Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1170.2016.2.PP
z 5 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2016 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2016 r. (data wpływu 5 października 2016 r.), uzupełniony pismem z dnia 30 listopada 2016 r. (data nadania 1 grudnia 2016 r., data wpływu 5 grudnia 2016 r.) na wezwanie z dnia 21 listopada 2016 r. (data nadania 22 listopada 2016 r., data doręczenia 25 listopada 2016 r.) Nr 1462-IPPB4.4511.1170.2016.1.PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 21 listopada 2016 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1170.2016.1.PP wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 30 listopada 2016 r. (data nadania 1 grudnia 2016 r., data wpływu 5 grudnia 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 3 października 2013 r. Wnioskodawczyni ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności. Obecne orzeczenie jest ważne do dnia 31 marca 2017 r.

Symbol przyczyny niepełnosprawności -10N. Wskazania na orzeczeniu:

• konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji - tak,
• konieczność zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie danej osoby – tak.
  
  

Rozpoznanie lekarskie - wiotkie porażenie czterokończynowe, polineuropatia zapalna - zespół Guillaina Barrego. Początek choroby listopad 2012 r.

Choroba spowodowała znaczne utrudnienia w poruszaniu się oraz wykonywanie codziennych czynności. Wnioskodawczyni wymaga stałej opieki. Wnioskodawczyni wykonuje pracę zawodową w domu, zdalnie jako informatyk.

W 2015 roku Wnioskodawczyni kupiła drukarkę. W najbliższym czasie zamierza kupić nowy komputer (stary, prawie 10 - letni zaczyna się psuć).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że urządzenia komputer oraz drukarka nie wymagały przystosowania do Jej niepełnosprawności. Obecnie Wnioskodawczyni nie posiada stosownego zaświadczenia od lekarza specjalisty. Wnioskodawczyni wskazała, że w razie konieczności zwróci się do lekarza o wydanie takiego zaświadczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 3 Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu zakup drukarki (zakupiona w 2015 r.) oraz komputera (zamierza kupić, gdyż stary przestaje już działać)

Komputer, wraz z dostępem do internetu oraz drukarka jest niezbędny w wykonywaniu czynności życiowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni uważa, że może odliczyć od dochodu zakup drukarki i komputera.

Ze względu na znaczne utrudnienia w poruszaniu się oraz wykonywanie czynności manualnych, zestaw (komputer t drukarka) umożliwia mi wykonywanie czynności życiowych społecznych.

Zestaw komputer/drukarka/internet umożliwia mi m. in.: zakupy, wydruk podań, pism urzędowych, sprawy bankowe, opłaty, wydruki dokumentacji medycznej, rejestrację w przychodniach, dostęp do informacji, komunikację miedzy ludzką, podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Ze względu na stan zdrowia nie mogłabym wykonywać tych czynności bez pomocy innych osób. Wykorzystanie powyższych udogodnień technicznych umożliwia mi przynajmniej częściowe, względne poczucie samodzielności i osobistego decydowania o swoich sprawach.

Dodatkowo Wnioskodawczyni podkreśla, że praca przy komputerze/klawiaturze wspomaga rehabilitację ruchów precyzyjnych dłoni

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

W myśl art. 26 ust. 7b ww. ustawy – wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami, a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone m.in. w art. 26 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na cele rehabilitacyjne, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty, stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   
   

Natomiast stosownie do art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
      
   
   
   

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Należy również podkreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Mając powyższe na względzie należy podkreślić, że każdy wydatek musi być rozpatrywany indywidualnie i w odniesieniu do konkretnego podatnika, który zamierza skorzystać z odliczenia. Zaakcentować należy, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że ustawodawca zalicza do nich wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne – mające cechy sprzętu, urządzeń i narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiającej tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności, pozostawać musi ścisły związek,
  

• zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu lub ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
  

• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.
  
  
  

Ustosunkowując się do możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię z odliczenia w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej, w związku z poniesieniem wydatku na zakup komputera i drukarki zaznaczyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „rehabilitacja”, zatem konieczne jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę.

Zgodnie z definicją zawartą w Encyklopedii Multimedialnej PWN, „rehabilitacja” to przystosowanie do czynnego udziału w życiu społecznym osób, które z powodu wad wrodzonych lub nabytych, choroby lub urazu są kalekami, bądź doznały przemijającej lub trwałej utraty zdrowia i stały się na stałe lub na pewien czas inwalidami; rehabilitacja jest procesem złożonym, który ma na celu przywrócenie inwalidzie – w możliwie wysokim stopniu – sprawności organizmu oraz poczucia własnej wartości społecznej, zawodowej i rodzinnej. Wyróżnia się rehabilitację leczniczą, społeczną i zawodową. Rehabilitacja lecznicza jest elementem procesu leczenia, a jej celem jest przywrócenie funkcji utraconych w wyniku choroby lub wyrobienia mechanizmów zastępczych; metody rehabilitacji leczniczej obejmują: fizykoterapię, gimnastykę leczniczą, naukę wykonywania czynności codziennych, zaopatrzenie w protezy i aparaty rehabilitacyjne oraz nauczenie posługiwania się nimi. Rehabilitacja społeczna umożliwia człowiekowi niepełnosprawnemu zyskanie zdolności do życia w społeczeństwie; obejmuje przystosowanie inwalidy do pełnienia odmiennej roli społecznej i do nowych form uczestnictwa w życiu społecznym oraz przygotowanie jego środowiska pod względem psychicznym (akceptacja osobowości i potrzeb inwalidy) i warunków pobytu (wyposażenie mieszkania, środki poruszania się i wykonywania codziennych czynności).

Z treści wniosku i uzupełnienia wynika, że Wnioskodawczyni od listopada 2012 r. choruje na wiotkie porażenie czterokończynowe, polineuropatia zapalna - zespół Guillaina Barrego. Wnioskodawczyni ma przyznany znaczny stopień niepełnosprawności od marca 2013 r. Wnioskodawczyni wskazała, że wykonuje pracę zawodową zdalnie z domu, jako informatyk. Kupiła drukarkę i zamierza kupić nowy komputer. Komputer oraz drukarka nie wymagały przystosowania do Jej niepełnosprawności. Obecnie Wnioskodawczyni nie posiada również stosownego zaświadczenia od lekarza specjalisty.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię w 2015 r., na zakup drukarki oraz komputera, której stopień niepełnosprawności został orzeczony w związku ze schorzeniem narządu ruchu, z całą pewnością jest pomocny w życiu codziennym Wnioskodawczyni, zarówno osobistym jak i zawodowym. Jednakże stwierdzić należy, że jako ogólnodostępne urządzenie techniczne mieści się w kategorii dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób, niezależnie od faktu ewentualnej niepełnosprawności. W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że urządzenia (komputer, drukarka) nie wyróżniają się indywidualnymi cechami związanymi z rodzajem Jej niepełnosprawności i nie są specjalnie przystosowane.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię w 2015 r., na zakup drukarki oraz planowany zakup komputera nie spełniają kryteriów „indywidualnego sprzętu” niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wydatek ten nie może być odliczony od dochodu Wnioskodawczyni jako wydatek poniesiony na cele rehabilitacyjne. Wymienione w ww. przepisie wydatki stanowią enumeratywne wyliczenie, zawierające wszystkie możliwe wydatki uprawniające do skorzystania z odliczenia. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca. Należy zauważyć, że ww. zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.