Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1135.2016.1.JM
z 12 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 615, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania w związku z zakazem konkurencji, jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej opodatkowania otrzymanego odszkodowania z tytułu Przedłużonego Zakazu Konkurencji oraz kalkulacji do 6-miesięcznego limitu wynagrodzenia kwoty z tytułu wynagrodzenia za listopad 2015 r.,
  

• nieprawidłowe – w części dotyczącej zaliczenia do limitu wynagrodzenia kwoty z tytułu 12-miesięcznej odprawy oraz świadczenia za niewykorzystany urlop.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania w związku z zakazem konkurencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: PIT).

Wnioskodawca pełnił funkcję Prezesa Zarządu – Dyrektora Generalnego w spółce z większościowym udziałem Skarbu Państwa (dalej: Spółka). Podstawą współpracy była umowa o świadczenie usług w zakresie zarządzania z dnia 11 kwietnia 2012 r., rozwiązana złożeniem rezygnacji z dniem 30 listopada 2015 r. (dalej: Kontrakt lub Umowa).

W związku z rozwiązaniem Kontraktu, Wnioskodawca zobowiązany był do świadczenia usług przez okres kolejnych 3 miesięcy od dnia złożenia rezygnacji, to jest od 1 grudnia 2015 r. do 29 lutego 2016 r. w taki sposób, aby umożliwić pełne przekazanie jego obowiązków innemu podmiotowi (postanowienie zawarte w § 8 ust. 3 i 5 Kontraktu). Za świadczone w tym czasie usługi, zgodnie z Kontraktem Wnioskodawcy należy się wynagrodzenie, które do dnia dzisiejszego nie zostało uregulowane. Spółka nie wypłaciła dodatkowo należnej premii za zrealizowanie celów w 2015 r.

Ponadto, w związku z rozwiązaniem Kontraktu, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do dodatkowego wynagrodzenia o wartości równej dwunastokrotności średniego miesięcznego wynagrodzenia podstawowego. Wyjątkiem od tej zasady byłaby sytuacja, w której rozwiązanie Kontraktu nastąpiłoby wskutek stwierdzonego prawomocnym wyrokiem przestępstwa popełnionego przez Wnioskodawcę przeciwko Spółce lub umyślnego przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, ochronie obrotu gospodarczego, zdrowiu lub życiu (§ 8 ust. 6 Kontraktu). Wnioskodawca otrzymał ww. wynagrodzenie powiększone o ekwiwalent za niewykorzystany urlop po rozwiązaniu Kontraktu, na początku grudnia 2015 r., a zatem przed wejściem w życie przepisów nowelizujących art. 30 ustawy PIT.

Ponadto, Wnioskodawcy przez okres 12 miesięcy od rozwiązania Kontraktu przysługiwało wynagrodzenie o wartości równej miesięcznemu uposażeniu podstawowemu za każdy miesiąc, w którym Wnioskodawca lub osoba powiązana (np. małżonek lub osoba pozostająca we wspólnym gospodarstwie domowym z Wnioskodawcą) będzie objęta Przedłużonym Zakazem Konkurencji. Wynagrodzenie z tego tytułu jest wypłacane po upływie trzymiesięcznego okresu świadczenia przez Wnioskodawcę Usług na rzecz Spółki po rozwiązaniu Kontraktu. Wnioskodawca nadal otrzymuje ww. wynagrodzenie.

Wnioskodawca pragnie również zauważyć, że zawarta umowa o świadczenie usług w zakresie zarządzania zawierała uregulowania dotyczące zakazu konkurencji. Wnioskodawca zaznacza, że w zawartej Umowie nie widnieje termin „odszkodowanie” czy „odprawa” mowa jest o „dodatkowym wynagrodzeniu” lub „wynagrodzeniu” (dalej: Wynagrodzenie) z tytułów jw.

Dodatkowo, Wnioskodawca podkreśla, że podstawą prawną wypłaty Wynagrodzenia są jedynie zapisy zawartej Umowy, a zatem ww. wynagrodzenie ma charakter cywilnoprawny. Wnioskodawca wskazał, że nie była z nim zawarta żadna dodatkowa umowa (porozumienie) o zakazie konkurencji będące podstawą wypłaty ww. Wynagrodzenia.

Wnioskodawca zaznaczył, że dnia 18 maja 2016 r. zwrócił się z wnioskiem o wydanie interpretacji, dotyczącej m.in. potwierdzenia, że w przedstawionym stanie faktycznym przez „odszkodowania przyznane na podstawie przepisów o zakazie konkurencji”, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy PIT, naieży rozumieć tylko i wyłącznie odszkodowania wynikające z art. 1012 Kodeksu Pracy [dalej: KP] w związku z tym, że jedynie KP jako obowiązujący akt prawny przewiduje możliwość skorzystania z instytucji odszkodowań z tytułu zakazu konkurencji, a zatem Wynagrodzenie przyznane Wnioskodawcy nie powinno podlegać opodatkowaniu na gruncie ww. przepisów.

W dniu 25 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca otrzymał interpretację indywidualną o Nr IPPB4/4511-634/16-4/PP [dalej: Interpretacja], w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie [dalej: DIS] nie zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, wskazując, m.in. że: „(...) w pojęciu wynagrodzenie/dodatkowe wynagrodzenie mieści się odprawa oraz odszkodowanie przyznane Wnioskodawcy”, a zatem otrzymane jednorazowe wynagrodzenie dodatkowe oraz wynagrodzenie z tytułu zakazu konkurencji powinny podlegać opodatkowaniu ryczałtową stawką podatku 70%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym stanie faktycznym zapis art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy PIT mówiący, że podstawę opodatkowania ryczałtowym podatkiem 70% stanowi ta część odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji, która to przekracza wysokość wynagrodzenia z sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania, obejmuje swoim zakresem wszelkie wynagrodzenie wypłacone Wnioskodawcy w tym okresie, a tym samym również jednorazowe dodatkowe wynagrodzenie wypłacone Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca w przepisie art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy PIT, przez pojęcie „wynagrodzenia” ma na myśli wszelkie wynagrodzenie wypłacone z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania. A zatem również jednorazowe dodatkowe wynagrodzenie wypłacone Wnioskodawcy, o ile zostało wypłacone w tym okresie, będzie stanowiło ww. wynagrodzenie.

Zgodnie z przepisem art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy, zryczałtowany podatek dochodowy pobiera się od dochodów (przychodów) z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o prace lub umowy o świadczenie usług wiażacei go ze spółka w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania – w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania.

W interpretacji otrzymanej przez Wnioskodawcę, sam DIS w Warszawie wskazuje, że:

„Zakres pojęcia wynagrodzenie nie został przez ustawodawcę sprecyzowany, jednak przez wynagrodzenie należy w tym wypadku rozumieć realnie otrzymywane wynagrodzenie, tj. sumę składników wynagrodzenia za pracę w danym okresie, a nie wynagrodzenie umówione. Wynagrodzenia to świadczenie za umówioną pracę, o charakterze przysparzająco – majątkowym, ustalone odpowiednio do rodzaju, ilości i jakości wykonywanych zadań, a także stosownie do kwalifikacji pracownika; zawierające wszystkie składniki przewidziane w przepisach Kodeksu pracy bądź przepisach odrębnych ustaw, a także przepisach wewnątrzzakładowych oraz w umowie o pracę (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 30 grudnia 1986 r., sygn. akt III PZP 42/86, OSNC 1987/8/106). Podkreślić należy zatem, że wynagrodzenie obejmuje wszystkie składniki z tytułu zatrudnienia określonego pracownika. Międzynarodowa Organizacja Pracy określa wynagrodzenie, jako płace i wszystkie inne korzyści przekazywane przez pracodawcę bezpośrednio lub pośrednio, w gotówce lub naturze, pracownikowi z tytułu zatrudnienia.”

Ustawodawca w przepisie art. 30 ust. 1 pkt 15 mówi o „wynagrodzeniu otrzymanym przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług”. Niewątpliwym jest, że jednorazowe dodatkowe wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę jest właśnie takim wynagrodzeniem. DIS w Warszawie w przywołanym fragmencie interpretacji, samemu wskazał bowiem, że przez wynagrodzenie należy rozumieć wszelkie korzyści uzyskane przez pracownika pośrednio lub pośrednio z tytułu zatrudnienia.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu ryczałtową stawką 70% podatku będzie podlegała dopiero kwota z tytułu Przedłużonego Zakazu Konkurencji, która to przekroczy sumę wypłat otrzymanych przez Wnioskodawcę, w całym okresie 6 miesięcy liczonym od momentu otrzymania pierwszej wypłaty z tytułu zakazu konkurencji. Tym samym, Wnioskodawca kalkulując „limit” wynagrodzenia z tytułu zakazu konkurencji, które nie podlega 70% stawce podatku, powinien do niego zaliczyć wszelkie wypłaty dokonane w okresie tych 6 miesięcy (włączając: 12 – miesięczną odprawę, wynagrodzenie za listopad 2015 r. oraz świadczenie za niewykorzystany urlop – otrzymane na początku grudnia 2015 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej opodatkowania otrzymanego odszkodowania z tytułu Przedłużonego Zakazu Konkurencji oraz kalkulacji do 6-miesięcznego limitu wynagrodzenia kwoty z tytułu wynagrodzenia za listopad 2015 r. jest prawidłowe oraz w części dotyczącej zaliczenia do limitu wynagrodzenia kwoty z tytułu 12-miesięcznej odprawy oraz świadczenia za niewykorzystany urlop jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Jednym ze źródeł przychodów, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jest działalność wykonywana osobiście. Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 (art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania – w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a oraz 13-16, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 cytowanej ustawy).

Wskazać również należy, że stosownie do art. 2 ustawy z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1992, z późn. zm.) przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 2016 r.

Z zacytowanego przepisu wynika, że od odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji pobiera się zryczałtowany podatek dochodowym od osób fizycznych w wysokości 70%. Pobór podatku według tej stawki następuje wówczas, gdy kwota wypłaconego odszkodowania przekroczy wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca jako osoba fizyczną mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pełnił funkcję Prezesa Zarządu – Dyrektora Generalnego w spółce z większościowym udziałem Skarbu Państwa. Podstawą współpracy była umowa o świadczenie usług w zakresie zarządzania z dnia 11 kwietnia 2012 r., rozwiązana złożeniem rezygnacji z dniem 30 listopada 2015 r. Zawarta umowa o świadczenie usług w zakresie zarządzania zawierała uregulowania dotyczące zakazu konkurencji. W związku z rozwiązaniem Kontraktu, Wnioskodawca zobowiązany był do świadczenia usług przez okres kolejnych 3 miesięcy od dnia złożenia rezygnacji, to jest od 1 grudnia 2015 r. do 29 lutego 2016 r. Za świadczone w tym czasie usługi, zgodnie z Kontraktem Wnioskodawcy należy się wynagrodzenie, które do dnia dzisiejszego nie zostało uregulowane. Spółka nie wypłaciła dodatkowo należnej premii za zrealizowanie celów w 2015 r. Ponadto, w związku z rozwiązaniem Kontraktu, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do dodatkowego wynagrodzenia o wartości równej dwunastokrotności średniego miesięcznego wynagrodzenia podstawowego. Wnioskodawca otrzymał ww. wynagrodzenie powiększone o ekwiwalent za niewykorzystany urlop po rozwiązaniu Kontraktu, na początku grudnia 2015 r., a zatem przed wejściem w życie przepisów nowelizujących art. 30 ustawy PIT. Wnioskodawca zaznacza, że w zawartej Umowie nie widnieje termin „odszkodowanie” czy „odprawa” mowa jest o „dodatkowym wynagrodzeniu” lub „wynagrodzeniu” (dalej: Wynagrodzenie) z tytułów jw. Wnioskodawca wskazał, że nie była z nim zawarta żadna dodatkowa umowa (porozumienie) o zakazie konkurencji będące podstawą wypłaty ww. Wynagrodzenia. Ponadto, Wnioskodawcy przez okres 12 miesięcy od rozwiązania Kontraktu przysługiwało wynagrodzenie o wartości równej miesięcznemu uposażeniu podstawowemu za każdy miesiąc, w którym Wnioskodawca lub osoba powiązana będzie objęta Przedłużonym Zakazem Konkurencji. Wynagrodzenie z tego tytułu jest wypłacane po upływie trzymiesięcznego okresu świadczenia przez Wnioskodawcę Usług na rzecz Spółki po rozwiązaniu Kontraktu. Wnioskodawca nadal otrzymuje ww. wynagrodzenie.

Zatem świadczenia wypłacane za zakaz konkurencji będą podlegały opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 70% od momentu gdy kwota wypłat osiągnię ustawowy limit, nawet jeżeli wynagrodzenie z tytułu wykonywania kontraktów menedżerskich było wypłacane jeszcze przed wejściem w życie nowelizacji ustawy PIT wprowadzającej art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy.

Przy czym, w świetle zacytowanych przepisów jakkolwiek art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy, znajduje zastosowanie do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 2016 r., to jednak limit określony w tym przepisie, od którego uzależniona jest zapłata podatku według nowej 70% stawki, odnieść należy do całego odszkodowania przyznanego Wnioskodawcy, z którym zawarto umowę o zakazie konkurencji.

W przypadku, gdy wysokość wypłaconego Wynagrodzenia, w okresie sześciu miesięcy poprzedzającego wypłatę odszkodowania przekroczy wartość określoną w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to od miesiąca, w którym limit ten zostanie przekroczony płatnik będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 70%.

Wyjaśnić należy, że pojęcie „wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze Spółką” nie ma prawnie jednolitego, powszechnie ustalonego zakresu znaczeniowego. W dziale trzecim Kodeksu pracy jest mowa o „wynagrodzeniu i innych świadczeniach związanych z pracą”. Ta druga kategoria nie jest także zdefiniowana, ale z usytuowania jej obok wynagrodzenia za pracę można wnosić, że „inne świadczenia związane z pracą” nie są wynagrodzeniem. Od wynagrodzenia za pracę należy zatem odróżnić inne świadczenia pieniężne otrzymywane od pracodawcy z tytułu pozostawania w stosunku pracy, które nie będąc świadczeniem za pracę faktycznie wykonaną, nie są również wynagrodzeniem za pracę. Należą do nich: a) tzw. wypłaty gwarancyjne, np. za czas niewykonywania pracy, b) wypłaty kompensacyjne, np. diety, zwrot kosztów podróży, c) świadczenia odszkodowawcze, np. odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy, odszkodowanie z tytułu skróconego okresu wypowiedzenia umowy, d) różne odprawy pieniężne. Wynagrodzenie za pracę jest w istocie zbiorczą nazwą dla rozmaitych wypłat dokonywanych przez pracodawcę na rzecz pracownika. Obejmuje rozmaite składniki, których wynagrodzeniowy charakter tylko niekiedy jednoznacznie przesądza ustawodawca. Jest tak w odniesieniu do wynagrodzenia zasadniczego (np. art. 773 § 3 pkt 1 K.p. czy art. 1511 § 3 K.p.), nagrody z zakładowego funduszu nagród, dodatkowego wynagrodzenia rocznego, należności przysługujących z tytułu udziału w zysku lub nadwyżce bilansowej (art. 87 § 5 K.p.). Istotą wynagrodzenia jest to, że przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią (art. 80 K.p.).

Na tle powyższych regulacji, w uzasadnieniu uchwały siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 30 grudnia 1986 r. (III PZP 42/86), SN stwierdził, że pojęcie wynagrodzenia za pracę nie jest w przepisach prawa pracy określone w sposób jednolity i konsekwentny i zaproponował następującą definicję „jest to świadczenie konieczne o charakterze przysparzająco – majątkowym, które pracodawca jest zobowiązany wypłacać okresowo pracownikowi w zamian za wykonaną pracę, świadczoną w ramach stosunku pracy, odpowiednio do rodzaju, ilości i jakości pracy.”

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że skoro pojęcie „wynagrodzenia” bezpośrednio wiąże się „z wykonaną pracą”, to do wynagrodzenia z tytułu umowy o świadczenie usług, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 15 należy zaliczyć wynagrodzenie wraz ze składnikami wymienionymi w tej umowie (np. dodatek stażowy, funkcyjny), bez świadczeń dodatkowych.

W świetle powyższego w rozpatrywanej sprawie jednorazowe dodatkowe wynagrodzenie wypłacone za rozwiązanie Kontraktów menedżerskich w wysokości dwunastokrotności średniego miesięcznego wynagrodzenia podstawowego oraz ekwiwalent za niewykorzystany urlop, nie są ekwiwalentem za świadczenie usług w zakresie zarządzania. Zatem świadczenia te nie powinny być zaliczane do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że opodatkowaniu ryczałtową stawką 70% podatku w myśl art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy, będzie podlegała kwota odszkodowania z tytułu Przedłużonego Zakazu Konkurencji, która to przekroczy wysokość wynagrodzenia (sumę wypłat) otrzymanego w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania. Prawidłowo również Wnioskodawca uznał, że kalkulując „limit” wynagrodzenia z tytułu zakazu konkurencji, które nie podlega 70% stawce podatku, powinien do niego zaliczyć dokonane w okresie tych 6 miesięcy wypłatę z tytułu wynagrodzenia za miesiąc listopad 2015 r.

Jednakże błędne jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym kalkulując „limit” wynagrodzenia z tytułu zakazu konkurencji, które nie podlega 70% stawce podatku, powinien do niego zaliczyć dokonane w okresie tych 6 miesięcy wypłatę z tytułu 12-miesięcznej odprawy oraz świadczenia za niewykorzystany urlop. Jak bowiem wskazano powyżej, jednorazowe dodatkowe wynagrodzenie wypłacone za rozwiązanie Kontraktów menedżerskich w wysokości dwunastokrotności średniego miesięcznego wynagrodzenia podstawowego oraz ekwiwalent za niewykorzystany urlop, nie są ekwiwalentem za świadczenie usług w zakresie zarządzania. Zatem świadczenia te nie powinny być zaliczane do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.