2017.02.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.36.2017.1.IGo
z 10 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2017 r. (data wpływu 16 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT w terminie 180 dni - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT w terminie 180 dni.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, opodatkowaną na zasadach ogólnych - podatek liniowy, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawczyni są usługi w dziedzinie techniki dentystycznej w ramach wykonywania i dostawy protez dentystycznych i sztucznych zębów oraz przeprowadzanie szkoleń edukacyjnych w krajach Unii Europejskiej.

Działalność w dziedzinie protetyki jest zwolniona z podatku VAT, natomiast usługi szkoleń wykazywane są jako świadczenie usług poza terytorium kraju zgodnie z art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług. Podatek VAT naliczony od zakupów związanych z działalnością protetyczną nie podlega odliczeniu w deklaracji VAT-7, podatek od zakupów związanych ze szkoleniami podlega odliczeniu w 100%, natomiast zakupy mieszane zgodnie z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług odliczane są w wysokości 84%. Wyżej wymieniona proporcja została ustalona zgodnie z przepisami prawa w oparciu o dane z 2015 roku i przedstawiona w Urzędzie Skarbowym.

Za okres od 8 stycznia 2013 r. do 29 lutego 2016 r. powstała nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, która w deklaracji VAT-7 była z miesiąca na miesiąc przenoszona na następny okres rozliczeniowy. W wyżej wymienionym terminie Wnioskodawczyni nie występowała o zwrot nadwyżki podatku na rachunek bankowy.

W deklaracji VAT-7 za marzec 2016 oraz za kwiecień 2016 Wnioskodawczyni wykazała sprzedaż zwolnioną i opodatkowaną (świadczenie usług poza terytorium kraju) oraz wystąpiła o zwrot podatku w terminie 60 dni, który otrzymała na rachunek bankowy. W deklaracji VAT-7 za maj 2016 r. - październik 2016 r. Wnioskodawczyni nie wykazywała sprzedaży opodatkowanej - w tym przypadku usług szkolenia wykazywanych jako świadczenie usług poza terytorium kraju i Wnioskodawczyni wystąpiła o zwrot nadwyżki podatku na rachunek bankowy w terminie 180 dni.

Urząd Skarbowy zakwestionował zwrot podatku powołując się na art. 86 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług i wezwał Wnioskodawczynię do złożenia korekt oraz zwrotu już otrzymanych pieniędzy za maj 2016 r. oraz czerwiec 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji, tj. okres maj 2016 – październik 2016 przy braku sprzedaży opodatkowanej można wnioskować o zwrot podatku VAT bezpośrednio na konto w terminie 180 dni?

Zdaniem wnioskodawcy, podatniczka w deklaracji VAT-7 za okres maj 2016 – październik 2016 wystąpiła o zwrot nadwyżki podatku należnego nad naliczonym wynikający z deklaracji składanych od 2013 roku - nie wystąpiła o zwrot podatku naliczonego za maj 2016 – październik 2016. Wobec powyższego ograniczenia wynikające z art. 86 ust. 19 ustawy o VAT, nie mają zastosowania.

Istotne znaczenie dla uzyskania prawa do obniżenia podatku należnego ma działanie podatniczki, które polega na „wykorzystywaniu” towarów i usług, i jego cel „do wykonywania czynności opodatkowanych”, a nie uzyskany skutek działania w postaci wykonania czynności opodatkowanych. Tylko taka wykładnia przepisu zapewnia realizację zasady neutralności podatku i jest zgodna z orzecznictwem ETS oraz brzmieniem Dyrektywy 2006/112/WE RADY z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dziennik Urzędowy UE L z 2006 r. Nr 347/1, nr 384/92, z 2007 r. Nr 335/60, Nr 346/13 oraz z 2008 r. Nr 44/11.

W latach 2013-2016 Wnioskodawczyni wykonuje czynności zarówno opodatkowane jak i zwolnione z podatku VAT, nadwyżka jaka powstała w deklaracji VAT-7 jest to kwota podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, wyliczonego zgodnie ze strukturą ustalaną dla każdego roku.

Przepis art. 86 ust. 19 należy odczytywać jako przepis określający termin realizacji prawa do odliczenia podatku, a nie przepis, który znosi uprawnienie do odliczenia podatku, wypływający z art. 86 ust. 1 ustawy (wyrok WSA w Warszawie z 30 października 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 599/07). Przyjęty obecnie w orzecznictwie kierunek interpretacji art. 86 ust. 19 wskazuje, że przepis ten może być podstawą do przeniesienia podatku naliczonego tylko na jeden następny okres rozliczeniowy. W następnym okresie rozliczeniowym nie jest to już podatek naliczony za ten okres (tylko za okres poprzedni), nie może więc już znajdować do niego zastosowania przepis art. 86 ust. 19 ustawy o VAT. Oznacza to, że kwota o jaką wnioskuje podatniczka podlega zwrotowi.

W omawianym przypadku w ogóle nie mamy do czynienia z podatkiem naliczonym, ale z nadwyżką podatku wynikającą z poprzednich lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Przedstawiona powyżej zasada daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca wyłączył zatem możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto w oparciu o regulacje zawarte w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

Prawo to dotyczy również podatku naliczonego związanego z zakupami towarów i usług dokonywanymi na terytorium kraju, które służą docelowo wykonywaniu działalności podatnika, podlegającej obcej jurysdykcji podatkowej. Niemniej nawet w takiej sytuacji nabyte w kraju towary i usługi dokonywane są na cele działalności podatnika, która podlegałaby opodatkowaniu w Polsce. Niezależnie od powyższego powinna występować tożsamość podmiotowa między jednostką realizującą zakupy w kraju, a jednostką dokonującą ich „konsumpcji”.

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy (art. 87 ust. 1 ustawy o VAT).

Przy czym, w myśl art. 87 ust. 2 ustawy zwrot różnicy, z zastrzeżeniem ust. 6 następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika (…).

Jak wynika z przepisu art. 87 ust. 5 ustawy na umotywowany wniosek, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i nie dokonującym sprzedaży opodatkowanej, przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 1 pkt 8, w terminie określonym w ust. 2 zdanie pierwsze. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio (art. 87 ust. 5a ustawy).

Jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy (art. 86 ust.19 ustawy).

Zauważyć należy, że przepis art. 86 ust. 19 oraz art. 87 ust. 5a ustawy pozwala podatnikom, którzy w danym okresie w ogóle nie dokonywali żadnych czynności opodatkowanych w kraju, ani za granicą, na uzyskanie zwrotu bezpośredniego podatku naliczonego. Zwrot następuje na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową.

Ponadto dokonując wykładni przepisu art. 86 ust. 19 ustawy, trzeba mieć na uwadze, że polski ustawodawca posłużył się zwrotem „może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy”. Czyli, co istotne nie jest to nakaz ustawodawcy do konkretnego zachowania się podatnika, a uprawnienie, z którego podatnik może skorzystać, ale nie musi. Zatem skoro przepis art. 86 ust. 19 ustawy nie nakazuje do bezwzględnego przenoszenia podatku do rozliczenia na następne okresy rozliczeniowe (po spełnieniu określonych warunków), to nie można interpretować go rozszerzająco i niejako zmuszać podatnika, aby postąpił zgodnie z jego dyspozycją. Przepis stwarza możliwość określonego zachowania, ale go nie wymusza, wybór każdorazowo należy do podatnika.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, opodatkowaną na zasadach ogólnych - podatek liniowy, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawczyni są usługi w dziedzinie techniki dentystycznej w ramach wykonywania i dostawy protez dentystycznych i sztucznych zębów oraz przeprowadzanie szkoleń edukacyjnych w krajach Unii Europejskiej. Działalność w dziedzinie protetyki jest zwolniona z podatku VAT, natomiast usługi szkoleń wykazywane są jako świadczenie usług poza terytorium kraju zgodnie z art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług. Podatek VAT naliczony od zakupów związanych z działalnością protetyczną nie podlega odliczeniu w deklaracji VAT-7, podatek od zakupów związanych ze szkoleniami podlega odliczeniu w 100%, natomiast zakupy mieszane zgodnie z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług odliczane są w wysokości 84%. Wyżej wymieniona proporcja została ustalona zgodnie z przepisami prawa w oparciu o dane z 2015 roku i przedstawiona w Urzędzie Skarbowym. Za okres od 8 stycznia 2013 r. do 29 lutego 2016 r. powstała nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, która w deklaracji VAT-7 była z miesiąca na miesiąc przenoszona na następny okres rozliczeniowy. W wyżej wymienionym terminie Wnioskodawczyni nie występowała o zwrot nadwyżki podatku na rachunek bankowy.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii czy za okres maj 2016 – październik 2016 przy braku sprzedaży opodatkowanej można wnioskować o zwrot podatku VAT bezpośrednio na konto w terminie 180 dni.

Ww. przepisy wprowadzają zatem dwie równorzędne zasady postępowania z powstałą nadwyżką podatku. Możliwe jest bowiem przeniesienie jej na następne okresy rozliczeniowe, albo otrzymanie jej zwrotu na rachunek bankowy. Wybór sposobu postępowania pozostawiony został podatnikowi. Cyt. wyżej art. 87 ust. 1 ustawy nie zabrania również rozbicia kwoty nadwyżki na dwie części, z których jedna podlegać będzie zwrotowi z urzędu skarbowego, zaś druga przeniesiona zostanie na kolejny okres rozliczeniowy. Powyższe oznacza, że uprawniony jest zarówno pierwszy sposób postępowania (przeniesienie na następny okres), drugi sposób postępowania (wystąpienie o zwrot), jak i oba te sposoby jednocześnie.

W deklaracji VAT-7 za maj 2016 r. - październik 2016 r. Wnioskodawczyni nie wykazywała sprzedaży opodatkowanej, zatem podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy. Skoro zatem wybór sposobu postępowania z powstałą nadwyżką podatku pozostawiony został podatnikowi to podatnik taki sam decyduje, czy nadwyżkę przeniesienie na następny okres czy też wystąpi o jej zwrot.

Tym samym, mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni, na jej umotywowany wniosek, przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w terminie 180 dni.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ podkreśla, że zgodnie z art. 14b § 4 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej składa oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. W razie złożenia fałszywego oświadczenia wydana interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin