2017.02.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - 3063-ILPP2-2.4512.142.2016.2.EW

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-2.4512.142.2016.2.EW
z 7 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Powiatu reprezentowanego przez pełnomocnika przestawione we wniosku z dnia 19 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT w związku ze sprzedażą zdemontowanych znaków, barier drogowych i innych urządzeń wyposażenia dróg oraz wycofanych z eksploatacji środków transportu i urządzeń oraz nieuznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu VAT – jest prawidłowe;
braku uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą drewna, nieuznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu VAT oraz prawa do zwolnienia tej czynności od VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 grudnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przedstawienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat od 1 stycznia 2017 r. podejmie rozliczenie podatku od towarów i usług wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (dalej: ustawa centralizacyjna). Wspólnym (łącznym) rozliczeniem VAT objęta zostanie m.in. jednostka budżetowa Zarząd Dróg Powiatowych (dalej: ZDP).

ZDP został powołany uchwałą Rady Powiatu w sprawie utworzenia Zarządu Dróg Powiatowych i działa w szczególności na podstawie poniższych przepisów: ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego.

ZDP jest jednostką budżetową Powiatu, przy pomocy której:

Zarząd Powiatu wykonuje obowiązki zarządcy dróg,
Starosta zarządza ruchem na drogach powiatowych.

Przedmiotem działania ZDP jest prowadzenie całokształtu spraw związanych z planowaniem, budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg powiatowych oraz zarządzeniem ruchem na tych drogach w powiecie (z wyjątkiem dróg tej kategorii, położonych w granicach miasta na prawach powiatu).

Do zadań zarządcy drogi – ZDP, wynikających z ustawy o drogach publicznych, należy w szczególności:

utrzymanie nawierzchni dróg, chodników, obiektów mostowych, tuneli, przepustów konstrukcji oporowych, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą,
realizacja zadań w zakresie inżynierii ruchu;
przeprowadzanie okresowych kontroli stanu technicznego dróg i obiektów mostowych, tuneli, przepustów konstrukcji oporowych i promów, ze szczególnym uwzględnieniem ich wpływu na stan bezpieczeństwa ruchu drogowego;
wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających;
utrzymanie zieleni przydrożnej, w tym sadzenie i usuwanie drzew oraz krzewów;
podejmowanie decyzji dotyczących lokalizacji znaków drogowych i innych urządzeń, stanowiących o zwiększeniu bezpieczeństwa na drogach;
pełnienie funkcji inwestora.

Wykonując powyższe czynności ZDP nie działa w charakterze podatnika VAT – wykonywanie przez ZDP powyższych zadań nie stanowi działalności gospodarczej na gruncie VAT, a więc działalności w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 uptu.

W związku z realizacją powyższych zadań przez ZDP zdarzają się sytuacje, w których dochodzi do odpłatnego przekazania przez ZDP na rzecz podmiotu trzeciego:

zdemontowanych znaków, barier drogowych i innych urządzeń wyposażenia dróg;
drewna uzyskanego z drzew pochodzących z pasa drogowego przeznaczonych do wycięcia oraz pielęgnacji;
wycofanych z eksploatacji środków transportu i urządzeń (wykorzystywanych wcześniej przy realizacji powyższych zadań ZDP).

Zdemontowane znaki i bariery drogowe itp., drewno uzyskane z drzew przydrożnych przeznaczonych do wycięcia oraz wycofane z eksploatacji środki transportu i urządzenia (wykorzystywane wcześniej przy realizacji zadań ZDP) określane są dalej łącznie również jako: „Rzeczy”.

Zdemontowane znaki i bariery drogowe, nienadające się do ponownego wykorzystania, są przekazywane do punktu recyklingu, który z tego tytułu dokonuje płatności w określonej wysokości. Natomiast w przypadku drzew przeznaczonych do wycięcia, przekazanie drewna dokonywane jest w drodze przetargu (zdarzają się sytuacje, kiedy drzewa wycinane są bezpośrednio przez ZDP albo przez podmioty trzecie lub też dokonywana jest tzw. sprzedaż drewna na pniu). Z kolei wycofane z eksploatacji środki transportu i urządzenia, wykorzystywane wcześniej przy realizacji zadań – w zależności od stanu technicznego – przekazywane są do punktu recyklingu lub nabywane przez inne podmioty trzecie odpowiadające na treść ogłoszenia ZDP. Do wycofanych z eksploatacji środków transportu i urządzeń zaliczają się przede wszystkim samochody osobowe i dostawcze, ciągniki, młoty elektryczne, zagęszczarki gruntu, recyklery itp.

Opisane powyżej sytuacje odpłatnego przekazywania (wydawania) przez ZDP Rzeczy podmiotom trzecim jest efektem realizacji przez ZDP zadań wchodzących w zakres działania ZDP, które nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu uptu.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 15 grudnia 2016 r. Zainteresowany:

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu: „Czy Wnioskodawca w stosunku do zdemontowanych znaków, barier drogowych i innych urządzeń wyposażenia dróg, drewna uzyskanego z drzew pochodzących z pasa drogowego, wycofanych z eksploatacji środków transportu i urządzeń przenosi ich własność na inne podmioty w drodze przetargu lub na podstawie ustalenia innych warunków ich zbycia w drodze bezprzetargowej, podlegających określonym regulacjom ustawy? Jeśli tak, wskazać jakie” napisał, że Zarząd Dróg Powiatowych jest jednostką organizacyjną samorządu terytorialnego nieposiadającą osobowości prawnej i nie ma obowiązku zbycia majątku w drodze przetargowej. Niemniej jednak czyniąc zadość ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych i jej podstawowej zasadzie gospodarności – zbycie następuje w drodze przetargu. Informacja jest podawana do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej. Dotyczy to składników majątku nadających się do użytku (np. drewno, środki transportu, komputery). Natomiast pozostałe – nie nadające się do dalszej eksploatacji są oddawane do utylizacji (złom, surowce wtórne) w drodze bezprzetargowej.
Z tytułu sprzedaży towarów wskazanych w treści wniosku (Rzeczy) Zainteresowany nie ma obowiązku sporządzenia i podania do publicznej wiadomości ich wykazu poprzez ogłoszenie w prasie lub na stronie internetowej na podstawie odrębnych przepisów.
Rzeczy takie jak: wskazane znaki drogowe, bariery drogowe, inne urządzenia wyposażenia dróg i środki transportu są nabywane z zamiarem wykorzystywania ich do realizacji zadań ZDP, tj. prowadzenia całokształtu spraw związanych z planowaniem, budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg powiatowych oraz zarządzeniem ruchem na tych drogach. Są to zatem nabycia w celu realizacji zadań ZDP niepodlegających VAT. Wymienione Rzeczy nie są nabywane w celu ich zbycia (a w celu wykonywania ww. zadań publicznych), co jednocześnie nie wyklucza potencjalnej możliwości ich zbycia, po wykorzystaniu i wycofaniu z eksploatacji.
W odpowiedzi na pytanie tut. Organu: „Od kogo Wnioskodawca nabył ww.”Rzeczy”? Czy podmiotem od którego Zainteresowany zakupił te »Rzeczy« jest podmiot, o którym mowa w art. 120 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.)?” wskazał, że w zakresie Rzeczy takich jak znaki drogowe, bariery drogowe, inne urządzenia wyposażenia dróg i środki transportu są zasadniczo nabywane jako towary nowe od podmiotów trzecich, będących podatnikami VAT czynnymi lub podatnikami VAT zwolnionymi podmiotowo.
W zakresie Rzeczy takich jak drewno uzyskane z drzew przydrożnych, są to drzewa, które wyrosły z uwagi na dokonane w przeszłości przez Powiat (ZDP) nasadzenia (sadzonki drzew nabytych przez Powiat) lub wyrosły niezależnie od Powiatu (ZDP).
Rzeczy, w tym znaki drogowe, bariery drogowe, inne urządzenia wyposażenia dróg i środki transportu, nie spełniają definicji towaru używanego zawartą w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie zostały nabyte przez podatnika w ramach prowadzonej działalności w celu odprzedaży.
Wśród Rzeczy, które będą odpłatnie przekazywane podmiotom trzecim wyróżnić można:
- Drewno opałowe (PKWiU 02.20.14.0),
- Drewno okrągłe z drzew iglastych (PKWiU 02.20.11.0),
- Drewno okrągłe z drzew liściastych (PKWiU 02.20.12.0),
- Komputery, drukarki (PKWiU 26.20.1),
- Złom, wraki (PKWiU 38.11.49.0),
- Surowce wtórne metalowe (PKWiU 38.32.2),
- Samochody osobowe (PKWiU 29.10.2),
- Ciągniki rolnicze (PKWiU 28.30.2),
- Przyczepy (PKWiU 29.20.2),
- Kosiarki (PKWiU 28.30.4),
- Pozostałe maszyny (PKWiU 28.99).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wykonywane przez Powiat przy pomocy ZDP (a więc poprzez jednostkę budżetową) czynności, polegające na odpłatnym przekazywaniu Rzeczy podmiotom trzecim będą wykonywane w ramach statusu podatnika VAT?
Czy wykonywane przez Powiat przy pomocy ZDP (a więc poprzez jednostkę budżetową) czynności, polegające na odpłatnym przekazywaniu Rzeczy podmiotom trzecim będą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu VAT jeśli tak, to w jaki sposób będą opodatkowane te czynności?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 15 grudnia 2016 r.), wykonywane przez niego przy pomocy ZDP (a więc poprzez jednostkę budżetową) czynności polegające na odpłatnym przekazywaniu Rzeczy podmiotom trzecim nie będą wykonywane w ramach statusu podatnika VAT.

W związku z tym, wykonywane przez Powiat przy pomocy ZDP (a więc poprzez jednostkę budżetową) czynności, polegające na odpłatnym przekazywaniu Rzeczy podmiotom trzecim nie będą stanowić czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

UZASADNIENIE:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 uptu, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej także: VAT), podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Opodatkowaniu VAT podlegają przy tym czynności realizowane w ramach statusu podatnika VAT. Na mocy art. 15 ust. 1 uptu, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Tym samym, opodatkowaniu VAT podlegają tylko te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika (tak: A. Bartosiewicz, Komentarz do art. 15 uptu, stan prawny: 2016.02.15, LEX). Podkreślić należy, że obie te cechy powinny zostać spełnione jednocześnie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika. Zatem wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w konkretnym przypadku w charakterze podatnika – nawet gdy jest podatnikiem z innego tytułu – pozostaje poza zakresem opodatkowania.

W orzecznictwie podkreśla się, że „ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości, ani nawet formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności – bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika od towarów i usług” (por. m.in. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Po 1015/09).

Status podatnika VAT wyznacza m.in. okoliczność wykonywania działalności gospodarczej bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – na gruncie VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dodatkowo art. 15 ust. 6 uptu przewiduje, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W tym kontekście należy podkreślić, że kryterium cywilnoprawnej podstawy działania organów publicznych sformułowane w przywołanym art. 15 ust. 6 uptu, może być stosowane dopiero wówczas, gdy bez wątpienia ustalone zostanie, że działania te spełniają przesłanki działalności gospodarczej określone w ust. 2 ww. artykułu.

Na powyższą okoliczność zwrócił uwagę Trybunał Sprawiedliwości m.in. w postanowieniu z 20 marca 2014 r. w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław, interpretując przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z dnia 11 grudnia 2006 r.), których implementację stanowią analizowane przepisy art. 15 ust. 1-2 i 6 uptu. Według Trybunału dopiero uznanie istnienia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112 pozwala zbadać możliwość zastosowania wyjątku przewidzianego w art. 13 ust. 1 akapit pierwszy Dyrektywy 112. Również w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych podnosi się, że do objęcia systemem VAT, nie wystarczy, by dana czynność cywilnoprawna spełniała przesłanki uznania jej za dostawę w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 uptu, lecz niezbędne jest by dostawa ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej (zob. wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2016 r., sygn. I FSK 1971/14).

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazać należy, że – po dokonaniu tzw. centralizacji rozliczeń VAT (zgodnie z art. 3 ustawy centralizacyjnej jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczenia podatku VAT wraz z wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od 1 stycznia 2017 r.) – Powiat w zakresie realizacji zadań własnych przy pomocy ZDP, nie będzie prowadził działalności gospodarczej na gruncie VAT. Zakres i przedmiot działań (zadań) ZDP nie będzie realizowany w ramach statusu podatnika VAT Powiatu. Należy zaznaczyć, że wykonywanie takich czynności jak:

utrzymanie nawierzchni dróg, chodników, obiektów mostowych, tuneli, przepustów konstrukcji oporowych, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą;
realizacja zadań w zakresie inżynierii ruchu, przeprowadzanie okresowych kontroli stanu technicznego dróg i obiektów mostowych, tuneli, przepustów konstrukcji oporowych i promów, ze szczególnym uwzględnieniem ich wpływu na stan bezpieczeństwa ruchu drogowego;
wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających;
utrzymanie zieleni przydrożnej, w tym sadzenie i usuwanie drzew oraz krzewów;
podejmowanie decyzji dotyczących lokalizacji znaków drogowych i innych urządzeń, stanowiących o zwiększeniu bezpieczeństwa na drogach;
pełnienie funkcji inwestora;

nie będzie stanowiło działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 uptu.

W konsekwencji również przekazywanie Rzeczy wykorzystywanych w toku wykonywania powyższych działań (nie stanowiących działalności gospodarczej w rozumieniu VAT), nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT. Rzeczy stanowić bowiem będą składniki majątku prywatnego Powiatu (działającego w tym zakresie przy pomocy ZDP).

W szczególności należy zauważyć, że nabycie przez ZDP Rzeczy nie jest dokonywane w celu ich zbycia, a jedynie w celu wykorzystania do działalności niepodlegającej VAT. Odpłatne przekazanie (wydanie) nastąpi dopiero wówczas, gdy określone Rzeczy nie będą nadawały się do dalszego wykorzystania (eksploatacji) lub będą zbędne.

Dodatkowo podkreślić należy, że Powiat nie prowadzi gospodarki leśnej, tak jak niektóre podmioty dokonujące sprzedaży drewna. Odpłatne przekazanie Rzeczy w zakresie drewna następuje z uwagi na obowiązek usunięcia niektórych drzew lub ich podkrzesania ze względów bezpieczeństwa, konieczność przebudowy lub rozbudowy drogi.

Podkreślić przy tym należy, że Powiat, który ma prawny obowiązek administrowania drogami powiatowymi (co wiąże się koniecznością korzystania z różnego rodzaju urządzeń i środków transportu, które podlegają zużyciu, a czasem także koniecznością demontowania znaków drogowych, barier drogowych, usuwania przydrożnych drzew) w tym zakresie nie działa z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej.

Powoduje to, że wykonywane przez Powiat (po centralizacji) przy pomocy ZDP czynności polegające na odpłatnym przekazywaniu Rzeczy nie będą stanowiły działalności gospodarczej na gruncie VAT. Będzie to bowiem wyłącznie rozdysponowanie prywatnym majątkiem Powiatu, a więc związane będzie ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Podsumowując uznać należy, że Powiat, z tytułu wymienionych powyżej czynności wykonywanych przy pomocy ZDP, nie będzie podatnikiem podatku VAT. W związku z tym, wykonywane przez Powiat przy pomocy ZDP (a więc poprzez jednostkę budżetową) czynności, polegające na odpłatnym przekazywaniu Rzeczy podmiotom trzecim, nie będą stanowić czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

W przypadku uznania przez organ podatkowy, że wykonywane przez Powiat przy pomocy ZDP czynności, polegające na odpłatnym przekazywaniu Rzeczy (a więc zdemontowanych znaków i barier drogowych, drewna uzyskanego z drzew przydrożnych przeznaczonych do wycięcia oraz wycofanych z eksploatacji środków transportu i urządzeń) będą stanowiły czynności podlegające opodatkowaniu VAT, powinny one korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 uptu.

Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jeżeli więc dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, od nabycia których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia korzysta ze zwolnienia z VAT, to również tym bardziej dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT, od których nie przysługiwało prawo do odliczenia, powinna być zwolniona przedmiotowo z VAT.

W konsekwencji, wykonywane przez Powiat przy pomocy ZDP czynności polegające na odpłatnym przekazaniu Rzeczy, w sytuacji, gdy zostaną uznane za czynności podlegające opodatkowaniu VAT, powinny być zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 uptu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

braku uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT w związku ze sprzedażą zdemontowanych znaków, barier drogowych i innych urządzeń wyposażenia dróg oraz wycofanych z eksploatacji środków transportu i urządzeń oraz nieuznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu VAT – jest prawidłowe;
braku uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą drewna, nieuznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu VAT oraz prawa do zwolnienia tej czynności od VAT – jest nieprawidłowe.

Rozpatrując kwestie poruszone we wniosku w pierwszej kolejności należy wskazać, że 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C-276/14 Gmina przeciwko Ministrowi Finansów, zgodnie z którym „artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.) należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie”. Zdaniem TSUE, jednostki te nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek gminy oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tą ponosi wyłącznie gmina), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Uzyskane dochody są bowiem wpłacane do budżetu Gminy, a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu.

W konsekwencji tego wyroku należy uznać, że jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach jednostki samorządu terytorialnego (pomiędzy jej jednostkami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

W tym miejscu należy podkreślić, że powyższy wyrok co prawda odnosi się do gminnych jednostek budżetowych, jednakże jego rozstrzygnięcie ma również zastosowanie do powiatowych jednostek budżetowych, z uwagi na praktycznie takie same uwarunkowania faktyczne i prawne.

Wskazać należy na art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454), zgodnie z którym jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Na podstawie art. 4 cyt. ustawy, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Jednostka samorządu terytorialnego, która podejmuje rozliczanie podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, jest obowiązana złożyć przed dniem podjęcia tego rozliczania do naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na adres jej siedziby informację, w której wskazuje dzień podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, według wzoru określonego w załączniku nr 1 do ustawy. Dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi może być wyłącznie pierwszy dzień miesiąca (art. 5 ust. 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 5 ust. 2 cyt. ustawy, do informacji, o której mowa w ust. 1, jednostka samorządu terytorialnego załącza wykaz wszystkich jednostek organizacyjnych, z podaniem ich nazwy, adresu siedziby oraz numeru identyfikacji podatkowej.

W myśl art. 5 ust. 3 cyt. ustawy, na podstawie informacji, o której mowa w ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na adres siedziby jednostki organizacyjnej wykreśla ją, z urzędu, z rejestru jako podatnika podatku, z dniem podjęcia wspólnego rozliczania podatku z jednostką samorządu terytorialnego, powiadamiając o wykreśleniu jednostkę samorządu terytorialnego.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie sprzedaży – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się zarówno odpłatną dostawę towarów, jak i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych od podatku. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, od dnia 1 stycznia 2011 r. wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), która dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676) obowiązuje do dnia 31 grudnia 2017 r.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 814, z późn. zm.), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Ponadto w tym miejscu należy przytoczyć przepis art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440, z późn. zm.), zgodnie z którym, drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W świetle art. 2 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o drogach publicznych, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej, dzielą się na następujące kategorie:

drogi krajowe;
drogi wojewódzkie;
drogi powiatowe;
drogi gminne.

Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1, należą do tej samej kategorii co te drogi.

Stosownie do art. 6a ust. 1 cyt. ustawy o drogach publicznych, do dróg powiatowych zalicza się drogi inne niż określone w art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1, stanowiące połączenia miast będących siedzibami powiatów z siedzibami gmin i siedzib gmin między sobą.

Z kolei z art. 6a ust. 2 ustawy o drogach publicznych wynika, że zaliczenie drogi do kategorii dróg powiatowych następuje w drodze uchwały rady powiatu w porozumieniu z zarządem województwa, po zasięgnięciu opinii wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) gmin, na obszarze których przebiega droga, oraz zarządów sąsiednich powiatów, a w miastach na prawach powiatu – opinii prezydentów miast.

Na podstawie art. 19 ust. 1 cyt. ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Jak wynika z art. 19 ust. 2 ww. ustawy o drogach publicznych, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
wojewódzkich – zarząd województwa;
powiatowych – zarząd powiatu;
gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Zgodnie z art. 20 cyt. ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy w szczególności pełnienie funkcji inwestora (pkt 3), utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4), wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej.

Poza tym, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniu 20 marca 2014 r. wydał postanowienie w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że „dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy”.

Mając na względzie powyższe należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku gminnego podlega wyłączeniu z VAT. Należy pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio art. 15 ustawy) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że ZDP jest jednostką budżetową Powiatu, przy pomocy której:

Zarząd Powiatu wykonuje obowiązki zarządcy dróg,
Starosta zarządza ruchem na drogach powiatowych.

Do zadań zarządcy drogi – ZDP, wynikających z ustawy o drogach publicznych, należy w szczególności:

utrzymanie nawierzchni dróg, chodników, obiektów mostowych, tuneli, przepustów konstrukcji oporowych, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą,
realizacja zadań w zakresie inżynierii ruchu;
przeprowadzanie okresowych kontroli stanu technicznego dróg i obiektów mostowych, tuneli, przepustów konstrukcji oporowych i promów, ze szczególnym uwzględnieniem ich wpływu na stan bezpieczeństwa ruchu drogowego;
wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających;
utrzymanie zieleni przydrożnej, w tym sadzenie i usuwanie drzew oraz krzewów;
podejmowanie decyzji dotyczących lokalizacji znaków drogowych i innych urządzeń, stanowiących o zwiększeniu bezpieczeństwa na drogach;
pełnienie funkcji inwestora.

W związku z realizacją powyższych zadań przez ZDP zdarzają się sytuacje, w których dochodzi do odpłatnego przekazania przez ZDP na rzecz podmiotu trzeciego:

zdemontowanych znaków, barier drogowych i innych urządzeń wyposażenia dróg;
drewna uzyskanego z drzew pochodzących z pasa drogowego przeznaczonych do wycięcia oraz pielęgnacji;
wycofanych z eksploatacji środków transportu i urządzeń (wykorzystywanych wcześniej przy realizacji powyższych zadań ZDP).

Zdemontowane znaki i bariery drogowe, nienadające się do ponownego wykorzystania, są przekazywane do punktu recyklingu, który z tego tytułu dokonuje płatności w określonej wysokości. Z kolei wycofane z eksploatacji środki transportu i urządzenia, wykorzystywane wcześniej przy realizacji zadań – w zależności od stanu technicznego – przekazywane są do punktu recyklingu lub nabywane przez inne podmioty trzecie odpowiadające na treść ogłoszenia ZDP. Do wycofanych z eksploatacji środków transportu i urządzeń zaliczają się przede wszystkim samochody osobowe i dostawcze, ciągniki, młoty elektryczne, zagęszczarki gruntu, recyklery itp.

Opisane powyżej sytuacje odpłatnego przekazywania (wydawania) przez ZDP Rzeczy podmiotom trzecim są efektem realizacji przez ZDP zadań wchodzących w zakres działania ZDP, które nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W oparciu o opisane zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, że część Rzeczy będących przedmiotem wniosku, tj. zdemontowane znaki, bariery drogowe i inne urządzenia wyposażenia dróg oraz wycofane z eksploatacji środki transportu i urządzenia używane przez Powiat w ramach realizacji jego zadań własnych, nie zostały nabyte na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu VAT, w związku z tym Powiatowi nie przysługiwało z tytułu ich nabycia prawo do odliczenia podatku VAT. W kontekście okoliczności, że ww. Rzeczy były faktycznie użytkowane dla realizacji celów, które stanowią działalność publicznoprawną (pozostającą poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT), w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy uznać, że Powiat sprzedając zdemontowane znaki, bariery drogowe i inne urządzenia wyposażenia dróg oraz wycofane z eksploatacji środki transportu i urządzenia nie działa w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, zatem ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Powiat w związku ze sprzedażą zdemontowanych znaków, barier drogowych i innych urządzeń wyposażenia dróg oraz wycofanych z eksploatacji środków transportu i urządzeń nie będzie działał w charakterze podatnika VAT. W konsekwencji, będą to czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, pytanie o sposób opodatkowania sprzedaży zdemontowanych znaków, barier drogowych i innych urządzeń wyposażenia dróg oraz wycofanych z eksploatacji środków transportu i urządzeń stało się bezzasadne.

Z uwagi na fakt, że w uzupełnieniu Zainteresowany wskazał na klasyfikację statystyczną trzech grup towarów, tj. komputery i drukarki (PKWiU 26.20.1), złom, wraki (PKWiU 38.11.49.0), oraz surowce wspólne metalowe (PKWiU 38.32.2) przytoczyć należy przepis art. 17 ust. 1 pkt 7, zgodnie z którym podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.

W załączniku nr 11 do ustawy w poz. 29 wymieniono: Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające sklasyfikowane w PKWiU 38.11.49.0 oraz w poz. 37: Surowce wtórne metalowe sklasyfikowane w PKWiU 38.32.2.

Ponadto, wskazać należy na towary z załącznika nr 11 do ustawy, wymienione w poz. 28a: przenośne maszyny do automatycznego przetwarzania danych, o masie <= 10 kg, takie jak: laptopy i notebooki; komputery kieszonkowe (np. notesy komputerowe) i podobne – wyłącznie komputery przenośne, takie jak: tablety, notebooki, laptopy sklasyfikowane w PKWiU ex 26.20.11.0, o ile wskazane przez Wnioskodawcę komputery i drukarki mieszczą się w ww. grupowaniu.

W celu uznania za podatnika zobowiązanego do zapłaty podatku VAT od transakcji zakupu towarów wymienionych w poz. 28a, 29 i 37 załącznika nr 11 do ustawy, niezbędne staje się spełnienie warunków w powołanym wyżej przepisie art. 17 ust. 1 pkt 7 lit. a ustawy, tj. dokonującym dostawy takich towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Jak rozstrzygnięto powyżej, w stosunku do sprzedaży zdemontowanych znaków, barier drogowych i innych urządzeń wyposażenia dróg oraz wycofanych z eksploatacji środków transportu i urządzeń nienadających się do ponownego użytku, które oddane będą do recyklingu, Powiat nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Tym samym, nie zostanie również spełniony warunek z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także ustalenia, czy w związku ze sprzedażą drewna, będzie działał on jako podatnik podatku VAT, oraz uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu VAT, a także wskazania, w jaki sposób czynność sprzedaży drewna będzie opodatkowana.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z realizacją przez ZDP zadań wynikających z ustawy o drogach publicznych zdarzają się sytuacje, w których dochodzi również do odpłatnego przekazania przez ZDP na rzecz podmiotu trzeciego drewna uzyskanego z drzew pochodzących z pasa drogowego przeznaczonych do wycięcia oraz pielęgnacji. Drewno uzyskane jest również z drzew przydrożnych, które wyrosły z uwagi na dokonane w przeszłości przez Powiat (ZDP) nasadzenia (sadzonki drzew nabytych przez Powiat) lub wyrosły niezależnie od Powiatu (ZDP). W przypadku drzew przeznaczonych do wycięcia, przekazanie drewna dokonywane jest w drodze przetargu (zdarzają się sytuacje, kiedy drzewa wycinane są bezpośrednio przez ZDP albo przez podmioty trzecie lub też dokonywana jest tzw. sprzedaż drewna na pniu).

W związku z powyższym, drewno które Wnioskodawca zamierza sprzedać – w przeciwieństwie do ww. Rzeczy – nie zostało nabyte przez Powiat w ramach realizacji jego zadań własnych. Brak jest możliwości stwierdzenia, że drzewa zostały w ogóle nabyte do jakiejkolwiek działalności Powiatu. Wnioskodawca ww. drewno pozyska z wycinki z przydrożnych drzew, które wyrosły z uwagi na dokonane w przeszłości nasadzenia lub wyrosły niezależnie od Powiatu. A zatem, charakter pozyskania drewna, w żaden sposób nie świadczy o tym, że było ono nabyte i wykorzystywane przez Powiat w celu realizacji zadań, stanowiących działalność publicznoprawną.

Ponadto istotny zdaniem Organu, jest skutek czynności, które podejmuje Wnioskodawca. Jak sam wskazał Zainteresowany, zbycie drewna następuje w drodze przetargu. Skutkiem natomiast zarówno ogłoszenia obwieszczeń o przetargu, jak również podania do publicznej wiadomości informacji o przetargu w Biuletynie Informacji Publicznej jest poinformowanie potencjalnych nabywców o zamiarze sprzedaży rzeczy ruchomych. Zatem, czynności takie stanowią środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z tych też względów uznać należy, że transakcje o cywilnoprawnym charakterze dokonywane przez podmiot działający w warunkach działalności gospodarczej, przesądzają o ich opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, nieopodatkowanie transakcji sprzedaży drewna przez Powiat pogorszyłoby sytuację podmiotów prywatnych dokonujących podobnych transakcji i prowadziłoby do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zdaniem Organu, powyższe okoliczności potwierdzają, że opisana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej sprzedaż drewna będzie spełniała przesłanki do zakwalifikowania jej jako wykonywanie w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz opis sprawy należy wskazać, że drewno stanowi towar w rozumieniu przepisów ustawy, a jego sprzedaż należy uznać za odpłatną dostawę towarów. Zatem, w związku ze sprzedażą drewna Powiat będzie dokonywał odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Zatem czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, a także zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Obydwa warunki muszą być spełnione jednocześnie.

Jak wskazano powyżej, drewno przeznaczone do sprzedaży nie jest wykorzystywane do działalności zwolnionej od podatku. Drzewa te nigdy nie były wykorzystywane przez Powiat w jakikolwiek sposób do jakichkolwiek czynności.

A zatem, zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ nie został spełniony jeden z warunków, o którym mowa w ww. artykule.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednak, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast, na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Powyższy przepis został zmieniony z dniem 1 stycznia 2017 r., art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 15 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024).

Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku wskazał, że drewno, które będzie sprzedawane podmiotom trzecim mieści się w grupowaniu jako drewno opałowe (PKWiU 02.20.14.0), drewno okrągłe z drzew iglastych (PKWiU 02.20.11.0) oraz drewno okrągłe z drzew liściastych (PKWiU 02.20.12.0).

W poz. 18 załącznika nr 3 do ustawy – będącego wykazem towarów i usług opodatkowanych obecnie stawką podatku w wysokości 8%, wymieniono towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 02.20.14.0 „Drewno opałowe”.

Natomiast dostawa drewna okrągłego z drzew iglastych (PKWiU 02.20.11.0) oraz drewna okrągłego z drzew liściastych (PKWiU 02.20.12.0) nie została na podstawie ustawy, ani rozporządzenia opodatkowana stawkami obniżonymi i tym samym korzysta z opodatkowania 23% stawką podatku.

W rozpatrywanej sprawie najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić jaką należy zastosować stawkę podatku VAT, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji sprzedawanego towaru wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

W konsekwencji, sprzedaż drewna opałowego będącego przedmiotem sprzedaży – sklasyfikowanego przez Wnioskodawcę w grupowaniu PKWiU 02.20.14.0 „Drewno opałowe” – będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy, w powiązaniu z poz. 18 załącznika nr 3 do ustawy. Natomiast, sprzedaż drewna okrągłego z drzew iglastych oraz drewna okrągłego z drzew liściastych będzie opodatkowana 23% stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ wskazuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie opisane w zdarzeniu przyszłym i własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin