Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-1.4511.371.2016.2.AA
z 2 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2016 r. (data wpływu 9 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków związanych ze sprzedażą energii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków związanych ze sprzedażą energii.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 18 stycznia 2017 r. znak 3063-ILPB1-1.4511.371.2016.1.AA 3063-ILPP1-1.4512.169.2016.1.MW na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 stycznia 2017 r.

W wezwaniu poinformowano, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje, że wniosek będzie podlegał weryfikacji według kolejności przedstawionych w nim zdarzeń, tj. zostanie rozpatrzony w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie obowiązków związanych ze sprzedażą energii, natomiast w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która osiąga przychody z okazjonalnego najmu mieszkań. Wyżej wymienione przychody opodatkowane są zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych. Wynajmowany lokal mieszkalny jest własnością Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca zamontował instalację fotowoltaiczną na swoim budynku mieszkalnym (innym niż budynek, w którym mieści się wynajmowany lokal).Wytwarza ona energię elektryczną o maksymalnej mocy 5,4 kW. Instalacja została uruchomiona i przyłączona do sieci energetycznej na podstawie umowy z zakładem energetycznym.

Wnioskodawca nie posiada koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej.

Wytwarzana energia elektryczna będzie używana na potrzeby własne Wnioskodawcy. Niemniej w niektórych okresach, mogą wystąpić nadwyżki wytworzonej energii elektrycznej ponad zapotrzebowanie Wnioskodawcy. Osiągnięte nadwyżki mają być odsprzedawane zakładowi energetycznemu. Sprzedaż ta nie przekroczy kwoty 150.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. W jakiej wysokości i w jakim momencie Wnioskodawca powinien opodatkować dochody uzyskane ze sprzedaży nadwyżek energii elektrycznej?
2. Czy Wnioskodawca powinien rozliczyć przychody z tytułu sprzedaży nadwyżek energii elektrycznej łącznie z przychodami z najmu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1, dochody ze sprzedaży nadwyżek energii elektrycznej powinien on zakwalifikować zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), dalej ustawa o PIT, jako dochody z innych źródeł. W związku z taką kwalifikacją dochodu, Wnioskodawca twierdzi, iż powinien opłacać podatek według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy. W konsekwencji na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek rozliczenia uzyskanego dochodu nie w momencie uzyskania, tylko w zeznaniu rocznym złożonym na formularzu PIT-36.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Dochody ze sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej nie zostały wymienione w art. 21 ustawy o PIT nie stanowią też dochodów zwolnionych w myśl art. 52, 52a i 52c tej ustawy, nie stanowią również dochodów od których zaniechano poboru podatku. Tak więc podlegają opodatkowaniu.

Ustalając wysokość opodatkowania należy w pierwszej kolejności ustalić źródło przychodów.

Kwestię tę reguluje art. 10 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
2. działalność wykonywana osobiście;
3. pozarolnicza działalność gospodarcza;
4. działy specjalne produkcji rolnej;
5. (uchylony);
6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody ze sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej nie stanowią przychodów ze stosunku służbowego (art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT) czy z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT). Nie stanowią one zdaniem Wnioskodawcy również przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT). Zgodnie bowiem z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie mowa o działalności gospodarczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1, pkt l, 2 i 4-9.

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca nie wytworzył energii w celach zarobkowych. Cel wytworzenia to potrzeby własne. Nie posiada on innych takich instalacji, które uzasadniałyby twierdzenie, że prowadzi tę działalność w sposób zorganizowany i ciągły.

W celu odpowiedzi na pytanie czy sprzedaż nadwyżki energii elektrycznej z instalacji fotowoltaicznej stanowi działalność gospodarczą należy wziąć pod uwagę szczegółowe zasady obrotu energią określone w przepisach szczególnych, tj. przede wszystkim w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo Energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z późn. zm.) oraz ustawie z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 4 ust. 8 ustawy o odnawialnych źródłach energii wytwarzanie i wprowadzanie do sieci elektroenergetycznej przez prosumenta energii elektrycznej nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Ponadto zgodnie z art. 4 ust. 9 ustawy o odnawialnych źródłach energii wprowadzanie energii elektrycznej do sieci i pobieranie jej z sieci przez prosumenta nie są świadczeniem usług ani sprzedażą w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 i 846).

Zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy o odnawialnych źródłach energii mikroinstalacją jest instalacją odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 40 kW, przyłączona do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowanym niższym niż 110 KV lub o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu nie większej niż 120 kW. Natomiast w myśl art. 2 pkt 27a ww. ustawy prosumentem jest odbiorca końcowy dokonujący zakupu energii, który wytwarza ją w celu jej zużycia na potrzeby własne, niezwiązane z wykonywaną działalnością gospodarczą.

W przedmiotowym stanie faktycznym instalacja Wnioskodawcy mieści się w definicji mikroinstalacji. Ponadto Wnioskodawca jest prosumentem, bowiem wytwarza energię na potrzeby własne. Mając na uwadze ww. przepisy wytwarzanie i wprowadzanie do sieci elektroenergetycznej energii elektrycznej wytworzonej przez Wnioskodawcę nie stanowi więc działalności gospodarczej, a co za tym idzie dochód ze sprzedaży nadwyżek energii (ponad potrzeby własne) nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto ustalenie, czy dane przychody kwalifikują się do źródła przychodów z działalności gospodarczej wymaga uprzednio stwierdzenia, że nie zalicza się ich do innych źródeł przychodów. Konieczna jest więc dalsza analiza poszczególnych źródeł przychodów.

Dochody ze sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej nie stanowią przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej (art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT) ani z najmu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT). Dochody ze sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej nie stanowią również przychodów z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy. Definicję tego źródła przychodów zawiera art. 17 ust. 1 tej ustawy. Nie wymienia on wśród tych dochodów tych ze sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej.

Kwalifikacja dochodów z nadwyżki energii elektrycznej do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT byłaby możliwa jedynie w przypadku stwierdzenia, że energia elektryczna to rzecz (pkt d).

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji energii elektrycznej. Definicji tego pojęcia należy więc szukać w przepisach innych dziedzin prawa.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Natomiast art. 555 Kodeksu cywilnego stanowi, że przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii oraz do sprzedaży praw. Skoro więc przepisy dotyczące sprzedaży rzeczy stosuje się do sprzedaży energii jedynie odpowiednio oznacza to a contrario, że energia nie jest rzeczą. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż sprzedaż energii to nie odpłatne zbycie rzeczy, a więc przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o PIT nie ma tu zastosowania.

Powyższa analiza przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku gdy nie da się danych przychodów zakwalifikować do jednego ze źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8, stanowić będą one przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT.

Inne źródła zostały zdefiniowane w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. Za inne źródła uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Przychód ten podlega opodatkowaniu w momencie złożenia zeznania rocznego PIT-36 w terminie do 30 kwietnia roku następnego po uprzednim otrzymaniu PIT-8C od zakładu energetycznego. W tym wypadku przychód uzyskany ze sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej nie podlega opodatkowaniu w momencie jego uzyskania.

Powyższe stanowisko, iż Wnioskodawca powinien opodatkować uzyskany przychód w rozliczeniu rocznym i to na formularzu PIT-38, potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 września 2014 r. (sygn. IPTPB2/415-371/14-2/JR). Organ przychylił się w niej do stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Stwierdził, iż „ (…) uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód - jako przychód z innych źródeł - łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 tejże ustawy. W konsekwencji, na Wnioskodawczyni będzie ciążył obowiązek rozliczenia uzyskanego przychodu i złożenia zeznania o wysokości osiągniętego w danym roku podatkowym dochodu (przychodu), naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie do 30 kwietnia następującego po danym roku podatkowym na formularzu PIT-36.”

Także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 17 września 2014 r. (sygn. IBPBII/1/415-511/14/ASz) przychyla się do powyższego stwierdzenia. Dyrektor w interpretacji zauważa, że „(...) Wnioskodawca zobowiązany jest rozliczyć uzyskany dochód z tytułu sprzedaży nadwyżek energii składając zeznanie na formularzu PIT-36, a nie; jak wskazał w stanowisku w sprawie: na formularzu PIT-37. Natomiast podatek winien być uiszczony w terminie określonym do złożenia zeznania czyli maksymalnie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.”

Natomiast obowiązek rozliczenia się Wnioskodawcy po otrzymaniu informacji PIT-8C określającej wysokość dochodu jaki osiągnął podatnik z tytułu sprzedaży energii elektrycznej z mikroinstalacji potwierdza interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 marca 2014 r. (sygn. IBPBII/1/415-1091/13/ASz). W uzasadnieniu organ stwierdził, iż „Konsekwencją kwalifikacji przedmiotowego przychodu jako przychodu z innych źródeł, o którym mowa w powołanym powyżej przepisie w związku z art. 20 ust. 1 tej ustawy, jest spoczywający na płatniku, obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C o wypłaconym w danym roku podatkowym osobie fizycznej przychodzie ze sprzedaży energii elektrycznej wyprodukowanej w odnawialnym źródle energii - mikroźródle i przekazania jej w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego podatnikowi (osobie fizycznej) oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według zamieszkania podatnika.”

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, przychodów ze sprzedaży nadwyżek energii elektrycznej nie łączy się z przychodami z najmu opodatkowanych zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.). Przychody te podlegają odrębnemu rozliczeniu.

Wnioskodawca opodatkowuje przychody z najmu prywatnego lokalu mieszkalnego na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym i rozlicza je na formularzu PIT-28. W myśl art. 2 ust. la ww. ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 3 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, przychodów (dochodów) opodatkowanych w formach zryczałtowanych nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł podlegającymi opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym.

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie najmu lokali ani innej działalności, w związku z tym przychody z najmu opodatkowuje zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Zważywszy na to, że dochody osiągnięte z tytułu sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej do sieci, pochodzącej z mikroinstalacji, stanowią przychody z innych źródeł, czyli są opodatkowane zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca nie może rozliczyć ich wspólnie z przychodami z najmu mieszkań.

Reasumując, Wnioskodawca powinien odrębnie rozliczyć przychody z tytułu sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej (tu: na formularzu PIT-36) i przychody z najmu lokali (tu: na formularzu PIT-28).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 powołanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) powołanej ustawy źródłem przychodów jest m.in. innych rzeczy - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Z kolei stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłem przychodów są inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie w szczególności dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca osiąga przychody z okazjonalnego najmu mieszkań. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca zamontował instalację fotowoltaiczną na swoim budynku mieszkalnym, która wytwarza energię elektryczną. Instalacja została uruchomiona i przyłączona do sieci energetycznej na podstawie umowy z zakładem elektrycznym. Wnioskodawca nie posiada koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej. Wytwarzana energia elektryczna będzie używana na potrzeby własne Wnioskodawcy. W niektórych miesiącach mogą wystąpić nadwyżki wytworzonej energii elektrycznej ponad zapotrzebowanie Wnioskodawcy, które zostaną odsprzedane zakładowi energetycznemu.

Zgodnie z treścią art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Natomiast art. 555 ww. Kodeksu cywilnego stanowi, że przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii, praw oraz wody.

Należy wskazać, że pojęcie „energii” nie zostało jednoznacznie zdefiniowane na gruncie przepisów cytowanej ustawy. Konieczne staje się zatem odwołanie do języka fizyki. W tym zakresie energia utożsamiana jest przede wszystkim ze zdolnością do wykonania pracy. Jednak w świetle regulacji art. 555 ww. Kodeksu cywilnego sprzedaż energii obejmuje przede wszystkim sprzedaż możliwości korzystania ze źródeł energii, zaś faktyczna ilość sprzedanej energii określana jest na podstawie jej zużycia przy wykorzystaniu dostępnych źródeł. Weryfikacja ilości „sprzedanej” energii następuje dzięki wykorzystaniu odpowiednich urządzeń pomiarowych rejestrujących poziom zużycia.

W świetle powyższych ustaleń stwierdzić należy, że sprzedaży energii nie można uznać za sprzedaż rzeczy, o której mowa w powołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że szczegółowe zasady i warunki wykonywania działalności m.in. w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii określa ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. 2015 r., poz. 478, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 8 ustawy o odnawialnych źródłach energii wytwarzanie i wprowadzanie do sieci energii elektrycznej, o której mowa w ust. 1, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Ponadto w myśl art. 4 ust. 9 ww. ustawy wprowadzanie energii elektrycznej do sieci, a także pobieranie tej energii z sieci, o których mowa w ust. 1, nie są świadczeniem usług ani sprzedażą w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 i 846).

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 19 ustawy o odnawialnych źródłach energii mikroinstalacją jest instalacją odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 40 kW, przyłączoną do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu nie większej niż 120 kW. Natomiast w myśl art. 2 pkt 27a ww. ustawy prosument to odbiorca końcowy dokonujący zakupu energii elektrycznej na podstawie umowy kompleksowej, wytwarzającego energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji w celu jej zużycia na potrzeby własne, niezwiązane z wykonywaną działalnością gospodarczą regulowaną ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.), zwaną dalej „ustawą o swobodzie działalności gospodarczej”.

Z powyższych przepisów wynika, że zarówno wytwarzanie jak i sprzedaż energii elektrycznej w mikroźródle przez osobę fizyczną nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Skoro zatem energia elektryczna wytwarzana będzie w odnawialnym źródle energii – mikroźródle przez osobę fizyczną niebędącą przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a także sprzedaż tej energii przez tę osobę, nie będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, to ww. przychodu nie można uznać za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ww. przychód należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że uzyskany przez Wnioskodawcę przychód – jako przychód z innych źródeł – łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 tejże ustawy. W konsekwencji, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rozliczenia uzyskanego przychodu i złożenia zeznania o wysokości osiągniętego w danym roku podatkowym dochodu (przychodu), naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie do 30 kwietnia następującego po danym roku podatkowym na formularzu PIT-36.

Odnosząc się natomiast do kwestii rozliczenia przychodów z tytułu sprzedaży nadwyżek energii elektrycznej łącznie z przychodami z najmu należy wskazać, że zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. 2016 r., poz. 2180, z późn. zm.), opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

Zgodnie natomiast z treścią art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wynika, że podatnicy są obowiązani złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - w terminie do dnia 31 stycznia następnego roku.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca osiąga jednocześnie przychody z okazjonalnego najmu mieszkań, opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz dochody ze sprzedaży nadwyżek energii elektrycznej.

Wobec powyższego biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis stanu faktycznego oraz przepisy prawa w tym zakresie należy stwierdzić, że Wnioskodawca z tytułu sprzedaży nadwyżek energii elektrycznej zobowiązany będzie złożyć we właściwym urzędzie skarbowym zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym (PIT-36) w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Natomiast przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne obligują Wnioskodawcę do złożenia w urzędzie skarbowym zeznania o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (PIT-28), w terminie do 31 stycznia następnego roku z tytułu najmu mieszkań, opodatkowanego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.