Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-863/13/16-S/AJ
z 16 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 163/14 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 września 2016 r. sygn. akt II FSK 3073/14 – stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego, w odniesieniu do pytania nr 1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Decyzjami z dnia 21 grudnia 2012 r. oraz z dnia 15 marca 2013 r., Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego przyznał Wydziałowi (…) środki finansowe przeznaczone na finansowanie w latach 2013-2016 uczestnictwa Wnioskodawcy w programie Ministra „...”, zwanego dalej „Programem”. Szczegółowe przepisy dotyczące procedury konkursu, w ramach którego zostały przyznane ww. środki, zawiera komunikat Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. o ustanowieniu programu pod nazwą „…” (M.P. poz. 254).

Minister przekazał środki finansowe Uniwersytetowi na podstawie umowy zawartej pomiędzy Ministrem a Uniwersytetem w dniu 14 stycznia 2013 r. Umowa ta określa warunki finansowania i realizacji uczestnictwa w programie oraz rozliczania środków finansowych przyznanych na finansowanie zagranicznego pobytu, obejmującego udział w badaniach naukowych i pracach rozwojowych, realizowanych w zagranicznym ośrodku na uniwersytecie w Australii. Środki finansowe obejmują „koszty podróży” pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem realizacji zadania oraz „koszty pobytu” związane z pobytem w zagranicznym ośrodku naukowym uczestnika programu i członków jego rodziny (§ 3 umowy). Uniwersytet jako płatnik tych środków zobowiązany jest do niezwłocznego przekazywania całości otrzymywanych środków uczestnikowi programu, na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy Uniwersytetem a uczestnikiem (Wnioskodawcą).

Dnia 12 kwietnia 2013 r. została zawarta umowa pomiędzy Uniwersytetem a uczestnikiem programu (Wnioskodawcą). Z umowy tej wynika, że uczestnik pozostaje i będzie pozostawał w stałym zatrudnieniu na Uniwersytecie w czasie wykonywania projektu. Zgodnie z tą umową, uczestnik programu wystąpił do rektora Uniwersytetu o udzielenie mu urlopu szkoleniowego (na zasadach określonych w art. 134 Ustawy Prawo o Szkolnictwie Wyższym) na czas podróży służbowej i wykonania zadań z tytułu udziału w programie badawczym realizowanym w zagranicznym ośrodku naukowym.

Uniwersytet skierował uczestnika i członka jego rodziny (żonę Wnioskodawcy) do Uniwersytetu w Australii - w celu wykonania zadania, udzielając uczestnikowi na czas wykonywania tego zadania urlopu szkoleniowego, płatnego przez pierwsze dwa miesiące i bezpłatnego w kolejnych miesiącach wykonywania zadania; zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2012, poz. 572 z późn. zm.), Rozporządzenie MNiSW z dnia 12 października 2006 r. w sprawie warunków kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych uprawnień tych osób (Dz.U. Nr 190, poz. 1405). Uczestnik nie pozostaje w stosunku pracy z innym pracodawcą, a Uniwersytet jest jedynym miejscem pracy uczestnika.

Na podstawie informacji uzyskanych z Ministerstwa otrzymane środki na koszty pobytu będą musiały także pokryć ewentualne wyjazdy uczestnika na konferencje, konsultacje naukowe czy zakup materiałów niezbędnych do realizacji tego zadania. Środki przeznaczone na pokrycie kosztów podróży pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem wykonywania zadania i koszty pobytu uczestnika w ośrodku zagranicznym winny być rozliczane na podstawie sprawozdań rocznych i sprawozdania końcowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy do środków finansowych przeznaczonych na finansowanie uczestnictwa w programie jako diet nie powinno mieć zastosowanie zwolnienie przedmiotowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej: u.p.d.o.f.)?
2. Czy z uwagi na rozstrzygnięcie Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygnatura akt: II FSK 309/11) w identycznym przypadku jak Wnioskodawcy (fundusze przyznane na zagraniczny wyjazd służbowy), Zainteresowany może również skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania?
   
   

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast w zakresie pytania nr 2 w dniu 9 grudnia 2013 r. zostało wydane postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB2/415-863/13-3/AJ.

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1, przedmiotowe środki finansowe należy traktować jako finansowanie zadania wykonywanego w ramach projektu badawczego, analogicznie do środków finansowych przyznawanych pracownikowi naukowemu na finansowanie projektów badawczych. Środki te bowiem obejmują pokrycie kosztów podróży oraz pobytu, niezbędnych do realizacji zadania. Środki przeznaczone na koszty pobytu podlegają opodatkowaniu tylko powyżej wysokości diet oraz innych należności przysługujących pracownikowi i członkom jego rodziny za każdą dobę pobytu w podróży w celu realizacji zadania. Art. 77⁵ § 1 kodeksu pracy określa, że pracownikowi, który na polecenie pracodawcy wykonuje zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Należy uznać więc, że uczestnikowi oraz jego rodzinie przysługują diety oraz inne należności w wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.). Powyższe rozporządzenie w § 4 ust. 1 definiuje, że dieta jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. Zatem jest to zgodne z przeznaczeniem środków otrzymanych przez uczestnika programu „…”.

W związku z tym za lata podatkowe: 2013, a następnie 2014-16 uczestnik może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.f. Środki finansowe przeznaczone na koszty pobytu podlegają opodatkowaniu, ale tylko powyżej wysokości diet oraz innych należności przysługujących uczestnikowi i członkom jego rodziny za każdą dobę pobytu za granicą.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 9 września 2013 r. interpretację indywidualną nr ILPB2/415-863/13-2/AJ, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W przedmiotowej interpretacji indywidualnej stwierdzono, że do otrzymywanych przez Zainteresowanego środków finansowych nie ma zastosowania przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji powyższego, środki te podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przy czym podkreślono, że przychód z tytułu otrzymania środków finansowych dla Wnioskodawcy i Jego rodziny uzyskuje uczestnik programu w pełnej otrzymanej kwocie. Przychód ten z uwagi na fakt, że nie pochodzi ze środków pracodawcy a jedynie za jego pośrednictwem jest przekazywany, co wynika wprost z zawartej umowy między Uniwersytetem a Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego podlega opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretację doręczono skutecznie 11 grudnia 2013 r.

W dniu 20 grudnia 2013 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego: 18 grudnia 2013 r.) do tut. Organu wpłynęło wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w związku z wydaniem interpretacji indywidualnej z 9 grudnia 2013 r. nr ILPB2/415-863/13-2/AJ.

Pismem z dnia 13 stycznia 2014 r., znak ILPB2/415W-113/13-2/JWP, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, odmówił zmiany interpretacji indywidualnej. Pismo skutecznie doręczono 15 stycznia 2014 r. (data potwierdzenia odbioru).

Na powyższe Wnioskodawca złożył pismo, stanowiące skargę na ww. interpretację indywidualną.

Przedmiotowa skarga wpłynęła do tut. Organu 27 stycznia 2014 r.

Pismem z dnia 24 lutego 2014 r. nr ILPB2/4160-7/14-2/JWP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu udzielił odpowiedzi na ww. skargę, w której podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 25 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 163/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną jako wydaną z naruszeniem przepisów prawa.

Pismem z dnia 4 sierpnia 2014 r. nr ILRP–007-221/14-2/EŚ Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej przywołanego wyroku WSA.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 8 września 2016 r. sygn. akt II FSK 3073/14 oddalił skargę kasacyjną.

Dnia 16 listopada 2016 r. do tut. Organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Po 163/14 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stwierdził, że skarga była zasadna zarówno w kwestii kwalifikacji przychodu do źródła jakim jest stosunek pracy zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również co do uznania, że wyjazd i uczestnictwo w programie „…” należy uznać za odbycie przez pracownika podróży służbowej, co skutkuje możliwością zastosowania przepisu określonego w art. 21 ust. 1pkt 16 cyt. ustawy.

Na poparcie powyższego Sąd przywołał wyrok z dnia 12 października 2012 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 309/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 25 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 163/14 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 września 2016 r. sygn. akt II FSK 3073/14 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy, określone zostały źródła przychodów, wśród których wymienia się między innymi; stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Przepis art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W tym miejscu wskazać należy, że w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarto katalog zwolnień podatkowych. Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są m.in. przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167) – obowiązujące od dnia 1 marca 2013 r.

Zgodnie z § 2 ww. rozporządzenia z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

W świetle przytoczonych przepisów, wskazać należy, iż przysługujące pracownikowi z tytułu odbytej podróży służbowej, w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, należności takie jak diety, koszty za przejazdy, dojazdy, noclegi, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że warunkiem niezbędnym do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Z informacji zawartych we wniosku o interpretację wynika, że Wnioskodawca został skierowany do udziału w badaniach naukowych w zagranicznym ośrodku uniwersyteckim przez zatrudniającą go uczelnię, na mocy odrębnej umowy. Zainteresowany przez cały czas realizacji projektu musiał pozostawać w stosunku pracy z kierującym go uniwersytetem. Na czas pobytu za granicą udzielono Wnioskodawcy bezpłatnego urlopu naukowego. Z umowy wynikało, że Zainteresowany miał prawo zabrać ze sobą członków rodziny.

W tym miejscu wskazać należy za stanowiskiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu przyjętym w wyroku z dnia 25 czerwca 2015 r. sygn. akt I SA/Po 163/14, że wskazane wyżej warunki, na jakich skierowano Wnioskodawcę do prac badawczych za granicą odpowiadają warunkom, jakim powinna odpowiadać podróż służbowa. Zainteresowany został bowiem wyznaczony do udziału w programie przez swojego pracodawcę (pracodawca wydał polecenie wyjazdu), miał wykonywać określone przez niego zadania (udział w programie badawczym) przez określony czas poza miejscem stałego zatrudnienia. Udział w programie badawczym miał w związku z tym cechy podróży służbowej. Przyjęciu tej tezy nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że na czas pobytu za granicą podatnikowi udzielono bezpłatnego urlop. Taki wymóg wynikał bowiem z przepisów dotyczących zasad kierowania pracowników naukowych do badań naukowych za granicę.

Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z 12 października 2006 r. w sprawie warunków kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych uprawnień tych osób (Dz. U. Nr 190, poz. 1405) osoby, mające stałe miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą być kierowane za granicę w celu prowadzenia badań naukowych. Osoba pozostająca w zatrudnieniu w celu skierowania jej za granicę musi uzyskać zgodę pracodawcy i urlop szkoleniowy lub bezpłatny (§ 9 ust. 1 ww. rozporządzenia). Wymóg ten dotyczy, jak wynika z art. 42 ust. 1 ustawy z 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz 1365 ze z późn. zm.), stanowiącego upoważnienie do wydania rozporządzenia z 12 października 2006 r., wszystkich osób kierowanych za granicę w celu prowadzenia badań naukowych, a więc także tych, które otrzymują środki w ramach programu „…”. Udzielenie urlopu bezpłatnego nie jest w związku z tym tożsame ze zwolnieniem z obowiązku wykonywania polecenia pracodawcy w okresie trwania urlopu, którego udzielono w celu realizacji celu, wyznaczonego przez pracodawcę, ale jest warunkiem formalnym, związanym z takim skierowaniem. Wnioskodawca nadal pozostaje w stałym zatrudnieniu – jest pracownikiem – a zatem spełniona została przesłanka wskazana w tym przepisie. Ustawodawca nie wprowadził przy tym dodatkowych wymogów, z których wynikałoby, aby urlop bezpłatny pozbawiał prawa do rzeczonego zwolnienia.

Ponadto w powyższym wyroku Sąd wskazał, że uzyskane przez Wnioskodawcę środki stanowią przychód ze stosunku pracy, bowiem o środki finansowe na realizację projektu ubiega się uczelnia (pracodawca) i tej jednostce są te środki przyznawane. Jak wskazano we wniosku środki finansowe mogą być uzyskane tylko przez jednostkę naukową dla sfinansowania prac badawczych pracownika tejże w ramach realizacji określonego projektu w zagranicznym ośrodku naukowym. Wypłaty dokonuje pracodawca, w związku z tym przychód ten będzie stanowił przychód ze stosunku pracy, albowiem odpowiada definicji tego przychodu zawartej w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, stwierdzić należy, że do otrzymywanych przez Zainteresowanego środków finansowych przeznaczonych na finansowanie uczestnictwa w programie jako diet ma zastosowanie przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji indywidualnej o nr ILPB2/415-863/13-2/AJ z 9 grudnia 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.