2016.12.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPP3.4512.759.2016.1.MZ
z 12 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2016 r. (data wpływu 16 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku odpowiedzialności solidarnej Wnioskodawcy za zaległości podatkowe dostawcy, – jest nieprawidłowe,
braku odpowiedzialności solidarnej Wnioskodawcy za zaległości podatkowe podmiotów, od których dostawca nabywa towary – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku odpowiedzialności solidarnej Wnioskodawcy za zaległości podatkowe dostawcy oraz innych podmiotów, od których dostawca nabywa towary.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą polegającą m.in. na obrocie paliwami, tj. towarami wymienionymi pod poz. 10 i 11 w załączniku nr 13 do ustawy o podatku od towarów i usług (dalej Ustawa), tj. benzyny silnikowe, oleje napędowe, gazy przeznaczone do napędu silników spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym (dalej Towary). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje nabycia Towarów w celu dalszej ich sprzedaży na stacji paliw oraz gazu płynnego do standardowych zbiorników pojazdów.

Wartość nabywanych towarów od jednego podmiotu dokonującego ich dostawy, bez kwoty podatku przekroczy w danym miesiącu kwotę 50.000 zł.

W momencie dokonania dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, Wnioskodawca, nie będzie wiedział lub nie będzie miał uzasadnionych podstaw do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

Szczegóły dostaw będą następujące:

sprzedawca będzie posiadał koncesję Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na obrót paliwami ciekłymi oraz będzie posiadał koncesję OPZ,
sprzedawca nie zawsze będzie widniał na liście Ministra Finansów – brak kaucji gwarancyjnej,
cena sprzedawcy po uwzględnieniu upustu dla nabywcy będzie niższa od ceny sprzedaży wiodących producentów paliw o kilka procent,
paliwo będzie odbierane własnymi autocysternami w bazach autoryzowanych L. i O.,
do każdej dostawy dołączony będzie atest jakościowy paliwa i dowód wydania,
sprzedawca przewiduje odroczony termin płatności,
forma płatności – przelew bankowy.

W opinii Wnioskodawcy powyższe warunki świadczą o tym, że w momencie dokonania dostawy towarów Wnioskodawca nie będzie miał uzasadnionych podstaw do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na Jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

W związku ze zmianą Ustawy dokonaną ustawą z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw Wnioskodawca powziął wątpliwość co do zakresu zastosowania przepisu art. 105a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z treścią art. 105a ust. 1 cyt. ustawy, podatnik na rzecz którego dokonano dostawy towarów odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na rzecz tego podatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w zaprezentowanym opisie zdarzenia przyszłego, w sytuacji nabycia przez Wnioskodawcę Towarów od podmiotu opisanego powyżej, na gruncie wskazanych we wniosku przepisów:

nie będzie miał zastosowania art. 105a ust. 1 ustawy, a w konsekwencji czy Wnioskodawca będzie odpowiadał solidarnie za jego zaległości podatkowe?
Wnioskodawca będzie odpowiadał za zaległości podatkowe podmiotów, od których dostawca nabywa Towary?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji nabycia Towarów – na warunkach opisanych w przedmiotowym stanie faktycznym – na gruncie wskazanego art. 105a ust. 3, przepis zawarty w art. 105a ust. 1 nie będzie miał zastosowania, zatem Wnioskodawca nie będzie odpowiadał solidarnie wraz z podmiotem dokonującym dostawy Towarów na rzecz Wnioskodawcy.

Nie będzie odpowiadał także za zaległości podatkowe podmiotów, od których dostawca nabywa Towary, gdyż art. 105a ust. 1 wskazuje wyłącznie na odpowiedzialność solidarną podatnika z podmiotem dokonującym na jego rzecz dostawy, więc jego bezpośrednim dostawcą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

braku odpowiedzialności solidarnej Wnioskodawcy za zaległości podatkowe dostawcy, – jest nieprawidłowe,
braku odpowiedzialności solidarnej Wnioskodawcy za zaległości podatkowe podmiotów, od których dostawca nabywa towary – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami w świetle art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w pkt 22 powołanego artykułu, który stanowi, że sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Od dnia 1 października 2013 r. wprowadzono instytucję odpowiedzialności podatkowej nabywcy za zobowiązania podatkowe w VAT sprzedawcy w zakresie dostaw towarów wymienionych w dodanym do ustawy załączniku nr 13 (towary wrażliwe), tj.:

niektórych wyrobów stalowych nieobjętych mechanizmem odwrotnego obciążenia,
paliw,
złota nieobrobionego.

Odpowiedzialność solidarną podatnika z podmiotem dokonującym dostawy reguluje przepis art. 105a ustawy.

Na mocy ust. 1 ww. artykułu podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na rzecz tego podatnika, jeżeli:

wartość towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, nabywanych od jednego podmiotu dokonującego ich dostawy, bez kwoty podatku przekroczyła w danym miesiącu kwotę 50 000 zł, oraz
w momencie dokonania dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

W myśl art. 105a ust. 2 ustawy, podatnik miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego, jeżeli okoliczności towarzyszące tej dostawie towarów lub warunki, na jakich została ona dokonana, odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie tymi towarami, w szczególności jeżeli cena za dostarczone podatnikowi towary była bez uzasadnienia ekonomicznego niższa od ich wartości rynkowej.

Natomiast na podstawie art. 105a ust. 3 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się:

do nabycia towarów, o których mowa w poz. 10 załącznika nr 13 do ustawy, jeżeli:
1. nabycie to jest dokonywane na stacjach paliw lub stacjach gazu płynnego, do standardowych zbiorników pojazdów używanych przez podatników nabywających te towary, do napędu tych pojazdów,
2. dostawy tych towarów dokonuje podatnik dostarczający gaz przewodowy za pośrednictwem własnych sieci przesyłowych lub dystrybucyjnych, lub
jeżeli powstanie zaległości podatkowych nie wiązało się z uczestnictwem podmiotu dokonującego dostawy towarów, o którym mowa w ust. 1, w nierzetelnym rozliczaniu podatku w celu odniesienia korzyści majątkowej, lub
jeżeli na dzień dokonania dostawy towarów łącznie były spełnione następujące warunki:
1. podmiot dokonujący dostawy towarów, o którym mowa w ust. 1, był wymieniony w wykazie, o którym w art. 105c ust. 1,
2. wysokość kaucji gwarancyjnej, o której mowa w art. 105b ust. 1, odpowiada co najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego przypadającej na dostawy towarów dokonane w danym miesiącu na rzecz danego podatnika lub kaucja ta wynosiła co najmniej:
  1. 3 000 000 zł – w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 1-9 i 12-21 załącznika nr 13 do ustawy,
  2. 10 000 000 zł – w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 10 i 11 załącznika nr 13 do ustawy.

Według art. 105a ust. 4 ustawy, jeżeli podatnik wykaże, że okoliczności lub warunki, o których mowa w ust. 2, nie miały wpływu na niezapłacenie podatku, przepisu ust. 1 nie stosuje się.

W myśl art. 105b ust. 1, podmiot dokonujący dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, nieposiadający zaległości podatkowych w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa może złożyć w urzędzie skarbowym kaucję gwarancyjną stanowiącą zabezpieczenie zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę w związku z dokonywaniem dostaw tych towarów oraz powstałych po wniesieniu kaucji gwarancyjnej zaległości podatkowych w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa. Warunek nieposiadania zaległości podatkowych ocenia się według stanu na dzień składania kaucji gwarancyjnej.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych prowadzi w formie elektronicznej wykaz podmiotów dokonujących dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, które złożyły kaucję gwarancyjną. Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw finansów publicznych (art. 105c ust. 1 i ust. 2 ustawy).

Formuła powołanego przepisu art. 105a ustawy oznacza, że aby była mowa o jakiejkolwiek odpowiedzialności nabywcy towarów wymienionych w załączniku nr 13 do ustawy, muszą być spełnione kumulatywne przesłanki określone w ustępie 1 ww. przepisu, natomiast jakiekolwiek odstępstwa (wyłączenia) od jego zastosowania mogą wynikać z przypadków wymienionych w ustępie 3 lub 4. W rezultacie wyłączenia, o których mowa w art. 105a ust. 3 i 4 ustawy, od zastosowania przepisu art. 105a ust. 1 nie mają miejsca, jeżeli nie zaistnieją przesłanki określone w tym przepisie – np. wartość nabytych towarów od dostawcy, o których mowa w art. 105a ust. 1 pkt 1 ustawy, nie przekroczyła w danym miesiącu kwoty 50 000 zł, co powoduje brak odpowiedzialności solidarnej nabywcy paliwa za stosowne zaległości dostawcy (warunek formalny).

Podkreślenia wymaga, że sankcja przewidziana w art. 105a ust. 1 ustawy nie wystąpi również jeżeli według obiektywnie ustalonych okoliczności nabywca nie będzie miał uzasadnionych podstaw, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę paliwa lub jego części nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego, o ile okoliczności towarzyszące tej dostawie towarów lub warunki, na jakich zostanie ona dokonana, nie będą odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie tymi paliwami, w szczególności gdy cena za dostarczone nabywcy paliwa nie będzie bez uzasadnienia ekonomicznego niższa od ich wartości rynkowej. Zwrócić jednak należy uwagę na fakt, że nie będzie podstaw do zastosowania odpowiedzialności, jeżeli np. niska cena zastosowana w danej transakcji jest wynikiem przyznanego nabywcy stosowanego w praktyce handlowej rabatu.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy, przepisy art. 105a ust. 3 i ust. 4 ustawy zawierają katalog przesłanek, które umożliwiają wyłączenie od stosowania odpowiedzialności podatkowej nabywcy. Należy podkreślić, że dla uwolnienia się od odpowiedzialności podatkowej przez nabywcę wystarczy spełnienie przesłanek zawartych w art. 105a ust. 3 pkt 1, pkt 2 lub pkt 3 albo w ust. 4 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, czynny podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in.: na obrocie paliwami, tj. towarami wymienionymi pod poz. 10 i 11 w załączniku nr 13 do ustawy. W ramach prowadzonej działalności dokonuje nabycia paliw (towarów) w celu ich dalszej sprzedaży na stacji paliw oraz gazu płynnego do standardowych zbiorników pojazdów. Wartość nabywanych towarów od jednego podmiotu dokonującego ich dostawy, bez kwoty podatku przekroczy w danym miesiącu 50 000 zł. Wnioskodawca szczegółowo wskazał okoliczności przedmiotowych dostaw, z których wynika, że:

sprzedawca będzie posiadał koncesję na obrót paliwami ciekłymi oraz koncesję OPZ,
sprzedawca nie zawsze będzie widniał „na liście” Ministra Finansów z uwagi na brak kaucji gwarancyjnej,
cena sprzedawcy po uwzględnieniu upustu będzie niższa od ceny sprzedaży wiodących producentów paliw o kilka procent,
paliwo będzie odbierane przez Wnioskodawcę własnymi autocysternami,
do każdej dostawy dołączony będzie atest jakościowy paliwa i dowód wydania,
sprzedawca przewiduje odroczony termin płatności,
forma płatności – przelew bankowy.

Wnioskodawca podkreśla, że w momencie dokonania dostawy przedmiotowych towarów, jako podatnik, nie będzie miał wiedzy lub uzasadnionych podstaw, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy w przedstawionej sprawie dotyczą ustalenia czy do przedmiotowej dostawy/dostaw będzie miał zastosowanie przepis art. 105a ust. 1 ustawy, a w konsekwencji czy Wnioskodawca będzie odpowiadał solidarnie za zaległości podatkowe:

dostawcy towarów wymienionych pod poz. 10 i 11 w załączniku nr 13 do ustawy o podatku od towarów i usług, oraz
podmiotów, od których dostawca nabywa wskazane towary.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji, gdy zaistnieją okoliczności uzasadniające zastosowanie odpowiedzialności solidarnej, o której mowa w art. 105a ust. 1 ustawy – wbrew stanowisku Wnioskodawcy – nie zostaną spełnione przesłanki skutkujące wyłączeniem od odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe dostawcy na podstawie art. 105a ust. 3 pkt 3, ponieważ – jak wynika z treści wniosku – w momencie dokonania dostawy, dostawca nie zawsze będzie wymieniony w stosownym wykazie Ministra Finansów, z uwagi na niezłożenie kaucji gwarancyjnej, o której mowa w art. 105b ust. 1 ustawy, warunkującej przedmiotowe wyłączenie. W omawianej sprawie nie znajdzie również zastosowania art. 105a ust. 3 pkt 1 ustawy, wyłączający odpowiedzialność solidarną w przypadku gdy nabycie tzw. towarów wrażliwych jest dokonywane na stacjach paliw lub stacjach gazu płynnego, do standardowych zbiorników pojazdów używanych przez podatników nabywających te towary, do napędu tych pojazdów, ponieważ paliwo będzie odbierane od dostawcy własnymi autocysternami Wnioskodawcy w celu ich dalszej sprzedaży.

Jednocześnie wyłączenie nabywcy z solidarnej odpowiedzialności następuje także w przypadku gdy powstanie zaległości podatkowych nie było spowodowane uczestnictwem podmiotu dokonującego dostawy towarów – o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy – w nierzetelnym rozliczaniu podatku w celu odniesienia korzyści majątkowej (art. 105a ust. 3 pkt 2). Przy czym należy zastrzec, że ustalenie ww. faktu możliwe jest wyłącznie w drodze postępowania dowodowego prowadzonego przez organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe dostawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii odpowiedzialności solidarnej Wnioskodawcy za zaległości podatkowe podmiotów, od których dostawca nabywa towary wymienione w załączniku nr 13 do ustawy, należy wskazać, że powyższa instytucja dotyczy wyłącznie zobowiązań podatkowych bezpośredniego dostawcy. Powyższe wynika wprost z literalnego brzmienia art. 105a ust. 1 ustawy, który stanowi, że podatnik, na rzecz którego dokonano dostawy towarów wrażliwych odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe. Podmiotem dokonującym dostawy towarów na rzecz nabywcy jest jego bezpośredni dostawca, a nie wszystkie podmioty w łańcuchu dostawy tych towarów. Zatem odpowiedzialność solidarna, o której mowa w art. 105a ustawy, odnosi się wyłącznie do dostaw realizowanych na rzecz Wnioskodawcy przez jego bezpośredniego dostawcę i nie obejmuje ewentualnych zaległości podatkowych powstałych we wcześniejszych etapach obrotu wskazanymi towarami.

Tym samym zgodzić się należy ze stanowiskiem Wnioskodawcy, z którego wynika, że nie ponosi On odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe dostawców pośrednich w oparciu o art. 105a ustawy, gdyż nie są oni podmiotami dokonującymi na rzecz Wnioskodawcy dostawy towarów wrażliwych.

W tym miejscu należy wskazać, że jednoznaczne rozstrzygnięcie o istnieniu, bądź braku przesłanek do zastosowania art. 105a ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług może mieć miejsce wyłącznie w drodze obiektywnie ustalonych okoliczności faktycznych. W konsekwencji ocenę stosownych warunków towarzyszących danej transakcji będzie mógł dokonać właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w toku kontroli podatkowej lub skarbowej, bowiem postępowanie w sprawach wydania interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się jedynie na interpretacji prawa podatkowego. Przepisy te nie określają instrumentów prawnych umożliwiających zebranie materiału dowodowego, który poddany kompleksowej analizie pozwala na jednoznaczne przesądzenie o spełnieniu warunków do zastosowania przedmiotowej procedury. W związku z powyższym rozstrzygając niniejszą kwestię oparto się wyłącznie na przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź skarbowej został określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin