Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.894.2016.1.KO
z 7 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2016 r. (data wpływu 20 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację spotkania integracyjnego dla pracowników, ich rodzin i osób towarzyszących – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie montażu urządzeń i maszyn stosowanych w rolnictwie i hodowli. W niedługim czasie zamierza rozpocząć sprzedaż ww. maszyn i urządzeń wraz z montażem. Księgowość prowadzona jest przy użyciu podatkowej księgi przychodów i rozchodów, przy zastosowaniu metody uproszczonej. W związku z prężnym rozwojem firmy, Wnioskodawca zamierza systematycznie zwiększać zatrudnienie. W celu zwiększenia poziomu motywacji do pracy oraz integracji pomiędzy pracownikami, poprawie atmosfery pracy, ułatwieniu ułożenia wspólnych relacji pomiędzy pracownikami a przełożonymi, poprawie komunikacji interpersonalnej, Wnioskodawca zamierza organizować dla pracowników i ich rodzin spotkania integracyjne. Powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, prowadzi do zwiększenia efektywności pracy i większego zaangażowania wśród pracowników, co w konsekwencji będzie przekładać się na zwiększanie przychodów osiąganych przez firmę. Pracownicy będą informować o chęci uczestnictwa w takich imprezach poprzez zgłoszenie. Dodatkowo, przekażą informację, czy w imprezie będą uczestniczyć ich dzieci i osoby towarzyszące. Przekazane informacje posłużą do przygotowania odpowiedniej ilości przekąsek i wyboru miejsca, w którym będą organizowane imprezy integracyjne. Wnioskodawca zamierza organizować imprezy integracyjne we własnym zakresie, w tym nabywać wszelkie towary i usługi, np. cateringowe, niezbędne do ich przygotowania. Nie wyklucza jednak, że podczas organizacji imprez będzie korzystał z usług profesjonalnych podmiotów, np. agencji eventowych. Uczestnictwo w imprezach organizowanych przez Wnioskodawcę będzie bezpłatne zarówno dla pracowników, jak i ich rodzin. Wszelkie koszty związane z organizowaniem imprez integracyjnych będą ponoszone przez firmę. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że obecni na imprezach integracyjnych członkowie rodzin/osoby towarzyszące to osoby z najbliższego otoczenia pracowników, mające wpływ na podejmowane przez nich kluczowe decyzje, także w zakresie miejsca zatrudnienia i lojalności wobec pracodawcy. W efekcie, udział osób towarzyszących/rodzin pracowników w imprezach integracyjnych ma na celu propagowanie wartości rodzinnych, co przyczynia się również do zwiększenia lojalności i związania pracowników z firmą.

W odniesieniu do kwestii kosztów (wydatków) ponoszonych w przypadku powierzenia zorganizowania takiego eventu wyspecjalizowanym podmiotom, nabywana będzie kompleksowa usługa organizacji imprez. Natomiast w przypadku samodzielnej organizacji takiego wydarzenia, Wnioskodawca będzie nabywać bezpośrednio od dostawców towary i usługi takie jak m.in.: usługi cateringowe (polegające na dostarczaniu usługi przygotowania i dostarczania żywności we wskazane miejsce), najem obiektów i zapewnienie transportu, oprawa muzyczna i graficzna (np. dekoracje), zakup plakatów informacyjnych z logo firmy, organizacja gier i konkursów, atrakcji sportowo-rekreacyjnych, zajęć uatrakcyjniających (np. warsztaty wspólnego majsterkowania, gotowania, malowania, warsztaty z gośćmi, np. ze świata sportu), usługi fotografa, hostess, usługi nadzoru bezpieczeństwa, opieki medycznej oraz ubezpieczenia.

Celem zwiększenia sprzedaży i pozyskiwania nowych kontrahentów Wnioskodawca planuje także organizować szkolenia instruktażowe dla przedsiębiorców z branży rolniczej i hodowlanej oraz rolników i hodowców - odbiorców usług Wnioskodawcy, a także podwykonawców. Szkolenia mają odbywać się w wynajętych salach. Osobami szkolącymi mają być pracownicy firmy bądź wynajęci szkoleniowcy - w zależności od tematu szkolenia. Jeśli chodzi o odbiorców szkoleń, Wnioskodawca zamierza kierować informację o szkoleniach zawierającą zaproszenie do udziału w szkoleniu do podmiotów, z którymi pozostaje w stosunkach handlowych, bez względu na osiągany potencjał zakupowy, jak i do podmiotów z którymi do tej pory nie nawiązał współpracy w celu zachęcenia do współpracy. Celem tych szkoleń ma być podniesienie efektywności sprzedaży oferowanych przez Wnioskodawcę usług. Szkolenia te pozwolą w sposób bezpośredni zaprezentować zalety usług i towarów oraz przewagę stosowanych rozwiązań nad konkurencją. W związku z organizacją szkoleń, Wnioskodawca będzie ponosił wydatki na szkolenie obejmujące zakwaterowanie, poczęstunek (kawa, herbata, ciastka), wyżywienie (catering).

W ramach współpracy z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami (np. klientami, czy partnerami biznesowymi) Wnioskodawca zamierza zapraszać przedstawicieli kontrahentów na spotkania. W zależności od okoliczności, spotkania te odbywają się w siedzibie firmy, w siedzibach kontrahentów lub na gruncie neutralnym, np. w restauracji. W czasie spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy, np. możliwości lub zasady podjęcia współpracy, przedstawiane będą propozycje i oferty, zakończone, trwające lub możliwe w przyszłości projekty itp. Zapraszając kontrahenta na spotkanie do restauracji Wnioskodawca ponosi koszty posiłku, co jest zwyczajowo przyjęte w tym kręgu kulturowym. Spotkania te nie mają charakteru uroczystego, wytwornego czy okazałego. Ponadto, ich celem nie jest imponowanie kontrahentom wystawnością. Celem tych spotkań jest omówienie bieżących spraw biznesowych oraz związanych z prowadzoną już obsługą prawną na neutralnym gruncie, poza siedzibami obydwu stron. Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami będą dokumentowane fakturami VAT, wystawionymi na firmę Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy koszt zorganizowania spotkania integracyjnego dla pracowników stanowi koszt uzyskania przychodu?
2. Czy koszt zorganizowania szkolenia dla kontrahentów stanowi koszt uzyskania przychodu?
3. Czy wydatki ponoszone w związku z zapraszaniem kontrahentów na spotkania w restauracjach stanowią koszt uzyskania przychodów?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1, w zakresie pytań Nr 2 i 3 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy: zaliczenie co kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z organizacją imprez integracyjnych jest możliwe w zakresie dotyczącym pracowników, ich rodzin oraz osób towarzyszących. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że kosztem uzyskania przychodów jest każdy wydatek, który został poniesiony przez podatnika, jest definitywny (rzeczywisty), pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, został właściwie udokumentowany, nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty uzyskania przychodów na gruncie ww. ustawy, w oparciu o kryterium stopnia powiązania z przychodem lub jego źródłem, można podzielić na: bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód), inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. W świetle wyżej wskazanej regulacji nie ulega wątpliwości, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć nie tylko wydatki, które wprost przekładają lub mogą się przełożyć na konkretne przychody, lecz także takie, które są z nimi związane jedynie w sposób pośredni i nie da się ich przypisać do konkretnego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów związanymi pośrednio z przychodami są wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników. Związek ten polega na poprawie komunikacji, zwiększeniu poziomu integracji i motywacji pomiędzy poszczególnymi osobami. A tym samym, do zwiększenia efektywności pracy, co niewątpliwie przyczynia się do wzrostu przychodów osiąganych przez firmę i pozostaje w związku ze źródłem przychodów, jakim jest działalność firmy. Głównym celem organizowanych imprez integracyjnych jest m.in. poprawa komunikacji interpersonalnej, zwiększenie motywacji do pracy, zintegrowanie poszczególnych osób z firmą i zespołem, budowanie zespołu, poprawa atmosfery pracy, ułatwienie ułożenia wspólnych relacji pomiędzy samymi pracownikami oraz pracownikami a właścicielem. Spotkania w przyjaznej atmosferze będą skutkowały ciągłą poprawą efektywności pracy, zaangażowania pracowników, co będzie się przekładać na zwiększanie przychodów osiąganych przez firmę. Dodatkowo, zaproszenie rodzin i osób towarzyszących pracowników umożliwi im lepsze poznanie się, zawarcie bliższych relacji, co z pewnością będzie owocować poprawą atmosfery w pracy, lepszym zrozumieniem, a tym samym zwiększeniem zaangażowania pracowników w wykonywaną pracę i wzrostem jej wydajności. Przyjście pracowników z rodzinami i osobami towarzyszącymi dla Wnioskodawcy jako pracodawcy będzie oznaczać, że pracownicy są zadowoleni ze swojego miejsca pracy, czują się z nim związani i chcą je pokazać najbliższym. Dzięki temu, spotkanie integracyjne będzie swoistym wskaźnikiem zadowolenia pracowników z pracy i pomoże w przygotowaniu ewentualnych zmian w zarządzaniu i organizowaniu pracy.

W ocenie Wnioskodawcy, ze względu na cel organizowanych imprez integracyjnych, koszty z nimi związane mogą być zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych decydują przepisy art. 22 i 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni, bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.
   
   

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodu, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu podnieść należy, że wydatki pracownicze – co do zasady – zaliczane są do kosztów podatkowych. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy. Kosztami pracowniczymi mogą być także wydatki na organizację imprezy integracyjnej dla członków rodzin pracowników. Świadczenie to bowiem związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek członkowie rodziny nie uczestniczyliby w spotkaniu).

W każdej sytuacji należy jednak ustalić, jaki jest cel takiego spotkania. Jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania mającego na celu zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą, czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, że wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztów uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy jeszcze raz podkreślić, że przedsiębiorca, organizując dla pracowników określoną „imprezę”, musi jako cel tej imprezy przyjąć zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Jeżeli nie przyjmie takiego celu, to samo spotkanie polegające m.in. na konsumpcji, czy zabawie nie będzie kosztem uzyskania przychodów. Z takiego spotkania musi wynikać wprost cel motywacyjno-integracyjny dla pracowników, a nie konsumpcja lub przebywanie w swojej obecności jako cel sam w sobie. W takim przypadku można przyjąć, że pomiędzy prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz wydatkami ponoszonymi, nawet w sposób pośredni, na lepszą, bardziej wydajną pracę pracowników, a przez to na zwiększenie przychodów osiąganych przez przedsiębiorcę, istnieją określone związki.

Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, że celem organizowanych przez Niego spotkań integracyjnych jest zwiększenie poziomu motywacji do pracy oraz integracji między pracownikami, poprawa atmosfery pracy, ułatwienie ułożenia wspólnych relacji między pracownikami a przełożonymi, poprawa komunikacji interpersonalnej, które prowadzą do zwiększenia efektywności pracy i większe zaangażowanie pracowników, co w konsekwencji przełoży się na zwiększenie przychodów osiąganych przez firmę Wnioskodawcy.

Odnosząc zatem powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na organizację spotkań integracyjnych w części przypadającej zarówno dla jej pracowników, jak i członków ich rodzin oraz osób towarzyszących mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, wartość wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z organizacją spotkań integracyjnych opisanych w zdarzeniu przyszłym może w całości stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo, tut. Organ nadmienia, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 24a nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów albo ksiąg rachunkowych, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.