Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP1-3.4512.210.2016.1.PR
z 10 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2016 r. (data wpływu 21 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu rozliczenia towarów w transakcji łańcuchowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu rozliczenia towarów w transakcji łańcuchowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego – spółką jawną, będącą podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym dla tego podatku oraz dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, zarówno dla nabyć jak i dostaw. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w szczególności w zakresie produkcji i sprzedaży palet transportowych. Produkcja odbywa się w zakładzie położonym na terytorium Polski. Palety sprzedawane są odbiorcom z Polski, a także podatnikom podatku od wartości dodanej z innych krajów Unii Europejskiej, odpowiednio na zasadzie dostaw krajowych i dostaw wewnątrzwspólnotowych, a więc czynności opodatkowanych VAT. Dla produkcji palet Wnioskodawca nabywa deski drewniane, które zamierza nabywać od podatnika podatku od wartości dodanej zarejestrowanego dla tego podatku i mającego siedzibę w Republice Litewskiej. Podmiot ten nie jest zarejestrowany dla podatku od towarów i usług w Polsce, nie posiada również na terytorium kraju stałego miejsca prowadzenia działalności. Deski sprzedawane Wnioskodawcy podmiot litewski nabywać będzie u kontrahenta mającego siedzibę w Republice Białorusi. Podmiot z Białorusi nie jest zarejestrowany dla podatku od towarów i usług w Polsce i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Planowane transakcje będą obywać się wg poniższego schematu. Deski będą transportowane bezpośrednio z terytorium Białorusi na terytorium Polski, bez wjazdu i wyjazdu na i z terytorium Litwy. Towar przekroczy więc wyłącznie granicę białorusko-polską. Warunki dostawy ustalone zostaną w oparciu o formułę Incoterms 2010 – DAP pomiędzy wszystkimi trzema podmiotami łańcucha dostaw. Tak więc transport zorganizowany zostanie przez pierwszego dostawcę – firmę z Białorusi, który to podmiot będzie odpowiedzialny za towar na całej trasie transportu, załadunek nastąpi w zakładzie tej firmy, a rozładunek w zakładzie Wnioskodawcy. Towar zostanie wydany bezpośrednio Wnioskodawcy. Przewoźnik będzie dysponował listem przewozowym CMR, w którym jako odbiorca towaru wskazany zostanie Wnioskodawca z miejscem dostawy w jego zakładzie w Polsce. Zgłoszenia celnego w związku z przywozem towaru na terytorium kraju dokona Wnioskodawca, za pośrednictwem upoważnionej przez niego agencji celnej (działającej jako przedstawiciel bezpośredni). Wnioskodawca będzie również obowiązany do poniesienia należności publicznoprawnych związanych z importem. Wcześniej, w związku z przekroczeniem granicy polsko-białoruskiej dostawca z Białorusi zgłosi w urzędzie celnym towary do procedury tranzytu T1. W zgłoszeniu wskaże urząd przeznaczenia (urząd wewnętrzny, w którym dokonana zostanie odprawa celna towarów) oraz odbiorcę w osobie Wnioskodawcy. Następnie dostawca z Białorusi przetransportuje towar do urzędu celnego przeznaczenia, gdzie agencja celna działająca w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy dokona zgłoszenia i odprawy celnej towaru w procedurze dopuszczenia do obrotu na terytorium kraju nr 4000. W zgłoszeniu celnym złożonym przez agencję celną jako nadawca towaru wskazany zostanie podmiot białoruski natomiast jako odbiorca Wnioskodawca, warunki dostawy – DAP firma Wnioskodawcy. W pozycji opis dokumentu wskazana zostanie faktura wystawiona przez kontrahenta z Litwy. Składając zgłoszenie agencja dysponować będzie listem przewozowym, będzie również w posiadaniu informacji dotyczących rozpoczętej procedury tranzytu T1, a także wartości towaru wynikającej z faktury wystawionej przez kontrahenta z Litwy, a więc danymi niezbędnymi do uruchomienia procedury dopuszczenia do obrotu nr 4000. Cena wynikająca z faktury wystawionej przez kontrahenta z Litwy będzie podstawą do wyliczenia należności publicznoprawnych związanych w importem towaru, w tym przypadku podatku VAT importowego. Stawka cła na import przedmiotowego towaru wynosi 0%. Podatek importowy zadeklaruje w zgłoszeniu celnym i zapłaci Wnioskodawca. Wnioskodawca uzyska dokument celny w rozumieniu art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o VAT. Podmiot litewski wystawi dla Wnioskodawcy ww. fakturę, nie zawierającą podatku od wartości dodanej ani podatku od towarów i usług, faktura nie będzie zawierać również stawki podatku, np. 0%. Natomiast dokument sprzedaży dla kontrahenta z Litwy wystawi dostawca z Białorusi. Należność za dostawę dokonaną przez podmiot z Litwy Wnioskodawca zapłaci temu podmiotowi za pośrednictwem rachunku bankowego. Z urzędu celnego przeznaczenia towar przetransportowany zostanie przez podmiot białoruski do firmy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanej sprawie Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów zakupionych od podatnika z Litwy, których import nastąpił bezpośrednio z Białorusi?
2. Czy Wnioskodawca będzie mógł obniżyć podatek VAT należny o podatek VAT, o którym mowa w pytaniu pierwszym, jako o podatek naliczony?
3. Czy dostawa dla Wnioskodawcy przez kontrahenta litewskiego stanowić będzie dostawę na terytorium kraju dokonaną dla podatnika podatku od towarów i usług (Wnioskodawcę) przez podmiot niezarejestrowany do VAT, nie mający siedziby i stałego miejsca prowadzenia działalności w kraju, dla której podatnikiem będzie Wnioskodawca?
4. Czy podatek, o którym mowa w pytaniu trzecim, Wnioskodawca będzie mógł odliczyć od podatku należnego jako podatek naliczony?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Z tytułu przywozu towarów na terytorium Unii Europejskiej w warunkach opisanych we wniosku będzie on podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu importu.

Ad. 2.

Będzie uprawniony do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT z tytułu importu towarów na podstawie uzyskanego dokumentu celnego w rozumieniu art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o VAT.

Ad. 3 i 4.

Dostawa dokonana dla Wnioskodawcy przez kontrahenta litewskiego stanowić będzie dostawę na terytorium kraju dokonaną dla podatnika podatku od towarów i usług przez podmiot niezarejestrowany do VAT, niemający siedziby i stałego miejsca prowadzenia działalności w kraju. Z tytułu tej dostawy podatnikiem będzie więc Wnioskodawca. W deklaracji VAT-7 podstawę opodatkowania i podatek VAT należny z tego tytułu wykaże w pozycjach odpowiednio 32 i 33, natomiast jego równowartość jako podatek VAT naliczony. Wnioskodawca będzie bowiem uprawniony do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT zadeklarowany od ww. transakcji jako nabywca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy – przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) (art. 2 pkt 3 ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 5 ustawy – przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 8 ustawy – przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Definicja ustawowa kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, czy stosunek prawny w ramach którego dokonano przywozu, gdyż jeżeli towar został faktycznie przywieziony, to ma miejsce import.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie towarów wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim należy podkreślić, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy czy też nie. W konsekwencji każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną jaką jest przywóz towarów.

Przepisy nie uzależniają natomiast powstania tego obowiązku od warunku posiadania przez importera prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. nabywcą jest:
   • w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej – podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, na którego rzecz dokonywana jest dostawa towarów przy spełnieniu określonych warunków dotyczących statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Aby prawidłowo określić miejsce opodatkowania danej dostawy należy wskazać, gdzie znajduje się towar w momencie dostawy. Określenie miejsca dostawy w przypadku dostawy towarów między podatnikami z różnych państw jest szczególnie istotne, gdyż wskazuje państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana. Ważne również jest to, że podatek od towarów i usług jako podatek o charakterze terytorialnym, determinuje opodatkowanie w danym państwie tylko tych czynności, które zostały wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy – w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy – w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

W przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów (art. 22 ust. 4 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w szczególności w zakresie produkcji i sprzedaży palet transportowych. Palety sprzedawane są odbiorcom z Polski, a także podatnikom podatku od wartości dodanej z innych krajów Unii Europejskiej, odpowiednio na zasadzie dostaw krajowych i dostaw wewnątrzwspólnotowych, a więc czynności opodatkowanych VAT. Dla produkcji palet Wnioskodawca zamierza nabywać deski drewniane od podatnika podatku od wartości dodanej zarejestrowanego dla tego podatku i mającego siedzibę w Republice Litewskiej, który nie jest zarejestrowany dla podatku od towarów i usług w Polsce, nie posiada również na terytorium kraju stałego miejsca prowadzenia działalności. Deski te podmiot litewski nabywać będzie u kontrahenta mającego siedzibę w Republice Białorusi niezarejestrowanego dla podatku od towarów i usług w Polsce i nieposiadającego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Deski będą transportowane bezpośrednio z terytorium Białorusi na terytorium Polski, bez wjazdu i wyjazdu na i z terytorium Litwy. Warunki dostawy ustalone zostaną w oparciu o Incoterms 2010 – DAP pomiędzy wszystkimi trzema podmiotami łańcucha dostaw. Transport zorganizowany zostanie przez firmę z Białorusi, która będzie odpowiedzialna za towar na całej trasie transportu, załadunek nastąpi w zakładzie tej firmy, a rozładunek w zakładzie Wnioskodawcy. Towar zostanie wydany bezpośrednio Wnioskodawcy. Zgłoszenia i odprawy celnej towaru w procedurze dopuszczenia do obrotu na terytorium kraju nr 4000 dokona Wnioskodawca, za pośrednictwem upoważnionej przez niego agencji celnej (działającej jako przedstawiciel bezpośredni). Stawka cła na import przedmiotowego towaru wynosi 0%. Podatek importowy zadeklaruje w zgłoszeniu celnym i zapłaci Wnioskodawca. Wnioskodawca uzyska dokument celny w rozumieniu art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy.

Jak słusznie wskazuje Wnioskodawca, opisana powyżej transakcja dostawy towarów, spełnia warunki do uznania jej za tzw. dostawę łańcuchową, w której występują trzy podmioty gospodarcze, a rozporządzanie towarem jak właściciel przechodzi pomiędzy pierwszym i drugim podatnikiem, jak również pomiędzy drugim i trzecim podatnikiem w łańcuchu, natomiast wydanie towaru następuje bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu.

W przedmiotowej sprawie istotne jest jednak to, że Wnioskodawca będzie podatnikiem z tytułu importu towarów. Zarówno zgłoszenie celne, jak i dopuszczenie do obrotu nastąpi w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy, który jako polski podatnik (trzeci w kolejności podmiot w łańcuchu dostaw) i jednocześnie importer towarów, nabędzie przedmiotowe towary od podmiotu litewskiego z tym, że towary trafią bezpośrednio z kraju trzeciego, tj. z Białorusi do Polski. Zatem uregulowania zawarte w art. 22 ust. 4 ustawy nie będą miały zastosowania. W takim przypadku transakcję dostawy przez sprzedawcę towaru (drugi podmiot w łańcuchu dostawy – podmiot litewski), który nie jest równocześnie importerem tego towaru, na rzecz Wnioskodawcy, należy uznać – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy – za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia transportu, a zatem na terytorium państwa trzeciego, tj. Białorusi.

Należy podkreślić, że dostawa dokonana przez podmiot litewski, której przedmiotem będzie towar niedopuszczony do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, nie może zostać potraktowana jako transakcja podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Dostawy tej nie będzie dokonywał importer towaru, co w konsekwencji prowadzi do wyłączenia tej transakcji z katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zawartego w art. 5 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że z tytułu importu towarów Wnioskodawca jako podatnik, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, zobowiązany będzie do opodatkowania zaimportowanych towarów zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego na terytorium kraju.

Natomiast w związku z tym, że dostawa dokonana przez podmiot litewski na rzecz Wnioskodawcy nie będzie podlegała w Polsce opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek rozliczenia podatku należnego od nabycia towarów od kontrahenta litewskiego, ponieważ nie będzie miał zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi:

• w przypadku importu towarów – kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego (art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy);
• kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca (art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy).
  
  

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w powołanym przepisie warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy  obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W odniesieniu do importu towarów przez Wnioskodawcę obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy będą spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, a zaimportowane towary będą miały związek z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, tj. sprzedażą palet.

Natomiast jak wyżej wskazano, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu nabycia towarów od kontrahenta litewskiego, ponieważ nie będzie miał zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. W związku z powyższym nie powstanie również u niego podatek naliczony, o którym mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów zakupionych od podatnika z Litwy, których import nastąpił bezpośrednio z Białorusi. Ponadto Wnioskodawca będzie mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu importu tych towarów.

Natomiast dostawa dla Wnioskodawcy przez kontrahenta litewskiego nie będzie stanowić dostawy na terytorium kraju, dla której podatnikiem będzie Wnioskodawca. Zatem Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, ponieważ podatek ten u niego nie wystąpi.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym będzie on zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu importu towarów jak i dostawy tych towarów od kontrahenta litewskiego na terytorium kraju, należy stwierdzić, że jest ono nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniami – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.