Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.908.2016.2.RR
z 8 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 19 stycznia 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 5 stycznia 2017 r., nr 1462-IPPP2.4512.908.2016.1.RR (skutecznie doręczone w dniu 10 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania świadczonych usług remontowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania świadczonych usług remontowych. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 19 stycznia 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 5 stycznia 2017 r., nr 1462-IPPP2.4512.908.2016.1.RR (skutecznie doręczone w dniu 10 stycznia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma w swojej działalności specjalizuje się we wdrażaniu nowoczesnych technologii z dziedzin: technika sanitarna i technika grzewcza. W swojej ofercie posiada również urządzenia grzewcze - kotły na paliwo stałe, kotły kondensacyjne, kolektory słoneczne, pompy ciepła oraz wiele innych urządzeń i rozwiązań.

W skład oferty firmy wchodzą usługi polegające na remontach budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m2 oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m2.

Zlecenia na takie prace przyjmowane są ustnie, telefonicznie, mailowo oraz poprzez zawarcie umowy, a po zakończeniu prac klient otrzymuje fakturę, w treści której jest zapis np. „usługa remontowa w budynku jednorodzinnym o powierzchni poniżej 300 m2” lub „usługa remontowa w lokalu mieszkalnym o powierzchni poniżej 150 m2”.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, przy sprzedaży wyżej opisanych usług Firma stosuje 8% stawkę podatku VAT.

Jednak mając świadomość że przedsiębiorca świadczący powyższe usługi i korzystający z preferencyjnej stawki powinien zadbać o dowody potwierdzające, że prace wykonywał w takiej nieruchomości, powstaje pytanie jakim dokumentem należy potwierdzić ww. prace.

Ponieważ art. 180 § 1 Ordynacji Podatkowej mówi, że dowodem jest wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Ponadto Strona w uzupełnieniu do złożonego wniosku dodatkowo wyjaśniła, że:

• Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług,
• odbiorcami usług są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy faktura VAT wystawiona w wyżej opisany sposób jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym dane zdarzenie, czy też wykonawca jest zobowiązany sporządzić protokół zdawczo- odbiorczy, który potwierdza zakres wykonywanych prac jak i moment ich wykonania.

Zdaniem Wnioskodawcy, (stanowisko sprecyzowane w uzupełnieniu do złożonego wniosku).

Wnioskodawca świadczy usługi do których w myśl art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, stosuje 8% stawkę podatku VAT.

Ponieważ art. 180 § 1 Ordynacji Podatkowej mówi, że dowodem jest wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem, stosowane przez Firmę potwierdzenia wykonania usługi poprzez wystawienie faktury, w treści której jest zapis np. „usługa remontowa w budynku jednorodzinnym o powierzchni poniżej 300 m2” lub „usługa remontowa w lokalu mieszkalnym o powierzchni poniżej 150 m2” jest wystarczającym potwierdzenie wykonania usługi, w której zastosowano preferencyjną stawkę VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy opisane w pytaniu usługi nie muszą być dokumentowane protokołem odbioru, gdyż doręczone odbiorcy faktury są wystarczającym potwierdzeniem wykonania usługi zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji Podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast, stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ustawy).

W myśl art. 41 ust. 12b ww. ustawy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 powołanej ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), zawierającym usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie którejkolwiek z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Zauważyć należy, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy stwierdzić należy, że stawki te mogą mieć zastosowanie wyłącznie do czynności wskazanych wprost przez prawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Skoro zatem preferencyjna – 8% stawka podatku od towarów i usług, stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy – ma zastosowanie wyłącznie do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to stwierdzić należy, że wszelkie inne czynności dotyczące tych obiektów nie mogą korzystać z preferencji podatkowej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy m.in. usługi polegające na remontach budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m2 oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m2. Zlecenia na takie prace przyjmowane są ustnie, telefonicznie, mailowo oraz poprzez zawarcie umowy, a po zakończeniu prac klient otrzymuje fakturę, w treści której jest zapis np. „usługa remontowa w budynku jednorodzinnym o powierzchni poniżej 300 m2” lub „usługa remontowa w lokalu mieszkalnym o powierzchni poniżej 150 m2”. Przy sprzedaży wyżej opisanych usług Firma stosuje 8% stawkę podatku VAT. Jednak mając świadomość że przedsiębiorca świadczący powyższe usługi i korzystający z preferencyjnej stawki powinien zadbać o dowody potwierdzające, że prace wykonywał w takiej nieruchomości, powstaje pytanie jakim dokumentem należy potwierdzić ww. prace. Ponieważ art. 180 § 1 Ordynacji Podatkowej mówi, że dowodem jest wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług, a odbiorcami usług są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Analiza stanu faktycznego na tle powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na remontach budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m2 oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m2 opodatkowane są 8% stawką podatku, na podstawie art. 41 ust. 12w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem treści art. 41 ust. 12c ustawy.

Z kolei w kwestii określenia obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia opisanych czynności, wskazać należy, że Wnioskodawca wskazał, że odbiorcami usług są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Zatem, w przypadku świadczenia usług remontowych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami podatku VAT, obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych, tj. z chwilą wykonania usługi lub – jeśli przed tym momentem otrzymano całość lub część zapłaty – z chwilą otrzymania zapłaty w odniesieniu do otrzymanej części (art. 19a ust. 1 i ust. 8 ustawy).

W tym miejscu podkreślić należy, że usługi budowlane czy remontowe są usługami rezultatu, których istotą jest zobowiązanie do wykonania oznaczonego w umowie dzieła, przy czym realizacja takiej umowy powinna być uwieńczona konkretnym i sprawdzalnym skutkiem, który jako taki podlega wynagrodzeniu. Prawidłowe określenie momentu wykonania usług remontowych ma istotne znaczenie dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia tych usług. O wykonaniu tych usług będzie decydować faktyczne wykonanie tych usług. Bez wpływu natomiast na moment powstania obowiązku podatkowego dla usług remontowych pozostają uregulowania (procedury) łączące strony umowy, określające daty i terminy sporządzania odpowiedniej dokumentacji powykonawczej, na podstawie której następują wzajemne rozliczenia.

Dlatego też, w odniesieniu do kwestii udokumentowania zakresu wykonywanych przez Wnioskodawcę prac jak i momentu ich wykonania należy wskazać, że to na podatniku ciąży odpowiedzialność w zakresie udowodnienia wystąpienia okoliczności uzasadniających zastosowanie stawki podatku innej niż stawka podstawowa, tj. w tym przypadku 8% oraz moment ich faktycznego wykonania. Podatnik obowiązany jest wykazać, że świadczone przez niego usługi są usługami remontowymi związanymi z budownictwem mieszkaniowym oraz że powierzchnie użytkowe są odpowiednie i jednocześnie kiedy nastąpiło ich faktyczne wykonanie. Powyższe ma wynikać z materiału dowodowego jakim dysponuje podatnik.

Wskazać należy, że w świetle art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej – za dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem, jednakże na etapie prowadzonego postępowania podatkowego.

Podkreślenia wymaga to, że ciężar odpowiedzialności w zakresie wykazania okoliczności uzasadniających zastosowanie stawki preferencyjnej i momentu faktycznego wykonania usług spoczywa na podatniku. Posiadane przez podatnika dokumenty i dowody mają potwierdzić określony stan faktyczny i tym samym potwierdzać rzetelność preferencyjnego opodatkowania. Weryfikacja jednak zgodności informacji zgromadzonej dokumentacji z danymi wynikającymi z odpowiedniej dokumentacji dotyczącej obiektu, potwierdzających spełnienie warunków wynikających ze stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, umożliwiających zastosowanie obniżonej stawki podatku do obiektów budownictwa społecznego będzie dokonywana w ramach prowadzonego postępowania podatkowego i kontrolnego.

Niniejszą interpretację wydano w zakresie stanu faktycznego opisanego w złożonym wniosku, natomiast w zakresie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izby Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.