Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.859.2016.1.JF
z 20 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643 za zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2016 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 15 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania podziału marży jako korekty wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania podziału marży jako korekty wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

S. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność w zakresie obrotu towarami takimi jak: elektroniczne obwody drukowane, sprzęt telekomunikacyjny, oraz inne urządzenia elektroniczne i optyczne oraz ich części. W związku z powyższym Wnioskodawca jest zarejestrowany w Polsce, jako czynny podatnik VAT i składa deklaracje VAT-7 oraz informacje podsumowujące VAT-UE. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, współpracuje z podmiotami powiązanymi kapitałowo należącymi do grupy S. AG.

Zgodnie z polityką grupy, Spółka w zakresie obrotu towarowego stosuje model transakcji polegający na dokonywaniu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów (dalej: „WNT”) od podmiotu powiązanego, jakim jest spółka z grupy a następnie sprzedaży zakupionych uprzednio towarów na terytorium Polski. Podmiotem dokonującym sprzedaży towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: „WDT”) jest spółka S. AG (dalej: „Dostawca”) mająca swoją siedzibę w Szwajcarii oraz posiadająca przedstawicielstwa podatkowe we Francji oraz Belgii, ustanowione w celu dokonywania transakcji VAT tj. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Zadaniem podmiotów pełniących funkcję przedstawiciela podatkowego Dostawcy jest dokonywanie w swoim imieniu, lecz na rzecz S. AG czynności związanych z importem towarów z krajów trzecich i przyjmowanie ich do magazynów należących do Dostawcy zlokalizowanych we Francji lub Belgii, a następnie wysyłanie tych towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do krajów zlokalizowanych na terenie UE m.in. do Wnioskodawcy. Jednocześnie sprzedawcą i podmiotem posiadającym prawo do rozporządzania towarami jak właściciel dokonującym sprzedaży w ramach WDT jest spółka S. AG posługująca się odpowiednio numerem VAT danego przedstawiciela podatkowego odpowiednio francuskiego lub belgijskiego.

Według przyjętego przez grupę kapitałową modelu biznesowego, wszystkie towary nabywane od Dostawcy przez Wnioskodawcę w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów są objęte wspólną polityką cenową ustaloną na podstawie porozumień dotyczących cen transferowych. Cena transakcyjna pomiędzy Dostawcą a Wnioskodawcą tzw. „internal transfer price” ustalana jest w oparciu o poziom kosztów poniesionych przez Dostawcę z tytułu nabycia towarów powiększonych o narzut (marżę) na pokrycie kosztów dodatkowych Dostawcy tj. kosztów marketingu, obsługi sprzedaży, logistyki czy kosztów prac rozwojowych.

Marża na sprzedaży do finalnego nabywcy jest wynikiem pomniejszenia ceny sprzedaży (tj. do finalnego odbiorcy) o cenę transakcyjną oraz o narzut (marżę) na pokrycie kosztów dodatkowych Wnioskodawcy tj. kosztów marketingu, obsługi sprzedaży, logistyki. Poziom marży realizowany w związku ze sprzedażą do finalnego nabywcy jest widoczny w systemie księgowym po utworzeniu oferty lub zamówienia, pod warunkiem wpisania wszystkich elementów tworzących cenę sprzedaży.

W związku z powyższym w zależności od kształtowania się ceny pomiędzy Wnioskodawcą a finalnym nabywcą oraz w zależności od poziomu ceny transakcyjnej dochodzi do wydzielenia marży na sprzedaży tzw. „net margin” albo na poziomie dodatnim (tzw. „positive margin”) lub ujemnym (tzw. „negative margin”).

Marża na sprzedaży („net margin”) na poziomie dodatnim występuje, jeżeli dodatkowe koszty zarówno po stronie Dostawcy jak i Wnioskodawcy zostają pokryte ceną sprzedaży do finalnego nabywcy. Marża ta podlega podziałowi w ustalonej pomiędzy podmiotami proporcji i służy pokryciu kosztów administracyjnych oraz stanowi zysk netto dla tych podmiotów. Marża na sprzedaży na poziomie ujemnym występuje, jeżeli cena sprzedaży do finalnego nabywcy nie pokryje dodatkowych kosztów po stronie Dostawcy i Wnioskodawcy. W tej sytuacji również dochodzi do podziału marży pomiędzy Wnioskodawcę i Dostawcę w określonej proporcji, co w ostatecznym rozrachunku pomniejsza odpowiednio narzut na pokrycie kosztów dodatkowych u każdego z tych podmiotów.

W celu rozliczenia „net margin” (tj. podziału marży nazywanego „margin split”) po zakończeniu miesiąca Spółka S. AG (nie posługując się przy tym numerem VAT danego przedstawiciela podatkowego odpowiednio francuskiego lub belgijskiego) w zależności od rodzaju zrealizowanej marży tj. ujemnej lub dodatniej wystawia na rzecz Wnioskodawcy noty korygujące (tzw. „Credit note” i „Debit note”). Dostawca posługuje się w tym celu szwajcarskim numerem nadanym do celów identyfikacji podatkowej w Szwajcarii. Dokumenty te służą rozliczeniu marży w ujęciu miesięcznym za okres poprzedni i nie zawierają referencji do poszczególnych numerów faktur dokumentujących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Na notach korygujących wyszczególnione są natomiast towary w stosunku do sprzedaży, których ma miejsce rozliczenie marży wraz z kwotami. Jest to podyktowane sposobem, w jaki system informatyczny dokonuje rozliczenia kosztów.

Cały proces rozliczenia/podziału marży odbywa się na podstawie określonych postanowień zawartych w umowach pomiędzy podmiotami powiązanymi i przebiega automatycznie poprzez system księgowy z częstotliwością miesięczną, na podstawie danych księgowanych w systemie i jest uzasadniony dążeniem stron do zachowania zasady arm’s Senght wynikającej z przepisów o cenach transferowych w transakcjach dokonywanych pomiędzy podmiotami powiązanymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy rozliczenie/podział marży dotyczące towarów nabytych przez Wnioskodawcę w ramach WNT dokonane na podstawie dokumentów credit note i debit note otrzymywanych od spółki S. AG, powinno być dla celów VAT rozliczane, jako korekta WNT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Proces rozliczania/podziału marży dokonywany na podstawie dokumentów credit note i debit note, pozostanie bez wpływu na rozliczenia Spółki w ramach transakcji WNT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  

• eksport towarów;
  

• import towarów na terytorium kraju;
  

• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  

• wewnątrzwspólnotową dostawa towarów.
  
  
  

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Jak wynika z powyższego przepisu, co do zasady, dokonanie jakiegokolwiek zakupu towaru z terytorium państwa członkowskiego (o ile prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel i wiąże się z przemieszczeniem towaru między państwami członkowskimi) przez nabywcę z innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki lub transportu prowadzi do objęcia danego nabycia regulacjami właściwymi dla WNT (przy założeniu, że spełnione są pozostałe warunki wynikające z ustawy o VAT oraz, że w danym przypadku nie zachodzi wyłączenie wynikające z przepisów ustawy o VAT). Wiąże się to z obowiązkiem rozliczenia przez Spółkę podatku należnego oraz naliczonego z zastosowaniem właściwej stawki podatku i zachowaniem wymogów dokumentacyjnych.

W celu ustalenia kwoty podatku, a następnie jego rozliczenia, Wnioskodawca jest obowiązany określić podstawę opodatkowania. Zgodnie z art. 30a ustawy o VAT, do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku WNT stosuje się odpowiednio art. 29a tejże ustawy, zatem podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 10 ustawy o VAT mającego bezpośrednie zastosowanie do WNT, podstawę opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen:
2. wartość zwróconych towarowi opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa ust. 1
   
   

Przepis art. 29a ust. 10 ustawy o VAT ma również zastosowanie w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Korekta podstawy opodatkowania dokonywana jest na podstawie dokumentu korygującego. Otrzymanie dokumentu korygującego, powodującego zmniejszenie lub zwiększenie podstawy opodatkowania w przypadku WNT wiąże się z obowiązkiem dokonania korekty rozliczonego wcześniej podatku należnego oraz odpowiednio podatku naliczonego. Obowiązek ten leży po stronie podmiotu dokonującego WNT będącego w myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT podatnikiem w związku z dokonywaniem tego typu czynności.

Na gruncie cytowanego art. 29a ustawy o VAT, żeby mówić o korekcie podstawy opodatkowania muszą zaistnieć konkretne przesłanki wymienione w ustawie.

W związku z powyższym w celu ustalenia czy w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym zachodzi konieczność korekty podstawy opodatkowania WNT (a w konsekwencji podatku VAT należnego i naliczonego), należy zdaniem Wnioskodawcy ocenić czy w tym przypadku mamy do czynienia z ww. przesłankami.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca oraz Dostawca stosują sposób kalkulowania poziomu marży wykorzystując mechanizm korekt wzajemnych rozliczeń. Działanie takie ma na celu regulowanie poziomu dochodowości oraz narzutu, jaki zarówno Dostawca towarów jak i Wnioskodawca przeznacza na pokrycie dodatkowych kosztów. Wobec powyższego, w sytuacji, gdy rynkowa cena sprzedaży jest większa niż dodatkowe koszty poniesione zarówno po stronie Dostawcy jak i Wnioskodawcy dochodzi do rozliczenia marży sprzedaży (net margin), która podlega podziałowi w ustalonej pomiędzy podmiotami proporcji i służy pokryciu kosztów administracyjnych oraz stanowi zysk netto dla tych podmiotów. Również w przypadku, gdy rynkowa cena sprzedaży nie pokryje dodatkowych kosztów poniesionych przez Dostawcę i Wnioskodawcę, dochodzi do podziału marży sprzedaży (net margin) pomiędzy Wnioskodawcę i Dostawcę w określonej proporcji, co w ostatecznym rozrachunku pomniejsza odpowiednio narzut na pokrycie kosztów dodatkowych u każdego z tych podmiotów. Cały proces odbywa się na podstawie określonych postanowień zawartych w umowach pomiędzy podmiotami i następuje automatycznie poprzez system księgowy z częstotliwością miesięczną na podstawie danych księgowanych w systemie. Proces rozliczenia marży, odpowiednio „in minus” bądź „in plus” dokumentowany jest w postaci not korygujących wystawianych przez Dostawcę.

W ocenie Wnioskodawcy rozliczenie marży nie stanowi korekty podstawy opodatkowania towarów, o której mowa w art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, nabywanych przez Spółkę w ramach WNT, niezależnie od faktu czy dochodzi do obniżenia czy podwyższenia wartości marży. Zastosowany mechanizm ma na celu regulowanie poziomu dochodowości oraz regulowanie narzutu przeznaczonego na pokrycie dodatkowych kosztów Dostawcy oraz Wnioskodawcy, a nie korektę podstawy opodatkowania towarów wskazaną na fakturach WNT wystawianych przez Dostawcę. Wyrównanie marży dokonywane jest wprawdzie ze wskazaniem na notach korygujących towarów w stosunku do sprzedaży, których ma miejsce rozliczenie marży, lecz jest to jedynie techniczny sposób prezentacji generowany przez system księgowy. Noty korygujące służą rozliczeniu marży w ujęciu miesięcznym za okres poprzedni i nie zawierają przy tym referencji do poszczególnych numerów faktur dokumentujących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Jednocześnie dokumenty w postaci not korygujących „in plus” oraz „in minus” nie odzwierciedlają błędów w rozliczaniu pomiędzy stronami. Dostawca w ten sposób nie ma zamiaru dokonywać zmian cen sprzedaży swoich towarów, lecz dokonać swego rodzaju rozliczenia kosztów (arm’s lenght) w ramach grupy podmiotów powiązanych kapitałowo zgodnie z przepisami o cenach transferowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, nie zachodzi obowiązek korygowania wartości podstawy opodatkowania w stosunku do nabycia towarów w ramach WNT w myśl art. 29a ustawy o VAT, bowiem celem stosowania opisanego mechanizmu wyrównania marży nie jest zmiana kwoty należnej z tytułu dostawy konkretnych towarów, lecz wynika z przyjętej przez podmioty powiązane polityki podziału dochodowości i rozliczania kosztów. Nie sposób, zatem uznać procesu wyrównywania marży za proces równoznaczny z obniżeniem lub podwyższeniem wynagrodzenia należnego Dostawcy za konkretnie zakupione towary.

Reasumując, dokumenty „Credit note” i „Debit note” rozliczające marżę nie dokumentują korekty podstawy opodatkowania towarów nabytych przez Spółkę od Dostawcy. W związku z powyższym dokonane rozliczenie w ramach wyrównania marży, nie zobowiązuje Spółki do dokonania korekty z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, tym samym nie ma wpływu na wysokość pierwotnie rozliczonego podatku.

Spółka zwraca uwagę, iż powyższe stanowisko znajduje poparcie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lutego 2015 r. (sygn. IPPP3/443-1131/14-2/JF) stwierdził, iż „celem ustalenia czy zachodzi potrzeba obniżenia lub podwyższenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy ustalić czy zachodzi powiązanie pomiędzy wyrównaniem dochodowości a kwotą należną za konkretne towary zakupione w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. (...) Dostawca i Wnioskodawca stosują mechanizm ustalania dochodowości z uwzględnieniem korekty wzajemnych rozliczeń. Po zakończeniu roku dochodowość Spółki jest weryfikowana a wszelkie różnice od poziomu ustalonego w Grupie są korygowane. Oznacza to, że gdy na skutek całokształtu okoliczności prowadzonej działalności w danym roku zysk Spółki ze sprzedaży nabywanych od Dostawców towarów przekroczy założony udział w przychodach, Spółka otrzymuje od Dostawców dokument korygujący, skutkujący podwyższeniem kosztu własnego sprzedaży towarów. Jeśli natomiast zysk Spółki ukształtowałby się na poziomie niższym niż założony udział w przychodach, Spółka - na podstawie odpowiedniego dokumentu korygującego - otrzymuje wyrównanie do ustalonego poziomu dochodowości skutkujące zmniejszeniem kosztu własnego sprzedaży towarów. (...)”.

Powyższe podejście potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach indywidualnych z 11 lutego 2015 r. (sygn. IPPP3/443-1233/14-2/ISZ) oraz z 28 kwietnia 2016 r. (sygn. IPPP3/4512-207/16-2/IG).

W związku z faktem, iż w ocenie Wnioskodawcy, proces podziału marży nie ma wpływu na wysokość podstawy opodatkowania czynności związanych z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, należy określić, jaki charakter będzie miało to zdarzenie gospodarcze względem przepisów ustawy o VAT i czy może być uznane za podlegające opodatkowaniu, jako wynagrodzenie za usługę lub dostawę towarów.

Jak wynika z art. 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Analizując definicję dostawy towarów, można dojść do wniosku, iż z pewnością nie dochodzi do niej w przypadku transakcji korekty marży, ani ze strony Dostawcy, jak również ze strony Wnioskodawcy. Wątpliwości poddać można by jedynie czynność świadczenia usługi w tym przypadku, odpowiednio dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawcy - w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę wyrównania marży „in plus” lub przez Dostawcę na rzecz Wnioskodawcy - w przypadku korekty marży „in minus”. Rozważania na temat, czy wyrównanie marży można uznać za czynność świadczenia usługi były już wcześniej prowadzone w uzasadnieniu interpretacji indywidualnej dotyczącej podobnego stanu faktycznego z dnia 28 kwietnia 2016 r. (sygn. IPPP3/4512-207/16-2/IG).

Pomimo, iż pojęcie świadczenia usługi zawarte w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, obejmuje zarówno wykonanie określonej usługi, jak i zaniechanie jej wykonania, nie oznacza to, iż definicja zawarta w tym przepisie obejmuje swoim zakresem wszystkie sytuacje gospodarcze zaistniałe pomiędzy kontrahentami, których efektem jest powstanie przysporzenia pieniężnego po jednej stronie na skutek określonego działania bądź zaniechania drugiej strony

W związku jednak z szerokim pojęciem świadczenia usługi zdefiniowanym w ustawie i pojawiającymi się wątpliwościami podatników została dotychczas wypracowana linia orzecznicza, która wypracowała pewną klasyfikację określonych świadczeń uznawanych za świadczenia podlegające VAT. W tym przypadku na uwagę zasługuje wyrok Naczelnego Sąd Administracyjnego z dnia 6 września 2013 r. (I FSK1315/12), w którym NSA wyjaśnił, że „(...) o usługach za wynagrodzeniem w rozumieniu ustawy o VAT można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu. Związek, o którym mowa, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie. Taki pogląd Sądu znajduje, bowiem swoje odzwierciedlenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości, gdzie podkreśla się, że koncepcja świadczenia usług zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą i uzyskiwanym wynagrodzeniem”.

Należy, zatem przyjąć, iż związek pomiędzy wynagrodzeniem a usługą powinien być wyraźny i bezpośredni. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie, którego wykonywana jest usługa musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Podmiot dokonujący dostawy powinien mieć tym samym prawo do żądania od nabywcy lub osoby trzeciej zapłaty lub jej ekwiwalentu.

W związku z powyższym można przywołać ponownie interpretację indywidualną z dnia 28 kwietnia 2016 r. (sygn. IPPP3/4512-207/16-2/IG), w której organ potwierdził stanowisko podatnika, iż „(...) należy zauważyć, że rozliczenia w ramach wyrównania poziomu marży do ustalonego przez strony poziomu nie da się przypisać w sposób wyraźny i bezpośredni do żadnego świadczenia. Kwota wynikająca z korekty poziomu marży nie jest wypłacana pod warunkiem określonych zachowań wymaganych od drugiej strony. (...) Nie można więc wskazać określonych działań stanowiących usługę dla Wnioskodawcy czy też Sprzedawcy. Nie sposób więc twierdzić, że powyższe działania powodują wystąpienie obustronnych, wzajemnych świadczeń, które stanowią świadczenie usług (przez Sprzedawcę lub przez Wnioskodawcę, w zależności jaka korekta Marży będzie dokonana)”.

Mając powyższe na względzie, w ocenie Wnioskodawcy, rozliczenie polegające na korekcie określonego poziomu marży (otrzymanie noty korygującej „in plus” bądź „in minus”) w oparciu o przesłanki wynikające z przyjętej polityki cen transferowych, pozostanie bez wpływu na rozliczenia Spółki na gruncie przepisów o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie oraz zainteresowanym niebędących stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art.47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Skarbowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.