Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.1030.2016.1.MK
z 14 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. („Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („VAT”). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy m.in. usługi budowlane, w tym z zakresu stolarki budowlanej, polegające głównie na instalowaniu okien, drzwi, parapetów oraz innych prac budowlanych. Jest to zgodne z zakresem PKD Wnioskodawcy ujawniony w Rejestrze Przedsiębiorców KRS (PKD 43.32.Z). Usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią w przeważającej mierze usługi budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Usługi te są opodatkowane na podstawie art. 41 ust. 12 i n. w zw. z art. 41 ust. 2 Ustawy VAT stawką 8% VAT. Wnioskodawca dokonuje również sprzedaży opodatkowanej 23% VAT.

Wnioskodawca posiada ograniczone zaplecze techniczne (własną infrastrukturę), a w szczególności nie posiada środków trwałych, ani nie produkuje materiałów budowlanych. Również zaplecze osobowe Wnioskodawcy jest ograniczone (zatrudnia w niepełnym wymiarze godzin 3 pracowników). Z tego względu, Wnioskodawca współpracuje w toku prowadzonej działalności gospodarczej z podmiotami zewnętrznymi -dostawcami i podwykonawcami, w tym z podmiotami powiązanymi z Wnioskodawcą. Wnioskodawca dla celów świadczenia usług budowlanych dokonuje zakupów od podmiotów zewnętrznych, obejmujących m.in. zakup towarów budowlanych (głównie okien i drzwi) od dostawców, w tym w szczególności od podmiotu powiązanego będącego udziałowcem Wnioskodawcy. Z tytułu dostawy ww. towarów, dostawcy wystawiają na rzecz Wnioskodawcy faktury sprzedażowe z 23% stawką VAT. Ponadto, Wnioskodawca nabywa usługi od podwykonawców, które podlegają opodatkowaniu (w zależności od ich rodzaju) 23% lub 8% stawką VAT stanowiącą VAT naliczony dla Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy VAT ma prawo do obniżenia kwot podatku VAT należnego o kwoty podatku VAT naliczonego wynikających z faktur VAT wystawionych przez dostawców i podwykonawców Wnioskodawcy ze stawką 23 % VAT dokumentujących sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy towarów i usług wykorzystywanych przez Wnioskodawcę do sprzedaży opodatkowanej wg stawki 8% lub 23% VAT, a w przypadku gdy kwota takiego podatku naliczonego, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, czy Wnioskodawca ma prawo do zwrotu różnicy w trybie art. 87 ust. 1 Ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do obniżenia kwot podatku VAT należnego o kwoty podatku VAT naliczonego wynikających z faktur VAT wystawionych przez dostawców i podwykonawców Wnioskodawcy ze stawką 23 % VAT, dokumentujących sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy towarów i usług, wykorzystywanych do sprzedaży opodatkowanej wg stawki 8% lub 23% VAT, w trybie art. 86 ust. 1 Ustawy VAT. W przypadku zaś, gdy kwota takiego podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, to Wnioskodawca ma prawo do zwrotu różnicy w trybie art. 87 ust. 1 Ustawy VAT. Wynika to z następujących okoliczności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z 7 września 2016 r. (sygn. I SA/Ke 391/16) „neutralność uważana jest za najważniejszą zasadę podatku od wartości dodanej, zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym prawem podatnika i fundamentalnym elementem systemu VAT. Zasada neutralności podatkowej wynika z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz z art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej”. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a Ustawy VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Podatnik nie ma zatem prawa do odliczenia podatku naliczonego, w szczególności w zakresie w jakim towary lub usługi są wykorzystane do czynności zwolnionych z podatku VAT. Nabywane towary od dostawców i usługi od podwykonawców wykorzystywane są przez Wnioskodawcę przy świadczeniu usług budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Usługi budownictwa Wnioskodawcy nie są zwolnione z VAT, lecz opodatkowane na podstawie art. 41 ust. 12 i n. w zw. z art. 41 ust. 2 Ustawy VAT stawką preferencyjną, tj. 8% VAT. Zastosowanie stawki preferencyjnej (8% VAT) nie zmienia faktu, że to czynność opodatkowana VAT. Wnioskodawcy przysługuje zatem pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną 8% VAT. Jednocześnie, art. 88 Ustawy VAT zawiera enumeratywny katalog wyjątków od ogólnej reguły, w których podatnik pomimo treści art. 86 ust. 1 Ustawy VAT nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego. Ponieważ przepisy art. 88 Ustawy VAT są wyjątkiem od reguły, zatem podlegają ścisłej i zawężającej wykładni (zgodnie z zasadą exceptiones non sunt extendendae). Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 17 czerwca 2016 r., I SA/Po 2452/15: „fundamentalnym prawem podatnika wynikającym z konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej jest prawo obniżenia podatku należnego o kwoty podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług związanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i co do zasady nie może być ograniczane”. W ocenie Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie, nie zachodzi żaden z wyjątków uniemożliwiających mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 88 Ustawy VAT. Żaden z przepisów art. 88 Ustawy VAT nie odwołuje się do zakupów związanych ze świadczeniem usług budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Co więcej, faktury dokumentujące nabycie przez Wnioskodawcę towarów i usług wystawione będą przez podmioty istniejące (dostawców lub podwykonawców), zaś sama dostawa / świadczenie na rzecz Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu stawką 23 % VAT i nie jest zwolniona z VAT. Po drugie, dostawa / świadczenie na rzecz Wnioskodawcy są czynnościami, które zostały dokonane. Jak wskazał w wyroku z 21 września 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (sygn. III SA/GI 257/16): „podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku od towarów i usług przewidzianego z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług dokonanych przez innego podatnika - wyłącznie w odniesieniu do podatku wynikającego z faktury, dokumentującej faktycznie zrealizowaną przez jej wystawcę czynność podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem". Skoro zatem podatek wynika z faktur dostawców lub wykonawców, które dokumentują faktyczne zdarzenia rodzące obowiązek podatkowy - faktury takie dają Wnioskodawcy prawo do odliczenia wykazanego w nich podatku.

Co istotne, ani art. 86, ani art. 88 Ustawy VAT nie warunkują prawa podatnika do skorzystania z obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od identyczności stawek, z którego wynikają kwoty podatku należnego i naliczonego. Co za tym idzie, fakt, że Wnioskodawca nabywa towary i usługi opodatkowane 23% stawką VAT, a sam świadczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w przeważającej większości usługi opodatkowane 8% stawką VAT pozostaje bez znaczenia dla skorzystania przez niego z prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawca wykorzystuje w całości nabywane towary i usługi do świadczonych na rzecz kontrahentów usług opodatkowanych VAT, w tym w większości usług budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Wnioskodawca wykazuje w deklaracjach VAT świadczone usługi, realizuje z tego tytułu obrót stanowiący podstawę opodatkowania VAT. W konsekwencji, Wnioskodawca spełnia warunek z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT umożliwiający mu obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur VAT wystawionych przez dostawców i podwykonawców. Ponadto, podatek naliczony VAT wynikający z nabycia przez Wnioskodawcę towarów i usług na cele świadczonych usług budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie jest objęty zakresem art. 88 Ustawy VAT. Nie ma również znaczenia okoliczność, że jednym z dostawców Wnioskodawcy jest podmiot z nim powiązany, skoro dostawy mają faktycznie miejsce i są wykorzystywane w sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca ma zatem prawo do odliczenia z faktur wystawionych przez dostawców lub podwykonawców kwotę 23 % VAT naliczonego, tj. obniżenia o tę kwotę podatku VAT należnego.

Ponadto, zgodnie z art. 87 ust. 1 Ustawy VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Ustawodawca zatem zakłada, iż możliwe są sytuacje, gdy kwota podatku naliczonego przewyższa kwotę podatku należnego. Z art. 87 ust. 1 Ustawy VAT wprost wynika, że podatnik może żądać zwrotu nadwyżki na rachunek bankowy. Tym samym, Wnioskodawca ma prawo żądać zwrotu nadwyżki VAT bez względu na to, z jakich stawek VAT i z jakiego rodzaju czynności opodatkowanych VAT (tu: usługi budownictwa mieszkalnego) wynikają kwoty VAT należnego, oraz bez względu na to, z jakich stawek i jakiego rodzaju czynności opodatkowanych VAT wynikają kwoty VAT naliczonego. Powyższe potwierdza interpretacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z 23 listopada 2005 r., PP IV/443-104/05: „W przypadku gdy podatnik rozpocznie działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT i dokonane zakupy towarów i usług będą stosowane do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego, niezależnie od tego jaką stawką podatku VAT będą opodatkowane te czynności. Kwotę podatku naliczonego będzie mógł odliczać w całości lub w części (proporcja), w zależności od tego, czy zakupione towary i usługi będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego czy też w drugim przypadku jednocześnie będą wykorzystywane do wykonywania czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje”.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się (…) do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi. Nie ma przy tym znaczenia, jakimi stawkami opodatkowana są nabywane towary i usługi ( 8% czy 23%) czy podatnik nabyte towary i usługi wykorzystuje do działalności opodatkowanej stawką 8% czy 23%. Warunkiem odliczenia, jak wskazano wyżej, jest związek nabywanych towarów i usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi (a nie zwolnionymi). Zwrócić też należy uwagę na treść art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, z którego wynika, że prawo do odliczenia nie przysługuje gdy otrzymana faktura dokumentuje czynność, która w świetle przepisów ustawy o VAT nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku.

Należy wskazać, że możliwość odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczone ani pod względem czasu, ani pod względem zakresu przedmiotowego. TSUE zwracał uwagę, że właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów i usług dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia, jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („VAT”). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy m.in. usługi budowlane, w tym z zakresu stolarki budowlanej, polegające głównie na instalowaniu okien, drzwi, parapetów oraz innych prac budowlanych. Jest to zgodne z zakresem PKD Wnioskodawcy ujawniony w Rejestrze Przedsiębiorców KRS (PKD 43.32.Z). Usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią w przeważającej mierze usługi budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Usługi te są opodatkowane na podstawie art. 41 ust. 12 i n. w zw. z art. 41 ust. 2 Ustawy VAT stawką 8% VAT. Wnioskodawca dokonuje również sprzedaży opodatkowanej 23% VAT. Wnioskodawca posiada ograniczone zaplecze techniczne (własną infrastrukturę), a w szczególności nie posiada środków trwałych, ani nie produkuje materiałów budowlanych. Również zaplecze osobowe Wnioskodawcy jest ograniczone (zatrudnia w niepełnym wymiarze godzin 3 pracowników). Z tego względu, Wnioskodawca współpracuje w toku prowadzonej działalności gospodarczej z podmiotami zewnętrznymi -dostawcami i podwykonawcami, w tym z podmiotami powiązanymi z Wnioskodawcą. Wnioskodawca dla celów świadczenia usług budowlanych dokonuje zakupów od podmiotów zewnętrznych, obejmujących m.in. zakup towarów budowlanych (głównie okien i drzwi) od dostawców, w tym w szczególności od podmiotu powiązanego będącego udziałowcem Wnioskodawcy. Z tytułu dostawy ww. towarów, dostawcy wystawiają na rzecz Wnioskodawcy faktury sprzedażowe z 23% stawką VAT. Ponadto, Wnioskodawca nabywa usługi od podwykonawców, które podlegają opodatkowaniu (w zależności od ich rodzaju) 23% lub 8% stawką VAT stanowiącą VAT naliczony dla Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia kwot podatku VAT należnego o kwoty podatku VAT naliczonego wynikających z faktur VAT wystawionych przez dostawców i podwykonawców Wnioskodawcy ze stawką 23 % VAT dokumentujących sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy towarów i usług wykorzystywanych przez Wnioskodawcę do sprzedaży opodatkowanej wg stawki 8% lub 23% VAT, a w przypadku gdy kwota takiego podatku naliczonego, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, czy Wnioskodawca ma prawo do zwrotu różnicy w trybie art. 87 ust. 1 Ustawy VAT.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia będą spełnione, gdyż Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, oraz jak wskazał Wnioskodawca, wykorzystuje nabywane towary i usługi do świadczonych na rzecz kontrahentów usług opodatkowanych VAT, w tym w większości usług budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Wnioskodawca wskazuje również, że nabywa usługi od Kontrahentów, które w zależności od ich rodzaju podlegają opodatkowaniu 23% lub 8%.

Zatem Wnioskodawca na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy ma prawo do obniżenia kwot podatku VAT należnego o kwoty podatku VAT naliczonego wynikających z faktur VAT wystawionych przez dostawców i podwykonawców Wnioskodawcy ze stawką 23 % VAT, dokumentujących sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy towarów i usług, wykorzystywanych do sprzedaży opodatkowanej wg stawki 8% lub 23% VAT. W przypadku zaś, gdy kwota takiego podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, to Wnioskodawca ma prawo do zwrotu różnicy, zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.