Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.837.2016.2.MK
z 26 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku złożonym w dniu 15 listopada 2016 r., uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2017 r. (złożonym w dniu 18 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 12 stycznia 2017 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.837.2016.1.MK, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 12 stycznia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 17 stycznia 2017 r.). W dniu 18 stycznia 2017 r. złożono uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności wydane w dniu 25 marca 2012 r. przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności ….. Z orzeczenia wynika, że Wnioskodawczyni posiada lekki stopień niepełnosprawności w zakresie sprawności prawej kończyny górnej. Orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter trwały, orzeczenie wydano na stałe na podstawie dokumentacji medycznej i oględzin prawej kończyny górnej. Wnioskodawczyni podkreśla, że kończyna po złamaniu otwartym nadgarstka była dwukrotnie operowana i po interwencjach chirurgicznych jest zniekształcona. W związku z powyższym, w orzeczeniu zawarto zapis, że Wnioskodawczyni może wykonywać pracę niewymagającą pełnej sprawności prawej kończyny górnej.

Wnioskodawczyni posiada dom jednorodzinny, w którym mieszka z 85-letnim ojcem i 22-letnią córką (studiującą …). Dom ogrzewany był tradycyjnym piecem na miał i węgiel. Obsługa pieca była dla Wnioskodawczyni zbyt uciążliwa: codzienne czyszczenie pieca z popiołu, codzienne rozpalanie i załadowywanie pieca dwoma wiadrami węgla bądź miału. Te czynności, nie bez wpływu pozostawały na zniekształconą prawą kończynę górną, która nadmiernie obciążona bolała. W sierpniu Wnioskodawczyni wymieniła tradycyjny piec C.O. (8-letni, stan bardzo dobry), na piec … z automatycznym podajnikiem paliwa (eko-groszek), który przy pomocy osób trzecich jest napełniany raz na 4 dni. Piec nie wymaga ciągłego czyszczenia, raz rozpalony w sezonie grzewczym funkcjonuje przez cały sezon. Ręce Wnioskodawczyni zostały znacznie odciążone w związku z automatyką, jaka jest zastosowana przy obsłudze tego pieca, wartość zakupu to 9 100 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że chce skorzystać z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej za rok podatkowy 2016, w którym osiągnęła dochody ze stosunku pracy, pozwalające na skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej. Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości, na której położony jest dom jednorodzinny, zgodnie z aktem notarialnym Rep. A …... Wydatki na zakup i montaż kotła Wnioskodawczyni poniosła osobiście, czego dowodem jest faktura VAT z dnia 10 sierpnia 2016 r. nr …, wystawiona przez Zakład Usługowo – Handlowy …., ul. …., NIP ….. Poniesione wydatki nie zostały zwrócone Wnioskodawczyni ani w całości, ani w części ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Wnioskodawczyni nie wnioskowała o takie dofinansowanie lub zwrot.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może uznać wydatek na zakup pieca, jako wydatek związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych osoby niepełnosprawnej, mieszczący się w wydatkach poniesionych na wyposażenie budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatek ten znacznie przyczynił się do odciążenia zniekształconej prawej kończyny górnej, a obsługa pieca raz w tygodniu sprawia, że ręka nie jest tak przeciążona. Zatem, kwalifikacja wydatku na zakup pieca spełnia przesłanki zawarte w art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Za wydatki na cele rehabilitacyjne w świetle art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy – wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy – ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności. Z orzeczenia wynika, że Wnioskodawczyni posiada lekki stopień niepełnosprawności w zakresie sprawności prawej kończyny górnej. Orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter trwały, orzeczenie wydano na stałe. Wnioskodawczyni może wykonywać pracę niewymagającą pełnej sprawności prawej kończyny górnej. Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości, na której położony jest dom jednorodzinny. Dom ogrzewany był tradycyjnym piecem na miał i węgiel. Obsługa pieca była dla Wnioskodawczyni zbyt uciążliwa. Te czynności, nie bez wpływu pozostawały na zniekształconą prawą kończynę górną, która nadmiernie obciążona bolała. W sierpniu 2016 r. Wnioskodawczyni wymieniła tradycyjny piec C.O., na piec z automatycznym podajnikiem paliwa (eko-groszek), który przy pomocy osób trzecich jest napełniany raz na 4 dni. Piec nie wymaga ciągłego czyszczenia, raz rozpalony w sezonie grzewczym funkcjonuje przez cały sezon. Ręce Wnioskodawczyni zostały znacznie odciążone. Wydatki na zakup i montaż kotła (pieca) Wnioskodawczyni poniosła osobiście, czego dowodem jest faktura VAT, wartość zakupu to kwota 9 100 zł. Poniesione wydatki nie zostały zwrócone Wnioskodawczyni ani w całości, ani w części ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Wnioskodawczyni wskazuje, że chce skorzystać z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej za 2016 r., w którym osiągnęła dochody ze stosunku pracy, pozwalające na skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej.

Rozpatrując, czy wydatki poniesione na zakup i montaż pieca z automatycznym podajnikiem paliwa w domu Wnioskodawczyni mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań lub budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, o których mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem, przeróbka mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego – to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, że w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Należy zwrócić uwagę, że pojęcie „adaptacja” rozumieć należy jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy – w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11).

Zatem, dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma – dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Jednocześnie należy wskazać, że wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań (budynków mieszkalnych), w przeciwieństwie do wydatków z tytułu zakupu sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych, nie muszą mieć indywidualnego charakteru.

Pogląd ten potwierdził m.in. WSA w Łodzi w wyroku z dnia 17 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1541/11, stwierdzając, że nie można zgodzić się z tą częścią dokonanej przez organ wykładni art. 26 ust. 7a pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wedle której wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań muszą mieć, tak samo jak sprzęt rehabilitacyjny, indywidualny charakter. Z gramatycznego brzmienia pierwszego unormowania wynika bowiem, że wymóg „indywidualnego przeznaczenia” w ogóle nie dotyczy wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych. Jedynym warunkiem zastosowania tego odliczenia stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, jest to, by adaptacja (wyposażenie) mieszkania (budynku) odpowiadała potrzebom wynikającym z niepełnosprawności. Uwzględniając regulację zawartą w art. 26 ust. 1 pkt 6 powołanej ustawy należy tego rodzaju wydatkom stawiać nadto warunek by służyły rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiały jej wykonywanie czynności życiowych. Są to jedyne ustawowe wymogi stawiane wspomnianym wydatkom.

Reasumując, wydatek Wnioskodawczyni poniesiony na zakup pieca z automatycznym podajnikiem paliwa, jako wydatek na unowocześnienie systemu ogrzewania, stanowi zarówno wydatek na przystosowanie budynku mieszkalnego, jak i jego wyposażenie, odpowiadający potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni wynikającej z ograniczenia sprawności prawej kończyny górnej.

Zatem ww. wydatek, można uznać za wydatek poniesiony na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, podlegający odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni może w zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r. odliczyć od osiągniętego dochodu wydatek poniesiony na adaptację i wyposażenie budynku mieszkalnego stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), zauważyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację indywidualną prawa podatkowego opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, potwierdzającego spełnienie przesłanek zastosowania odliczenia będącego przedmiotem wniosku. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 780, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.