Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP2.4512.416.2016.2.MM
z 1 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.), uzupełnione pismami z dnia 7 listopada 2016 r. (data wpływu 15 listopada 2016 r.) oraz z dnia 24 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług jak również dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 7 listopada 2016 r. poprzez doprecyzowanie pytania, własnego stanowiska i uiszczenie brakującej opłaty oraz z dnia 24 listopada 2016 r. poprzez wskazanie, iż zakres pytania w podatku od towarów i usług dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu faktycznego oraz dołączenie dowodu wpłaty dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

… Towarzystwo Budownictwa Społecznego Sp. z o.o. z siedzibą …. (dalej: „Wnioskodawca”) jest spółką (towarzystwem budownictwa społecznego w rozumieniu rozdziału 4 ustawy z 25 października 1995 roku o niektórych formach popierania budownictwa społecznego), w której wszystkie udziały objęte są przez Gminę Miasto …. (dalej: „Gmina”). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest również windykowanie należności związanych z zajmowaniem lokali mieszkalnych przez najemców.

Umową dzierżawy nr …. (….) z dnia 10 marca 2014 r. zawartą pomiędzy Gminą a Wnioskodawcą, oddano Wnioskodawcy do używania i pobierania pożytków nieruchomości zabudowane budynkami mieszkalnymi (określonymi w wykazie stanowiącym załącznik do tej umowy) z przeznaczeniem na prowadzenie działalności w zakresie najmu i dzierżawy. Wnioskodawca na podstawie umowy dzierżawy z Gminą uprawniony został do pobierania z przedmiotu dzierżawy pożytków bieżących i zaległych, w tym między innymi czynszów najmu lokali mieszkalnych. W skład przedmiotu dzierżawy wchodzą także lokale komunalne. Wnioskodawca został zobowiązany do zapłaty na rzecz Gminy miesięcznego czynszu dzierżawy w wysokości określonej w umowie.

Część najemców ww. lokali komunalnych posiada długi z tytułu opłat związanych z użytkowaniem lokalu. Wierzycielem z tytułu tych długów jest Wnioskodawca. W dalszej części wniosku zatem:

„Dłużnicy” to osoby fizyczne, które zajmują lokal mieszkalny w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych na podstawie umowy najmu zawartej z Wnioskodawcą, zalegający z zapłatą czynszu oraz osoby fizyczne, zajmujące lokal mieszkalny bez podstawy prawnej, zalegające z zapłatą odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu. Do Dłużników nie zalicza się osób fizycznych, będących najemcami lokali o charakterze usługowym.

„Dług” to wymagalny czynsz najmu uwzględniający opłaty za media oraz wymagalne odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu, należne Wnioskodawcy od Dłużników. Dług nie wynika z prowadzonej przez Dłużników działalności gospodarczej - dotyczy wyłącznie lokali mieszkalnych zajmowanych przez osoby fizyczne.

Wnioskodawca oraz Gmina opracowały model działania umożliwiający Dłużnikom wyjście z zaistniałej sytuacji, poprzez możliwość odpracowania swojego długu. Zmniejszenie zadłużenia Dłużników przyczynia się do zmniejszenia negatywnych społecznie skutków dla najemców, doprowadza również do usprawnienia procesu administracji lokalami. Wnioskodawca umożliwia Dłużnikom odpracowanie Długu. Odpracowanie to polega na świadczeniu przez Dłużników pracy, jednakże nie na rzecz Wnioskodawcy, a na rzecz Gminy, a podstawą do tego jest umowa zawarta przez Wnioskodawcę z Gminą, przewidująca, że Dłużnicy mogą odpracować Dług wykonując świadczenia na rzecz Gminy. Umowa Wnioskodawcy z Gminą jest podstawą do tego, aby Wnioskodawca podpisywał umowy z Dłużnikami, mocą których to umów Dłużnicy w zamian za umorzenie ich zobowiązań zobowiązują się wykonywać określone świadczenia na rzecz Gminy. Wniosek o odpracowanie Długu może złożyć Dłużnik, mający ukończone 18 lat, który jest stroną umowy najmu lub zajmuje lokal bez tytułu prawnego, jeżeli posiada zadłużenie w regulowaniu należności za okres przekraczający 3 miesiące. Każdorazowo Wnioskodawca zawiera z Dłużnikiem umowę w formie pisemnej, przedmiotem której jest zobowiązanie Dłużnika do odpracowania Długu. Umowy takie zawierane są na czas określony. Na mocy wskazanej powyżej umowy Dłużnik, w celu zwolnienia się z ciążącego na nim Długu, wykonuje określone usługi (osobiście bądź poprzez osobę trzecią). W wyniku spełnienia przez Dłużnika świadczenia zastępczego na rzecz Gminy następuje wygaśnięcie Długu w stosunku do Wnioskodawcy. Wnioskodawca każdorazowo wskazuje Dłużnikowi jednostkę organizacyjną Gminy, na rzecz której wykonywane mają być prace. Przedmiotem prac Dłużników są usługi o charakterze porządkowym (sprzątanie budynków i terenów zewnętrznych, odśnieżanie, grabienie liści, koszenie trawy itp.) bądź wykonywanie lekkich prac remontowo - budowlanych. Szczegółowy zakres prac każdorazowo wskazywany jest przez upoważnioną do tego jednostkę budżetową Gminy. Wartość zadłużenia Dłużnika nie będzie wyższa niż porównywalna wartość prac wynikająca z zawartych umów o odpracowywaniu zaległości. Dłużnik w okresie od dnia złożenia wniosku o odpracowanie Długu jest zobowiązany do opłacania bieżącego czynszu najmu lub odszkodowania za korzystanie z lokalu bez tytułu prawnego. Jeżeli Dłużnik uchybi powyższemu obowiązkowi, bądź zajdą inne, przewidziane umową przesłanki rozwiązania umowy o odpracowanie zaległości w trybie natychmiastowym, Wnioskodawca będzie uprawniony do uznania zadłużenia za nieodpracowane, bądź odpracowane w części (w zakresie odpowiednim do stopnia wykonania umowy).

Po wykonaniu przez Dłużnika prac na rzecz Gminy zgodnie z umową, Wnioskodawca dokonuje umorzenia wierzytelności Dłużnika, przy czym należności od Dłużników z tytułu umów najmu oraz z tytułu używania lokalu bez tytułu prawnego zostały zarachowane przez Wnioskodawcę częściowo jako przychody należne. Usługi z tytułu najmu lokali o charakterze mieszkalnym wyłącznie na cele mieszkaniowe są zwolnione przedmiotowo z podatku VAT (art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku VAT). Z umów najmu zawartych przez Wnioskodawcę z najemcami wynika, że najemcy mogą decydować o swoim zużyciu wody, energii elektrycznej lub energii cieplnej, gdyż zakładane są indywidualne liczniki, a Wnioskodawca refakturuje najemców opłatami za media według faktycznego zużycia mediów, zgodnie z wyrokiem TSUE z 16 kwietnia 2015 roku C-42/14. Oznacza to, że Wnioskodawca refakturując media obciąża najemców podatkiem VAT od dostawy wody, ciepła i energii elektrycznej. Podatek VAT, którym Wnioskodawca obciąża najemców, nie jest zatem zarachowany jako przychód należny - stąd informacja o częściowym tylko zarachowaniu przez Wnioskodawcę przychodów z umów najmu jako przychodów należnych. Należność z tytułu podatku VAT jest także umarzana w przypadku wykonania przez Dłużnika prac na rzecz Gminy. Istotą powyższego rozwiązania jest zapłata przez Dłużnika Długu w ten sposób, że w miejsce zaległego czynszu (świadczenia pieniężnego), Dłużnik spełnia (lecz na rzecz innej osoby, tj. na rzecz Gminy) świadczenie niepieniężne zgodnie z art. 453 k.c. Innymi słowy, Dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania, spełnia za zgodą Wnioskodawcy inne świadczenie na rzecz osoby trzeciej (Gminy), na skutek czego zobowiązanie z tytułu Długu wygasa. Przesłankami warunkującymi wygaśnięcie zobowiązania jest, jak to wskazano powyżej, zawarcie stosownej umowy oraz faktyczne wykonanie świadczenia niepieniężnego.

Jak wskazano wyżej, mocą porozumienia zawartego pomiędzy Gminą a Wnioskodawcą, określono zasady współpracy pomiędzy nimi w zakresie realizacji umów o odpracowanie Długu oraz określono zasady rozliczenia świadczeń rzeczowych wykonanych na rzecz jednostki organizacyjnej Miasta. W ustalonych przez Wnioskodawcę oraz Gminę okresach rozliczeniowych, Wnioskodawca wystawia na rzecz Gminy faktury VAT. Faktura VAT opiewa na wartość wykonanych przez Dłużników prac na rzecz Gminy (przyjęto stawkę godzinową) powiększonych o podatek VAT.

Z uwagi na to, iż zdaniem Wnioskodawcy po stronie Dłużnika w wyniku umorzenia Długu w zamian za prace wykonane na rzecz Gminy nie powstaje przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po wykonaniu przez Dłużnika zobowiązania Wnioskodawca nie sporządza na jego rzecz informacji PIT-8C na zasadach określonych w art. 42a tej ustawy.

Obecnie trwają prace nad nowym porozumieniem z Gminą w ramach którego Wnioskodawca uczestniczy w „Programie rozwiązywania problemu bezdomności i łagodzenia jej skutków na lata 2016-2018” realizowanym przez MOPS na podstawie Uchwały Rady Miejskiej …. W ramach programu, na podstawie kontraktu socjalnego, Dłużnik zobowiązany będzie do zredukowania zadłużenia czynszowego poprzez świadczenie rzeczowe (w tym wykonywanie prac porządkowych na rzecz Gminy), dodatkowo zaś MOPS przeznaczy na ten cel zasiłki celowe.

Dłużnicy zawieraliby z Wnioskodawcą umowy o odpracowanie długu na rzecz jednostki organizacyjnej Miasta, których konstrukcja byłaby oparta na zasadach opisanych w stanie faktycznym powyżej (pkt 1), tj. Dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania, spełni za zgodą Wnioskodawcy inne świadczenie na rzecz osoby trzeciej (Gminy), na skutek czego zobowiązanie z tytułu Długu wygaśnie.

Planowane porozumienie nie uwzględniałoby natomiast rozliczenia świadczeń wykonanych przez Dłużników na rzecz Gminy, tj. Gmina nie będzie obciążana przez Spółkę kosztami świadczeń Dłużników na podstawie faktury VAT. Pozostałe okoliczności faktyczne są takie same jak w przypadku zaistniałego stanu faktycznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku).

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nieodpłatna usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy, polegająca na skierowaniu Dłużników do prac porządkowych na rzecz Gminy bez pobierania za to od Gminy wynagrodzenia powinna być uznana za nieodpłatne świadczenie przez Wnioskodawcę usług do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, a w konsekwencji podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (oznaczone we wniosku ORD-IN jako pytanie nr 5)?

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo tego, że Wnioskodawca nie będzie obciążać Gminy odpłatnością za świadczoną na jej rzecz usługę polegającą na kierowaniu Dłużników do prac porządkowych na rzecz Gminy, czynność taka nie może zostać uznana za równoważną usłudze odpłatnej: zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, za odpłatne świadczenie usług uważa się wszelkie nieodpłatne świadczenie usług, pod warunkiem jednak, że usługi te są świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Warunek ten nie będzie spełniony w opisanym wyżej zdarzeniu przyszłym, gdyż istnieje związek między działalnością gospodarczą Wnioskodawcy a nieodpłatną usługą na rzecz Gminy. Mobilizując najemców do odpracowania całości lub części zadłużenia, Wnioskodawca liczy bowiem na to, że najemcy tacy po umorzeniu im tego zadłużenia będą bardziej skłonni do regulowania należności z tytułu czynszu najmu (wykreowaniu takiej postawy służy zresztą program przyjęte przez Radę Gminy ….). Reasumując, nieodpłatna usługa świadczona na rzecz Gminy, polegająca na skierowaniu Dłużników do prac porządkowych na rzecz Gminy bez pobierania za to od Gminy wynagrodzenia, jest związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i jako taka nie podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W piśmie z dnia 7 listopada 2016 r. Wnioskodawca dodatkowo wskazał, iż opisana w zdarzeniu przyszłym nieodpłatna usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy, polegająca na skierowaniu Dłużników do prac porządkowych na rzecz Gminy bez pobierania za to od Gminy wynagrodzenia, nie może być uznana za nieodpłatne świadczenie przez Wnioskodawcę usług do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast, przez towary - zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

–jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Mając na uwadze powyższe przepisy należy wskazać, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każe świadczenie niebędące dostawą towarów.

Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Opodatkowaniu więc, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot. A zatem, jeśli podjęte przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Na podstawie umowy dzierżawy z Gminą, Zainteresowany uprawniony został do pobierania z przedmiotu dzierżawy pożytków bieżących i zaległych, w tym m.in. czynszów najmu lokali mieszkalnych. Wierzycielem z tytułu długów najemców lokali komunalnych jest Wnioskodawca.

Obecnie trwają prace nad nowym porozumieniem z Gminą, w ramach którego Wnioskodawca uczestniczy w „Programie rozwiazywania problemu bezdomności i łagodzenia jej skutków na lata 2016-2018”, realizowanym przez MOPS. W ramach programu, na podstawie kontraktu socjalnego, Dłużnik zobowiązany będzie do zredukowania zadłużenia czynszowego poprzez świadczenie rzeczowe, dodatkowo zaś MOPS przeznaczy na ten cel zasiłki celowe.

Dłużnicy zawieraliby z Wnioskodawcą umowy o odpracowanie długu na rzecz jednostki organizacyjnej Miasta, tj. Dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania, spełni za zgodą Wnioskodawcy inne świadczenie na rzecz osoby trzeciej (Gminy), na skutek czego zobowiązanie z tytułu Długu wygaśnie.

Planowane porozumienie nie uwzględniałoby natomiast rozliczenia świadczeń wykonanych przez Dłużników na rzecz Gminy, tj. Gmina nie będzie obciążana przez Spółkę kosztami świadczeń Dłużników na podstawie faktury VAT.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie należy uznać, że nieodpłatna usługa polegająca na skierowaniu Dłużników do prac porządkowych na rzecz Gminy bez pobierania za to od Gminy wynagrodzenia nie będzie związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. To Gmina (jako odrębny podatnik), na rzecz której nastąpi wykonywanie prac porządkowych, będzie czerpała korzyści z czynności odpracowania długu przez Dłużników. Z kolei umorzenie przez Wnioskodawcę długu, które nastąpi po wykonaniu ww. prac porządkowych nie będzie, w ocenie Organu, stanowiło czynnika motywującego Dłużników do regularnego uiszczania należności z tytułu najmu lokalu.

Wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca, mobilizując najemców do odpracowania całości lub części zadłużenia nie wykreuje po stronie lokatorów postawy służącej utrwaleniu nawyku do terminowego wnoszenia opłat za korzystanie z lokali mieszkalnych. Wręcz przeciwnie, zachęci najemców do korzystania z alternatywnych sposobów spłaty zaległości oferowanych przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy zatem stwierdzić, że nieodpłatna usługa polegająca na skierowanie Dłużników do prac porządkowych na rzecz Gminy nie będzie służyć celom prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a więc będzie stanowiła nieodpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jakkolwiek Wnioskodawca w piśmie z dnia 24 listopada 2016 r. wskazał, iż zakres pytania w podatku VAT dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu faktycznego oraz uiścił dodatkową opłatę w wysokości 40 zł, to jednak nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska dotyczącego stanu faktycznego. Zadane pytanie - w zakresie podatku VAT - we wniosku ORD-IN z dnia 14 września 2016 roku (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 7 listopada 2016 roku), odnosi się wyłącznie do zdarzenia przyszłego. Wobec powyższego tut. Organ wydał rozstrzygnięcie w zakresie podatku od towarów i usług wyłącznie w zakresie zdarzenia przyszłego. Tym samym kwota 40 zł wpłacona w dniu 18 listopada 2016 r. jest kwotą nienależną i zostanie zwrócona na adres podatnika, zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Końcowo tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy nieodpłatna usługa świadczona na rzecz Gminy będzie związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia, z tym, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wniosek zostanie rozpatrzony (zgodnie z właściwością) przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.