016 r. (data wpływu 6 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 5 października 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.679.2016.1.SR, Organ podatkowy na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawcy o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 października 2016 r., natomiast w dniu 17 października 2016 r. wpłynęło uzupełnienie ww. wniosku (data nadania 13 października 2016 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 18 stycznia 2011 r. zmarła matka Wnioskodawcy. Była ona właścicielką lokalu mieszkalnego (spółdzielcze własnościowe prawo) w …, które zamieszkiwała razem z bratem Wnioskodawcy.

Po jej śmierci Wnioskodawca wraz z bratem zostali spadkobiercami. W dniu 25 maja 2011 r. Wnioskodawca wraz z bratem wystąpili z wnioskiem do Sądu Rejonowego w … o stwierdzenie nabycia spadku. Zgodnie z postanowieniem Sądu, Wnioskodawca oraz Jego brat nabyli po 1/2 części spadku (w skład którego wchodziła jedna nieruchomość – ww. mieszkanie), każdy z dobrodziejstwem inwentarza. Postanowienie spadkowe uprawomocniło się w dniu 15 lipca 2011 r. Niestety okazało się, że mieszkanie jest obciążone hipoteką, jednak Wnioskodawcy i Jego brata nie było stać na spłatę i razem z bratem postanowili je sprzedać, a z pieniędzy ze sprzedaży wyremontować mieszkanie Wnioskodawcy, tak żeby Jego brat mógł się do Niego wprowadzić. Brat był bezrobotny, otrzymywał rentę socjalną.

Brat Wnioskodawcy zmarł w dniu 16 maja 2012 r., tuż przed sfinalizowaniem sprzedaży. Wnioskodawca został jedynym spadkobiercą ww. lokalu mieszkalnego, był zmuszony do ponownego wystąpienia o prawne potwierdzenie nabycia spadku. Wnioskodawca wraz z żoną postanowili udać się do notariusza, gdzie został sporządzony akt notarialny poświadczenia dziedziczenia po zmarłym bracie. W dniu 6 sierpnia 2012 r. została zawarta umowa sprzedaży lokalu przy ul. ….

Mieszkanie zostało sprzedane za kwotę 100 000 zł, ale by móc je sprzedać Wnioskodawca musiał pożyczyć pieniądze na uregulowanie hipoteki: 20 000 zł, zapłacić zaległy czynsz ok. 2 000 zł i energię (prąd w mieszkaniu był odłączony). Po tych opłatach zostało ok. 75 000 zł. Wnioskodawca podkreśla, że z matką przed jej śmiercią, nie miał dobrego kontaktu przez pożyczkę, którą zaciągnął w banku dla niej, a ona jej nie spłacała. Miał przez to wizytę komornika. Okazało się, że matka Wnioskodawcy miała wiele pożyczek w bankach, których nie spłacała. Gdyby Wnioskodawca nie pisał próśb do banków, to do tej kwoty 75 000 zł musiałby dołożyć, żeby wszystko uregulować.

Wnioskodawca mieszka wraz z żoną u jej rodziców już ponad 26 lat, w domu jednorodzinnym przy ul. …, którego właścicielami są rodzice żony Wnioskodawcy. Wnioskodawca z żoną posiada wspólnotę majątkową, mają dwoje dorosłych dzieci. Dom teściów jest podzielony. Wnioskodawca z żoną mają osobne wejścia, swoje liczniki jak i kotłownię. Zawsze jakieś drobne remonty były przeprowadzane we własnym zakresie. Wnioskodawca od momentu wprowadzenia się 26 lat temu, rozpoczął remont w celu utworzenia osobnej kuchni i łazienki. Jednakże dwa małe pokoje na poddaszu, które stały w stanie surowym, Wnioskodawca wyremontował dopiero z pieniędzy ze sprzedaży. Jest to stary dom i wymiana podłóg, okien a nawet drzwi była niezbędna. Wnioskodawca brał imienne faktury na wszystko co kupował licząc się z tym, że jeszcze musi zapłacić podatek w Urzędzie Skarbowym od sprzedaży mieszkania. Remont pochłonął sporo pieniędzy, ale według faktur wyszło niewiele. Urząd Skarbowy po odliczeniu tej kwoty, naliczył Wnioskodawcy od sprzedaży mieszkania za kwotę 100 000 zł, podatek (uwzględniając faktury) w wysokości 13 091 zł wraz z odsetkami w wysokości 2 689 zł. Wnioskodawcy nie stać było na wpłatę jednorazową i wniósł o rozłożenie tej sumy na raty. Urząd Skarbowy pozytywnie rozpatrzył prośbę Wnioskodawcy i teraz wpłaca po ok. 700 zł przez 2 lata. Wnioskodawca podkreśla, że jest to bardzo dużo pieniędzy, zważywszy na to, że w chwili obecnej jest bezrobotny, a żona jest od 10 lat na rencie. Utrzymują się z jego dorywczych prac i gdyby nie pomoc teściów, to ciężko byłoby spłacić tę sumę. Niestety okazało się, że to by odliczyć jakieś remonty w domu potrzebny jest akt własności, którego Wnioskodawca nie posiada. Wnioskodawca mieszka u żony ponad 26 lat. Zdaje sobie sprawę, że po śmierci teściów mieszkania przejdą na ich własność. Wszelkie czynności notarialne wiążą się z dużymi kosztami, a w tej chwili nie ma na to pieniędzy. Teraz bez uwzględnienia tych faktur musiałby zapłacić całą sumę podatku z odsetkami, jest to dodatkowe ok. 6 000 zł plus odsetki. Wnioskodawca jest świadomy, że to wszystko jest skutkiem Jego niewiedzy, gdyby wiedział, że potrzebny jest akt własności nie remontowałby tych mieszkań. Swój wniosek kieruje w celu uznania tych faktur. Wnioskodawca spłaca w ratach do Urzędu Skarbowego podatek za wydane pieniądze, na które nie ma faktur.

Sprzedaż mieszkania nie miała związku z żadną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy za materiały budowlane, na które Wnioskodawca ma faktury imienne, będzie musiał odprowadzić podatek, skoro nie ma prawnego zaświadczenia o własności domu w którym Jego żona mieszka od urodzenia, a Wnioskodawca od 26 lat?

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), podkreślenia wymaga, że po tylu latach, Jego wkład pracy jak i finansowy włożony w miejsce zamieszkania Wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie tych faktur. Wszystkie prace i remonty zostały wykonane do końca 2014 r. Powyższe stanowisko Wnioskodawca opiera na art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c)  przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy  przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, stanowi przychód, z którego dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części, oraz udziału w nieruchomości i praw, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment (data) nabycia.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 18 stycznia 2011 r. zmarła matka Wnioskodawcy, która była właścicielką lokalu mieszkalnego stanowiącego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Po zmarłej matce ww. mieszkanie przypadło w spadku Wnioskodawcy oraz Jego bratu, który w nim mieszkał razem z matką. Po jej śmierci, w dniu 25 maja 2011 r. Wnioskodawca wraz z bratem wystąpili z wnioskiem do Sądu Rejonowego o stwierdzenie nabycia spadku. Zgodnie z postanowieniem Sądu, Wnioskodawca oraz Jego brat  nabyli po 1/2 części spadku, w skład którego wchodziła jedna nieruchomość, tj. ww. mieszkanie  każdy z dobrodziejstwem inwentarza. Postanowienie spadkowe uprawomocniło się w dniu 15 lipca 2011 r. Wnioskodawca i Jego brat wiedzieli, że mieszkanie obciążone jest hipoteką, dlatego chcieli szybko dopełnić formalności spadkowych by móc sprzedać mieszkanie. Po sprzedaży, Wnioskodawca oraz Jego żona planowali remont zajmowanej przez Nich części domu rodzinnego, należącego do rodziców żony Wnioskodawcy, tak aby brat Wnioskodawcy zamieszkał z nimi.

W dniu 16 maja 2012 r. zmarł brat Wnioskodawcy. Wnioskodawca został jedynym spadkobiercą przedmiotowego mieszkania.

W dniu 6 sierpnia 2012 r. została zawarta umowa sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Wnioskodawca wraz z żoną mieszka od 26 lat w domu jednorodzinnym, którego właścicielami są rodzice żony Wnioskodawcy. Wnioskodawca wraz z żoną posiadają oddzielne wejście. Wnioskodawca z pieniędzy uzyskanych za sprzedane mieszkanie wyremontował dwa małe pokoje na poddaszu dla dzieci. Jest to stary dom i wymiana podłóg, okien a nawet drzwi była niezbędna. Na zakupione materiały Wnioskodawca posiada faktury imienne. Wnioskodawca z żoną posiada wspólnotę majątkową. Sprzedaż ww. lokalu mieszkalnego nie miała związku z żadną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy. Tak więc dniem nabycia spadku przez Wnioskodawcę jest data śmierci spadkodawcy (spadkodawców).

Biorąc powyższe pod uwagę, sprzedaż dokonana w dniu 6 sierpnia 2012 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego przez Wnioskodawcę w drodze spadku po matce w 2011 r. i spadku po bracie w 2012 r., stanowi źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku. Stosownie do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ww. ustawy, jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast, jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje dla biura nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami, a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo- skutkowy.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadku i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (zeznanie PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie bowiem do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód ze sprzedaży.

Powyższe zwolnienie może obejmować taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ww. praw, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego uprawnia do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym wymienione zostały w art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   -położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
   
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b
   -w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   

Zaznaczyć należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw, jest fakt wydatkowania środków z ich odpłatnego zbycia, począwszy od dnia sprzedaży i nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż, wyłącznie na enumeratywnie (wyczerpująco) wskazane w ustawie cele mieszkaniowe. Zawarty w art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy katalog wydatków uprawniających do zwolnienia ma charakter zamknięty i w związku z tym, tylko wydatkowanie środków na realizację celów w nim wskazanych, pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania. Inne wydatki, które nie zostały wymienione w tym katalogu, nie będą uprawniały do skorzystania z powyższego zwolnienia.

Podkreślić należy, że w myśl art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Użycie w tym przepisie słowa „własny” oznacza, że chodzi o budynek, lokal lub pomieszczenie którego Wnioskodawca jest właścicielem lub współwłaścicielem. To zaś oznacza, że w momencie wydatkowania środków ze sprzedaży (względnie w okresie, jaki został przewidziany przez ustawodawcę na wydatkowanie środków ze sprzedaży), musi być spełniony warunek określony tym przepisem, czyli budynek mieszkalny/lokal mieszkalny/pomieszczenie musi stanowić własność lub współwłasność podatnika (Wnioskodawcy).

Należy podkreślić, że zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Wszelkie ulgi i zwolnienia są też wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania  skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Zatem, jak wynika z powyższych przepisów, zwolnienie podatkowe uzależnione jest od wydatkowania przychodu (dochodu) uzyskanego z odpłatnego zbycia m.in. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na enumeratywnie wymienione w art. 21 ust. 25 ww. ustawy cele mieszkaniowe i dokonania tej czynności przed upływem dwóch lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie oraz nie wcześniej niż uzyskany został ten przychód.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że przychód (dochód) uzyskany ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego dokonanej w dniu 6 sierpnia 2012 r., przeznaczył na remont części domu jednorodzinnego (budynku mieszkalnego), w której zamieszkuje wspólnie z żoną, który jednak nie stanowi Jego własności lub współwłasności, bowiem stanowi współwłasność teściów Wnioskodawcy.

Fakt przeznaczenia kwoty uzyskanej ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na remont części budynku mieszkalnego, w którym Wnioskodawca wraz z rodziną mieszka, a do którego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo własności bądź współwłasności nie można uznać w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatkowanie na własne cele mieszkaniowe. Aby określone wydatki mogły być uznane za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe, muszą dotyczyć budynku mieszkalnego, lokalu mieszkalnego lub pomieszczenia stanowiącego własność lub współwłasność osoby, która ze zwolnienia chce skorzystać. Natomiast samo realizowanie swoich potrzeb mieszkaniowych w części budynku mieszkalnego, do którego Wnioskodawca zgodnie z przepisami prawa nie ma tytułu prawnego (tj. prawa własności lub współwłasności), nie jest wystarczające i nie zastąpi prawa własności, o którym postanowił jednoznacznie ustawodawca. To powoduje, że nie można przedmiotowego wydatku uznać za wydatki na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, dochód ze sprzedaży dokonanej w dniu 6 sierpnia 2012 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego przez Wnioskodawcę w spadku (udział nabyty w 2011 r. i 2012 r.), wydatkowany na remont części domu jednorodzinnego w którym Wnioskodawca mieszka, ale do którego nie posiada prawa własności lub współwłasności nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 30e ww. ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Organ zaznacza również, że prawo do zwolnienia podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Mając bowiem na uwadze treść art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tutejszy Organ wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.