Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.3.2017.1.MM
z 16 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 3 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu z tytułu nabycia z dniem 1 stycznia 1985 r. prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2017 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu z tytułu nabycia z dniem 1 stycznia 1985 r. prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia (dalej także: „Wnioskodawca”) nabyła w drodze zasiedzenia prawo własności nieruchomości. Sąd Rejonowy postanowieniem z 29 marca 2016 r. stwierdził, że Wnioskodawca nabył prawo własności z dniem 1 stycznia 1985 r. Od przedmiotowego postanowienia uczestnik postępowania (miasto Z.) wniósł apelację. Sąd Okręgowy postanowieniem z 10 sierpnia 2016 r. odrzucił apelację. Postanowienie nie jest prawomocne.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółdzielni, jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych, jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi księgi rachunkowe. 

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wartość nabycia prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia przez Wnioskodawcę stanowi przychód w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?
2. Czy w przypadku uznania, że wartość nabycia prawa własności w drodze zasiedzenia stanowi przychód, zobowiązanie podatkowe z tytułu osiągnięcia przychodu uległo przedawnieniu na podstawie art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 poz. 201)?
   
   

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Spółdzielnia nabyła prawo własności nieruchomości z dniem 1 stycznia 1985 r. w drodze zasiedzenia. Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 172 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.; dalej: „k.c.”), posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Oznacza to, że postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia ma charakter deklaratoryjny, a zatem nie jest warunkiem nabycia prawa własności.

Jak wynika z utrwalonego stanowiska organów podatkowych wyrażonego m.in. w: interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 21 czerwca 2013 r. Znak: ILPB3/423-132/13-4/KS, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 września 2015 r. Znak: IPPB6/4510-162/15-2/TO, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 stycznia 2009 r. Znak: IPPB5/423-199/08-3/MW, za moment zaistnienia przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych uznaje się dzień zasiedzenia nieruchomości, a nie dzień uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia prawa własności. W wymienionych interpretacjach przyjęto także, że nabycie nieruchomości przez zasiedzenie jest formą nieodpłatnego przysporzenia majątkowego. Przysporzenie to odpowiada zatem wartości otrzymanych nieodpłatnie praw w myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm.; dalej: „updop”).

W związku z tym, że Wnioskodawca nabył nieruchomość w dniu 1 stycznia 1985 r., zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajduje zastosowania na gruncie niniejszej sprawy, ponieważ zgodnie z art. 42 w zw. z art. 39 ust. 2 updop jej przepisów nie stosuje się do opodatkowania dochodów osiągniętych przed 1 stycznia 1992 r.

Wnioskodawca jedynie na marginesie podaje, że w dniu 1 stycznia 1985 r. obowiązywała ustawa z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym. Ustawa ta nie wymienia w art. 8 jako przychodu wartości nieodpłatnie otrzymanych praw. W art. 8 ust. 8 stanowi, że „za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 8, uważa się w szczególności przychody z odpłatnych świadczeń tego rodzaju, jak wynajęcie ruchomości, części lokalu, przychody z nieodpłatnych świadczeń, z wyjątkiem wymienionych w art. 10, oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach”. Jednocześnie na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 wolne od podatku dochodowego są przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn. Ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. (Dz.U. nr 45 poz. 207) o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym w dniu 1 stycznia 1985 r. przedmiotem opodatkowania obejmowała nabycie własności rzeczy i praw majątkowych wyłącznie przez osoby fizyczne.

Biorąc wymienione przepisy pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, zdarzenie prawne, jakim jest nabycie prawa własności w drodze zasiedzenia nie stanowi przychodu na gruncie ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji jest zdarzeniem prawnym niepodlegającym opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy wszakże podkreślić, że stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe w zakresie w jakim do zdarzenia prawnego przedstawionego we wniosku (nabycie prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia) nie ma zastosowania, z uwagi na art. 42 w zw. z art. 39 ust. 2, ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie nie stanowi przychodu, na gruncie tej ustawy, nabycie z dniem 1 stycznia 1985 r. prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia. W szczególności, nie jest przedmiotem interpretacji rozstrzyganie o tym, czy a jeżeli tak to kiedy powstał ewentualny przychód związany z wystąpieniem sytuacji opisanej we wniosku. Nie jest również przedmiotem rozstrzygnięcia podjętego niniejszą interpretacją podstawa prawna powstania tego przychodu.

Z uwagi na warunkowy charakter pytania oznaczonego we wniosku nr 2, na które Wnioskodawca oczekiwał odpowiedzi w razie uznania za nieprawidłowe stanowiska odnośnie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.