2017.02.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.900.2016.2.PC
z 15 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 5 grudnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 3 stycznia 2017 r. (data wpływu do tut. Biura 9 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

nieuznania przedmiotu dostawy za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa oraz opodatkowania dostawy nieruchomości i pozostałych składników majątkowych – jest prawidłowe,

prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej planowaną transakcję – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania przedmiotu dostawy za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa, opodatkowania dostawy nieruchomości i pozostałych składników majątkowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej planowaną transakcję. Wniosek został uzupełniony w dniu 3 stycznia 2017 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 22 grudnia 2016 r. skutecznie doręczone Stronie w dniu 29 grudnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe uzupełnione pismem z dnia 3 stycznia 2017 r.:

Prowadząca działalność gospodarczą Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, będąca czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2016 r. wydzierżawiła zakład produkcyjny od innej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, będącej również czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wydzierżawione zostały składniki majątku trwałego nieruchomego oraz ruchomego w tym: prawo wieczystego użytkowania gruntu - nieruchomość zabudowana budynkami produkcyjnymi i magazynowymi oraz maszyny i urządzenia. Za tę dzierżawę Spółka otrzymuje faktury VAT ze stawką podatku od towarów i usług 23%. Zapasy materiałów oraz produkcja w toku zostały zakupione od spółki wydzierżawiającej zakład. Pracownicy dzierżawionego zakładu przeszli do spółki jako do nowego pracodawcy na podstawie art. 231 Kodeksu Pracy.

Spółka wydzierżawiająca zakład Spółce nabyła w 2010 roku jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa wyłączoną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyżej wymienione prawo wieczystego użytkowania gruntu - nieruchomość zabudowaną wyżej wymienionymi budynkami produkcyjnymi i magazynowymi oraz większość wyżej wymienionych maszyn i urządzeń. Spółce wydzierżawiającej zakład nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie wyżej wymienionych budynków. Spółka wydzierżawiająca zakład nie poniosła wydatków na ulepszenie nabytych nieruchomości przekraczających 30% wartości początkowej ww. budynków.

Ponadto od 2010 r. do 2015 r. spółka wydzierżawiająca nabyła także inne maszyny i urządzenia ze stawką podatku od towarów i usług 23%, które również planuje sprzedać Spółce w ramach tej samej transakcji.

W uzupełnieniu do wniosku w odpowiedzi na pytanie czy będący przedmiotem sprzedaży zespół składników majątku jest/będzie wyodrębniony organizacyjnie w przedsiębiorstwie Zbywcy Wnioskodawca wskazał, że całość zespołu składników majątku wyodrębnionego u Zbywcy organizacyjnie stanowiły:

materiały, wyroby gotowe, które zostały zakupione od Zbywcy w chwili dzierżawy,
zespół pracowników, który został przejęty z chwilą dzierżawy oraz
prawo wieczystego użytkowania gruntu - nieruchomość zabudowana, budynki produkcyjne i magazynowe, maszyny i urządzenia produkcyjne oraz środki trwałe niskiej wartości, które na skutek wniosku wydzierżawiającego przedstawione będą do sprzedaży w ramach planowanej transakcji.

W odpowiedzi na pytanie czy będący przedmiotem sprzedaży zespół składników majątku jest/będzie wyodrębniony finansowo w przedsiębiorstwie Zbywcy, tj. czy poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest/będzie przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zespołu składników majątku będącego przedmiotem dostawy przez Zbywcę Wnioskodawca wskazał, że będący przedmiotem sprzedaży zespół składników majątku nie jest finansowo wyodrębniony w przedsiębiorstwie Zbywcy. Owszem, przyporządkowanie przychodów i kosztów poprzez ewidencję miejsca powstawania kosztów jest możliwe, natomiast wyodrębnienie należności i zobowiązań jest niemożliwe w ewidencji Zbywcy, informacje te Spółka otrzymała od Zbywcy.

W odpowiedzi na pytanie czy będący przedmiotem sprzedaży zespół składników majątku jest/będzie wyodrębniony funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Zbywcy, tj. czy stanowi/będzie stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze Zbywcy Wnioskodawca wskazał, że będący przedmiotem sprzedaży zespół składników majątku Zbywcy będący jego własnością jest wyodrębniony funkcjonalnie ale nie może funkcjonować samodzielnie ze względu na brak pracowników oraz materiałów do produkcji.

W odpowiedzi na pytanie czy mające być przedmiotem sprzedaży składniki majątkowe posiadają/będą posiadać zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy Wnioskodawca wskazał, że mające być przedmiotem sprzedaży składniki majątkowe na dzień sprzedaży u Zbywcy nie będą miały zdolności do działalności jako samodzielny podmiot gospodarczy ze względu na brak pracowników i materiałów do produkcji. Aby móc samodzielnie funkcjonować Zbywca musiałby ponownie zatrudnić pracowników i ponownie zakupić materiały.

W odpowiedzi na pytanie czy Nieruchomość oraz maszyny i urządzenia będące przedmiotem planowanej transakcji będą służyły Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług Wnioskodawca wskazał, że Nieruchomość oraz maszyny i urządzenia będące przedmiotem planowanej transakcji będą służyły Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie: Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki , że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku w świetle art. 2 pkt 27e) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie będziemy mieli do czynienia ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa a jedynie ze sprzedażą poszczególnych składników majątku, która to sprzedaż podlega ustawie o podatku od towarów i usług? A zatem czy sprzedaż budynków produkcyjnych i magazynowych będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r., czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu - nieruchomości zabudowanej, na której budynki te są posadowione będzie również zwolniona z podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż pozostałych składników majątku takich jak maszyny i urządzenia będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług? Czy wobec powyższego Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z opisanej we wniosku planowanej transakcji?

Zdaniem Wnioskodawcy: w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku w świetle art. 2 pkt 27e) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie będziemy mieli do czynienia ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa a jedynie ze sprzedażą poszczególnych składników majątku, która to sprzedaż podlega ustawie o podatku od towarów i usług. A zatem sprzedaż budynków produkcyjnych i magazynowych będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r., sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu - nieruchomości zabudowanej, na której budynki te są posadowione będzie również zwolniona z podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż pozostałych składników majątku takich jak maszyny i urządzenia będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z opisanej we wniosku planowanej transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe w zakresie nieuznania przedmiotu dostawy za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa oraz w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości i pozostałych składników majątkowych, oraz

nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej planowaną transakcję.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste (pkt 6) ;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6 (pkt 7).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a sprzedaż budynków oraz gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Kwestią wymagającą interpretacji w niniejszej sprawie jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana cześć przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuacje, w której przez odpowiednia ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana cześć przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę cześć przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyna cecha wspólna jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zorganizowana cześć przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Przy czym, jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy – muszą one stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą zatem składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, stosowania przepisów ustawy do czynności sprzedaży określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania do zbywanego mienia, musi ono obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od 1 stycznia 2016 r. wydzierżawił zakład produkcyjny od innej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, będącej również czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wydzierżawione zostały składniki majątku trwałego nieruchomego oraz ruchomego w tym: prawo wieczystego użytkowania gruntu - nieruchomość zabudowana budynkami produkcyjnymi i magazynowymi oraz maszyny i urządzenia. Zapasy materiałów oraz produkcja w toku zostały zakupione od spółki wydzierżawiającej zakład. Pracownicy dzierżawionego zakładu przeszli do spółki Wnioskodawcy jako do nowego pracodawcy na podstawie art. 231 Kodeksu Pracy. Spółka planuje kupić od spółki wydzierżawiającej zakład wszystkie składniki majątku, które dotychczas są dzierżawione, w szczególności prawo wieczystego użytkowania gruntu – nieruchomość zabudowaną budynkami produkcyjnymi i magazynowymi oraz maszyny i urządzenia. Jak wskazał Wnioskodawca całość zespołu składników majątku wyodrębnionego u Zbywcy organizacyjnie stanowiły:

materiały, wyroby gotowe, które zostały zakupione od Zbywcy w chwili dzierżawy,
zespół pracowników, który został przejęty z chwilą dzierżawy oraz
prawo wieczystego użytkowania gruntu - nieruchomość zabudowana, budynki produkcyjne i magazynowe, maszyny i urządzenia produkcyjne oraz środki trwałe niskiej wartości, które na skutek wniosku wydzierżawiającego przedstawione będą do sprzedaży w ramach planowanej transakcji.

Wnioskodawca wskazał również, że będący przedmiotem sprzedaży zespół składników majątku nie jest finansowo wyodrębniony w przedsiębiorstwie Zbywcy. Przyporządkowanie przychodów i kosztów poprzez ewidencję miejsca powstawania kosztów jest możliwe, natomiast wyodrębnienie należności i zobowiązań jest niemożliwe w ewidencji Zbywcy. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że będący przedmiotem sprzedaży zespół składników majątku Zbywcy jest wyodrębniony funkcjonalnie ale nie może funkcjonować samodzielnie ze względu na brak pracowników oraz materiałów do produkcji. Ze względu na brak pracowników i materiałów do produkcji mające być przedmiotem sprzedaży składniki majątkowe na dzień sprzedaży u Zbywcy nie będą miały również zdolności do działalności jako samodzielny podmiot gospodarczy. Nieruchomość oraz maszyny i urządzenia będące przedmiotem planowanej transakcji będą służyły Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości czy mające być przedmiotem nabycia opisane Składniki majątkowe będą stanowić zorganizowaną części przedsiębiorstwa Zbywcy.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że transakcja sprzedaży Składników majątkowych opisanych w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie będzie sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy.

Spółka planuje kupić od spółki wydzierżawiającej zakład wszystkie składniki majątku, które dotychczas są dzierżawione, w szczególności prawo wieczystego użytkowania gruntu - nieruchomość zabudowaną budynkami produkcyjnymi i magazynowymi oraz maszyny i urządzenia. Przy czy Wnioskodawca w odpowiedzi na pytanie czy będący przedmiotem sprzedaży zespół składników majątku jest/będzie wyodrębniony finansowo w przedsiębiorstwie Zbywcy, tj. czy poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest/będzie przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zespołu składników majątku będącego przedmiotem dostawy przez Zbywcę Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że będący przedmiotem sprzedaży zespół składników majątku nie jest finansowo wyodrębniony w przedsiębiorstwie Zbywcy. Owszem, przyporządkowanie przychodów i kosztów poprzez ewidencję miejsca powstawania kosztów jest możliwe, natomiast wyodrębnienie należności i zobowiązań jest niemożliwe w ewidencji Zbywcy, informacje te Spółka otrzymała od Zbywcy. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał również, że mające być przedmiotem sprzedaży składniki majątkowe na dzień sprzedaży u Zbywcy nie będą miały zdolności do działalności jako samodzielny podmiot gospodarczy ze względu na brak pracowników i materiałów do produkcji.

Zatem w tak przedstawionych okolicznościach sprawy należy uznać, że skoro przedmiot planowanej transakcji nie jest finansowo wyodrębniony w przedsiębiorstwie Zbywcy oraz mające być przedmiotem sprzedaży składniki majątkowe na dzień sprzedaży u Zbywcy nie będą miały zdolności do działalności jako samodzielny podmiot gospodarczy to nie stanowi on zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W konsekwencji, skoro przedmiot planowanej transakcji nie będzie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa jego zbycie nie będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że transakcja sprzedaży wskazanych składników majątku będzie stanowiła czynność objętą przedmiotowym zakresem opodatkowania określoną w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu według właściwej stawki podatku VAT bądź z zastosowaniem zwolnienia z opodatkowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku nie będziemy mieli do czynienia ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa a jedynie ze sprzedażą poszczególnych składników majątku która to sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie określone w ww. przepisie dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu), których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika - wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku VAT.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 14 definiuje pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przy czym, jak wynika z art. 43 ust. 10 ww. ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ww. ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

W przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ustawodawca umożliwił podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku” i „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.).

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy, wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Budynkiem natomiast jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem planowanej Transakcji będzie prawo wieczystego użytkowania gruntu tj. nieruchomość zabudowana budynkami produkcyjnymi i magazynowymi, maszyny i urządzenia produkcyjne. Powyższe składniki majątku Zbywca nabył w 2010 roku jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa wyłączoną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zbywcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie wyżej wymienionych budynków. Zbywca nie ponosił wydatków na ulepszenie nabytych nieruchomości przekraczających 30% wartości początkowej ww. budynków. Ponadto od 2010 r. do 2015 r. Zbywca nabył także inne maszyny i urządzenia ze stawką podatku od towarów i usług 23%, które również planuje sprzedać Wnioskodawcy w ramach tej samej transakcji.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii opodatkowania transakcji sprzedaży opisanej nieruchomości zabudowanej budynkami produkcyjnymi i magazynowymi oraz sprzedaży maszyn i urządzeń produkcyjnych.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie względem sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkami produkcyjnymi i magazynowymi zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy w odniesieniu do budynków które mają być przedmiotem planowanej transakcji nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W kwestii rozumienia pojęcia „pierwsze zasiedlenie” wypowiedział się NSA w wyroku o sygn. I FSK 382/14 z dnia 14 maja 2015 r. W opinii Sądu, definicja „pierwszego zasiedlenia (zajęcia)” zawarta w Dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 112, czyli przebudowy budynku. Zdaniem Sądu polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Stwierdzono też, że polski ustawodawca przekroczył granice swobodnego uznania pozbawiając podatników – takich jak w okolicznościach przedmiotowej sprawy – zwolnienia z VAT.

W konsekwencji, w kontekście analizowanej sprawy, a więc wybudowania i przyjęcia do użytkowania budynku Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”. Naczelny Sąd Administracyjny uznał więc, że skoro spółka użytkowała w części budynek na potrzeby działalności gospodarczej i czyniła to przez kilka lat, to spełniła warunki przewidziane dla zwolnienia od VAT na zasadach wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do budynków znajdujących się na nieruchomości doszło do pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Jednocześnie od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu planowanej sprzedaży budynków upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Co istotne, nie ponoszono nakładów na ulepszenie przedmiotowych budynków. Tym samym w odniesieniu do dostawy budynków spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym, że sprzedaż budynków będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, tym samym zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy sprzedaż całej nieruchomości tj. sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności posadowionych budynków będzie objęta zakresem zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z uwagi na fakt, że planowana transakcja będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, analiza zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stała się bezzasadna. Zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ma bowiem zastosowanie jedynie dla budynków, budowli lub ich części, które nie korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Przy tym wskazać należy, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca oraz sprzedający - przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy - będą mogli zrezygnować ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z opodatkowania i względem sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkami produkcyjnymi i magazynowymi zastosować stawkę podstawową, tj. 23%.

Ponadto przedmiotem planowanej sprzedaży będą również maszyny i urządzenia produkcyjne. Większość maszyn i urządzeń Zbywca nabył w 2010 r. w ramach transakcji nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która była wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dodatkowo od 2010 r. do 2015 r. Zbywca nabył także inne maszyny i urządzenia ze stawką podatku od towarów i usług 23%, które również planuje sprzedać Wnioskodawcy w ramach tej samej transakcji.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika, aby maszyny i urządzenia produkcyjne były wykorzystywane przez Zbywcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Zatem stwierdzić należy, że dostawa tych składników majątku nie będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług przewidzianemu w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji, z uwagi na to, że do dostawy tych składników majątkowych nie będą miały zastosowania zwolnienia i stawki obniżone przewidziane w innych przepisach ustawy i rozporządzeń wykonawczych, dostawa powinna być opodatkowana podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkami produkcyjnymi i magazynowymi będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy oraz sprzedaży maszyn i urządzeń produkcyjnych będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług stawką podstawową należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z wystawionej faktury z tytułu zakupu składników majątku należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z przytoczonych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Jak wynika ze złożonego wniosku, Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Po nabyciu zabudowanej nieruchomości oraz maszyn i urządzeń będących przedmiotem planowanej transakcji Wnioskodawca planuje wykorzystywać nabyte składniki do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednocześnie jak wskazano wyżej planowana transakcja nie będzie stanowiła transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa i nie będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie spełniona jest przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, określona w art. 86 ust. 1 ustawy, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Niemniej jednak, z uwagi na fakt, że dostawa nieruchomości zabudowanej budynkami produkcyjnymi i magazynowymi, podlegać będzie zwolnieniu z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie – w przypadku gdy strony transakcji nie zrezygnują ze zwolnienia - w stosunku do transakcji nabycia nieruchomości zabudowanej budynkami produkcyjnymi i magazynowymi znajdzie zastosowanie wyłączenie z prawa do odliczenia VAT naliczonego przewidziane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT. Zatem Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego, związanego z nabyciem składników majątku w postaci nieruchomości zabudowanej budynkami produkcyjnymi i magazynowymi na mocy art. 86 ust. 1 ustawy.

Natomiast, jak wykazano w niniejszej interpretacji, dostawa pozostałych składników majątkowych tj. maszyn i urządzeń produkcyjnych podlegała będzie opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej 23%, a nabyte maszyny i urządzenia Wnioskodawca zamierza wykorzystywać do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego, związanego z nabyciem maszyn i urządzeń, na mocy art. 86 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie Organ pragnie zauważyć, że w związku z tym, że sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, Wnioskodawca i Zbywca po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, mogą zrezygnować z ww. zwolnienia od podatku i wybrać opodatkowanie dostawy nieruchomości. Tym samym w sytuacji wyboru przez Strony transakcji opcji opodatkowania dostawy nieruchomości, która będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu wg stawki podatku VAT w wysokości 23%. Zatem należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a nabyta nieruchomość będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych, to – w przypadku gdy strony transakcji zrezygnują ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy - Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego, związanego z nabyciem składników majątku w postaci nieruchomości, na mocy art. 86 ust. 1 ustawy.

Niemniej jednak, mając na uwadze, że Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia a jednocześnie uznał, że będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do prawa do odliczenia podatku naliczonego należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin