Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP1.4512.588.2016.1.MSu
z 12 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2016 r. (data wpływu 10 listopada 2016 r.), uzupełnionym w dniu 5 grudnia 2016r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na bilety wstępu do tzw. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na bilety wstępu do tzw. „…”.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 5 grudnia 2016r. w zakresie prawa do reprezentacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi obiekt tzw. „…” (z angielskiego …). Korzystanie z „…” odbywa się w sposób następujący:

Klient rezerwuje sobie termin (dzień i godzinę) wstępu do … poprzez Internet, mail lub telefonicznie. Następnie otrzymuje potwierdzenie rezerwacji, które może wydrukować. Kolejnym krokiem jest udanie się przez Klienta w umówionym terminie do „…”. Przed przystąpieniem do zabawy, Klient zostaje poinformowany o zasadach i warunkach zabawy. Po zapoznaniu się z zasadami Klient wchodzi do wybranego (zarezerwowanego) „…” i rozpoczyna zabawę. Zabawa polega na tym, że uczestnik (uczestnicy) po wejściu do „…”, zostanie w nim zamknięty na określony czas. Pokój jest tematycznie przygotowany i uczestnik musi się z niego wydostać. Aby to uczynić, musi rozwiązać przygotowane wcześniej zagadki. Wnioskodawca dba o to, aby wyjście nie było takie oczywiste i łatwe. Rozwiązanie każdej z zagadek zbliża uczestnika do wyjścia. W razie problemów uczestnik może dostać wsparcie w postaci naprowadzających na właściwe tory podpowiedzi Prowadzącego „…”.

Tylko od uczestników gry zależy, czy przejdą wszystkie zagadki umysłowe bądź zręcznościowe. Aby tak się stało, przydatne jest analityczne myślenie, kojarzenie faktów, kreatywność, spostrzegawczość oraz zręczność, a także poza wymienionymi cechami indywidualnymi - współpraca uczestników gry, jeżeli w zabawie uczestniczy kilku uczestników.

Zabawa skierowana jest dla uczestników w każdym wieku. „…” to świetny pomysł na spędzenie czasu dla każdego poczynając od dzieci, a kończąc na rodzicach i dziadkach.

Istotą całej zabawy jest zapewnienie Klientowi (uczestnikowi) rozrywki, możliwości przeniesienia się na określony czas do „innego świata”, zmierzenia się z przygotowanymi w nim zadaniami, zagadkami.

Przez czas przebywania w „…” uczestnik może zapomnieć o istniejącym świecie, problemach i odprężyć się zarówno umysłowo jak i fizycznie.

Wnioskodawca podkreśla, że za wydostanie się z „…” uczestnik nie otrzymuje żadnej nagrody rzeczowej ani pieniężnej. Wyłącznym celem zabawy uczestnictwa jest satysfakcja, przeżycie emocji i dobra rozrywka, a nie uzyskanie jakiejkolwiek korzyści majątkowej.

Zakupując usługę wstępu Klient jest uprawniony jedynie do wstępu do „…” w wybranym terminie i przez określony czas. Zakup wstępu nie uprawnia do skorzystania z jakichkolwiek innych usług czy zakupu towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawką należy opodatkować sprzedaż biletów do „…”? Czy należy zastosować 8% czy też 23% VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu, może on opodatkować sprzedaż biletów wstępu do „…” stawką VAT 8%. W opisanym zdarzeniu faktycznym sprzedaż biletów przez Wnioskodawcę to usługa wstępu do „…”, który należy zakwalifikować jako park rozrywki, związana z rozrywką, a zatem mieszcząca się w zakresie objętym poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, objęta stawką VAT 8%.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dla towarów i usług wymienionych, w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Przy czym co najmniej do końca 2016 r. rzeczywista stawka podatkowa jest podwyższona i wynosi 8%. Zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, stawka 8% obowiązuje na – poz. 183 – bez względu na symbol PKWiU – Usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Czyli muszą być spełnione trzy przesłanki:

• usługi związane z rozrywką,
  

• usługa polega wyłącznie na zapewnieniu wstępu,
  

• prawo wstępu dotyczy wskazanych obiektów, w tym wesołych miasteczek i parków rozrywki.
  
  

Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że wskazany obiekt w postaci „…” można traktować jako park rozrywki. Ustawa podatkowa nie zawiera co prawda definicji parku rozrywki, ale w potocznym i słownikowym tego słowa rozumieniu jest to miejsce (zarówno otwarte jak i zamknięte), który służy jego klientom do odprężenia się, zabawy, wypoczynku, rozrywki. Podobne stanowisko zajmuje Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej znak: IPPP3/443-1187/11-2/KB: „Jednocześnie nie istnieje definicja legalna ani parku rozrywki ani wesołego miasteczka. W tym celu konieczne jest posłużenie się znaczeniem potocznym tych pojęć i definicją przewidzianą przez słownik języka polskiego. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele strzelnice, kolejki. W tym samym słowniku nie znajdziemy definicji parku rozrywki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren, na którym zgromadzony jest sprzęt. Biorąc pod uwagę powyższe wydaje się, że znaczenie obu pojęć jest w istocie bardzo zbliżone i obejmuje teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje w tym takie jak karuzele, kolejki i strzelnice”.

Jednym z tradycyjnych elementów typowego parku rozrywki czy wesołego miasteczka jest tzw. pałac strachów, czy dom strachów. Dawne domy strachów były atrakcją głównie bierną, uczestnik wjeżdżał wagonikiem do ciemnego pomieszczenia, w którym oglądał rozmaite efekty specjalne, a czasem był dotykany z zaskoczenia przez postaci upozorowane na upiory, kościotrupy itp. We współczesnych atrakcjach tego typu coraz częściej występują elementy interaktywne – uczestnik jest wprowadzany w fabułę, utworzoną dla danego miejsca, ma za zadanie znaleźć określone przedmioty (np. klucze), tajemne przejścia, rozwiązać zagadkę czy łamigłówkę. „…” posiada większość tych cech, choć tutaj nacisk położony jest na aspekt intelektualny zabawy. W ocenie Wnioskodawcy, „…”, doskonale wpisuje się w to, co zazwyczaj przychodzi nam na myśl, gdy mówimy o atrakcjach parku rozrywki. Ponadto, zgodnie z rozumowaniem przeprowadzonym w zacytowanej wyżej interpretacji, „…” mogą zostać uznane za park rozrywki, skoro stanowi określony teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje zazwyczaj łączone z wesołymi miasteczkami. Tym bardziej, że park rozrywki czy wesołe miasteczko wcale nie muszą być zlokalizowane na dużym obszarze, może to nawet być obszerny namiot (Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu znak: ILPP2/443-812/10-2/JK).

W związku z powyższym jeżeli uznamy że „…” jest parkiem rozrywki, to tym bardziej usługa wstępu do niego jest usługą związaną z rozrywką. Służy ona odprężeniu i wypoczynkowi. Uczestnik otrzymuje w ramach usługi możliwość wstępu do specjalnie przygotowanego pokoju i korzystania z wmontowanych weń atrakcji, zaś wyjście z pokoju wiąże się z emocjami i satysfakcją. Celem korzystania z „…” jest więc wyłącznie sama rozrywka czyli dobra zabawa. Sprzedaż biletów uprawniających do wstępu do „…” jest więc niewątpliwie właśnie sprzedażą usługi wstępu do parku rozrywki.

Podkreślić należy, że istota usługi polega na przyznaniu kupującemu biletu, prawa wstępu do obiektu czyli „…” na określony czas w zamian za opłatę. Jak wskazano w opisie „stanu faktycznego”, bilet wstępu nie łączy się z jakimikolwiek innymi uprawnieniami dla uczestnika – nie uprawnia go np. do skorzystania z żadnych dodatkowych usług.

Sama idea … zakłada, że uczestnik bierze aktywny udział w zabawie, a nie jedynie przygląda się (Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak: IPPP3/443-1187/11-42/KB). Jednocześnie brak tutaj jakichkolwiek usług, do których nabycia uprawniałby bilet uczestnika – zakup wstępu, a które wykraczałyby poza wstęp. Ponadto w wypadku „…” aktywność uczestnika jest koniecznym elementem samej usługi, a korzystanie z urządzeń, znajdujących się w pokoju jest nieodłącznie związane z korzystaniem z samego obiektu i wstępem do niego. Dlatego też należałoby uznać, że zawierają się one w prawie wstępu (por. Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach znak: IBPP2/443-952/12/WN).

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca uważa jak na wstępie czyli, że może opodatkować sprzedaż biletów wstępu do „…” stawką 8% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. Nr 710 z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 wskazanej ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi obiekt tzw. „…” (z angielskiego …) w których organizuje gry i zabawy. Korzystanie z ww. obiektu polega na tym, że Klient rezerwuje sobie termin wstępu do „…”. Przed przystąpieniem do zabawy, uczestnik zostaje poinformowany o zasadach i warunkach zabawy. Zabawa polega na tym, że uczestnik (uczestnicy) po wejściu do „…”, zostanie w nim zamknięty na określony czas. Pokój jest tematycznie przygotowany i uczestnik musi się z niego wydostać. Aby to uczynić, musi rozwiązać przygotowane wcześniej zagadki. Rozwiązanie każdej z zagadek zbliża uczestnika do wyjścia. Przy rozwiązywaniu zagadek przydatne jest analityczne myślenie, kojarzenie faktów, kreatywność, spostrzegawczość oraz zręczność, a także poza wymienionymi cechami indywidualnymi - współpraca uczestników gry, jeżeli w zabawie uczestniczy kilku uczestników. Zabawa skierowana jest dla uczestników w każdym wieku. „…” to świetny pomysł na spędzenie czasu dla każdego poczynając od dzieci, a kończąc na rodzicach i dziadkach.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki podatku od towarów i usług dla usług wstępu do „…”.

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. – 8%), pod pozycją 183 zostały wymienione „Usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne”.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęć „rekreacja” i „park rozrywki”, aby zatem poznać ich znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”, natomiast Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”. Z kolei brak jest jednoznacznej definicji „parku rozrywki”, ani wesołego miasteczka. W tym celu konieczne jest posłużenie się znaczeniem potocznym tych pojęć i definicją przewidzianą przez słownik języka polskiego. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sip.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele strzelnice, kolejki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt. Biorąc pod uwagę powyższe wydaje się że znaczenie obu pojęć jest w istocie bardzo zbliżone i obejmuje teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje w tym takie jak karuzele, kolejki i strzelnice.

Zatem pojęcie „park rozrywki” należy rozumieć, jako miejsce zarówno otwarte jak i zamknięte, które służy jego klientom do odprężenia się, zabawy, wypoczynku, rozrywki.

Mając na uwadze powyższe definicje za rekreację należy uznać różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu m.in. do parków rozrywki objęte są stawką podatku w wysokości 8% na podstawie poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy. Ustawodawca nie określił jednak ani form, ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”. Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść.

Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu).

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Zainteresowany organizuje gry w specjalnie do tego tematycznie przygotowanych pokojach. Spółka za uczestnictwo w przedmiotowych grach sprzedaje bilety wstępu. Przy czym zakupując usługę wstępu Klient jest uprawniony jedynie do wstępu do „…” w wybranym terminie i przez określony czas. Zakup wstępu nie uprawnia do skorzystania z jakichkolwiek innych usług czy zakupu towarów. Wnioskodawca podkreśla, że za wydostanie się z „…” uczestnik nie otrzymuje żadnej nagrody rzeczowej ani pieniężnej. Wyłącznym celem zabawy uczestnictwa jest satysfakcja, przeżycie emocji i dobra rozrywka, a nie uzyskanie jakiejkolwiek korzyści majątkowej.

W ocenie tut. Organu, charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług, oceniany przez pryzmat przywołanych wyżej pojęć „park rozrywki”, „rekreacja” wskazuje, że usługi te można sklasyfikować jako usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu.

Jak wskazano powyżej, dla usług związanych z rozrywką i rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu do parków rozrywki – na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy – stosuje się stawkę podatku obniżoną do wysokości 8%.

Zatem, w analizowanej sprawie dla sprzedaży biletów wstępu do „…” ma zastosowanie obniżona stawka podatku od towarów i usług – 8%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.