Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB1.4511.1119.2016.1.EC
z 30 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2016 r. (data wpływu 10 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości amortyzacji znaku towarowego oraz ustalenia wartości początkowej znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości amortyzacji znaku towarowego oraz ustalenia wartości początkowej znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na terenie Polski obejmującą w szczególności działalność restauracyjną oraz handlową.

W przyszłości Wnioskodawca zamierza nabyć odpłatnie zarejestrowany znak towarowy (dalej jako „Znak Towarowy") na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Nabycie Znaku Towarowego nastąpi na podstawie umowy sprzedaży zawartej z aktualnym właścicielem Znaku Towarowego. Nabyty odpłatnie Znak Towarowy nadawać się będzie do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia go do używania, a przewidywany okres jego używania przez Wnioskodawcę będzie dłuższy niż rok. W szczególności, Wnioskodawca nie wyklucza, że nabyty Znak Towarowy odda podmiotom trzecim do odpłatnego używania (np. w ramach umowy licencyjnej) i z tego tytułu uzyskiwać będzie przychody podatkowe. Możliwe jest też, że Wnioskodawca będzie wykorzystywać Znak Towarowy samodzielnie we własnej działalności gospodarczej (np. restauracyjnej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nabyty odpłatnie Znak Towarowy stanowić będzie dla Wnioskodawcy wartość niematerialną i prawną, której wartość początkowa powinna zostać ustalona w wysokości ceny nabycia Znaku Towarowego i od tej wartości Wnioskodawca ma prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabyty odpłatnie Znak Towarowy stanowić będzie wartość niematerialną i prawną, której wartość początkowa powinna zostać ustalona w wysokości ceny nabycia Znaku Towarowego i od tej wartości Wnioskodawca ma prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych („ustawa o PIT") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o PIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 powołanej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
   
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
   
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
   
5. licencje,
   
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej („ustawa o własności przemysłowej”),
   
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o PIT, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wymienione enumeratywnie prawa, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o PIT.
  
  

Ustawa o PIT przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych prawnych dla których wydatki poniesione na ich nabycie rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Amortyzacji podatkowej podlegają nabyte przez podatnika autorskie prawa majątkowe lub prawa ochronne do znaków towarowych na zasadach, wynikających z przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz z ustawy o własności przemysłowej. Zauważyć należy, że prawa ochronne na znaki graficzne (logotypy) udzielane są na warunkach, określonych w ustawie o własności przemysłowej (art. 6 ust. 1). Znakiem towarowym może być każde oznaczenie które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstw od towarów innego przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 i 2 ustawy o własności przemysłowej znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna forma przestrzenna w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Ponadto odnosząc się do zawartych w ustawie o PIT przepisów dotyczących amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia przez podatnika w posiadanie składników majątkowych podlegających amortyzacji, tj. wytworzenie ich we własnym zakresie lub nabycie. Natomiast, status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a-22b ustawy o PIT).

Mając powyższe na uwadze, należy zauważyć, że Wnioskodawca nabędzie odpłatnie Znak Towarowy na podstawie umowy sprzedaży zawartej przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. Przewidywany okres używania Znaku Towarowego przez Wnioskodawcę będzie dłuższy niż rok, a jego wartość przekroczy 3.500 zł. W konsekwencji, Znak Towarowy zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Znak towarowy w dniu wprowadzenia go do takiej ewidencji przez Wnioskodawcę będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Co istotne, Wnioskodawca będzie wykorzystywać Znak Towarowy w prowadzonej działalności gospodarczej, tj. w szczególności może wykorzystać go w działalności restauracyjnej (prowadzić restaurację oznaczoną Znakiem Towarowym) lub oddać go do odpłatnego używania (np. na podstawie umowy licencyjnej).

Wobec powyższego, przedmiotowy Znak Towarowy spełnia wszystkie przesłanki wynikające z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, aby uznać go za wartość niematerialną i prawną. W konsekwencji, Wnioskodawca ma prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Znaku Towarowego.

Jednocześnie, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT wartość początkowa Znaku Towarowego powinna zostać ustalona w wysokości ceny jego nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o PIT za cenę nabycia uważa się kwotę należną na rzecz sprzedawcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania.

Odpisy amortyzacyjne ustalone od wartości początkowej Znaku Towarowego stanowić będą koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie bowiem wykorzystywać Znak Towarowy w prowadzonej działalności gospodarczej, która stanowi podstawowe źródło przychodów podatkowych Wnioskodawcy.

W konsekwencji, Znak Towarowy będzie spełniał przesłanki uznania go za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Jednocześnie, Wnioskodawca będzie miał prawo rozpoznać jako swój koszt uzyskania przychodów dokonywane odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej Znaku Towarowego.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają organy podatkowe w swoich interpretacjach podatkowych, tj. przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 25 września 2015 r. (nr IPPB1/4511-866/15-3/EC);
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 23 lutego 2015 r. (nr IBPBI/415-1419/14 ZK);
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 5 lutego 2014 r. (nr ILPB1/415-1257/13-2/AP);
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach z 5 sierpnia 2015 r. (nr IBPB-1-3/4510-170/15/MO) oraz z 13 czerwca 2014 r. (nr IBPBI/1/415-389/14/JS);
  
  

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego organu. Wydane interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.