Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.996.2016.1.RK
z 13 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2016 r. (data wpływu 8 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2016 r. (data wpływu 22 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu opłat czynszowych i za media, poniesionych przed oddaniem mieszkania do używania na podstawie umowy najmu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2016 r. złożony został ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 10 listopada 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.772.2016.1.RK, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 10 listopada 2016 r. (data doręczenia 15 listopada 2016 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 15 listopada 2016 r. (data wpływu 22 listopada 2016 r.), nadanym za pośrednictwem … dnia 16 listopada 2016 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w spadku po matce, która zmarła 20 września 2014 r., wraz z bratem stała się współwłaścicielką mieszkania położnego w … przy ul. … (zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 26 listopada 2014 r). W związku z chęcią stania się jedyną właścicielką mieszkania z zamiarem przeznaczenia go do wynajmu (zamieszkiwała i nadal zamieszkuje w innym lokalu, którego jest właścicielką), podjęła szereg działań zmierzających do uzgodnienia z bratem warunków uzyskania prawa własności do całości przedmiotowego mieszkania. W drodze ugody sądowej z dnia 1 lutego 2016 r. stała się jedyną właścicielką mieszkania. Przystąpiła do remontu mieszkania w celu przywrócenia jego wartości użytkowej dla celów najmu. Mieszkanie nie przechodziło żadnego gruntownego remontu od czasu jego oddania do użytkowania, tj. od 1967 r., a ostatnie drobne remonty polegające na położeniu płytek w kuchni i łazience zostały wykonane około 20 lat temu i w związku z tym konieczne było przeprowadzenie następujących prac: kuchnia - wymiana instalacji wodno-kanalizacyjnej, wymiana instalacji elektrycznej, położenie nowych tynków i kafelków oraz wymiana wykładziny podłogowej, dwa pokoje i przedpokój - malowanie ścian, wymiana wykładzin podłogowych, łazienka - malowanie ścian oraz wymiana wszystkich drzwi wewnętrznych w mieszkaniu. Dodatkowo zostały częściowo wymienione meble oraz zakupione inne artykuły wyposażenia mieszkania. Wartość żadnego z elementów wyposażenia nie przekroczyła 3 500 zł i nie stanowiła składnika środków trwałych. Wnioskodawczyni dysponuje dokumentacją zdjęciową stanu mieszkania przed i po remoncie. W czasie od śmierci matki do zawarcia ugody sądowej Wnioskodawczyni ponosiła połowę kosztów czynszu oraz mediów, natomiast od momentu zawarcia ugody sądowej ponosiła te koszty w całości. Zaraz po zakończeniu remontu i wyposażeniu mieszkania podjęła czynności zmierzające do znalezienia najemcy - zamieściła ogłoszenie na portalu …. Ostatecznie umowę najmu okazjonalnego podpisała po kilku miesiącach oczekiwania, tj. od 1 września 2016 r. Dla rozliczenia najmu w 2016 r. wybrała opodatkowanie na zasadach ogólnych.

W piśmie z dnia 15 listopada 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że faktycznie umowę najmu okazjonalnego podpisała dnia 10 sierpnia 2016 r., a nie jak pierwotnie wskazała we wniosku w dniu 1 września 2016 r. Pierwszy przychód z najmu przedmiotowego mieszkania uzyskała dnia 23 sierpnia 2016 r., gdyż zgodnie z umową najmu, najemca uiszcza opłaty za najem z góry, tj. przed rozpoczęciem miesiąca, którego opłata dotyczy. Dodała, że rozpoczęcie najmu nastąpiło od dnia 1 września 2016 r. Umowa najmu okazjonalnego została zgłoszona do Naczelnika … Urzędu Skarbowego w ….

Ponadto Wnioskodawczyni doprecyzowała opis stanu faktycznego wskazując, że mieszkanie nie przechodziło żadnego gruntownego remontu od czasu jego oddania do użytkowania tj. od 1967 r., a ostatnie drobne remonty polegające na położeniu płytek ceramicznych w kuchni i łazience zostały wykonane około 20 lat temu i w związku z tym w celu przywrócenia pierwotnego stanu technicznego i funkcji mieszkalnej lokalu przeznaczonego do celów mieszkaniowych, konieczne było przeprowadzenie następujących prac:

• kuchnia - wymiana zużytej, starej instalacji wodno-kanalizacyjnej na nową, sprawną, wymiana starej, zużytej, aluminiowej instalacji elektrycznej na nową, zapewniającą bezpieczeństwo użytkowników lokalu, wymiana odpadających tynków na ścianach na nowe tynki, wymiana starych popękanych płytek ściennych na nowe płytki ceramiczne oraz wymiana zużytej wykładziny podłogowej PVC na nową wykładzinę podłogową PVC,
  

• dwa pokoje - malowanie ścian i sufitów, wymiana zużytych wykładzin podłogowych PVC na nowe wykładziny PVC, wymiana starych, zużytych skrzydeł drzwiowych na nowe skrzydła drzwiowe,
  

• przedpokój - malowanie starej, zużytej boazerii, wymiana starych, zużytych kasetonów sufitowych ze styropianu na nowe kasetony sufitowe ze styropianu, wymiana zużytej wykładziny podłogowej PVC na nową wykładzinę PVC,
  

• łazienka - malowanie ścian i sufitów, wymiana starego, zużytego grzejnika CO (rura grzewcza) na nowy grzejnik CO, wymiana zużytej aluminiowej instalacji elektrycznej na nową, zapewniającą bezpieczeństwo użytkowników lokalu, wymiana zużytego skrzydła drzwiowego na nowe skrzydło drzwiowe.
  
  

Biorąc pod uwagę ww. zakresy prac przeprowadzonych w mieszkaniu, spełniają one definicję remontu, zgodną z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290, ze zm.), wg której remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych, niż użyto w stanie pierwotnym. Remont zmierza do przywrócenia pierwotnego stanu technicznego, bez zmiany cech użytkowych. Zakres prac wykonanych w Jej mieszkaniu w całości wyczerpuje tę definicję remontu, gdyż miały one na celu przywrócenie funkcji mieszkalnej lokalu przeznaczonego do najmu w celach mieszkalnych - ich celem było przywrócenie funkcjonalności, bezpieczeństwa i estetyki lokalu mieszkalnego w celu jego najmu do celów mieszkaniowych: stare, zużyte instalacje: wodno-kanalizacyjna, elektryczna i element instalacji centralnego ogrzewania zostały zastąpione nowymi, które obecnie pełnią dokładnie taką samą funkcję jak stare; zużyte płytki ścienne i wykładziny podłogowe musiały zostać wymienione na nowe, a ściany i sufity zostały odświeżone poprzez ich ponowne pomalowanie; stare, zużyte skrzydła drzwiowe wyglądały nieestetycznie i w ich stanie nie nadawały się do dalszego użytkowania, dlatego zostały zastąpione nowymi. Dodatkowo zostały częściowo wymienione meble oraz zakupione inne artykuły wyposażenia mieszkania. Wartość żadnego z elementów wyposażenia nie przekracza 3 500 zł i nie stanowi składnika środków trwałych. Ww. prace wykonane w mieszkaniu zakończyły się przed oddaniem tego mieszkania do użytkowania na podstawie umowy najmu. Umowa najmu okazjonalnego mieszkania zawarta została poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni wynajmuje mieszkanie w ramach najmu prywatnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy koszty remontu i wyposażenia mieszkania, które Wnioskodawczyni poniosła w celu przystosowania mieszkania do najmu mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania dochodu z najmu i zostać odliczone jednorazowo w pierwszym miesiącu, w którym uzyskała przychód z najmu, tj. w sierpniu 2016 r. przy rozliczeniu podatku od dochodu dla osób fizycznych na zasadach ogólnych?
2. Czy koszty utrzymania mieszkania, związane z ponoszeniem połowy opłat czynszowych i za media w czasie trwania współwłasności mieszkania mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z najmu i odliczone jednorazowo w pierwszym miesiącu, w którym Wnioskodawczyni uzyskała przychód z najmu, tj. w sierpniu 2016 r. przy rozliczeniu podatku od dochodu dla osób fizycznych na zasadach ogólnych?
3. Czy koszty utrzymania mieszkania, związane z ponoszeniem opłat czynszowych i za media od momentu zawarcia ugody sądowej, zgodnie z którą Wnioskodawczyni stała się jedyną właścicielką mieszkania do momentu rozpoczęcia najmu mieszkania mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z najmu i odliczone jednorazowo w pierwszym miesiącu, w którym uzyskała przychód z najmu, tj. w sierpniu 2016 r. przy rozliczeniu podatku od dochodu dla osób fizycznych na zasadach ogólnych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest pytanie Nr 2 i Nr 3. Natomiast w zakresie pytania Nr 1, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni (odnośnie pytania oznaczonego Nr 2), koszty utrzymania mieszkania, związane z ponoszeniem połowy opłat czynszowych i za media w czasie trwania współwłasności mieszkania, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z najmu i odliczone jednorazowo w pierwszym miesiącu, w którym uzyskała Ona przychód z najmu, tj. w dniu 23 sierpnia 2016 r. przy rozliczeniu podatku od dochodu dla osób fizycznych na zasadach ogólnych. W ocenie Wnioskodawczyni, koszty można naliczać także wtedy, gdy lokal stoi pusty. Okresowy brak przychodu nie wyklucza bowiem możliwości odliczania wydatków, które mają na celu osiągnięcie go w przyszłości. W czasie, gdy jeszcze mieszkanie nie może ze względów formalnych i technicznych zostać wynajęte trzeba opłacać czynsz, rachunki za energię i gaz. Są to wydatki poniesione w celu zabezpieczenia źródła przychodów, o których mówi art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Może je odliczyć podatnik, który traktuje najem jako odrębne źródło przychodów, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy lokal w czasie przerwy w wynajmie nie jest przeznaczony na jego potrzeby mieszkaniowe. W tym miejscu zaznacza, że już od momentu stania się współwłaścicielką mieszkania w drodze spadku, zamiarem Wnioskodawczyni było uzyskanie prawa własności do całości lokalu z intencją przeznaczenia tegoż mieszkania do najmu, gdyż nie miała zamiaru zaspokajać własnych potrzeb mieszkaniowych w tym lokalu, ze względu na fakt, że zamieszkiwała i nadal zamieszkuje w innym lokalu, stanowiącym Jej własność. Wnioskodawczyni dodaje, że ani Jej brat, ani żadna inna osoba nie zamieszkiwała lokalu w tym czasie.

Zdaniem Wnioskodawczyni (odnośnie pytania oznaczonego Nr 3), koszty utrzymania mieszkania, związane z ponoszeniem opłat czynszowych i za media od momentu zawarcia ugody sądowej, zgodnie z którą stała się jedyną właścicielką mieszkania, do momentu rozpoczęcia najmu mieszkania, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z najmu i odliczone jednorazowo przy rozliczeniu podatku od dochodu dla osób fizycznych na zasadach ogólnych. W ocenie Wnioskodawczyni, koszty można naliczać także wtedy, gdy lokal stoi pusty. Okresowy brak przychodu nie wyklucza bowiem możliwości odliczania wydatków, które mają na celu osiągnięcie go w przyszłości. W czasie, gdy jeszcze mieszkanie nie może ze względów technicznych zostać wynajęte trzeba opłacać czynsz, rachunki za energię i gaz. W ocenie Wnioskodawczyni są to wydatki poniesione w celu zabezpieczenia źródła przychodów, o których mowa art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Może je odliczyć podatnik, który traktuje najem jako odrębne źródło przychodów, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy lokal w czasie przerwy w wynajmie nie jest przeznaczony na jego potrzeby mieszkaniowe. W tym miejscu zaznacza, że już od momentu stania się jedyną właścicielką mieszkania, podejmowała działania zmierzające do przeprowadzenia prac remontowych w celu przystosowania lokalu do najmu. W tym czasie nie zamieszkiwała w tym lokalu, gdyż zamieszkiwała i nadal zamieszkuje w innym lokalu, stanowiącym Jej własność.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W przypadku opodatkowania dochodów z najmu według skali podatkowej, podatnik ma prawo do obniżania osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny – nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane ze źródłem przychodów, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym, dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów) nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Generalnie zatem należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została zatem od istnienia związku przyczynowo–skutkowego, polegającego na tym, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl przywołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  
  

Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. O tym, co jest celowe i potrzebne w ramach wynajmu lokalu, decyduje podatnik, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa jednak obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w spadku po matce wraz z bratem stała się współwłaścicielką mieszkania - zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 26 listopada 2014 r. i w czasie trwania współwłasności mieszkania ponosiła połowę opłat czynszowych i za media, a od momentu zawarcia ugody sądowej z dnia 1 lutego 2016 r., zgodnie z którą Wnioskodawczyni stała się jedyną właścicielką mieszkania ponosiła te koszty w całości. Umowę najmu okazjonalnego podpisała dnia 10 sierpnia 2016 r., pierwszy przychód z najmu przedmiotowego mieszkania uzyskała dnia 23 sierpnia 2016 r., a rozpoczęcie najmu nastąpiło od dnia 1 września 2016 r.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatki związane z ponoszeniem opłat czynszowych i za media przez Wnioskodawczynię w czasie trwania współwłasności mieszkania i od momentu zawarcia ugody sądowej, zgodnie z którą Wnioskodawczyni stała się jedyną właścicielką mieszkania, poniesione przed oddaniem mieszkania do używania na podstawie umowy najmu, nie mogą zostać uznane za poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż nie można uznać, że takie źródło w tym czasie istniało. W konsekwencji ww. wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów ze źródła najem, ponieważ nie spełniają przesłanek wyrażonych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe, gdyż nie można uznać, że opłaty za czynsz i media poniesione do momentu oddania środka trwałego - jakim jest wynajmowane mieszkanie do używania na podstawie umowy najmu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów i mogą być odliczone w pierwszym miesiącu, w którym Wnioskodawczyni uzyskała przychód z najmu, tj. w dniu 23 sierpnia 2016 r. przy rozliczeniu podatku od dochodu dla osób fizycznych na zasadach ogólnych.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.