Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1146.2016.2.JK3
z 12 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 20015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2016 r. (data wpływu 5 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 listopada 2016 r. (data nadania 29 listopada 2016 r., data wpływu 30 listopada 2016 r.) na wezwanie Nr 1462-IPPB2.4515.179.2016.MZ, 1462-IPPB4.4511.1146.2016.1.JK3 z dnia 17 listopada 2016 r. (data nadania 18 listopada 2016 r., data doręczenia 22 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza granicami Polski oraz skutków podatkowych realizacji prawa do tej rekompensaty – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji w indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza granicami Polski oraz skutków podatkowych realizacji prawa do tej rekompensaty.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 1462-IPPB2.4515.179.2016.1.MZ, 1462-IPPB4.4511.1146.2016.1.JK3 z dnia 17 listopada 2016 r. (data nadania 18 listopada 2016 r., data doręczenia 22 listopada 2016 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 25 listopada 2016 r. (data nadania 29 listopada 2016 r., data wpływu 30 listopada 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 26 maja 2001 r. poprzednik prawny Wnioskodawcy Paweł A. złożył wniosek o potwierdzenie prawa do rekompensaty za majątek pozostawiony przez Helenę Ł. we Lwowie.
Zgodnie z postanowieniami sądu spadek po Helenie Ł. zmarłej w marcu 1952 r. nabyła w całości córka Irena A., spadek po Irenie A. zmarłej w listopadzie 1974 r. nabył w całości syn Paweł A., natomiast spadek po Pawle A. zmarłym w grudniu 2009 r. nabył w całości Krzysztof F. (Wnioskodawca).

Na podstawie art. 5 ust. 3 i art. 8 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1090) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r„ poz. 267 z późn. zm.) Wojewoda wydał, a następnie doręczył pełnomocnikowi Wnioskodawcy decyzję opatrzoną datą 30 maja 2016 r., którą:

• stwierdził, że Wnioskodawca, posiada w całości prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez Helenę Ł. nieruchomości we Lwowie,
• określił wartość mienia pozostawionego przez spadkodawcę we Lwowie, wysokość rekompensaty oraz stwierdził, że wybraną formą realizacji prawa do rekompensaty jest świadczenie pieniężne wypłacane ze środków funduszu rekompensacyjnego.
  
  

Pismem opatrzonym datą 1 września 2016 r, Bank Gospodarstwa Krajowego poinformował Wnioskodawcę, że został uwzględniony w otrzymanym przez bank od Ministerstwa Skarbu Państwa wykazie osób uprawnionych do świadczenia pieniężnego tytułem rekompensaty za tzw. mienie zabużańskie. Dnia 29 września 2016 r. Wnioskodawca odnotował na swoim koncie bankowym wpływ świadczenia tytułem rekompensaty za tzw. mienie zabużańskie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę prawa do rekompensaty (decyzja wojewody z dnia 30 maja 2016 r.), ma on obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn lub podatku dochodowego od osób fizycznych oraz czy Wnioskodawca w związku z opisanym nabyciem ma obowiązek złożenia zeznania lub dopełnienia innych formalności wobec naczelnika urzędu skarbowego lub innych organów skarbowych?
2. Czy w związku z realizacją prawa do rekompensaty i wypłatą w dniu 29 września 2016 r. Wnioskodawcy świadczenia pieniężnego ma on obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn lub podatku dochodowego od osób fizycznych, oraz czy Wnioskodawca w związku z ww. realizacją ma obowiązek dokonać zgłoszenia, złożyć zeznanie lub dopełnić innych formalności wobec naczelnika urzędu skarbowego lub innych organów skarbowych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wniosek w części dotyczącej podatku od spadków i darowizn został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1 Helena Ł. była właścicielem nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Prawo do rekompensaty nabył w drodze spadku Wnioskodawca.

Zgodnie z art. 2 ustawy z 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami np. prawo do rekompensaty przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami np. jeśli spełnia on opisane w nim wymogi. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku śmierci właściciela prawo do rekompensaty przysługuje wszystkim spadkobiercom albo niektórym z nich, wskazanym przez pozostałych spadkobierców, jeżeli spełnią wymóg obywatelstwa, określony w art. 2 pkt 2.

Co do nabytego przez Wnioskodawcę uprawnienia do rekompensaty znajdą zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, co m.in. wyłącza opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych – art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast art. 4 ust 1 pkt 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia od podatku nabycie w drodze spadku prawa do rekompensaty w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty (...). Zwolnienie wynikające z ww. normy jest bezwarunkowe, którego zastosowanie nie jest uzależnione od dopełnienia wobec organów skarbowych jakichkolwiek warunków formalnych.

Konkluzja stanowiska Wnioskodawcy - wobec nabycia prawa do rekompensaty Wnioskodawcy nie obciąża:

• obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn, jak również nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych,
• obowiązek złożenia jakiegokolwiek zeznania, zgłoszenia czy dopełnienia jakichkolwiek innych formalności wobec naczelnika urzędu skarbowego jak i innych organów skarbowych.
  
  

Ad. 2

Wnioskodawca tytułem dziedziczenia nabył prawo do rekompensaty, co podlegało ustawie o podatku od spadków i darowizn (vide ad1).

Wypłata tytułem rekompensaty świadczenia pieniężnego stanowi realizację uprawnienia i jest zdarzeniem odrębnym od nabycia uprawnienia, w konsekwencji nie podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Realizując prawo do rekompensaty Wnioskodawca osiągnął przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże Wnioskodawca nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem art. 21 ust. 1 pkt 30a w sposób jednoznaczny ustanawia normę prawną, wg której zwalnia się od podatku przychody uzyskane z tytułu realizacji prawa do rekompensaty na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty (...) Przez osoby uprawnione do rekompensaty, przedmiotowe zwolnienie nie jest obwarowane jakimkolwiek obowiązkiem w zakresie złożenia zeznania, zgłoszenia czy też dopełnienia jakichkolwiek innych warunków formalnych wobec wszelkich organów skarbowych.

Konkluzja stanowiska Wnioskodawcy: realizacja przez Wnioskodawcę prawa do rekompensaty (odbiór świadczenia pieniężnego) nie skutkuje po stronie Wnioskodawcy powstaniem obowiązku w zakresie :

• zapłaty podatku od spadków i darowizn,
• zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych,
• informowania naczelnika urzędu skarbowego i innych organów skarbowych w formie złożenia jakiegokolwiek zeznania, zgłoszenia czy też dopełnienia jakichkolwiek innych formalności związanych z otrzymaniem świadczenia pieniężnego tytułem rekompensaty.
  
  

Jednocześnie należy podkreślić, że dotychczasowe interpretacje podatkowe w indywidualnych sprawach dot. opodatkowania rekompensaty za tzw. mienie zabużańskie zarówno w zakresie skutków nabycia prawa do rekompensaty jak i realizacji prawa do rekompensaty prezentują jednakowe stanowisko jak przedstawione przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku, tytułem przykładu: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPBII/1/436-338/14 /MCZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłem przychodów są „inne źródła”.

Przepis ten uszczegółowiony został w art. 20 ust. 1 cyt. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w powyższym przepisie sformułowanie „w szczególności”, wskazuje, że przepis zwiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenie majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca tytułem dziedziczenia nabył prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienie przez poprzedników prawnych nieruchomości poza obecnymi granicami RP. Wojewoda decyzją z 30 maja 2016 r. potwierdził prawo Wnioskodawcy do ww. rekompensaty i ustalił wartość rekompensaty. Decyzja Wojewody z 30 marca 2016 r. została wydana m.in. na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienie nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. W dniu 29 września 2016 r. bank dokonał wypłaty świadczenia pieniężnego tytułem rekompensaty za tzw. mienie zabużańskie.

Opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie tytułem dziedziczenia prawa majątkowego w postaci prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast przyznanie samej rekompensaty, stanowiące realizację przysługującego osobom uprawnionym prawa, wyłączone jest z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. W świetle powołanego powyżej przepisu należy uznać, że od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wyłączone jest jedynie prawo do rekompensaty, jako prawo majątkowe. Prawa tego nie można utożsamiać jednak z wypłatą samej rekompensaty, która stanowi realizację prawa przysługującego osobom uprawnionym.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że realizację przysługującej Wnioskodawcy rekompensaty uznać należy za przychód z innych źródeł, określony w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże wskazać należy, że stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 30a lit. a) ww. ustawy wolne od podatku są przychody uzyskane z tytułu realizacji prawa do rekompensaty na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 z późn. zm.), przez osoby uprawnione na podstawie tej ustawy.

W rezultacie więc realizacja przysługującej Wnioskodawcy rekompensaty z tytułu mienia pozostawionego poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w postaci wypłaty środków pieniężnych przyznanych w decyzji właściwego organu administracji na podstawie ww. ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 30a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód ten jest zwolniony z opodatkowania tym podatkiem. W konsekwencji z tego tytułu Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłacenia podatku i nie ciąży na nim obowiązek złożenia jakiejkolwiek deklaracji lub zgłoszenia w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, że organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.