2016.11.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-645/16-2/IZ
z 29 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2016 r. (data wpływu 31 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla wynajmu lokali mieszkalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla wynajmu lokali mieszkalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Jest właścicielem lokali mieszkalnych położonych w miejscowościach wypoczynkowych i miastach. Lokale mieszkalne są wynajmowane przez Wnioskodawcę na własny rachunek na rzecz podmiotu będącego operatorem zarządzającym krótkotrwałym wynajmem apartamentów w miejscowościach wypoczynkowych oraz miastach (dalej: Operator).

Operator jest czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Operatora jest świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania oraz wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Z treści umów najmu zawartych, pomiędzy Wnioskodawcą a Operatorem wynika, że Operator zobowiązuje się do dalszego podnajmu lokali. Umowa została zawarta na czas nieokreślony i nie określa rodzaju dalszego wynajmu, a tym samym daje Operatorowi możliwość wynajmu lokali na różne cele i w różnych przedziałach czasowych. W ramach realizacji umów lokale są podnajmowane przez Operatora na rzecz odbiorców końcowych, na podstawie umów podnajmu, zawieranych przez Operatora we własnym imieniu. Wnioskodawca nie ma każdorazowo informacji o rodzaju zawieranych umów i celu przeznaczenia lokalu.

Wnioskodawca jest zobowiązany m.in. do ubezpieczenia lokali, ich konserwacji oraz remontów. Stan lokali mieszkalnych umożliwia Operatorowi ich wynajmowanie jako apartamentu wakacyjnego, stałego miejsca zamieszkania osób trzecich lub udostępnienie lokalu na cele związane z działalnością gospodarczą. Operator zobowiązany jest do zapłaty czynszu najmu w okresach kwartalnych. Zdaniem Wnioskodawcy usługi świadczone na rzecz Operatora należy klasyfikować zgodnie z symbolem PKWiU 68.2, tj. „wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługa wynajmu lokali mieszkalnych świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Operatorów podlega opodatkowaniu według stawki podatku w wysokości 23% ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, usługa wynajmu lokali mieszkalnych świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora podlega opodatkowaniu według stawki podatku w wysokości 23%.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi, co do zasady 22%. Niemniej jednak, jak stanowi art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r, z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust.2 i art. 110, wynosi 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), ww. ustawy opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust.1.

W myśl art. 41 ust. 2 ww. ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 163 zostały wymienione „Usługi związane z zakwaterowaniem” -PKWiU 55.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy jednak zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

świadczenie usługi na własny rachunek,
charakter mieszkalny nieruchomości,
mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia. W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Jednocześnie należy zauważyć, że celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby będącej najemcą lokalu mieszkalnego.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Jest właścicielem lokali mieszkalnych położonych w miejscowościach wypoczynkowych i miastach. Lokale mieszkalne są wynajmowane przez Wnioskodawcę na własny rachunek na rzecz podmiotu będącego operatorem zarządzającym krótkotrwałym wynajmem apartamentów w miejscowościach wypoczynkowych oraz miastach (dalej: Operator).

Z okoliczności sprawy wynika więc, że Wnioskodawca wynajmuje co prawda lokale mieszkalne, ale umowa z Operatorem, która została zawarta na czas nieokreślony nie określa rodzaju dalszego wynajmu, a tym samym daje Operatorowi możliwość wynajmu lokali na różne cele i w różnych przedziałach czasowych. Oznacza to więc, że w przedmiotowej sprawie lokale mieszkalne nie są/mogą nie być wynajmowane wyłącznie na cele mieszkalne. Ze względu na zapisy umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Operatorem nie można uznać, że Wnioskodawca świadczy usługi krótkotrwałego zakwaterowania.

Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie posiada/nie będzie posiadał wiedzy na jaki cel zostały wynajęte lokale mieszkalne przez Operatora ich wynajem podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn.zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin