Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB2.4511.917.2016.2.RS
z 8 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2016 r. (data wpływu 8 listopada 2016 r.), uzupełnionym w dniu 30 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 30 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Holandii zamieszkałym w Polsce. Otrzymuje obecnie socjalny zasiłek starczy AOW, wypłacany z państwowego systemu ubezpieczeń społecznych w Holandii przez SVB. AOW jest przyznawane obywatelom Holandii, którzy osiągnęli wiek emerytalny, bez względu na to czy byli wcześniej zatrudnieni i bez względu na staż pracy. Ponieważ wysokość AOW jest niższa od najniższego wynagrodzenia w Holandii, świadczenie AOW nie jest w Holandii opodatkowane, to znaczy jest zwolnione.

Wnioskodawca otrzymuje AOW na rachunek bankowy prowadzony w polskim banku. Bank ten odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od przelanych na powyższy rachunek świadczeń AOW.

W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że od dnia 29 lutego 2016 r. posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce (tzw. rezydencję podatkową). Wnioskodawca otrzymuje świadczenie AOW jako obywatel Holandii, co miesiąc w wysokości 960,74 €, która to kwota jest przelewana każdorazowo na Jego rachunek bankowy prowadzony w polskim banku. Każdorazowo bank pobiera zaliczkę na podatek dochodowy. Podmiot wypłacający świadczenie, w indywidualnych pismach kierowanych do Wnioskodawcy oświadczał, że pobór podatku od tego dochodu przypada Holandii, że obowiązek podatkowy w tym przypadku istnieje w Holandii. Jednocześnie przy podleganiu obowiązkowi podatkowemu w Holandii, kraj ten stosuje zwolnienie od podatku dochodowego względem ww. świadczenia – podatek wynosi 0 €, ponieważ wysokość tego świadczenia jest niższa od najniższego wynagrodzenia w Holandii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie AOW otrzymywane z Holandii podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie z tytułu AOW nie podlega podatkowi dochodowemu w Polsce. W pierwszej kolejności Wnioskodawca wskazuje na art. 18 Konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Polską a Holandią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, emerytury i renty podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji podatkowej. Należy jednak zaznaczyć, że ust. 2 tego artykułu zawiera wyłączenia od wskazanej, określonej w ust. 1, zasady ogólnej.

Wnioskodawca uważa, że świadczenie z tytułu AOW spełnia przesłankę wyłączenia wskazaną w art. 18 ust. 2 lit. a) in principio ww. Konwencji, tym samym podlega opodatkowaniu w Holandii i z mocy wskazanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Wnioskodawca wskazuje, że takie stanowisko jednoznacznie i konsekwentnie prezentuje strona holenderska – zarówno SVB, będący organem wypłacającym to świadczenie jak i holenderski urząd skarbowy do których zwracał się Wnioskodawca.

AOW jest zasiłkiem socjalnym o socjalnym charakterze, wypłacanym wszystkim obywatelom Holandii po przekroczeniu 65 roku życia, niezależnie od świadczeń emerytalnych. Jest to o tyle istotne, że AOW nie jest powiązane ze stażem pracy czy faktem wcześniejszego zatrudnienia, stąd trudno jest uznać to świadczenie za świadczenie emerytalne.

AOW stanowi zasiłek pozwalający na pokrycie przez beneficjenta podstawowych kosztów życia wynikających z trudnej sytuacji spowodowanej podeszłym wiekiem. Stąd ze względu na jego socjalny charakter, w ocenie Wnioskodawcy, należy je uznać za świadczenie z pomocy społecznej, zwolnione z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 18 ust. 5 konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120) wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie.

W świetle powyższego, dochody uzyskane z tytułu świadczeń wypłacanych z systemu ubezpieczeń społecznych Holandii, będące płatnością wypłacaną według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Holandii.

Postanowienie w umowie, że danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje bowiem, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 23 ust. 5 lit. a) ww. umowy jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.

Art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Natomiast zgodnie z art. 27 ust. 9a ww. ustawy w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż przedmiotowe świadczenie otrzymywane przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu zarówno w państwie źródła, tj. w Holandii, jak i w państwie miejsca zamieszkania tj. w Polsce.

Przy czym, do obliczenia podatku należnego w Polsce ma zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonego zwolnienia od podatku, do świadczeń z pomocy społecznej, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczają się wszelkie świadczenia, dla których źródłem jest pomoc społeczna.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 930) pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

W myśl art. 2 ust. 2 ustawy, pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.

Pomoc społeczna, stosownie do art. 3 ww. ustawy, wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka.

Zadaniem pomocy społecznej jest zapobieganie sytuacjom, o których mowa w art. 2 ust. 1, przez podejmowanie działań zmierzających do życiowego usamodzielnienia osób i rodzin oraz ich integracji ze środowiskiem. Rodzaj, forma i rozmiar świadczenia powinny być odpowiednie do okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy. Potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej.

W konsekwencji, wobec okoliczności faktycznych wskazanych we wniosku, tj. wobec faktu wypłaty świadczenia z holenderskiego systemu ubezpieczeń społecznych (AOW) z tytułu osiągniętego wieku nie sposób uznać, że stanowi ono świadczenie z pomocy społecznej zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo wyjaśnić należy, że zgodnie z treścią art. 18 ust. 2 lit. a) ww. Konwencji, na który powołuje się Wnioskodawca, bez względu na postanowienia ust. 1 emerytura (inne podobne świadczenie albo renta) może być również opodatkowana w tym umawiającym się państwie, z którego jest uzyskiwana (z Holandii), zgodnie z prawem tego państwa, jeżeli tytuł takiej emerytury w umawiającym się państwie, z którego jest uzyskiwana (w Holandii), jest zwolniony z opodatkowania.

Z powyższego wnika, że zasadą jest opodatkowanie takiej emerytury w Polsce, jako kraju zamieszkania. W sytuacji gdy tytuł do świadczenia jest zwolniony z opodatkowania w Holandii jako kraju, z którego jest uzyskiwane, a więc spełnia jedną z trzech przesłanek, zawartą w art. 18 ust. 2 lit. a) - to emerytura ta może być, oprócz opodatkowania w Polsce, również opodatkowana w Holandii.

Zatem przepis art. 18 ust. 2 lit. a) ww. Konwencji nie stanowi, że opodatkowany w Holandii z tytułu emerytury, innego podobnego świadczenia albo renty dochód - w Polsce nie podlega opodatkowaniu. Występujące w omawianym przepisie słowo "również" wskazuje na równoczesną możliwość opodatkowania tego dochodu w Holandii poza opodatkowaniem go w Polsce. Jeżeli prawo do opodatkowania dochodu mają w praktyce oba państwa i dochód uzyskiwany z Holandii jest opodatkowany w Polsce, to od należnego podatku w Polsce odlicza się podatek zapłacony w Holandii.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.