Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.719.2016.2.AO
z 2 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 23 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.) uzupełnionym pismem z 21 listopada 2016 r. (data wpływu 24 listopada 2016 r.) na wezwanie Organu z 10 listopada 2016 r. znak sprawy 1462-IPPP2.4512.719.2016.1.AO (skutecznie doręczone 16 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wydania majątku w ramach likwidacji spółki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wydania majątku w ramach likwidacji spółki. Niniejszy wniosek uzupełniony został pismem z 21 listopada 2016 r. (data wpływu 24 listopada 2016 r.) na wezwanie Organu z 10 listopada 2016 r. znak sprawy 1462‑IPPP2.4512.719.2016.1.AO (skutecznie doręczone 16 listopada 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także jako „SK1”) jest spółką komandytową, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca jest wspólnikiem innej spółki komandytowej z siedzibą w Polsce (dalej: „SK2”).
Aktualnie prowadzone są działania zmierzające do uproszczenia struktury właścicielskiej SK2. Możliwe jest zatem, że wspólnicy SK1 podejmą decyzję o rozwiązaniu tej spółki poprzez przeprowadzenie likwidacji, bądź bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego, zgodnie z właściwymi przepisami Kodeksu spółek handlowych oraz ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym (dalej łącznie: „Likwidacja”). Wskutek Likwidacji majątek SK1 (pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu jej wierzycieli) zostanie wydany jej wspólnikom, stosownie do przysługującej im zgodnie z umową spółki SK1 udziału w zyskach (majątku likwidacyjnym) SK1. Na moment wydania wspólnikom Wnioskodawcy majątku likwidacyjnego w skład tego majątku wchodzić będą środki pieniężne i udział kapitałowy (tj. ogół praw i obowiązków wspólnika) w SK2.

Z pisma uzupełniającego złożony wniosek wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności maklerskiej, brokerskiej ani działalności gospodarczej w zakresie obrotu papierami wartościowymi, ani też pośrednictwa w tym zakresie.

Wnioskodawca nie uczestniczy oraz na moment przeniesienia majątku nie będzie uczestniczył w zarządzaniu spółką SK2 ponieważ jest komandytariuszem SK2. W szczególności, Wnioskodawca nie świadczy i nie będzie świadczył na rzecz SK2 usług o charakterze zarządczym, administracyjnym, księgowym lub handlowym. Posiadanie przez Wnioskodawcę udziału w SK2 będzie wiązać się jedynie z wykonywaniem podstawowych praw właścicielskich przysługujących wspólnikowi. Zarządzaniem SK2 zajmuje się komplementariusz tej spółki, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podmiotem innym niż Wnioskodawca.

Posiadany przez Wnioskodawcę udział w SK2 nie jest (nie będzie) bezpośrednim, stałym koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadzi działalności, która polegałaby na tworzeniu nowych podmiotów, nabywaniu udziałów w spółkach już istniejących, przygotowywaniu ich do samodzielnej działalności, w celu dalszej sprzedaży tych udziałów z zyskiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy likwidacja SK1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, Likwidacja SK1 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie

1. Przede wszystkim w wyniku Likwidacji przeniesiony zostanie cały majątek SK1 (pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli), wykorzystywany dotychczas w działalności gospodarczej SK1. W konsekwencji, wydanie majątku SK1 w związku z Likwidacją będzie tożsame ze zbyciem przedsiębiorstwa tej spółki. Stosownie zaś do art. 6 ust. 1 pkt 1 UVAT, jej przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Stąd, wydanie majątku likwidacyjnego SK1 winno stanowić czynność poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.
2. Niezależnie jednak od powyższego, zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 1 UVAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku rozwiązania spółki handlowej niemającej osobowości prawnej. Jednocześnie, przez towary zgodnie z art. 2 pkt 6 UVAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Tymczasem do majątku SK1 wchodzić będą środki pieniężne lub udział kapitałowy w SK2. Nie znajdą się w tym majątku natomiast rzeczy, ich części, ani energia pod żadną postacią. W konsekwencji, majątek likwidacyjny wydawany wspólnikom w wyniki Likwidacji nie będzie obejmował towarów w rozumieniu UVAT, a zatem przepisy art. 14 UVAT nie znajdą zastosowania. Przepisy te ograniczają zakres opodatkowania rozwiązania spółki osobowej wyłącznie do wydania towarów należących do takiej spółki. Brak jest zaś podstaw aby powstał obowiązek podatkowy z tytułu Likwidacji w związku z przeniesieniem innych niż towary składników majątkowych.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl regulacji art. 8 ust. 2 cyt. ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z uwagi na powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Pod pojęciem odpłatności należy rozumieć prawo podmiotu dokonującego czynności do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). Niemniej jednak, zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenia należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Należy przy tym wskazać, że odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu wówczas kiedy czynności te dokonywane są przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego przepisu wynika, że działalność ta ma charakter podmiotowy, odnosi się do podmiotów prowadzących tę działalność. Zatem nie każda czynność dokonana przez podmiot, który jest podatnikiem będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Status podatnika podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. W sytuacji kiedy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność zbycia udziałów bądź akcji nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym nie podlega opodatkowaniu. Zatem za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki.

Jednocześnie art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów tej ustawy. Na mocy art. 6 pkt 1 cyt. ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca nie zdefiniował co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport). Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb regulacji podatkowych należy posiłkować się definicją zawartą w art. 55^¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Przy tym, zgodnie z art. 55^² ww. Kodeksu czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa.

Jednakże przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką komandytową, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca jest wspólnikiem innej spółki komandytowej z siedzibą w Polsce. Aktualnie prowadzone są działania zmierzające do uproszczenia struktury właścicielskiej SK2. Możliwe jest zatem, że wspólnicy SK1 podejmą decyzję o rozwiązaniu tej spółki poprzez przeprowadzenie likwidacji, bądź bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego, zgodnie z właściwymi przepisami Kodeksu spółek handlowych oraz ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. Wskutek Likwidacji majątek SK1 (pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu jej wierzycieli) zostanie wydany jej wspólnikom, stosownie do przysługującej im zgodnie z umową spółki SK1 udziału w zyskach (majątku likwidacyjnym) SK1. Na moment wydania wspólnikom Wnioskodawcy majątku likwidacyjnego w skład tego majątku wchodzić będą środki pieniężne i udział kapitałowy (tj. ogół praw i obowiązków wspólnika) w SK2.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wydania wspólnikom Wnioskodawcy majątku likwidacyjnego w postaci środków pieniężnych i udziału kapitałowego.

Należy wskazać, że dla rozstrzygnięcia kwestii opodatkowania czynności wydania majątku polikwidacyjnego spółki wspólnikom nie ma znaczenia, że wydanie majątku Spółki nastąpi w wyniku likwidacji Wnioskodawcy. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług opisana czynność stanowić może dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w ww. przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem przyczyna, dla której Spółka dokonuje ww. czynności, nie ma wpływu na rozstrzygnięcie kwestii jej opodatkowania podatkiem VAT. Likwidacja Wnioskodawcy w żaden sposób nie przesądza o braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania składników majątku na rzecz wspólników. Do momentu zakończenia procesu likwidacji i wykreślenia Spółki z rejestru – jest ona podatnikiem podatku VAT i wykonuje działalność gospodarczą. Zatem proces likwidacji Spółki – do momentu jego zakończenia – nie eliminuje jej z grona podatników wykonujących działalność gospodarczą.

Jak już wskazano, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. W świetle art. 7 oraz art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług przekazanie środków pieniężnych nie stanowi czynności, która dla celów ustawy o VAT mogłaby zostać zakwalifikowana jako dostawa towarów bądź świadczenie usług, tj. czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Środki pieniężne nie spełniają definicji towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, tym samym ich przekazanie nie może stanowić dostawy towarów, jak również nie można uznać, że samo przekazanie pieniędzy stanowi świadczenie usług.

W związku z tym, że przedmiotem wydania w analizowanych okolicznościach będą środki pieniężne, które nie stanowią towaru czynności tej nie będzie można uznać za dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT. Czynność ta nie będzie stanowić również świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, wydanie wspólnikom Wnioskodawcy majątku likwidacyjnego w postaci środków pieniężnych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania podatkiem VAT wydania na rzecz wspólników, w ramach majątku likwidacyjnego, udziału kapitałowego w SK2 należy zauważyć, że kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na posiadaniu i zbywaniu własnych akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyrokach w sprawach C-60/90 i C-155/94 oraz w sprawie C-80/95 TSUE podkreślał, że samo posiadanie, czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika. Natomiast w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro TSUE uznał, że zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej.

Jednakże fakt posiadania i zbywania akcji, czy udziałów należy połączyć z wykonywaniem działalności w określonych okolicznościach, a mianowicie gdy:

• posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada,
  

• sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,
  

• posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.
  
  
  

Udział w spółce posiadającej osobowość prawną jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem transakcji (prawo zbywalne), nie mieści się jednak ani w definicji towarów, ani usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem wskazać, że w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia/sprzedaży akcji, czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia, czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

Analiza ww. orzecznictwa TSUE na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego prowadzi do wniosku, że w zaistniałej sytuacji nie będą spełnione przesłanki do uznania czynności przeniesienia, w wyniku likwidacji na rzecz wspólników, udziałów kapitałowych w SK2 za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi działalności maklerskiej, brokerskiej ani działalności gospodarczej w zakresie obrotu papierami wartościowymi, ani też pośrednictwa w tym zakresie. Wnioskodawca nie uczestniczy też oraz na moment przeniesienia majątku nie będzie uczestniczył w zarządzaniu spółką SK2, ponieważ jest komandytariuszem SK2. W szczególności, Wnioskodawca nie świadczy i nie będzie świadczył na rzecz SK2 usług o charakterze zarządczym, administracyjnym, księgowym lub handlowym. Posiadanie przez Wnioskodawcę udziału w SK2 będzie wiązać się jedynie z wykonywaniem podstawowych praw właścicielskich przysługujących wspólnikowi. Ponadto posiadany przez Wnioskodawcę udział w SK2 nie jest (nie będzie) bezpośrednim, stałym koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadzi działalności, która polegałaby na tworzeniu nowych podmiotów, nabywaniu udziałów w spółkach już istniejących, przygotowywaniu ich do samodzielnej działalności, w celu dalszej sprzedaży tych udziałów z zyskiem. W konsekwencji, opisana czynność wydania wspólnikom Wnioskodawcy majątku likwidacyjnego w skład którego wchodzić będzie udział kapitałowy tj. ogół praw i obowiązków wspólnika w SK2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W kontekście zastosowania w niniejszych okolicznościach art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług należy wskazać, że zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej.

Tymczasem z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że na moment wydania wspólnikom majątku likwidacyjnego w skład majątku wchodzić będą środki pieniężne i udział kapitałowy w SK2. Wnioskodawca wskazał, że w majątku tym nie znajdą się rzeczy, ich części ani energia pod żadną postacią. W konsekwencji, majątek likwidacyjny wydawany wspólnikom w wyniku Likwidacji nie będzie obejmował towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Skoro w niniejszych okolicznościach przekazywany majątek nie będzie obejmował towarów to art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie miał zastosowania. Przywołany wyżej art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT nakazuje, w sytuacji wskazanej w tym przepisie, opodatkowanie towarów różnicując je na towary własnej produkcji oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy.

W podsumowaniu należy więc stwierdzić, że w świetle przedstawionych okoliczności i przywołanych przepisów wydanie wspólnikom Wnioskodawcy majątku likwidacyjnego w skład którego wchodzić będą środki pieniężne i udział kapitałowy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W analizowanej sprawie nie będzie miał jednak zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z opisu sprawy wynika, że Spółka przekaże wspólnikom składniki swojego majątku, w skład którego na moment wydania wchodzić będą środki pieniężne i udział kapitałowy w SK2, a nie zorganizowany zespół składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, wyodrębniony pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym. Przeniesiony majątek SK1, pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, nie wyczerpuje przytoczonej wyżej definicji przedsiębiorstwa, ponieważ nie dojdzie do przekazania szeregu kluczowych składników wchodzących w skład tej definicji i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa. Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nie dojdzie więc do zastosowania wyłączenia spod przedmiotowego zakresu opodatkowania VAT przewidzianego w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W kontekście dokonanej analizy, pomimo uznania, że wydanie wspólnikom majątku likwidacyjnego Wnioskodawcy w skład którego wchodzić będą środki pieniężne i udział kapitałowy w SK2 nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.