Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-3.4511.244.2016.2.KP
z 14 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2016 r. (data wpływu 21 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu zaciągnięcia pożyczki przez matkę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu zaciągnięcia pożyczki przez matkę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 19.11.2013 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w założonej przeze siebie firmie A. Jest to działalność paramedyczna związana z medycyną naturalną. Aby móc świadczyć usługi w tym zakresie, Wnioskodawczyni potrzebowała sprzętu do diagnostyki i terapii, oraz szkoleń uprawniających Wnioskodawczynię do prowadzenia takiej działalności.

Niestety Wnioskodawczyni nie posiadała oszczędności, więc, aby pokryć te wszystkie wydatki, potrzebowała kredytu. Ponieważ Wnioskodawczyni nie miała zdolności kredytowej do potrzebnej kwoty, mama Wnioskodawczyni, jako emerytka, specjalnie na ten cel założyła osobne konto i wzięła w dniu 30.12.2013 potrzebny kredyt na siebie na kwotę 63 800 zł na 6 lat. Na początku stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym w Z zgłoszenie o tej darowiźnie dla siebie od mamy.

Kredyt ten formalnie został wzięty na mamę, ale wszystkie związane z nim opłaty i raty od początku spoczywały wyłącznie na Wnioskodawczyni i wyłącznie Wnioskodawczyni je spłacała, czego potwierdzeniem są wyciągi bankowe, na których widać, że co miesiąc parę dni przed datą kolejnej raty wpłaca na to, specjalnie założone konto mamy, środki w wysokości raty kredytu. Jedynymi transakcjami na tym koncie są comiesięczne wpłaty i spłaty rat Wnioskodawczyni.

Pieniądze pozyskane ze wspomnianego kredytu Wnioskodawczyni wykorzystała zgodnie z zamiarem na zakup środków trwałych związanych ze specyfiką prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności. Obecnie, po trzech latach od założenia firmy wszystkie zakupione ze wspomnianego kredytu urządzenia przynoszą zyski. Nadal wyłącznie Wnioskodawczyni spłaca co miesiąc raty zaciągniętego przez mamę kredytu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni może zaliczyć odsetki od kredytu na środki trwałe zaciągniętego dla niej przez mamę do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie artykułu 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik może zakwalifikować wydatki ponoszone na prowadzenie działalności gospodarczej jako koszty, jeżeli są to wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Wnioskodawczyni uważa, że jej sytuacja jest w pełni zgodna z powyższym zapisem, ponieważ kwotę wspomnianego kredytu wykorzystała na zakup środków trwałych, których użytkowanie jest źródłem jej przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności. Fakt, że kredyt ten tylko formalnie został wzięty przez mamę, nie powinien Wnioskodawczyni pozbawiać możliwości traktowania odsetek od niego jako swoich kosztów w firmie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione i racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), (…).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów odsetek od kredytu jest fakt ich zapłacenia oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu.

Z powyższego wynika, że odsetki od kredytu mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wówczas, gdy zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z uzyskiwanymi przez podatnika z tego źródła przychodami, a odsetki od kredytu muszą zostać faktycznie zapłacone i nie mogą zwiększać kosztów inwestycji. Jeżeli natomiast zwiększają koszty inwestycji (tj. stanowią element wartości początkowej środków trwałych), to są zaliczane w poczet kosztów podatkowych przez odpisy amortyzacyjne.

Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej jest to, czy składnik majątku, na który ponoszone są wydatki należy do majątku przedsiębiorstwa, co znajduje odzwierciedlenie np. przez uwzględnienie go w ewidencji środków trwałych. Stanowisko powyższe ma zastosowanie, gdy podatnik podatku dochodowego prowadzi działalność gospodarczą na własne nazwisko (działalność indywidualną), a wydatki na nabycie lub remont środka trwałego zostały sfinansowane zaciągniętym kredytem, który w całości faktycznie jest przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi paramedyczną działalność gospodarczą związaną z medycyną naturalną. Aby móc świadczyć usługi, Wnioskodawczyni potrzebowała sprzętu do diagnostyki i terapii oraz szkoleń uprawniających ją do prowadzenia takiej działalności. Wnioskodawczyni z braku oszczędności potrzebowała kredytu. Ponieważ nie posiadała zdolności kredytowej, to mama Wnioskodawczyni zaciągnęła potrzebny kredyt. Na początku stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym zgłoszenie o darowiźnie dla niej od mamy. Kredyt formalnie zaciągnięty jest na mamę Wnioskodawczyni, ale związane z nim opłaty i raty od początku spłaca Wnioskodawczyni. Pieniądze pozyskane z kredytu wykorzystane zostały na zakup środków trwałych związanych ze specyfiką prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności.

Warunkiem koniecznym zaliczenia odsetek od kredytu, zaciągniętego przez matkę Wnioskodawczyni na zakup sprzętu do diagnostyki i terapii będących środkami trwałymi w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, do kosztów uzyskania przychodu z tej działalności, jest fakt udowodnienia, że koszty są ponoszone przez Wnioskodawczynię oraz właściwie udokumentowanie tych wydatków – zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r., poz. 1037 ze zm.).

Skoro w umowie, jako kredytobiorca, występuje matka Wnioskodawczyni, a przy tym dokumenty dotyczące spłaty odsetek są wystawiane na matkę (spłata kredytu dokonywana jest przez specjalnie utworzone na ten cel konto matki), to brak jest możliwości uznania w niniejszej sprawie odsetek od kredytu za koszty uzyskania przychodu.

Reasumując – w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni nie może zaliczyć odsetek od kredytu na środki trwałe zaciągniętego dla niej przez mamę do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.