INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26.05.2011 r. (data wpływu 03.06.2011 r.), uzupełnionym w dniu 08.08.2011 r. (data wpływu 09.08.2011 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 27.07.2011 r. (skutecznie doręczone w dniu 03.08.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.06.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 04.08.2011 r., złożonym w dniu 08.08.2011 r. (data wpływu 09.08.2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 27.07.2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest spółką powołaną do realizacji projektu deweloperskiego. Podstawowa działalność Spółki polegająca na budowie i sprzedaży lokali mieszkalnych jest działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Prowadzenie tego rodzaju działalności uprawnia Spółkę do pełnego odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów, pod warunkiem, że są one związane z czynnościami opodatkowanymi Spółki.

W chwili obecnej Spółka zastanawia się nad możliwościami sfinansowania swojej dalszej działalności. Rozpatruje między innymi możliwość wystawienia weksli własnych na rzecz innych podmiotów celem uzyskania finansowania na prowadzenie działalności podstawowej w zakresie prowadzenia projektów deweloperskich. Możliwa jest również sytuacja, w której to Spółka będzie remitentem takich weksli wystawionych przez inne Podmioty.Weksle wystawione będą na kwotę nominalną, przy czym Spółka za wystawiony weksel otrzyma kwotę pieniężną, która będzie niższa od wartości nominalnej weksla. W przypadku przedstawienia weksla do wykupu Spółka zwróci jego nabywcy wartość nominalną. Możliwa jest również sytuacja, w której weksel będzie podlegał oprocentowaniu i w tym przypadku remitent otrzyma wartość nominalną weksla i odpowiednią ustaloną przez strony wartość odsetek.

Spółka pragnie zauważyć, że możliwa jest sytuacja, w której oprócz wystawienia dokumentu weksla, strony transakcji zawrą dodatkową umowę regulującą sposób realizacji weksla, tj. m.in.

1. termin emisji i kwotę wekslową
2. kwotę po której weksel zostanie nabyty i sposób zapłaty,
3. określenie uprawnień remitenta w zakresie rozporządzania wekslem,
4. zasady odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy. Poza treścią umowy strony transakcji określą termin w jakim dojdzie do realizacji zobowiązania wynikającego z wystawionego weksla, oraz sposób jego realizacji.
   
   

Jak zostało to wyżej wspomniane, Spółka przewiduje również, że może być remitentem weksli wystawionych przez inne podmioty. Otrzymane weksle, podobnie jak w przypadku wystawianych przez Spółkę weksli, będą opiewały na kwotę nominalną. Spółka dokonywała będzie nabycia po kwocie niższej niż nominalna a tytułem późniejszego wykupu otrzyma kwotę nominalną weksla. Możliwa jest również sytuacja, w której weksel będzie podlegał oprocentowaniu i w tym przypadku Spółka otrzyma wartość nominalną weksla i odpowiednią ustaloną przez strony wartość odsetek.

Podobnie jak w przypadku wystawionych weksli, możliwe jest zawarcie przez Spółkę umowy z wystawcą weksla, w której będą regulowane kwestie

• terminu emisji i kwoty wekslowej,
• kwoty po której weksel zostanie nabyty i sposób zapłaty,
• określenie uprawnień remitenta w zakresie rozporządzania wekslem,
• zasady odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy. Poza treścią umowy strony transakcji określą termin w jakim dojdzie do realizacji zobowiązania wynikającego z wystawionego weksla, oraz sposób jego realizacji.
  
  

Poza opisanym powyżej stanem faktycznym dotyczącym możliwości wystawiania jak również występowania w roli remitenta, Spółka przewiduje, że może wystąpić stan faktyczny, w którym będzie udzielała innym podmiotom oprocentowanych pożyczek.Pożyczki udzielane będą innym podmiotom mającym siedzibę na terytorium Polski. Umowy pożyczek będą zawierane na terytorium Polski, pieniądze w chwili zawarcia umów pożyczek będą się również znajdowały na terytorium Polski. Wnioskodawca będzie udzielał pożyczek podmiotom, w których nie jest wspólnikiem (udziałowcem lub akcjonariuszem).Możliwe są również sytuacje, gdzie umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Polski, pieniądze w chwili zawarcia umowy będą znajdowały się na terytorium Polski. Przy czym również w takim przypadku Wnioskodawca nie będzie udzielał pożyczek podmiotom, w którym jest wspólnikiem (udziałowcem lub akcjonariuszem).

Spółka jednocześnie zaznacza, że w chwili wystawienia pierwszego weksla własnego nie ma wiedzy czy czynność ta będzie miała charakter jednorazowy, czy też będzie powtarzała się w przyszłości. Spółka w chwili obecnej nie ma również wiedzy w zakresie częstotliwości transakcji polegających na nabyciu weksli własnych wystawianych przez inne podmioty. Podobnie, w przypadku udzielania pożyczek, Spółka na chwilę obecną nie jest w stanie określić czy czynności polegające na ich udzielaniu będą miały charakter sporadyczny czy też ich udzielanie będzie miało charakter częstotliwy.

Co do zasady zarówno w przypadku weksli, dla których Spółka będzie remitentem, jak i w przypadku udzielania pożyczek, dokonywanie transakcji będzie uzależnione od posiadania wolnych środków pieniężnych, które będą mogły być przeznaczone na ten cel. Zarówno występowanie w roli remitenta wystawionych weksli jak również udzielanie pożyczek będzie miało miejsce w odniesieniu do podmiotów, które nie są udziałowcami Spółki.

W związku z faktem, że Spółka planuje prowadzić działalność związaną z wystawianiem i nabywaniem weksli oraz udzielaniem pożyczek, uważa, iż będzie prowadziła działalność zwolnioną z VAT w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Obrotem zwolnionym z VAT zdaniem Spółki będzie wartość dyskonta pomiędzy wartością nominalną wystawionego na nią weksla a kwotą jaką wypłaci ona wystawcy weksla lub oprocentowanie weksla czy też pożyczki.

Spółka, w toku swojej działalności będzie dokonywała zakupów towarów i usług opodatkowanych VAT. W związku ze sprzedażą prowadzoną przez Spółkę, przewiduje ona, że mogą wystąpić różne przypadki związane z koniecznością kwalifikacji podatku naliczonego związanego:

1. podatek naliczony wynikający z faktur zakupowych będzie bezpośrednio związany ze sprzedażą opodatkowaną (czynnościami dającymi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego);
2. podatek naliczony będzie bezpośrednio związany ze sprzedażą zwolnioną (czynnościami niedającymi prawa do odliczenia VAT);
3. kwoty podatku naliczonego będą mogły być wyodrębnione w zakresie w jakim są związane ze sprzedażą opodatkowaną (w kwocie niższej niż określona w fakturze VAT zakupu), a w pozostałym zakresie będą dotyczyły sprzedaży zwolnionej;
4. nie będzie możliwe wyodrębnienie kwoty podatku naliczonego (w przypadku niektórych zakupów związanych zarówno ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną).
   
   

Spółka uważa, że będzie ona w stanie dokonać kwalifikacji podatku naliczonego, o którym mowa w pkt (c) powyżej, poprzez umieszczenie odpowiedniej adnotacji na fakturze zakupowej. Adnotacja będzie wskazywała kwotę VAT obniżającą kwotę podatku należnego i kwotę podatku naliczonego niepodlegającego odliczeniu związanego ze sprzedażą zwolnioną z VAT. Dodatkowo zarząd Spółki podejmie odpowiednią uchwałę w odniesieniu do sposobu kwalifikacji podatku naliczonego ze wskazaniem w jaki sposób dokonano kwalifikacji podatku i podając uzasadnienie dokonanego podziału.

Spółka jest obecnie w początkowym okresie jej działalności i nabywa jedynie usługi (udokumentowanymi fakturami VAT) księgowe, najmu powierzchni biurowej oraz usługi związane z pracami nad opracowaniem koncepcji realizacji projektu deweloperskiego. Spółka nie zatrudnia żadnych pracowników na umowę o pracę. Członek zarządu pobiera wynagrodzenie z tytułu sprawowanej funkcji. Z tego też względu jedynie w przypadku nabycia usług księgowych i najmu powierzchni biurowej można mówić o związku z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi z VAT. Spółka na podstawie informacji związanych z określeniem czasu niezbędnego do wykonania prac księgowych ogółem i w odniesieniu do prac księgowych związanych z obsługą transakcji finansowych dokona odpowiedniej kwalifikacji podatku naliczonego do odliczenia związanego z działalnością opodatkowaną i podatku naliczonego związanego z działalnością zwolnioną niepodlegającego odliczeniu. W przypadku najmu powierzchni biurowej Spółka dokona również kwalifikacji podatku naliczonego do odliczenia związanego z działalnością opodatkowaną i podatku naliczonego związanego z działalnością zwolnioną niepodlegającego odliczeniu. Będzie ona oparta o zaangażowanie czasowe pracy członka zarządu w działalność podstawową (deweloperską) i działalność związaną z transakcjami finansowymi. Członek zarządu jest jedyną osobą zaangażowaną w działalność Spółki bezpośrednio. W zakresie działalności Spółki korzysta ona generalnie z usługodawców zewnętrznych. Jak już zaznaczono powyżej dodatkowo zarząd Spółki podejmie odpowiednią uchwałę w odniesieniu do sposobu kwalifikacji podatku naliczonego ze wskazaniem w jaki sposób dokonano kwalifikacji podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi oraz poda uzasadnienie dokonanego podziału. Uchwała będzie stanowiła potwierdzenie kwalifikacji. W przypadku zmiany stanu faktycznego, czyli w przypadku nabycia innych niż wskazane usług związanych zarówno ze sprzedażą opodatkowaną jak i zwolnioną, Spółka dokona kwalifikacji w odniesieniu do możliwości odliczenia podatku naliczonego. Zostanie to potwierdzone stosowną uchwałą zarządu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka może uznać iż kilka pierwszych przypadków wystawienia na jej rzecz weksla z dyskontem lub weksla oprocentowanego czy też udzielenie kilku pierwszych pożyczek ma charakter sporadyczny, a dopiero przy kolejnych przypadkach, biorąc pod uwagę całokształt działalności Spółki, ma charakter prowadzonej przez nią działalności wykraczającej poza przymiot sporadyczności i od tego momentu będzie ona miała możliwość jedynie częściowego odliczenia podatku naliczonego...
2. Czy w przypadku gdy Spółka uzna, iż transakcje nie mają charakteru sporadycznego prawidłowym będzie rozpoczęcie alokacji części podatku VAT do odliczenia w takiej kwocie, która może zostać przyporządkowana do sprzedaży opodatkowanej...
3. Czy w pozostałym zakresie, gdy Spółka nie ma możliwości przyporządkowania określonych kwot podatku naliczonego do sprzedaży opodatkowanej, Spółka ma prawo do odliczenia VAT wg ustalonej proporcji, stosując współczynnik określony w art. 90 ust. 2-3 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego Spółka w chwili obecnej nie wie, czy wystawienie weksla bądź jego otrzymanie, czy też udzielanie pożyczek będzie miało charakter sporadyczny. Określenie, czy dana transakcja ma charakter sporadyczny jest niezwykle istotne z punktu widzenia możliwości odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów. Co do zasady bowiem, w przypadku dokonywania sprzedaży opodatkowanej jak i zwolnionej możliwe jest jedynie częściowe odliczenie podatku VAT (na podstawie art. 90 ust. 1 VAT). Niemniej jednak w przypadku gdy czynności zwolnione mają charakter sporadyczny podatnik zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych - czyli co do zasady w pełnej wysokości (art. 90 ust. 6 VAT).

Dodatkowo Spółka stoi na stanowisku, iż brak zdefiniowania sformułowania sporadyczny dla potrzeb ustawy może rodzić daleko idące problemy interpretacyjne. Podejmując próbę interpretacji tego pojęcia można posiłkować się jedynie definicjami językowymi (słownikowymi). Zgodnie z małym słownikiem języka polskiego pod redakcją E. Soból (Warszawa 2000) przymiotnik „sporadyczny” oznacza zjawiający się, występujący od czasu do czasu, nieregularnie, rzadko trafiający się, przypadkowy. W decyzji Izby Skarbowej w Warszawie nr 1401/HT1/4407614-54/05/EN z dnia 26 lipca 2005 r. wynika, że sporadyczność nie wyklucza powtarzalności zdarzeń. Powszechnie przyjmuje się również, że transakcje sporadyczne to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem działalności

Biorąc powyższe pod uwagę, przy ocenie czy dane czynności mogą być uznana za sporadyczne (incydentalne) należy wziąć pod uwagę wiele różnych kryteriów (wartości, ilości, częstotliwości, wielkości zaangażowanych środków, itd.) i odnieść je do całokształtu działalności Spółki.

Zdaniem Spółki możliwe jest potraktowanie nawet kilku przypadków wystawienia na jej rzecz weksla z dyskontem lub oprocentowanego czy też udzielenie przez Spółkę kilku pożyczek jako czynności sporadycznych. Stanie się tak przy założeniu, że przychody z tytułu odsetek od weksli lub pożyczek lub dyskonta od weksli, jak również kwoty samych przepływów środków z tytułu wypłaty środków na podstawie wystawionych weksli, nie będą miały materialnego charakteru w stosunku do podstawowej działalności Spółki.

Niemniej jednak, nawet w przypadku uznania czynności za sporadyczne, Spółka działając jako podatnik VAT ma obowiązek wystawić fakturę VAT na wartość otrzymanego dyskonta od weksla lub odsetek od weksla czy tez pożyczki. Stawką właściwą do zastosowania, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy VAT jest stawka zw.

Dopiero w momencie, gdy transakcje przestaną mieć charakter sporadyczny Spółka będzie zobowiązana do zastosowania częściowego odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z treścią art. 90 ust. 1 ustawy VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Ad. 2 i 3

Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku gdy transakcje związane ze sprzedażą zwolnioną przestaną mieć charakter sporadyczny w pierwszej kolejności przysługuje jej prawo do samodzielnego dokonania alokacji podatku VAT naliczonego do odliczenia (czyli związanego z czynnościami opodatkowanymi) i podatku naliczonego, który związany jest z czynnościami zwolnionymi. Jak zaznaczono w stanie faktycznym Spółka przewiduje, że w związku z sprzedażą opodatkowaną jak i zwolnioną mogą pojawić się zasadniczo cztery przypadki związane z kwalifikacją podatku naliczonego do odliczenia:

1. podatek naliczony wynikający z faktur zakupowych będzie bezpośrednio związany ze sprzedażą opodatkowaną (czynnościami dającymi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego);
2. podatek naliczony będzie bezpośrednio związany ze sprzedażą zwolnioną (czynnościami nie dającymi prawa do odliczenia VAT);
3. kwoty podatku naliczonego będą mogły być wyodrębnione w zakresie w jakim są związane ze sprzedażą opodatkowaną (w kwocie niższej niż określona w fakturze VAT Zakupu), a w pozostałym zakresie będą dotyczyły sprzedaży zwolnionej;
4. nie będzie możliwe wyodrębnienie kwoty podatku naliczonego (w przypadku niektórych zakupów związanych zarówno ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną).
   
   

W pierwszym z wymienionych przypadków Spółka dokona pełnego odliczenia VAT naliczonego. W drugim przypadku Spółka od dokonanych zakupów w ogóle nie odliczy VAT. Pozostałe dwie kategorie wymagają konieczności odliczenia częściowego i wprowadzenia przez Spółkę odpowiednich mechanizmów, które pozwolą w sposób prawidłowy przeprowadzić to odliczenie.

Pytanie numer 2 dotyczy przypadku wskazanego w punkcie (c) powyżej, pytanie numer 3 dotyczy przypadku wskazanego w punkcie (d) powyżej.

Spółka pragnie zauważyć, że jej zdaniem art. 90 ustawy VAT przedstawia swoistą hierarchię przepisów w zakresie stosowania częściowego odliczenia VAT.

Przede wszystkim w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, z związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 1 ustawy VAT). Dopiero jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego, o którym mowa powyżej, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 2 ustawy VAT).

Spółka stoi na stanowisku, że z zasady ogólnej mówiącej o odliczeniu VAT naliczonego (opisanej w art. 86 ust. 1 ustawy VAT) w zakresie w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych można wnioskować, że podatnik jest uprawniony do pomniejszenia kwoty VAT należnego (odliczenia) odpowiedniej części podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych zarówno do wykonywania czynności dających prawo do odliczenia, jak również czynności niedających tego prawa. Sposób w jaki ma się odbywać odliczenie, w przypadku gdy podatnik jest do niego uprawniony tylko w części, reguluje art. 90 ustawy VAT.

Z treści art. 90 ust. 2 ustawy VAT, należy wnioskować, że ustawodawca przewiduje sytuację, w której podatnik dokonując określonego zakupu (związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną), jest w stanie określić całość „bądź część” kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu. Z powyższego wynika więc, że podatnik ma również prawo do odliczenia bądź całej kwoty VAT wynikającej z faktury zakupu, bądź w kwocie niższej niż wskazana w fakturze.

Wyznaczenie zakresu odliczenia podatku naliczonego dokonywane jest w oparciu o analizę czy podatnik:

1. jest w stanie określić w jakiej części wykorzystuje zakupiony towar (usługę) w działalności podlegającej opodatkowaniu, a w jakiej nie;
2. jeżeli przeprowadzenie takiej alokacji nie jest możliwe, niezbędne jest obliczenie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i nast. ustawy VAT.
   
   

Z praktycznego punktu widzenia zastosowanie przepisów dotyczących częściowego odliczenia VAT sprowadza się do tego, że jeżeli Spółka będzie w stanie przyporządkować, w sposób bezpośredni cały podatek naliczony odpowiednio czynnościom umożliwiającym odliczenie i czynnościom niedającym prawa do odliczenia podatku naliczonego (w całości do czynności opodatkowanych lub zwolnionych lub w części do czynności opodatkowanych i zwolnionych), wówczas nie ma potrzeby do stosowania rozliczenia proporcjonalnego, o którym mowa art. 90 ust. 2 ustawy VAT. Przyporządkowanie takie zostanie oparte o racjonalne przesłanki i zostanie odpowiednio udokumentowane przez Spółkę. Z kolei w sytuacji gdy Spółka nie jest w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania podatku naliczonego jedynie w odniesieniu do określonej części podatku naliczonego, to rozliczenie proporcjonalne może być przez nią zastosowane w odniesieniu do pozostałej części podatku naliczonego.

Oznacza to, że proporcja, o której mówi art. 90 ust. 2 i nast. ustawy VAT będzie konieczna do zastosowania (pod warunkiem, że Spółka nie zrezygnuje z prawa odliczenia w ogóle) tylko w przypadku, gdy nie będzie ona w stanie przyporządkować zakupów (i w konsekwencji VAT naliczonego) do działalności zwolnionej z opodatkowania. Spółka stoi na stanowisku, że w jej przypadku konieczność obliczenia proporcji nie zaistnieje ponieważ w obiektywny sposób jest ona w stanie wskazać w jaki sposób dokonała ona kwalifikacji podatku naliczonego do odliczenia związanego ze sprzedażą opodatkowaną i podatku naliczonego, którego nie można odliczyć ponieważ jest on związany ze sprzedażą zwolnioną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawowa zasada dotycząca odliczania podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Powyższe regulacje wskazują, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Art. 90 ust. 3 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy).

Na mocy art. 90 ust. 6 ustawy do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Ad. 1)

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest Spółką powołaną do realizacji projektu Deweloperskiego. Podstawowa działalność Spółki polegająca na budowie i sprzedaży lokali mieszkalnych jest działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W chwili obecnej Spółka zastanawia się nad możliwościami sfinansowania swojej dalszej działalności. Rozpatruje między innymi możliwość wystawienia weksli własnych na rzecz innych podmiotów celem uzyskania finansowania na prowadzenie działalności podstawowej w zakresie prowadzenia projektów deweloperskich. Spółka przewiduje również, że może być remitentem weksli wystawionych przez inne podmioty. Otrzymane weksle, będą opiewały na kwotę nominalną. Spółka dokonywała będzie nabycia po kwocie niższej niż nominalna a tytułem późniejszego wykupu otrzyma kwotę nominalną weksla. Możliwa jest również sytuacja, w której weksel będzie podlegał oprocentowaniu i w tym przypadku Spółka otrzyma wartość nominalną weksla i odpowiednią ustaloną przez strony wartość odsetek. Możliwe jest zawarcie przez Spółkę umowy z wystawcą weksla, w której będą regulowane kwestie (i) terminu emisji i kwoty wekslowej, (ii) kwoty po której weksel zostanie nabyty i sposób zapłaty, (iii) określenie uprawnień remitenta w zakresie rozporządzania wekslem, (iv) zasady odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy. Poza treścią umowy strony transakcji określą termin w jakim dojdzie do realizacji zobowiązania wynikającego z wystawionego weksla, oraz sposób jego realizacji.

Poza opisanym powyżej stanem faktycznym dotyczącym możliwości wystawiania jak również występowania w roli remitenta, Spółka przewiduje, że może wystąpić stan faktyczny, w którym będzie udzielała innym podmiotom oprocentowanych pożyczek.

Spółka jednocześnie zaznacza, że w chwili wystawienia pierwszego weksla własnego nie ma wiedzy czy czynność ta będzie miała charakter jednorazowy, czy też będzie powtarzała się w przyszłości. Spółka w chwili obecnej nie ma również wiedzy w zakresie częstotliwości transakcji polegających na nabyciu weksli własnych wystawianych przez inne podmioty. Podobnie, w przypadku udzielania pożyczek, Spółka na chwilę obecną nie jest w stanie określić czy czynności polegające na ich udzielaniu będą miały charakter sporadyczny czy też ich udzielanie będzie miało charakter częstotliwy.

Mając na uwadze powyższe, należy zauważyć, iż ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia „sporadycznie”.

W takim przypadku w pierwszej kolejności należy zastosować wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego – „sporadyczny” to zdarzający się, występujący czasami, nieregularnie, nieczęsto, przypadkowo, trafiający się tu i ówdzie, pojedynczo. Również słowo „sporadyczny” definiowane jest jako „występujący rzadko, nieregularnie” według Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl).

Ponadto, interpretując termin „sporadyczny” należy odwołać się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie Regie Dauphinoise (C-306/94). TSUE dokonał interpretacji pojęcia incydentalności w kontekście wykonywania transakcji finansowych. We wspomnianym wyroku TSUE wskazał, że o sporadycznym charakterze transakcji nie decyduje ich relatywnie niewielki udział wartościowy w całokształcie prowadzonej przez podatnika działalności. W wyroku tym TSUE odniósł się również do charakteru i kontekstu wykonywanych czynności wskazując, że tworzenie na własny rachunek lokat przez firmę zarządzającą nieruchomościami, ze środków wpłacanych przez właścicieli lub najemców, nie może być traktowane jako incydentalne, gdyż otrzymanie odsetek z tych inwestycji jest bezpośrednią, stałą i konieczną konsekwencją działalności opodatkowanej firm zarządzających nieruchomościami. Tym samym, zgodnie z wnioskowaniem a contrario, TSUE określił transakcje uznawane za wykonywane w sposób incydentalny (sporadyczny) jako te, które nie stanowią bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji działalności opodatkowanej.

Natomiast w wyroku w sprawie C-77/01 wskazał, że transakcje incydentalne (pomocnicze) to takie, które nie wiążą się (lub wiążą w marginalnym stopniu) z wykorzystaniem składników majątkowych oraz usług, które przy ich zakupie podlegały opodatkowaniu. TSUE za sporadyczne uznał te transakcje finansowe, których realizacja angażuje niewielką ilość towarów lub usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (które to towary i usługi stanowią aktywa podatnika), a skala przychodów może być wskazówką, czy rzeczywiście transakcje mają charakter sporadyczny.

Transakcje sporadyczne zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić czy dana czynność może być uznana za sporadyczną, należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość jej wykonywania, ale także to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli działalność finansowa stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze i sporadyczne.

Opierając się zatem na wykładni językowej oraz wskazówkach TSUE zawartych w powyższych wyrokach, należy przyjąć, że transakcje sporadyczne to te, które nie stanowią bezpośredniego, stałego i koniecznego uzupełnienia podstawowej działalności podatnika, nie wymagają nadmiernego zaangażowania aktywów podatnika, występują rzadko, a w każdym razie nieregularnie.

W ocenie tut. Organu, ilość udzielonych oprocentowanych pożyczek czy też ilość wystawienia na rzecz Wnioskodawcy weksla z dyskontem lub oprocentowanego sama w sobie nie świadczy o tym, czy można i należy traktować ww. czynności, jako czynności sporadyczne (incydentalne, pomocnicze) w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy, czy też nie. Aby bowiem dojść do wniosku, iż czynności te mają taki charakter, konieczne jest ich zestawienie według różnorakich kryteriów. Trzeba wziąć zatem pod uwagę wartość, ilość, częstotliwość czynności, stopień zaangażowania aktywów podatnika itd., na tle całokształtu jego działalności. Innymi słowy, aby ocenić, czy czynność jest sporadyczna (incydentalna) należy wziąć pod uwagę całokształt działalności podatnika.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż przedmiotem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę jest realizacja projektu deweloperskiego polegającego na budowie i sprzedaży lokali mieszkalnych. Spółka planuje rozpocząć działalność gospodarczą, w zakresie usług finansowych (pośrednictwa finansowego). Zamierza nabywać weksle własne oprocentowane lub z dyskontem wystawiane przez inne podmioty oraz udzielać innym podmiotom oprocentowanych pożyczek. W zamian otrzyma wynagrodzenie w postaci odsetek lub dyskonta.

Rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej z istoty wymaga posiadania i zaangażowania znacznych środków finansowych. Wnioskodawca sam decyduje o sposobie pozyskiwania, jak również inwestowania posiadanych środków finansowych. W związku z tym, posiadając wolne środki pieniężne Wnioskodawca może podjąć decyzję o ich zadysponowaniu poprzez udzielanie pożyczek, czy też o udostępnieniu tego kapitału poprzez wystawienie na rzecz Spółki weksli przez inne podmioty.

Powyższe czynności wpisują się w charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności deweloperskiej, bowiem pożyczając/udostępniając kapitał Spółka uzyska odsetki lub dyskonto, a zatem uzyska dodatkowe finansowanie swojej działalności.

Wskazać należy, że podmioty gospodarcze prowadzą swoją działalność w warunkach niepewności gospodarczej, a z założenia ich głównym celem jest osiąganie zysku z tej działalności. Wnioskodawca planuje rozpoczęcie działalności gospodarczej w przedmiotowym zakresie z zamiarem osiągnięcia korzyści z ww. działań, a przychody stanowić będą bezpośredni, stały i nie tyle konieczny, co wybrany sposób uzupełnienia jego działalności. Okoliczności sprawy wyraźnie wskazują, iż działalność finansowa, którą zamierza podjąć Wnioskodawca jest działalnością planowaną, która wbudowuje się w schemat działalności Spółki i z założenia nie ma ona stanowić czynności przypadkowej, incydentalnej, lecz jeden z rodzajów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Całokształt przedstawionych okoliczności sprawy wskazuje, iż czynności te mają być stałym elementem jego działalności, nie zaś doraźnym, incydentalnym działaniem. Świadczy o tym szeroka gama produktów oferowanych przez Wnioskodawcę, jak również sposób sformułowania pytania odnoszący się do uznania, iż kilka pierwszych przypadków wystawienia na jej rzecz weksla z dyskontem lub weksla oprocentowanego czy też udzielenie kilku pierwszych pożyczek ma charakter sporadyczny. Argumentację Spółki, iż w chwili obecnej nie ma wiedzy w zakresie częstotliwości transakcji polegających na nabyciu weksli własnych wystawianych przez inne podmioty, jak i w przypadku udzielania pożyczek, Spółka na chwilę obecną nie jest w stanie określić czy czynności polegające na ich udzielaniu będą miały charakter sporadyczny czy też ich udzielanie będzie miało charakter częstotliwy należy odnieść do prowadzenia działalności w warunkach niepewności gospodarczej, a nie do zamiarów Spółki dotyczących ww. przedsięwzięcia.

Z uwagi na powyższe, nie można uznać, iż kilka pierwszych przypadków wystawienia na rzecz Wnioskodawcy weksla z dyskontem lub weksla oprocentowanego czy też udzielenie kilku pierwszych pożyczek ma charakter sporadyczny, a dopiero przy kolejnych przypadkach, biorąc pod uwagę całokształt działalności Spółki, ma charakter prowadzonej przez nią działalności wykraczającej poza przymiot sporadyczności.

Wnioskodawca przedstawiając własne stanowisko w sprawie, stwierdził iż dopiero w momencie, gdy transakcje przestaną mieć charakter sporadyczny Spółka będzie zobowiązana do zastosowania częściowego odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z treścią art. 90 ust. 1 ustawy VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, iż obowiązek określony w art. 90 ust. 1 ustawy polega na faktycznym wyodrębnieniu kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w oparciu o rzeczywiste i racjonalne kryteria. Wyodrębnienie to winno nastąpić zgodnie ze stanem rzeczywistym, aby określić jaką część danego towaru czy usługi podatnik rzeczywiście wykorzystuje do czynności opodatkowanych. Zatem w takim przypadku, podatnikowi nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w tej części, w jakiej jest on związany ze sprzedażą zwolnioną, a sporadyczny, czy też nie charakter transakcji pozostaje bez wpływu na wysokość tego odliczenia. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż unormowania zawarte w art. 90 ust. 6 ustawy, odnoszą się wyłącznie do sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w art. 90 ust. 1 ww. ustawy, stąd też nie może mieć zastosowania w sytuacji gdy Podatnik dokonuje odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 uznać należało za nieprawidłowe.

Ad. 2 i 3)

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka, w toku swojej działalności będzie dokonywała zakupów towarów i usług opodatkowanych VAT. W związku ze sprzedażą prowadzoną przez Spółkę, przewiduje ona, że mogą wystąpić różne przypadki związane z koniecznością kwalifikacji podatku naliczonego związanego: (i) podatek naliczony wynikający z faktur zakupowych będzie bezpośrednio związany ze sprzedażą opodatkowaną (czynnościami dającymi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego); (ii) podatek naliczony będzie bezpośrednio związany ze sprzedażą zwolnioną (czynnościami niedającymi prawa do odliczenia VAT); (iii) kwoty podatku naliczonego będą mogły być wyodrębnione w zakresie w jakim są związane ze sprzedażą opodatkowaną (w kwocie niższej niż określona w fakturze VAT zakupu), a w pozostałym zakresie będą dotyczyły sprzedaży zwolnionej; (iv) nie będzie możliwe wyodrębnienie kwoty podatku naliczonego (w przypadku niektórych zakupów związanych zarówno ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną).

Spółka uważa, że będzie ona w stanie dokonać kwalifikacji podatku naliczonego, o którym mowa w pkt (c) powyżej, poprzez umieszczenie odpowiedniej adnotacji na fakturze zakupowej. Adnotacja będzie wskazywała kwotę VAT obniżającą kwotę podatku należnego i kwotę podatku naliczonego niepodlegającego odliczeniu związanego ze sprzedażą zwolnioną z VAT. Dodatkowo zarząd Spółki podejmie odpowiednią uchwałę w odniesieniu do sposobu kwalifikacji podatku naliczonego ze wskazaniem w jaki sposób dokonano kwalifikacji podatku i podając uzasadnienie dokonanego podziału.

Spółka jest obecnie w początkowym okresie jej działalności i nabywa jedynie usługi (udokumentowanymi fakturami VAT) księgowe, najmu powierzchni biurowej oraz usługi związane z pracami nad opracowaniem koncepcji realizacji projektu deweloperskiego. Spółka nie zatrudnia żadnych pracowników na umowę o pracę. Członek zarządu pobiera wynagrodzenie z tytułu sprawowanej funkcji. Z tego też względu jedynie w przypadku nabycia usług księgowych i najmu powierzchni biurowej można mówić o związku z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi z VAT. Spółka na podstawie informacji związanych z określeniem czasu niezbędnego do wykonania prac księgowych ogółem i w odniesieniu do prac księgowych związanych z obsługą transakcji finansowych dokona odpowiedniej kwalifikacji podatku naliczonego do odliczenia związanego z działalnością opodatkowaną i podatku naliczonego związanego z działalnością zwolnioną niepodlegającego odliczeniu. W przypadku najmu powierzchni biurowej Spółka dokona również kwalifikacji podatku naliczonego do odliczenia związanego z działalnością opodatkowaną i podatku naliczonego związanego z działalnością zwolnioną niepodlegającego odliczeniu. Będzie ona oparta o zaangażowanie czasowe pracy członka zarządu w działalność podstawową (deweloperską) i działalność związaną z transakcjami finansowymi. Członek zarządu jest jedyną osobą zaangażowaną w działalność Spółki bezpośrednio. W zakresie działalności Spółki korzysta ona generalnie z usługodawców zewnętrznych. Jak już zaznaczono powyżej dodatkowo zarząd Spółki podejmie odpowiednią uchwałę w odniesieniu do sposobu kwalifikacji podatku naliczonego ze wskazaniem w jaki sposób dokonano kwalifikacji podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi oraz poda uzasadnienie dokonanego podziału. Uchwała będzie stanowiła potwierdzenie kwalifikacji. W przypadku zmiany stanu faktycznego, czyli w przypadku nabycia innych niż wskazane usług związanych zarówno ze sprzedażą opodatkowaną jak i zwolnioną, Spółka dokona kwalifikacji w odniesieniu do możliwości odliczenia podatku naliczonego. Zostanie to potwierdzone stosowną uchwałą zarządu.

Mając na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy zgodzić należy się z Wnioskodawcą, iż przede wszystkim w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, z związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 1 ustawy). Dopiero jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego, o którym mowa powyżej, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany będzie z czynnościami opodatkowanymi, czy też zwolnionymi, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Jeżeli dokonanie bezpośredniej alokacji nie jest możliwe, czyli w przypadku gdy dokonane zakupy służą obu rodzajom działalności, podatnik może odliczyć tylko tę część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom dającym prawo do odliczenia.

Należy jednak zaznaczyć, że przyjęcie odpowiedniego klucza do wyliczenia ww. wielkości podatku naliczonego należy do Wnioskodawcy, a wybrana metoda winna być miarodajna, i uzasadniona. Przy czym, metoda ustalenia tej części podatku nie może być dowolna, oderwana od rzeczywistego zakresu tego związku ze sprzedażą opodatkowaną. Bowiem do obowiązków podatnika należy, na podstawie wszelkich dostępnych środków i możliwości, wybór takiej metody ustalenia kwoty podatku naliczonego, podlegającej odliczeniu, która w sposób pełny i obiektywny oraz maksymalnie zbliżony do rzeczywistości pozwoli określić wartość podatku przypadającego do odliczenia.

W ocenie tutejszego Organu, zaprezentowane przez Wnioskodawcę sposoby dokonywania odpowiedniej kwalifikacji podatku naliczonego do odliczenia związanego z działalnością opodatkowaną i podatku naliczonego związanego z działalnością zwolnioną niepodlegającego odliczeniu oparte na podstawie informacji związanych z określeniem czasu niezbędnego do wykonania prac księgowych ogółem i w odniesieniu do prac księgowych związanych z obsługą transakcji finansowych (przy nabywaniu usług księgowych) oraz o zaangażowanie czasowe pracy członka zarządu w działalność podstawową (deweloperską) i działalność związaną z transakcjami finansowymi (przy nabywaniu usług najmu powierzchni biurowej) nie można uznać za prawidłowe. Zwrócić bowiem należy uwagę, iż pierwsza z nich – dotycząca nabywania usług księgowych - oparta ma zostać wyłącznie na podstawie informacji, których udzieli Wnioskodawcy świadczący usługę, ponadto nie bez znaczenia pozostaje fakt, iż wykonywanie usług księgowych może odnosić się jednocześnie w stosunku do czynności opodatkowanych jak i zwolnionych od podatku, np. w przypadku księgowania faktur za najem powierzchni biurowej. Trudno również uznać za miarodajną drugą z przedstawionych przez Wnioskodawcę metod – dotyczącą nabywania usług najmu powierzchni biurowej – nie uwzględnia ona bowiem absencji członka zarządu (urlopów, zdarzeń losowych). Innymi słowy uznać należy, iż metody te – niezmiernie pracochłonne – są oparte na czynnościach w rzeczywistości niemierzalnych, a przy tym trudnych a wręcz niemożliwych do ustalenia, sprawdzenia czy zweryfikowania. Nie sposób zatem uznać, aby metody te w sposób maksymalnie zbliżony do rzeczywistości pozwoliły określić wartość podatku przypadającego do odliczenia. Nie zmieni tego fakt dodatkowego podjęcia przez zarząd Spółki odpowiedniej uchwały, o której mowa we wniosku.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca nie ma możliwości dokonania bezpośredniej alokacji, czyli w przypadku gdy dokonane zakupy służą obu rodzajom działalności, podatnik może odliczyć tylko tę część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom dającym prawo do odliczenia, zgodnie z art. 90 ust. 2 i następnych ustawy.

W konsekwencji, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przypadku Spółki konieczność obliczenia proporcji nie zaistnieje ponieważ w obiektywny sposób jest ona w stanie wskazać w jaki sposób dokonała ona kwalifikacji podatku naliczonego do odliczenia związanego ze sprzedażą opodatkowaną i podatku naliczonego, którego nie można odliczyć ponieważ jest on związany ze sprzedażą zwolnioną.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych nr 2 i nr 3 uznać należało za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, iż przedmiotowa interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, natomiast w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie czynności podlegających opodatkowaniu, momentu powstania obowiązku podatkowego, podstawy opodatkowania oraz podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.