2017.02.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - 1061-IPTPP1.4512.662.2016.2.AK

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP1.4512.662.2016.2.AK
z 14 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2016 r. (data wpływu 12 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2017r. (data wpływu 9 lutego 2017r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku naliczenia podatku VAT należnego z tytułu nieodpłatnego świadczenie usług wyżywienia dla pracowników niebędących nauczycielami (kucharza, pomocy kuchennej oraz intendenta) przez jednostki organizacyjne, na podstawie postanowień Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Niebędących Nauczycielami Zatrudnionych w Szkołach i Placówkach Oświatowo - Wychowawczych Prowadzonych przez Miasto .... – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku naliczenia podatku VAT należnego z tytułu nieodpłatnego świadczenie usług wyżywienia dla pracowników niebędących nauczycielami (kucharza, pomocy kuchennej oraz intendenta) przez jednostki organizacyjne, na podstawie postanowień Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Niebędących Nauczycielami Zatrudnionych w Szkołach i Placówkach Oświatowo - Wychowawczych Prowadzonych przez Miasto .....

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 lutego 2017r. (data wpływu 9 lutego 2017r.) w zakresie doprecyzowania opisanego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

....- Miasto na prawach powiatu (dalej: „Wnioskodawca” lub „Miasto”) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm. dalej: „ustawa o VAT”).

Wnioskodawca jest miastem na prawach powiatu definiowanym zgodnie z art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 814 ze zm., dalej: „u.s.p.”) jako gmina wykonująca zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Wnioskodawca w ramach swojej działalności wykonuje zadania gminy i powiatu.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, (Dz. U. Z 2016 r., poz. 446 z późn. zm., dalej jako „u.s.g.”) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Zadania własne gminy obejmują sprawy z zakresu m.in.:

pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych (art. 7 ust. 1 pkt 6 u.s.g.),

edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8 u.s.g.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 u.s.g., w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Do jednostek powołanych celem realizacji zadania własnego Miasta w postaci pomocy społecznej, określonego w art. 7 ust. 1 pkt 6 u.s.g., zaliczyć należy, m.in. placówki opiekuńczo-wychowawcze działające na podstawie ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930 z późn. zm., dalej: „u.o.p.s.”).

Do jednostek powołanych celem realizacji zadania własnego Miasta w postaci edukacji publicznej, określonego w art. 7 ust. 1 pkt 8 u.s.g., zaliczyć należy, m.in. przedszkola, szkoły, placówki oświatowe i jednostki obsługi ekonomiczno-administracyjnej przedszkoli, szkół i placówek oświatowych działających na podstawie ustawy z 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2015 r. poz. 2156 z późn. zm., dalej: „u.o.s.o.”).

W wymienionych powyżej jednostkach organizacyjnych Miasta funkcjonują stołówki, z których mogą korzystać uczniowie, wychowankowie, nauczyciele, pracownicy administracyjni, pracownicy kuchni (kucharz, pomoc kuchenna, intendent) oraz osoby trzecie np. pracownicy i uczniowie innych jednostek organizacyjnych. W tym zakresie jednostki oświatowe, jednostki obsługi ekonomiczno-administracyjnej oraz placówki opiekuńczo-wychowawcze konkurują nie tylko z prywatnymi przedsiębiorcami, ale również z innymi jednostkami samorządu terytorialnego.

Zdarza się, że wymienione powyżej jednostki świadczą usługi wyżywienia dla wychowanków placówek oraz ich pracowników pedagogicznych i administracyjnych. Od nauczycieli oraz wychowanków pobierane są opłaty za wydane posiłki. Natomiast w odniesieniu do niektórych pracowników administracyjnych obiady są wydawane nieodpłatnie. Pomiędzy Wnioskodawcą, a właściwymi statutowo organami ponadzakładowych organizacji związkowych, reprezentujących pracowników zawarty został Ponadzakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników Niebędących Nauczycielami Zatrudnionych w Szkołach i Placówkach, Prowadzonych przez Miasto .... (dalej: „p.u.z.p.”). Zgodnie z art. 16 p.u.z.p. pracownicy zatrudnieni na stanowisku kucharza, pomocy kuchennej lub intendenta uprawnieni są do korzystania z bezpłatnego wyżywienia w czasie wykonywania pracy, w okresie prowadzenia żywienia w placówce, w której są zatrudnieni. Pracownikom niekorzystającym z wyżywienia, w tym także z powodu nieobecności w pracy nie przysługuje ekwiwalent pieniężny z tego tytułu.

Jednostki organizacyjne Miasta do 31 grudnia 2016 r. rozliczają VAT jako odrębni podatnicy. Niemniej jednak, od 1 stycznia 2017 r. Miasto planuje dokonać tzw. „centralizacji” rozliczeń w zakresie VAT, w związku z czym wstąpi we wszelkie prawa i obowiązki tych jednostek w zakresie VAT i będzie dokonywać wspólnego rozliczenia podatku VAT.

W świetle powyższego Wnioskodawca uznał za istotne potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska w zakresie zasad opodatkowania VAT wyżej wymienionych nieodpłatnych świadczeń w zakresie wyżywienia na rzecz pracowników niebędących nauczycielami, które są wykonywane przez jego jednostki organizacyjne.

Zakresem zapytania objęte są przedszkola, szkoły, placówki oświatowe i jednostki obsługi ekonomiczno- administracyjnej przedszkoli, szkół i placówek oświatowych działających na podstawie ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943) oraz placówki opiekuńczo- wychowawcze działające na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016r., poz. 930). Szczegółowe wyliczenie tychże jednostek znajduje się w załączniku nr 1 i załączniku nr 2 do Protokołu Dodatkowego nr 1 z dnia 9 czerwca 2009 r. do Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Niebędących Nauczycielami Zatrudnionych w Szkołach i Placówkach Oświatowo - Wychowawczych Prowadzonych przez Miasto ...., który Wnioskodawca przesyła w załączeniu.

Nieodpłatnie posiłki były/są wydawane pracownikom wyżej wymienionych jednostek zatrudnionym na stanowisku kucharza, pomocy kuchennej oraz intendenta. Nieodpłatne świadczenie usług objętych zakresem pytania na rzecz pracowników niebędących nauczycielami miało związek z prowadzoną przez jednostki organizacyjne Miasta działalnością gospodarczą.

W celu prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jednostki organizacyjne Miasta zatrudniają pracowników, którzy zajmują się planowaniem i przygotowywaniem posiłków wydawanych odpłatnie wychowankom oraz pracownikom pedagogicznym, a niekiedy także osobom spoza szkoły. Pracownicy kuchni są zatrudniani często w niepełnym wymiarze czasu pracy, a ich wynagrodzenie jest niewysokie. Z jednej strony jest to korzystne dla jednostek budżetowych, ponieważ zapewnia niskie koszty utrzymania stołówki, ale z drugiej może to powodować wysoką rotację na stanowiskach oraz trudności w znalezieniu dobrze wykwalifikowanych pracowników. Wskazane okoliczności mogą zakłócać organizację pracy w stołówkach jednostek organizacyjnych Miasta i narażać je na dodatkowe koszty, a także straty związane ze spadkiem efektywności czy nawet zakłóceniem ciągłości działania.

W celu wyeliminowania powyższych niedogodności, Miasto gwarantuje na mocy przepisów Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Niebędących Nauczycielami Zatrudnionych w Szkołach i Placówkach, Prowadzonych przez Miasto ...., iż pracownicy zatrudnieni na stanowisku kucharza, pomocy kuchennej lub intendenta uprawnieni są do korzystania z bezpłatnego wyżywienia w czasie wykonywania pracy. Bezpłatne wyżywienie zagwarantowane przez Miasto jest najbardziej racjonalnym rozwiązaniem, eliminującym ryzyko trudności w obsadzeniu miejsc pracy na tych stanowiskach oraz niskiej jakości pracy. Z uwagi na fakt, iż zapewnienie pracownikom kuchni bezpłatnego posiłku leży w interesie jednostek organizacyjnych Miasta (takich jak szkoły, przedszkola, placówki opiekuńczo-wychowawcze), koszty tego wyżywienia są w całości pokrywane przez jednostki organizacyjne Miasta.

Należy przy tym wskazać, że przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem tej działalności, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonej działalności gospodarczej.

Tak więc stwierdzić należy, iż istnieje związek pomiędzy oferowanymi na rzecz pracowników niebędących nauczycielami, nieodpłatnymi usługami gastronomicznymi a potrzebami prowadzonej przez jednostki organizacyjne Miasta działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 232 Kodeksu pracy (ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy; Dz. U. z 2016 r., poz. 1666 t.j.), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest, to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania (na podstawie przedmiotowej delegacji wydano Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów).

Jak wskazuje się w doktrynie prawa pracy (Wyka Teresa, Komentarz do art. 232 Kodeksu pracy w: Baran Krzysztof W. (red.), Kodeks pracy. Komentarz, wyd. III): „Obowiązek pracodawcy zapewnienia pracownikom określonych świadczeń rzeczowych w postaci posiłków i napojów należy do grupy obowiązków prewencji bezpośredniej o adresacie zindywidualizowanym. Chodzi o pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych. Kodeks pracy nie definiuje tego pojęcia. Możemy je jednak bliżej określić, wykorzystując regulacje zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. W świetle § 3 i 4 tego rozporządzenia do prac szczególnie uciążliwych należy zaliczyć prace związane z wysiłkiem fizycznym powodującym w ciągu zmiany roboczej określony w tym przepisie wydatek energetyczny (inny u kobiet i inny u mężczyzn), jak również tego rodzaju prace wykonywane w pomieszczeniach o temperaturze poniżej 10°C oraz wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym, jak również w warunkach gorącego lub zimnego mikroklimatu”.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zwraca uwagę, że w jego ocenie, pracownicy na rzecz których następuje nieodpłatne świadczenie usług objętych zakresem pytania nie są zatrudnieni w warunkach szczególnie uciążliwych. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że nieodpłatne świadczenie usług na ich rzecz nie wynika z przepisów Kodeksu pracy oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. Innymi słowy, w ocenie Miasta nieodpłatne świadczenie było dobrowolne wobec wszystkich pracowników.

Nieodpłatne świadczenie usług żywienia było związane z:

czynnościami zwolnionymi podatkiem od towarów i usług - usługi żywienia uczniów i wychowanków oraz nauczycieli;

czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług - usługi żywienia osób trzecich, tj. wszystkich osób niebędących uczniami, wychowankami, nauczycielami, które postanowią skorzystać z usług świadczonych przez stołówki jednostek Wnioskodawcy.

Towary i usługi nabywane w związku z świadczeniem nieodpłatnie usług wyżywienia objętych zakresem pytania, były wykorzystywane także do:

czynności zwolnionych od podatkiem od towarów i usług - usługi żywienia uczniów i wychowanków oraz nauczycieli;

czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług - usługi żywienia osób trzecich, tj. wszystkich osób niebędących uczniami, wychowankami, nauczycielami, które postanowią skorzystać z usług świadczonych przez stołówki jednostek Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, z tytułu nabycia towarów i usług w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług wyżywienia objętych zakresem pytania, jednostkom organizacyjnym Miasta mogło przysługiwać częściowe prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Należy jednak zauważyć, że jednostki organizacyjne Miasta do 31 grudnia 2016r. rozliczały VAT jako odrębni podatnicy. Niemniej jednak, od 1 stycznia 2017 r. Miasto dokonało tzw. „centralizacji” rozliczeń w zakresie VAT, w związku z czym wstąpiło we wszelkie prawa i obowiązki tych jednostek w zakresie VAT i dokonuje wspólnego rozliczenia podatku VAT.

Miasto zwraca w związku z powyższym uwagę na fakt, że do 31 grudnia 2016r. większość jednostek objętych zakresem pytania, nie odliczało VAT, gdyż korzystało ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT (ustawa z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 t.j.) i nie działało w charakterze podatnika VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne świadczenie usług wyżywienia dla pracowników niebędących nauczycielami przez jednostki organizacyjne Wnioskodawcy pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne świadczenie usług wyżywienia dla pracowników niebędących nauczycielami przez jednostki organizacyjne Wnioskodawcy pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Przedmiot opodatkowania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Definicja dostawy towarów zawarta została w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą, przez dostawę towarów należy rozumieć przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Jak stanowi natomiast art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Zatem dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podmiotowość podatkowa.

Nie każda jednak czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Tak więc, w myśl jedynie ww. przepisów organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Przywołany powyżej przepis jest odpowiednikiem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L Nr 347 s. 1 ze zm., dalej: „Dyrektywa VAT”), zgodnie z którym - krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba, że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Dyrektywa VAT wprowadza inne niż krajowe przepisy ustawy o VAT kryterium pozwalające uznać organy władzy publicznej za podatników podatku VAT. Nie jest nim wykonywanie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, lecz taka forma działalności (zarówno w sferze publicznej, jak i prywatnej), która prowadzi do znaczącego zakłócenia konkurencji rynkowej. Różnica ta rodzi określone skutki. Zgodnie bowiem z krajowymi przepisami organ władzy zostanie uznany za podatnika zawsze, jeśli tylko będzie świadczył usługi na podstawie umowy cywilnoprawnej. Natomiast z perspektywy przepisów Dyrektywy VAT nie bez znaczenia pozostaje okoliczność naruszenia konkurencji. W sytuacji, kiedy działanie rzeczywiście konkurencję tę zakłóci, to organ publiczny stanie się podatnikiem, nawet jeżeli nie zawarto umowy. Takie podejście zaprezentował w swoim orzecznictwie TSUE m.in. w sprawie C-408/06 (Franz Götz). Konsekwentnie, należy uznać, że w przypadku gdy wyłączenie opisanych w stanie faktycznym podmiotów z kategorii podatników powodować będzie znaczące zakłócenia konkurencji, to należy uznać je za podatników.

Charakter działań Wnioskodawcy.

W myśl art. 2 ust. 1 i ust 2 u.s.g. gmina posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy (art. 7 ust. 1 u.s.g.).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej (art. 9 ust. 1 u.s.g.).

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 u.s.g.). Gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania - w oparciu o art. 33 u.s.g. - wykonuje za pośrednictwem urzędu gminy lub urzędu miasta. Zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma jednostka samorządu terytorialnego - gmina, nie zaś urząd gminy lub urząd miasta. Urząd gminy bądź urząd miasta jest jedynie aparatem pomocniczym Miasta.

Z powyższego wynika, że Miasto wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust 2 ustawy o VAT, działa w charakterze podatnika podatku VAT, tym samym podlega rejestracji dla potrzeb tego podatku na zasadach ogólnych.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że pojęcie „podatnika” obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej (dokonywania czynności opodatkowanych) podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności.

Wskazać przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przynosi ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, nie tylko osobie fizycznej czy prawnej, lecz również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Wyłączenie z zakresu VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Jednostki oświatowe, jednostki obsługi administracyjnej oraz jednostki opiekuńczo-wychowawcze, w których funkcjonują stołówki prowadzą usługi odpłatnego wyżywienia. W ramach prowadzonej działalności podmioty te konkurują na rynku z przedsiębiorcami prywatnymi oraz innymi jednostkami samorządu terytorialnego, poprzez przedstawienie najkorzystniejszej oferty (zarówno pod względem ceny jak i jakości usług). Zdaniem Wnioskodawcy wyłączenie jednostek organizacyjnych Miasta z katalogu podatników będzie prowadzić do zakłócenie konkurencji na rynku.

Mając na uwadze przytoczone przepisy oraz opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadcząc odpłatne usługi wyżywienia w przedszkolach, szkołach, placówkach oświatowych i jednostkach obsługi ekonomiczno-administracyjnej przedszkoli, szkół i placówek oświatowych oraz placówkach opiekuńczo-wychowawczych jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącym działalność gospodarczą, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Konsekwentnie w rozważanym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy.

Powyższe stanowisko potwierdzają także organy podatkowe, w tym Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, który w interpretacji indywidualnej z dnia 6 września 2016 r., znak IBPP1/4512-413/16-3/AW stwierdził, iż „Wyżywienie w żłobkach oraz pobyt dzieci w żłobkach - jak wskazał sam Wnioskodawca - są odpłatne, a wysokość opłaty jest określana na podstawie uchwał Rady Miasta. Przy tym istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonaną płatnością a świadczoną przez żłobek usługą. W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca (Miasto) świadcząc dane usługi jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność gospodarczą, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy”.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż istnieje związek pomiędzy oferowanymi na rzecz pracowników niebędących nauczycielami, nieodpłatnymi usługami gastronomicznymi a potrzebami prowadzonej przez jednostki organizacyjne Miasta działalności gospodarczej. W takiej sytuacji, uwzględniając art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie tych usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W celu wyeliminowania powyższych niedogodności, Miasto gwarantuje na mocy przepisów p.u.z.p., iż pracownicy zatrudnieni na stanowisku kucharza, pomocy kuchennej lub intendenta uprawnieni są do korzystania z bezpłatnego wyżywienia w czasie wykonywania pracy. Bezpłatne wyżywienie zagwarantowane przez Miasto jest najbardziej racjonalnym rozwiązaniem, eliminującym ryzyko trudności w obsadzeniu miejsc pracy na tych stanowiskach oraz niskiej jakości pracy. Z uwagi na fakt, iż zapewnienie pracownikom kuchni bezpłatnego posiłku leży w interesie jednostek organizacyjnych Miasta (takich jak szkoły, przedszkola, placówki opiekuńczo-wychowawcze), koszty tego wyżywienia są w całości pokrywane przez jednostki organizacyjne Miasta.

Mając na uwadze treść powyżej przywołanych przepisów oraz opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że zapewniając pracownikom kuchni bezpłatne wyżywienie Miasto wyświadcza na ich rzecz usługę. Jednakże w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ związana jest z prowadzoną przez jednostki organizacyjne Miasta działalnością gospodarczą.

Reasumując, świadczone przez Wnioskodawcę usługi nieodpłatnego wyżywienia pracowników niebędących nauczycielami będą stanowić czynności pozostające poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Według art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników – do ich celów bezpośrednio konsumpcyjnych, które nie mają żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, wytworzeniu lub imporcie tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony nie powinno się opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Podkreślić należy przy tym, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to, czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakresem zapytania objęte są przedszkola, szkoły, placówki oświatowe i jednostki obsługi ekonomiczno-administracyjnej przedszkoli, szkół i placówek oświatowych działających na podstawie ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty oraz placówki opiekuńczo- wychowawcze działające na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej. Nieodpłatnie posiłki były/są wydawane pracownikom wyżej wymienionych jednostek zatrudnionym na stanowisku kucharza, pomocy kuchennej oraz intendenta. Nieodpłatne świadczenie usług objętych zakresem pytania na rzecz pracowników niebędących nauczycielami miało związek z prowadzoną przez jednostki organizacyjne Miasta działalnością gospodarczą. W celu prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jednostki organizacyjne Miasta zatrudniają pracowników, którzy zajmują się planowaniem i przygotowywaniem posiłków wydawanych odpłatnie wychowankom oraz pracownikom pedagogicznym, a niekiedy także osobom spoza szkoły. Pracownicy kuchni są zatrudniani często w niepełnym wymiarze czasu pracy, a ich wynagrodzenie jest niewysokie. Z jednej strony jest to korzystne dla jednostek budżetowych, ponieważ zapewnia niskie koszty utrzymania stołówki, ale z drugiej może to powodować wysoką rotację na stanowiskach oraz trudności w znalezieniu dobrze wykwalifikowanych pracowników. Wskazane okoliczności mogą zakłócać organizację pracy w stołówkach jednostek organizacyjnych Miasta i narażać je na dodatkowe koszty, a także straty związane ze spadkiem efektywności czy nawet zakłóceniem ciągłości działania. W celu wyeliminowania powyższych niedogodności, Miasto gwarantuje na mocy przepisów Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Niebędących Nauczycielami Zatrudnionych w Szkołach i Placówkach, Prowadzonych przez Miasto ...., iż pracownicy zatrudnieni na stanowisku kucharza, pomocy kuchennej lub intendenta uprawnieni są do korzystania z bezpłatnego wyżywienia w czasie wykonywania pracy. Bezpłatne wyżywienie zagwarantowane przez Miasto jest najbardziej racjonalnym rozwiązaniem, eliminującym ryzyko trudności w obsadzeniu miejsc pracy na tych stanowiskach oraz niskiej jakości pracy. Zgodnie z art. 16 p.u.z.p. pracownicy zatrudnieni na stanowisku kucharza, pomocy kuchennej lub intendenta uprawnieni są do korzystania z bezpłatnego wyżywienia w czasie wykonywania pracy, w okresie prowadzenia żywienia w placówce, w której są zatrudnieni. Pracownikom niekorzystającym z wyżywienia, w tym także z powodu nieobecności w pracy nie przysługuje ekwiwalent pieniężny z tego tytułu. Z uwagi na fakt, iż zapewnienie pracownikom kuchni bezpłatnego posiłku leży w interesie jednostek organizacyjnych Miasta (takich jak szkoły, przedszkola, placówki opiekuńczo-wychowawcze), koszty tego wyżywienia są w całości pokrywane przez jednostki organizacyjne Miasta.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016r., poz. 1666 z późn. zm.), ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Jak stanowi art. 9 § 2 - § 4 Kodeksu pracy, postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych oraz regulaminów i statutów nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktów wykonawczych. Postanowienia regulaminów i statutów nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych. Postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów oraz statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy, naruszające zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, nie obowiązują.

Z powyższej regulacji wynika zatem, że postanowienia układów zbiorowych pracy oparte na ustawie stanowią źródło prawa pracy.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że świadczenia wynikające z zapisów postanowień Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy są czynnościami, mającymi na celu zaspakajanie potrzeb pracowniczych. Czynności te jak wskazano we wniosku miały związek z prowadzoną przez jednostki organizacyjne Miasta działalnością gospodarczą. Wnioskodawca realizując postanowienia zawartego w Ponadzakładowym Układzie Zbiorowym Pracy bezpłatnie udostępnia wyżywienie dla kucharza, pomocy kuchennej oraz intendenta. Świadczenie Wnioskodawcy, wynikające z zapisu w Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy, wynika niewątpliwie z bycia pracodawcą. W takich okolicznościach udostępnienie bezpłatnego wyżywienia kucharzowi, pomocy kuchennej oraz intendentowi na podstawie postanowień Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy nie wypełniają przesłanek określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, a zatem nie można ich uznać za odpłatne świadczenie usług. W związku z tym stwierdzić należy, że Wnioskodawca w omawianej sprawie nie jest zobowiązany opodatkować bezpłatnego korzystania z wyżywienia przez kucharza, pomocy kuchenną oraz intendenta.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w niniejszej sprawie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek Zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do art. 14n ustawy Ordynacja podatkowa mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Tym samym w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Należy zauważyć, że tut. organ nie dokonuje analizy załączonych dokumentów, a interpretację indywidualną wydaje na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin