Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP1-2.4512.212.2016.2.MR
z 2 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2016 r. (data wpływu 29 listopada 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 18 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT kwoty odstępnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT kwoty odstępnego. Wniosek uzupełniono w dniu 18 stycznia 2017 r. o doprecyzowanie własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W ramach działalności gospodarczej, Zainteresowany zajmuje się dostawą sprzętu medycznego – specjalistycznych łóżek rehabilitacyjnych do opieki długoterminowej sprawowanej w domu nad osobami wymagającymi opieki, niepełnosprawnymi lub cierpiącymi wskutek urazu (pacjentami). Dostarczany sprzęt medyczny opracowany został jako wygodne rozwiązanie w pielęgnacji domowej tych osób, ma na celu wspomagać tą pielęgnację. Jest również stosowany w warunkach szpitalnych.

Główne cechy łóżka do opieki długoterminowej: dostosowanie do korzystania z materacy przeciwodleżynowych, kratki boczne zapobiegające upadkom pacjentów, elektroniczne regulowanie łóżka (regulacja oparcia pleców, wysokości łoża, podparcia ud, pozycja z opuszczonymi stopami etc.), oparcie łóżka na czterech zwrotnych kółkach wyposażonych w hamulec, wyciąg wraz z uchwytem trójkątnym, ułatwiający pacjentom wchodzenie i wychodzenie z łóżka (lub unoszenia/przewracania się w razie unieruchomienia pacjenta), ułatwienia dot. czyszczenia i dezynfekcji sprzętu medycznego.

Z uwagi na przeznaczenie przedmiotowego sprzętu medycznego, osobami, które najczęściej decydują się na jego dostawę, są osoby w bardzo podeszłym wieku, często nie ruszające się i wymagające specjalistycznej, całodobowej opieki. W związku ze stanem zdrowia tych osób, nie mają oni możliwości zarobkowych – ich jedynym źródłem utrzymania najczęściej jest emerytura, renta lub wsparcie osób najbliższych. Często zdarza się, że potrzeba dostarczenia specjalistycznego sprzętu medycznego – łóżka rehabilitacyjnego do opieki długoterminowej – powstaje nagle, na skutek wypadku, urazu, którego następstwem był pobyt w szpitalu i późniejszy powrót do domu. W konsekwencji, osoby te często nie mają możliwości dokonać zakupu tego sprzętu za jednorazową zapłatą całej ceny.

Co istotne – na dzień dostarczenia sprzętu medycznego, nikt nie jest w stanie przewidzieć, jak długo pacjent będzie z niego korzystać, z uwagi bądź to na ewentualne polepszenie się stanu zdrowia, bądź to na pogorszenie i w konsekwencji, śmierć pacjenta.

W razie zapotrzebowania na dostawę tego sprzętu medycznego, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawiera z opiekunami tych osób umowę dostawy sprzętu medycznego. Przedmiotem tej umowy jest sprzedaż łóżka rehabilitacyjnego do opieki długoterminowej. Z uwagi na brak środków pacjentów do zapłaty całej ceny, jest ona rozłożona na 36 równych, miesięcznych rat – z zastrzeżeniem, że prawo własności sprzętu medycznego przechodzi na nabywcę po zapłacie ostatniej miesięcznej raty. Odpisów amortyzacyjnych z tytułu zawartej umowy dokonuje druga strona umowy (opiekun). W związku z niemożnością ustalenia (w chwili zawierania umowy) okresu, przez jaki pacjentowi sprzęt medyczny będzie niezbędny, druga strona umowy ma prawo odstąpienia od zawartej umowy sprzedaży, aż do czasu zakończenia umowy, za zapłatą odstępnego, stanowiącego odszkodowanie za wygaśnięcie zobowiązania i brak zapłaty całej ceny (odszkodowanie za wygaśnięcie umowy, przed terminem). Odstępne ustalane jest w kwocie odpowiadającej dotychczas należnym miesięcznym ratom i jest potrącane z dotychczas uiszczonymi ratami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w razie odstąpienia od umowy, kwota odstępnego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – w szczególności w sytuacji, w której umowa źródłowa (umowa dostawy sprzętu medycznego) jest zwolniona z opodatkowania tym podatkiem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane „odstępne”, w sytuacji opisanej powyżej, stanowi odszkodowanie za poniesioną szkodę (uszczerbek) w związku z wcześniejszym wygaśnięciem umowy i koniecznością zwrotu dotychczas uiszczonych rat; w konsekwencji – tak ustalone odstępne nie podlega ustawie o VAT i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Niezależnie jednak od powyższego, „odstępne” podlegałoby opodatkowaniu tylko i wyłącznie w sytuacji, w której opodatkowaniu podlegałoby świadczenie wynikające z samej umowy źródłowej. Nawet więc gdyby uznać, że odstępne podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na tych samych zasadach, jak należność wynikająca z pierwotnego źródła (umowy dostawy sprzętu medycznego) – w niniejszej sprawie, odstępne będzie zwolnione od opodatkowania podatkiem VAT, tak jak raty wskazane w umowie, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT.

W piśmie z dnia 16 stycznia 2017 r. Wnioskodawca jednoznacznie sformułował własne stanowisko w sprawie zadanego pytania i wskazał, że w jego ocenie, w niniejszej sprawie, w razie odstąpienia od umowy, kwota odstępnego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione”.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, „Zwalnia się od podatku usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania przez podmioty inne niż wymienione w pkt 22, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną”.

Stwierdzić należy, że umowa dostawy sprzętu medycznego zawierana z opiekunami osób wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, stanowi dostawę towarów ściśle związaną z usługą opieki nad osobami wskazanymi w tym przepisie i podlega zwolnieniu.

Przedmiotem tej umowy jest dostawa sprzętu medycznego, z uwagi na jego cechy i właściwości – przeznaczonego do długotrwałego leczenia i rehabilitacji tych osób. Zgodnie z umową, druga strona jest zobligowana do zapłaty ceny w równych, miesięcznych ratach. W następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych umową, z chwilą zapłaty ostatniej raty, prawo własności zostaje przeniesione na rzecz drugiej strony umowy (zastrzeżenie prawa własności do momentu zapłaty całej ceny). Rozłożenie płatności na raty jest niezbędne z uwagi na brak wystarczających środków finansowych do jednorazowej zapłaty całej ceny od strony pacjenta.

Niezależnie od powyższego, w umowie zawarto uprawnienie drugiej strony umowy do odstąpienia od umowy. Uprawnienie to uzasadnione jest niemożnością ustalenia okresu czasu, w którym pacjent będzie wymagał korzystania ze specjalistycznego sprzętu medycznego – łóżka rehabilitacyjnego do opieki długookresowej. W konsekwencji, bez tego uprawnienia opiekun (pacjent) nie zawarłby przedmiotowej umowy dostawy sprzętu medycznego, obawiając się krótkiego okresu korzystania i konieczności zapłaty całej ceny.

Przechodząc do kwestii odstępnego. Celem zawierania umowy o dostawę sprzętu medycznego jest zbycie przedmiotu umowy, za zapłatą całej ceny. W sytuacji, w której dochodzi do odstąpienia od umowy, Wnioskodawca ponosi szkodę w postaci uszczerbku (konieczność zwrotu dotychczas uiszczonych rat), jak i korzyści (przyszłych rat za dostawę sprzętu medycznego). Tym samym, kwota odstępnego stanowi odszkodowanie za poniesioną szkodę, związaną ze złożonym oświadczeniem o odstąpieniu od umowy i wcześniejszym wygaśnięciem stosunku zobowiązaniowego. Tak należy rozumieć odstępne – w szczególności w sytuacji, w której kwota odstępnego nie obejmuje utraconych korzyści, a jedynie powstały uszczerbek (odstępne stanowi równowartość dotychczas należnych rat).

Stanowisko to potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, które wypowiadały się w zakresie odstępnego. I tak, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, w wyroku z dnia 13 października 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1018/12 stwierdził, że zapłata za wcześniejsze rozwiązanie umowy ma charakter odszkodowania, a dokładniej – pełni funkcję rekompensaty za utracone korzyści, które strona odniosłaby, gdyby umowa została zrealizowana. Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 1983/12 powołał się na komentarz A. Rzeteckiej-Gil, zgodnie z którym „(...) z perspektywy podmiotu korzystającego z prawa odstąpienia odstępne należy traktować jako dodatkowe świadczenie umożliwiające mu zwolnienie się z obowiązku wykonania zobowiązania; natomiast z perspektywy strony otrzymującej odstępne stanowi ono świadczenie o funkcji zbliżonej do odszkodowania za wygaśnięcie stosunku zobowiązaniowego (funkcja odszkodowawcza); stąd też w dawniejszej literaturze odstępne określano mianem »odszkodowania za zawód« bądź »kary za zawód« (Tenenbaum M., Instytucja zadatku w polskim prawie cywilnym, Warszawa 2008 r., s. 30 i cyt. tam autorzy)”. W związku z tym sąd przyjął, że odstępne – tak jak świadczenia odszkodowawcze – nie podlega opodatkowaniu VAT.

Niezależnie od powyższego, nawet gdyby przyjąć, iż odstępne nie stanowi odszkodowania i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca wskazuje, że podlega ono opodatkowaniu na takich samych zasadach, jak źródło, z którego się wywodzi. Stanowisko to potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 981/13. W wyroku tym skład orzekający wskazał, że opodatkowanie wypłat pobocznych (odszkodowań) uzależnione jest od źródła, z którego płyną. Jeżeli należności przysługujące z danego źródła podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – podatkiem tym podlegają również te wypłaty poboczne. Przeciwnie patrząc na to orzeczenie – jeżeli należności z danego źródła nie podlegały opodatkowaniu (np. na skutek zwolnienia), również wypłaty poboczne nie podlegają opodatkowaniu (są zwolnione). Stanowisko to jest zgodne z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 grudnia 1993 r., w sprawie C-63/92 Lubbock Fine & Co.

W niniejszej sprawie, odstępne wywodzi się z umowy o dostawę sprzętu medycznego, z której należności zwolnione są od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT. W konsekwencji – odstępne również będzie podlegało zwolnieniu, bowiem wywodzi się z tego samego źródła, co te należności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Taki szeroki charakter świadczenia usługi potwierdzają także zapisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) (dalej: k.c.).

W świetle art. 353 § 2 k.c., świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) albo na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji).

Zauważyć należy, że przy określeniu czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Analiza ww. przepisów ustawy prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy usługą i otrzymaną zapłatą. Kolejnym czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest ustalenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Kwestia ta ma szczególnie istotne znaczenie przy takich świadczeniach, których istotą jest zaniechanie, powstrzymywanie się od określonych czynności.

W związku z powyższym, jeżeli zaniechanie pewnych czynności za odstępnym przynosiłoby wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi, to wówczas powinno być ono na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznane za usługę.

Ponadto podkreślić należy, że w rozumieniu ustawy zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji należy uznać za świadczenie usług wówczas, gdy odbywa się w ramach stosunków obligacyjnych.

Zatem, czynność podlega opodatkowaniu wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej zajmuje się dostawą sprzętu medycznego – specjalistycznych łóżek rehabilitacyjnych do opieki długoterminowej sprawowanej w domu nad osobami wymagającymi opieki, niepełnosprawnymi lub cierpiącymi wskutek urazu (pacjentami). Często zdarza się, że potrzeba dostarczenia specjalistycznego sprzętu medycznego – łóżka rehabilitacyjnego do opieki długoterminowej – powstaje nagle, na skutek wypadku, urazu, którego następstwem był pobyt w szpitalu i późniejszy powrót do domu. W konsekwencji, osoby te często nie mają możliwości dokonać zakupu tego sprzętu za jednorazową zapłatą całej ceny. W razie zapotrzebowania na dostawę tego sprzętu medycznego, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawiera z opiekunami tych osób umowę dostawy sprzętu medycznego. Przedmiotem tej umowy jest sprzedaż łóżka rehabilitacyjnego do opieki długoterminowej. Z uwagi na brak środków pacjentów do zapłaty całej ceny, jest ona rozłożona na 36 równych, miesięcznych rat – z zastrzeżeniem, że prawo własności sprzętu medycznego przechodzi na nabywcę po zapłacie ostatniej miesięcznej raty. Odpisów amortyzacyjnych z tytułu zawartej umowy dokonuje druga strona umowy (opiekun). W związku z niemożnością ustalenia (w chwili zawierania umowy) okresu, przez jaki pacjentowi sprzęt medyczny będzie niezbędny, druga strona umowy ma prawo odstąpienia od zawartej umowy sprzedaży, aż do czasu zakończenia umowy, za zapłatą odstępnego, stanowiącego odszkodowanie za wygaśnięcie zobowiązania i brak zapłaty całej ceny (odszkodowanie za wygaśnięcie umowy, przed terminem). Odstępne ustalane jest w kwocie odpowiadającej dotychczas należnym miesięcznym ratom i jest potrącane z dotychczas uiszczonymi ratami.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w razie odstąpienia od umowy, kwota odstępnego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – w szczególności w sytuacji, w której umowa źródłowa (umowa dostawy sprzętu medycznego) jest zwolniona z opodatkowania tym podatkiem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy, zwalnia się od podatku usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania przez podmioty inne niż wymienione w pkt 22, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy obejmuje swym zakresem m.in. dostawę towarów ściśle związaną z usługami opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku świadczonymi w miejscu ich zamieszkania przez podmioty inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 395 § 1 i 2 k.c., można zastrzec, że jednej lub obu stronom przysługiwać będzie w ciągu oznaczonego terminu prawo odstąpienia od umowy. Prawo to wykonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie.

W razie wykonania prawa odstąpienia umowa uważana jest za nie zawartą. To, co strony już świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu. Za świadczone usługi oraz za korzystanie z rzeczy należy się drugiej stronie odpowiednie wynagrodzenie.

Natomiast w myśl art. 396 k.c., jeżeli zostało zastrzeżone, że jednej lub obu stronom wolno od umowy odstąpić za zapłatą oznaczonej sumy (odstępne), oświadczenie o odstąpieniu jest skuteczne tylko wtedy, gdy zostało złożone jednocześnie z zapłatą odstępnego.

Skuteczne odstąpienie od umowy w wyniku zapłaty odstępnego wymaga spełnienia następujących warunków:

• zawarcia w umowie stron klauzuli umownego prawa odstąpienia od umowy;
• zawarcia postanowienia co do odstępnego;
• złożenie oświadczenia o odstąpieniu od umowy;
• równoczesna z tym oświadczeniem zapłata odstępnego.
  
  

Ponieważ odstępne jest kwalifikowaną postacią umownego prawa odstąpienia, stąd, w wyniku braku ustawowych odmiennych regulacji w tym przedmiocie – stosuje się do niego przepisy dotyczące umownego prawa odstąpienia (art. 395 k.c.), m.in. dotyczące określenia terminu wykonania prawa odstąpienia, sposobu odstąpienia. W razie skutecznego odstąpienia umowę uważa się za niezawartą. Do obowiązku zwrotu wykonanych już świadczeń oraz wynagrodzenia za usługi i korzystanie z rzeczy – stosuje się odpowiednio art. 395 k.c.

Mając powyższe na uwadze, w przedmiotowej sprawie odstępne należne jest Wnioskodawcy na podstawie łączącej strony umowy zobowiązaniowej, a więc pomiędzy nim, a drugą stroną umowy istnieje stosunek zobowiązaniowy, na podstawie którego za zgodą na odstąpienie od zawartej umowy, Wnioskodawcy należna jest kwota odstępnego stanowiąca wynagrodzenie.

W przedstawionej sytuacji spełnione zatem zostaną niezbędne warunki, aby czynność w postaci tolerowania odstąpienia od umowy sprzedaży towarów (sprzętu medycznego) za wynagrodzeniem uznać za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Zapłacona kwota stanowi bowiem wynagrodzenie za usługę polegającą na zaniechaniu wykonania świadczenia, tj. odstąpienia od realizacji umowy. Wnioskodawca natomiast z tytułu zaniechania wykonania tej czynności, otrzyma rzeczywiste wynagrodzenie, co czyni tę czynność odpłatną. Takie bowiem odpłatne zachowanie na rzecz innej osoby polegające na tolerowaniu określonych zachowań kontrahenta (odstąpienie od umowy), które jest dokonywane przez podatnika w sferze prowadzonej działalności gospodarczej – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl powołanych przepisów i opisu sprawy stwierdzić należy, że przedmiotową czynność należy uznać za odpłatne świadczenie usług. Wypłacone odstępne stanowi bowiem w istocie wynagrodzenie za odstąpienie od realizacji umowy, a zatem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że odstępne w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego otrzymywane przez Wnioskodawcę, stanowi wynagrodzenie za usługę, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Wskazać należy, że czynność będąca przedmiotem pytania nie została wymieniona w przepisach podatkowych dotyczących podatku od towarów i usług jako usługa zwolniona od podatku VAT bądź usługa, do której mają zastosowanie obniżone stawki podatku VAT. W związku z powyższym świadczona przez Wnioskodawcę ww. usługa podlega opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 23%.

Podkreślić należy również, że sprzedaż sprzętu medycznego w postaci łóżek rehabilitacyjnych (jako dostawa tych towarów) jest odrębną czynnością od usługi będącej przedmiotem pytania. Zatem do usługi tej nie mają zastosowania stawki podatku, które mają zastosowanie przy dostawie sprzętu medycznego w postaci łóżek rehabilitacyjnych.

W konsekwencji mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że odstępne otrzymywane przez Wnioskodawcę, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Mając powyższe na uwadze należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że otrzymywane odstępne będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże nie będzie ono korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy. Tym samym, należało uznać stanowisko Wnioskodawcy całościowo za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które zostały przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku a nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.