Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-2.4512.237.2016.1.AO
z 17 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania dla celów podatku VAT w przypadku nabycia obligacji przeznaczonych do obrotu po cenie brudnej, a następnie otrzymania odsetek w związku z wypłatą kuponu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania dla celów podatku VAT w przypadku nabycia obligacji przeznaczonych do obrotu po cenie brudnej, a następnie otrzymania odsetek w związku z wypłatą kuponu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest bankiem z siedzibą w Polsce prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r., poz. 128 z późn. zm.). W ramach prowadzonej działalności bankowej Wnioskodawca oferuje obszerny zakres produktów bankowych skierowanych do szerokiego kręgu klientów.

Bank jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

W ramach prowadzonej działalności, Bank nabywa określone papiery wartościowe przeznaczone do dalszej odsprzedaży celem uzyskania korzyści finansowych, które dla potrzeb księgowych są kwalifikowane, jako tzw. „papiery wartościowe przeznaczone do obrotu”. Obrót powyższymi papierami jest traktowany przez Bank jako element działalności gospodarczej, stąd przychody z powyższych papierów są wliczane do obrotu dla celów podatku VAT.

W ramach transakcji papierami wartościowymi przeznaczonymi do obrotu Bank nabywa między innymi obligacje, których emitentami są Skarb Państwa (obligacje skarbowe), przedsiębiorcy (obligacje komercyjne) lub jednostki samorządu terytorialnego (obligacje komunalne). Z tego tytułu Bank realizuje przychody w formie dyskonta oraz odsetek.

Przedmiotem zapytania Banku w niniejszym wniosku jest sposób ujęcia dla celów VAT odsetek otrzymanych przez Bank od obligacji przeznaczonych do obrotu, w przypadku, gdy obligacje zostały zakupione uprzednio na rynku wtórnym po tzw. cenie brudnej, tj. z naliczonymi odsetkami (na zasadach określonych poniżej).

Nabycie obligacji jako forma finansowania

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 238 z późn. zm., zwana dalej „ustawą o obligacjach”), obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia.

Świadczenie emitenta może mieć charakter pieniężny lub niepieniężny, przy czym przedmiotem zapytania Banku są obligacje pieniężne.

Z punktu widzenia emitenta obligacji, stanowią one alternatywną do kredytu lub pożyczki formę pozyskania kapitału w celu finansowania działalności.

Z drugiej strony, dla obligatariusza nabycie obligacji stanowi formę udzielenia finansowania emitentowi (ekonomicznie jest to transakcja podobna do udzielenia finansowania w formie pożyczki lub kredytu). Dlatego też w przypadku, gdy nabycie obligacji następuje w ramach wykonanej przez obligatariusza działalności gospodarczej, obligatariusz zasadniczo świadczy na rzecz emitenta usługę finansową, objętą zakresem zwolnienia od VAT.

Sposób kalkulacji wynagrodzenia w przypadku obligacji kupowanych nabytych na rynku wtórnym za tzw. „cena brudną”

Obligacje mogą być przedmiotem wtórnego obrotu na rynku regulowanym. Możliwa jest zatem sprzedaż obligacji przez pierwotnego obligatariusza (tj. podmiot który objął obligację od emitenta) kolejnym uczestnikom obrotu, aż do upływu terminu zapadalności obligacji.

W sytuacji, gdy dochodzi do odsprzedaży obligacji na rynku wtórnym, emitent jest efektywnie finansowany przez każdego kolejnego obligatariusza, w odniesieniu do okresu, w którym kolejny obligatariusz był posiadaczem obligacji. Konsekwencją wskazanej cechy obligacji, jako dłużnego papieru wartościowego mogącego być przedmiotem wtórnego obrotu, jest występujący w praktyce sposób kalkulacji wartości wynagrodzenia należnego poszczególnym obligatariuszom.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że cena obligacji kupowanych na rynku wtórnym jest składową poniższych elementów kalkulacyjnych:

• tzw. „ceny czystej”, którą jest bieżąca cena za nominał obligacji, wyrażona w procencie wartości nominalnej, oraz
• odsetek, które narosły od daty emisji obligacji lub daty ostatniej płatności kuponu do dnia sprzedaży obligacji.
  
  

Tak ustalona cena określana jest jako tzw. „cena brudna” obligacji. „Cena brudna” obligacji uwzględnia zatem wartość tzw. zakupionych odsetek, tj. odsetek, które narosły od daty emisji obligacji lub daty ostatniej płatności kuponu, do dnia ich sprzedaży na rynku wtórnym.

„Cena brudna” obligacji odzwierciedla zatem wartość wynagrodzenia zbywcy obligacji z tytułu finansowania emitenta przez okres, w którym zbywca był posiadaczem obligacji.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej sposób rozliczenia kwoty wynagrodzenia należnego każdemu posiadaczowi obligacji, Bank, w przypadku otrzymania odsetek w związku z wypłatą kuponu z obligacji nabytych po cenie brudnej (tj. cenie uwzględniającej wartość tzw. zakupionych odsetek, które zostały scharakteryzowane powyżej), uznaje jako swoje wynagrodzenie za świadczoną usługę finansową, a tym samym podstawę opodatkowania podatkiem VAT, wartość otrzymanego kuponu pomniejszoną o wartość tzw. zakupionych odsetek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku nabycia przez Bank obligacji przeznaczonych do obrotu po cenie brudnej, tj. cenie uwzględniającej wartość tzw. zakupionych odsetek, a następnie otrzymania przez Bank odsetek w związku z wypłatą kuponu, obrotem dla celów podatku VAT po stronie Banku jest wartość otrzymanego przez Bank kuponu pomniejszona o wartość tzw. zakupionych odsetek?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nabycia przez Bank obligacji przeznaczonych do obrotu po cenie brudnej, tj. cenie uwzględniającej wartość tzw. zakupionych odsetek, a następnie otrzymania przez Bank odsetek w związku z wypłatą kuponu, obrotem dla celów VAT po stronie Banku jest wartość otrzymanego przez Bank kuponu pomniejszona o wartość tzw. zakupionych odsetek.

Uzasadnienie

Podstawa opodatkowania VAT usług finansowych

Na wstępie należy podkreślić, że ustawa o VAT nie zawiera przepisów regulujących bezpośrednio sposób ustalania podstawy opodatkowania VAT w przypadku świadczenia usług finansowych, w tym m.in. transakcji na rynku dłużnych papierów wartościowych. Powyższa kwestia nie została również wprost uregulowana na szczeblu wspólnotowym w przepisach Dyrektywy VAT, tj. VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (zwanej dalej: „VI Dyrektywą”) zastąpionej z dniem 1 stycznia 2007 r. przez Dyrektywę 2006/112 Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (zwanej dalej: „Dyrektywą 2006/112/WE”).

W konsekwencji, zastosowanie powinny znajdować zasady ogólne, regulujące sposób ustalania podstawy opodatkowania, w tym w szczególności art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE oraz będący jego odpowiednikiem art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Istotnych wskazówek interpretacyjnych w tym zakresie dostarcza także orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii (Europejskiej (zwanego dalej: TSUE) oraz polskich sądów administracyjnych, w tym m.in. wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 czerwca 2008 roku (sygn. akt III SA/Wa 480/08).

Podstawa opodatkowania VAT w przypadku świadczenia usług – zasady ogólne

Zgodnie z art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę (wynagrodzenie, zgodnie z brzmieniem wersji angielskiej tekstu, który w tym zakresie posługuje się słowem „consideration” – przypis Banku) otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Odpowiednikiem wskazanego przepisu Dyrektywy 2006/112/WE jest art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym, podstawą opodatkowania, co do zasady, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawą opodatkowania (obrotem VAT) jest wartość wynagrodzenia, tj. zarobku przysługującego usługodawcy lub dokonującemu dostawy towarów od nabywcy.

Obrót VAT z tytułu otrzymania odsetek od obligacji nabytych po „cenie brudnej”

Zdaniem Banku, w przypadku zakupu obligacji przeznaczonej do obrotu po „cenie brudnej” (tj. uwzględniającej wartość wynagrodzenia należnego zbywcy obligacji z tytułu finansowania emitenta), a następnie otrzymaniu przez nabywcę obligacji (Bank) odsetek w związku z wypłatą kuponu, wartością wynagrodzenia należnego Bankowi jest wartość kuponu pomniejszona o wartość tzw. zakupionych odsetek.

Z przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT wyraźnie bowiem wynika, że podstawą opodatkowania VAT jest kwota rzeczywistego, realnego przysporzenia występującego u podatnika z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług. Za takim rozumieniem wskazanego przepisu przemawia też m.in. orzecznictwo TSUE, dotyczące interpretacji art. 11(A)(1)(a) VI Dyrektywy, w kontekście określenia podstawy opodatkowania w przypadku świadczenia usług finansowych.

Konstrukcja obligacji zakłada, że wypłata kuponu następuje w całości na rzecz aktualnego posiadacza obligacji. W konsekwencji, zbywca obligacji musi uwzględnić w cenie sprzedaży obligacji wartość należnego mu wynagrodzenia z tytułu finansowania emitenta od dnia emisji (ewentualnie ostatniej wypłaty kuponu) do dnia sprzedaży. Wartość odsetek wypłaconych w związku z realizacją kuponu w całości przypadnie bowiem nabywcy obligacji.

Analogicznie, z punktu widzenia nabywcy obligacji wartość otrzymanego kuponu jest nieadekwatna do świadczonej usługi finansowej, gdyż nie stanowi w całości jego wynagrodzenia (zarobku) z tytułu finansowania emitenta. Wynagrodzeniem tym będzie jedynie ta część kuponu, która przewyższa wartość odsetek zakupionych uwzględnionych w cenie nabycia obligacji, tj. „cenie brudnej”. Pozostała część kuponu stanowić będzie wynagrodzenie zbywcy obligacji za okres, w którym finansował on ich emitenta.

Prawidłowość powyższego sposobu ustalania przez Bank podstawy opodatkowania w omawianej sytuacji potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 16 października 2012 r. (sygn. IPPP1/443-652/12-2/AS), interpretacji indywidualnej z dnia 10 lutego 2011 r. (sygn. IPPP2/443-948/10-2/MM) oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 20 stycznia 2010 r. (sygn. IPPP1-443-1123/09-2/PR).

Również w interpretacji indywidualnej z dnia 3 kwietnia 2012 r. (sygn. IPPP1/443-104/12-2/AP) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zajął analogicznej stanowisko, w którym stwierdził: „w przypadku nabycia przez Bank obligacji przeznaczonych do obrotu po cenie brudnej (tj. cenie uwzględniającej wartość tzw. zakupionych odsetek), a następnie otrzymania przez Bank odsetek w związku z wypłatą kuponu, obrotem dla celów podatku VAT po stronie Banku jest wartość otrzymanego przez Bank kuponu pomniejszona o wartość tzw. zakupionych odsetek”.

Także terminologia stosowana m.in. w orzecznictwie TSUE potwierdza, że w takiej sytuacji obrotem VAT nie jest wartość otrzymanego kuponu, ale wynik osiągnięty po stronie Banku rozumiany, jako różnica pomiędzy wartością kuponu otrzymanego przez Bank, a wartością tzw. zakupionych odsetek.

Bank zwrócił uwagę, że określenie podstawy opodatkowania VAT w oparciu o faktycznie osiągnięty wynik – w ślad za orzecznictwem TSUE – jest charakterystyczne dla większości usług finansowych. W wyroku z dnia 14 lipca 1990 r. w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago TSUE wskazał, że w odniesieniu do zwolnionych transakcji finansowych (na przykładzie transakcji w zakresie wymiany walut) podstawą opodatkowania jest wyłącznie kwota rzeczywistego wynagrodzenia za świadczoną usługę należnego usługodawcy, tj. ogólny wynik uzyskany na zawieranych transakcjach w danym okresie rozliczeniowym. Zgodnie ze stanowiskiem TSUE wyrażonym w powołanym wyroku: „artykuł 11(A)(1)(a)(VI Dyrektywy) należy interpretować w taki sposób, aby w transakcjach wymiany dewiz, za które nie zostały naliczone żadne opłaty ani prowizje w odniesieniu do określonych transakcji, podstawę opodatkowania stanowił ogólny wynik transakcji usługodawcy w danym okresie”.

Zdaniem Banku, tezy sformułowane przez TSUE w wyroku w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago powinny znaleźć zastosowanie do określenia podstawy opodatkowania również w odniesieniu do innych transakcji finansowych, w tym dotyczących obligacji stanowiących papiery wartościowe przeznaczone do obrotu.

Przedstawiona powyżej interpretacja przepisu art. 11 (A)(1)(a) VI Dyrektywy, a co za tym idzie również art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, powinna znaleźć analogiczne zastosowanie również do określenia podstawy opodatkowania VAT (obrotu) z tytułu otrzymania odsetek od obligacji nabytych uprzednio po „cenie brudnej”, tj. cenie uwzględniającej wartość tzw. zakupionych odsetek.

Reasumując, w przypadku nabycia przez Bank obligacji przeznaczonych do obrotu po „cenie brudnej”, a następnie otrzymania przez Bank odsetek w związku z wypłatą kuponu, obrotem dla celów podatku VAT po stronie Banku jest wartość otrzymanego poprzez Bank kuponu pomniejszona o wartość tzw. zakupionych odsetek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest bankiem, który w ramach prowadzonej działalności bankowej oferuje obszerny zakres produktów bankowych skierowanych do szerokiego kręgu klientów. Większość czynności wykonywanych przez Bank objętych jest zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Bank wykonuje również czynności opodatkowane podatkiem VAT. W ramach prowadzonej działalności, Bank nabywa określone papiery wartościowe przeznaczone do dalszej odsprzedaży celem uzyskania korzyści finansowych (papiery wartościowe przeznaczone do obrotu). Obrót ww. papierami jest traktowany przez Bank jako element działalności gospodarczej, stąd przychody z powyższych papierów są wliczane do obrotu dla celów podatku VAT. W ramach transakcji papierami wartościowymi przeznaczonymi do obrotu Bank nabywa obligacje, których emitentami są Skarb Państwa (obligacje skarbowe), przedsiębiorcy (obligacje komercyjne) lub jednostki samorządu terytorialnego (obligacje komunalne). Z tego tytułu Bank realizuje przychody w formie dyskonta oraz odsetek. Przedmiotem zapytania Banku w niniejszym wniosku jest sposób ujęcia dla celów VAT odsetek otrzymanych przez bank od obligacji przeznaczonych do obrotu, w przypadku, gdy obligacje zostały zakupione uprzednio na rynku wtórnym po tzw. „cenie brudnej”, tj. z naliczonymi odsetkami. Obligacje są przedmiotem obrotu na rynku regulowanym oraz poza rynkiem regulowanym. Możliwa jest zatem sprzedaż obligacji przez pierwotnego obligatariusza (tj. podmiot, który objął obligację od emitenta) kolejnym uczestnikom obrotu itd., aż do upływu terminu zapadalności obligacji. Wnioskodawca wyjaśnił, iż cena nabywanych obligacji jest składową tzw. „ceny czystej”, którą jest bieżąca cena transakcyjna za nominał obligacji, wyrażona w procencie wartości nominalnej, a także odsetek, które narosły od daty emisji obligacji lub daty ostatniej płatności kuponu do dnia sprzedaży obligacji. Tak ustalona cena określana jest jako tzw. „cena brudna” obligacji. „Cena brudna” obligacji uwzględnia zatem wartość tzw. zakupionych odsetek, tj. odsetek, które narosły od daty emisji obligacji lub daty ostatniej płatności kuponu, do daty rozliczenia ich sprzedaży. „Cena brudna” obligacji odzwierciedla zatem wartość wynagrodzenia zbywcy obligacji z tytułu finansowania emitenta przez okres, w którym zbywca był posiadaczem obligacji.

Odnosząc się do powyższego, należy przede wszystkim zauważyć, że obligacje stanowią pokrewną do kredytu lub pożyczki formę pozyskiwania kapitału w celu finansowania działalności. W związku z powyższym Bank pełni funkcję kredytodawcy (finansującego), świadczącego na rzecz emitenta usługę finansową, w zamian za co otrzyma określone odsetki w momencie nastania terminu zapadalności.

Wykładnia ww. art. 29a ust. 1 ustawy wskazuje, że instrumenty finansowe, jakimi są obligacje, spełniają dla emitenta funkcję analogiczną jak otrzymana pożyczka. Dla Banku, który nabył takie instrumenty, stanowią one natomiast formę udostępnienia kapitału, w zamian za którą otrzyma on w przyszłości wynagrodzenie w postaci wypłaconych odsetek. Różnica pomiędzy wartością obligacji wraz z wypłaconymi przez jej emitenta odsetkami w momencie jej zrealizowania w dniu jej zapadalności (lub ewentualnie ceną sprzedaży obligacji), a ceną jej nabycia przez Bank stanowi jego wynagrodzenie za udostępnienie kapitału kontrahentowi. Z kolei ta część uzyskanej przez Bank ceny sprzedaży, która pozostaje po odjęciu wynagrodzenia, jest spłatą udostępnionego wcześniej kapitału, a tym samym nie może zostać uznana za element podstawy opodatkowania ustalanej dla celów podatku od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej, tego rodzaju usługa pośrednictwa finansowego świadczona przez Bank, polega zatem na czasowym udostępnieniu innemu podmiotowi, za wynagrodzeniem, określonej ilości środków pieniężnych. Realizacja prawa z instrumentu finansowego jakim jest obligacja poprzez wykup lub sprzedaż instrumentu na rynku wtórnym są jedynie formami rozliczenia stron transakcji po zakończeniu świadczenia usługi przez Bank, w celu zapewnienia mu zwrotu kapitału zaangażowanego do świadczenia usług oraz wypłaty należnego wynagrodzenia.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że na kwotę należną Bankowi z tytułu sprzedaży/realizacji obligacji składają się kwota stanowiąca zwrot zaangażowanego przez Bank kapitału oraz cena za możliwość korzystania z udostępnionego kapitału (równa kwocie uzyskanych przez Bank odsetek).

Podkreślić w tym miejscu należy, że charakteru przedmiotowych instrumentów finansowych nie zmienia fakt, że Bank może swobodnie dysponować obligacjami, tj. może w dniu wykupu zrealizować wynikające z nich prawa, odzyskując tym samym udostępnione emitentowi środki pieniężne wraz z nadwyżką będącą wynagrodzeniem w postaci odsetek, bądź też, nie czekając do dnia wykupu, sprzedać instrument finansowy na rynku wtórnym, po cenie zaakceptowanej przez kontrahenta. Kwestia, od kogo otrzyma zwrot zaangażowanego kapitału jest nieistotna – liczy się jedynie to, że Bank wyświadczył usługę w postaci udostępnienia kapitału, w zamian za którą w ostatecznym rozrachunku otrzymał wynagrodzenie w formie odsetek.

Istotą obrotu obligacjami jest bowiem właśnie to, że wynagrodzenie za usługę należne podmiotowi udostępniającemu środki pieniężne jest zawarte w cenie sprzedaży/wykupu obligacji i stanowi różnicę pomiędzy ceną nabycia obligacji przez Bank (wraz z zakupionymi odsetkami), a kwotą uzyskaną z ich sprzedaży lub wykupu. Z chwilą sprzedaży lub realizacji obligacji Bank otrzymuje od nabywcy lub emitenta kwotę obejmującą zarówno spłatę udostępnionego przez Bank kapitału jak i wartość odsetek (stanowiącą wynagrodzenie za wyświadczoną przez Bank usługę).

Zwrot Bankowi udostępnionego usługobiorcy kapitału nie może być traktowany jako element świadczenia należnego w zamian (wynagrodzenia) za usługę wyświadczoną przez Bank, gdyż nie gwarantuje on Bankowi nic ponad to, co posiadałby gdyby danej usługi w ogóle nie wyświadczył. Tym samym, powrotne przeniesienie na Bank własności środków udostępnionych w ramach usługi udostępnienia środków pieniężnych nie przesądza o odpłatnym charakterze świadczonej usługi. Korzyść z tytułu wyświadczonej usługi zapewniają natomiast Bankowi należne mu odsetki.

Reasumując, należy uznać, że w przypadku nabycia przez Bank obligacji przeznaczonych do obrotu po „cenie brudnej” (tj. cenie uwzględniającej wartość tzw. zakupionych odsetek), a następnie otrzymania przez Bank odsetek w związku z wypłatą kuponu, obrotem dla celów podatku VAT po stronie Banku jest wartość otrzymanego przez Bank kuponu pomniejszona o wartość tzw. zakupionych odsetek.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.