INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 25.11.2011 r. (data wpływu 29.11.2011 r.) oraz piśmie z dnia 19.01.2012 r. (data nadania 20.01.2012 r., data wpływu 23.01.2012 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-1053/11-2/ES z dnia 13.01.2012 r. (data nadania 13.01.2012 r., data doręczenia 17.01.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.11.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest inwestorem w zakresie zrealizowanej przez niego inwestycji polegającej na budowie budynku oświatowo-usługowego (zwanego dalej Budynkiem). W związku z realizacją przedmiotowej inwestycji Wnioskodawca wyposażył Budynek między innymi w następujące urządzenia:

1. Piece nadmuchowe wraz z rekuperatorami i wentylatorami łącznie z kanałami,
2. Klimatyzatory,
3. Rozdzielnie elektryczne,
4. Liczniki energii cieplnej,
5. Liczniki energii elektrycznej,
6. Centralne odkurzacze,
7. Oświetlenie,
8. Instalację odgromową i uziemienia,
9. Dźwigi osobowe,
10. Urządzenia i systemy elektroniczne (m.in. centralny system zarządzania i nadzoru BMS, telewizję dozorową, system SAP, dźwiękowy system ostrzegania DSO, system dozoru dostępu KD, system sterowania oddymianiem mechanicznym, system sygnalizacji włamania i napadu SSWiN, system detekcji gazów, centralny system zarządzania bezpieczeństwem SMS, system zarządzania parkingiem).
    
    

Powyższe wyliczenie stanowi wskazanie najbardziej typowych elementów niezwiązanych trwale z Budynkiem oraz urządzeń technicznych zainstalowanych w Budynku, mające zobrazować rodzaj środków trwałych, które ze względu na typowe wspólne cechy, zdaniem Wnioskodawcy mogą stanowić odrębne środki trwałe.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 13 stycznia 2012 r. Nr IPPB1/415-1053/11-2/ES Wnioskodawca doprecyzował, iż:

1. Każde z wymienionych we wniosku urządzeń jest kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania.
2. Przewidywany okres używania każdego z wymienionych we wniosku urządzeń wynosi dłużej niż rok.
3. Wymienione we wniosku urządzenia nie stanowią części składowych budynku (elementów konstrukcyjnych) i nie są trwale z nim połączone - wszystkie te urządzenia mogą być wymontowane (odłączone) bez uszczerbku zarówno dla konstrukcji budynku jak i samych urządzeń.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wskazane w stanie faktycznym elementy wyposażenia Budynku stanowią środki trwałe podlegające amortyzacji według odpowiednich stawek określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT)...

Zdaniem Wnioskodawcy urządzenia i wyposażenie będące przedmiotem niniejszego zapytania powinny być uznane za odrębne środki trwałe do celów amortyzacji z uwagi na ich kompleksowość i wyodrębnienie oraz spełnienie wymaganych przez przepisy ustawy o PIT warunków.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ustawy o PIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Z brzmienia powołanego przepisu wyraźnie wynika, że Wnioskodawca jako podmiot dokonujący odpisów amortyzacyjnych powinien skrupulatnie przestrzegać zasad i stawek określonych w obowiązujących regulacjach podatkowych. Tym samym jeżeli dane aktywa spełnia warunki pozwalające na uznanie go za środek trwały, Wnioskodawca powinien ustalić dla niego odpowiednią stawkę amortyzacyjną wynikającą z ustawy o PIT oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w tej ustawie.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy istotne jest określenie, co należy rozumieć pod pojęciem środka trwałego.

Zgodnie z załącznikiem 1 do ustawy o PIT w zakresie określenia stawek amortyzacyjnych, rodzaj środka trwałego należy ustalić w oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych. Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z objaśnieniami wstępnymi w KŚT „za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług.

Zgodnie natomiast z art. 22a ustawy o PIT amortyzacji podlegają środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie obejmujące budowle, budynki, lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty, przy czym powinny być one, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Skoro w KŚT (jako przepisach prawa materialnego), do których odsyłają przepisy ustawy o PIT - jako środki trwałe są wymienione urządzenia opisane w stanie faktycznym powyżej stanowiące wyposażenie budynku, to oznacza, że prawo podatkowe uznaje takie urządzenia (wszystkie wymienione w KŚT) za odrębne środki trwałe. Przepisy KŚT znajdują bezpośrednie odzwierciedlenie w ustawie o PIT a w szczególności w Załączniku nr 1 do ustawy, w którym od statystycznego zaszeregowania uzależnia się wysokość stawki amortyzacyjnej dla celów podatkowych.

Skoro zatem KŚT oraz ustawa o PIT wskazują poszczególne urządzenia jako odrębne środki trwałe przyjęcie założenia, iż tak nie jest, oznaczałoby stwierdzenie, że ustawa o PIT jest aktem prawnym sprzecznym wewnętrznie, co z kolei byłoby niezgodne nie tylko z samymi zasadami prawa (wykładni literackiej) ale również zakładałaby nieracjonalność samego ustawodawcy. Wnioskodawca uważa, że zasada racjonalności ustawodawcy oraz brak sprzeczności wewnętrznej stanowią podstawowe zasady systemu prawnego w Polsce.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy opisane poniżej, urządzenia techniczne oraz systemy wykorzystywane w Budynku spełniają kryteria wymagane dla uznania ich za środki trwałe.

1. Piece nadmuchowe wraz z rekuperatorami i wentylatorami łącznie z kanałami.
   Piece nadmuchowe są standardowymi urządzeniami, których zadaniem jest mechaniczna wentylacja pomieszczeń oraz jego wyciąganie poprzez system grzania nadmuchiwanego powietrza zimą, natomiast latem dochładzają je. Piece nadmuchowe są powiązane z rekuperatorami i dodatkowymi wentylatorami, dzięki którym następuje odzysk ciepła ze zużytego powietrza, w celu ograniczenia kosztów użytkowania. Sterowane są one systemem automatyki, składającej się z czujników i szaf sterowniczych.Piece nadmuchowe wraz z rekuperatorami i wentylatorami łącznie z kanałami są to kompleksowe urządzenia montowane w jedną całość. Urządzenia te są zamontowane w sposób umożliwiający ich rozmontowanie i odłączenie od Budynku bez uszczerbku zarówno dla Budynku, jak i całego systemu ogrzewania.Wnioskodawca podkreśla, iż system piecy nadmuchowych może być wymontowany z Budynku w którym jest umieszczony, a następnie zainstalowany w innych budynkach, przy czym demontaż urządzeń nie powoduje ich zniszczenia, uszkodzenia albo konieczności zmiany przeznaczenia użytkowego.Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji pieców wraz z urządzeniami po ich ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.Charakter pieca na dmuchowego jako odrębnego środka trwałego potwierdza wyszczególnienie go w KŚT w rodzaju 452 – Piece grzewcze.
   
   
2. Klimatyzatory
   Klimatyzatory to kompletne urządzenia klimatyzacyjne wraz z okablowaniem dla pomieszczeń bytowych i technicznych. Za potraktowaniem tych urządzeń jako odrębnych środków trwałych przemawia ich samodzielność i kompleksowość. Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał Interpretację z dnia 17 lipca 2007 r wydaną przez Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (sygn. 1471/DPR2/423-65/07/AB) w której organ uznał, że klimatyzator może stanowić odrębny środek trwały, stwierdzając, że „urządzenia klimatyzacyjnego nie należy kwalifikować jako wyposażenia w rozumieniu przepisów rozporządzenia w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), gdyż nie jest ono trwale wmontowane w konstrukcję budynku i w dowolnym momencie może zostać odłączone od budynku bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i urządzenia.” Z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji klimatyzatora po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Charakter klimatyzatora jako odrębnego środka trwałego potwierdza wyszczególnienie go w Klasyfikacji Środków Trwałych w rodzaju 653 - Urządzenia klimatyzacyjne,
   
   
3. Rozdzielnie elektryczne
   Rozdzielnie elektryczne są to kompleksowe urządzenia zamontowane w pomieszczeniach zamkniętych wraz z okablowaniem, stanowiące element sieci elektrycznej zawierający urządzenia i podzespoły, służące do łączenia, przerywania oraz rozdziału obwodów elektrycznych i ich kombinacji. Budynek wyposażony jest w różne typy tych urządzeń wraz z okablowaniem. Zasadniczo różnią się one wielkością mocy, napięcia lub natężenia.Urządzenia te są przytwierdzone do budynku za pomocą haków, śrub, zaczepów. zatem istnieje możliwość wymontowania rozdzielni elektrycznych z budynku bez uszczerbku dla elementów tych urządzeń, jak również dla budynku, a także bez konieczności zmiany ich przeznaczenia użytkowego.Z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji rozdzielni elektrycznych po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.
   
   
4. Liczniki energii cieplnej
   Są to całkujące przyrządy pomiarowe wraz z okablowaniem przeznaczone do pomiaru ilości przepływającej energii cieplnej. Ich wskazanie jest podstawą do rozliczania się między dostawcą a odbiorcą energii. Wymienione liczniki są przytwierdzone o budynku za pomocą haków, śrub itp. Zatem istnieje możliwość wymontowania ich bez uszczerbku dla tych urządzeń jak również dla budynku, a także bez konieczności zmiany ich przeznaczenia użytkowego. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji liczników po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Charakter liczników jako odrębnych środków trwałych potwierdza wyszczególnienie ich w Klasyfikacji Środków Trwałych w podgrupie 80 - Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, do których zaliczane są przyrządy pomiarowe.
   
   
5. Liczniki energii elektrycznej
   Są to całkujące przyrządy pomiarowe wraz z okablowaniem przeznaczone do pomiaru ilości przepływającej energii elektrycznej. Ich wskazanie jest podstawą do rozliczania się między dostawcą a odbiorcą energii. Charakter liczników jako odrębnych środków trwałych potwierdza wyszczególnienie ich w Klasyfikacji Środków Trwałych w podgrupie 80 - Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, do których zaliczane są przyrządy pomiarowe.
   
   
6. Centralne odkurzacze
   System składa się z jednostki ssącej umieszczonej w pomieszczeniu gospodarczym. Wielkość jednostki ssącej dobiera się w zależności od wielkości powierzchni przeznaczonej do odkurzania i wielkości instalacji. Jednostka ssąca składa się z silnika, zestawu turbin ssących, filtrów i pojemnika na śmieci; instalacji rozprowadzonych w ścianach, pod podłogą, nad sufitem, w kanałach wentylacyjnych, zakończonych gniazdami; elastycznego węża ssącego z rękojeścią i rurą ssącą oraz akcesoriów w tym: ssawek, szczotek, kroćców ssących. Instalacja ta stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zamontowane wraz z okablowaniem. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jej zamontowania w Budynku należy uznać, iż instalacja ta nie jest trwale związana z budynkiem, gdyż można ją odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji instalacji po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Urządzenia te zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 44, rodzaj 445 - Dmuchawy i ssawy.
   
   
7. Oświetlenie
   Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzęt oświetleniowy (lampy) wraz z okablowaniem zamontowanym w przestrzeni pomiędzy sufitem a sufitem podwieszanym stanowi odrębny środek trwały. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem Jednocześnie, mając na uwadze sposób zamontowania oświetlenia w Budynku należy uznać, lampy wraz z okablowaniem nie są trwale związane z budynkiem, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku jak również składających się na ten system przewodów. Mając powyższe na uwadze z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji instalacji po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Urządzenia te zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 60, rodzaj 808 - Pozostałe narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie gdzie indziej niesklasyfikowane.
   
   
8. Instalacja odgromowa i uziemienia
   Instalacja odgromowa i uziemienia służy do ochrony Budynku przed skutkami wyładowań atmosferycznych, które mogą spowodować pożar. Składa się z anteny na dachu budynku, do której jest przymocowana linka stalowa prowadząca na dół do zakopanej w ziemi płyty metalowej, która rozprasza prąd kierowany w stronę ziemi z dachu. Instalacja ta stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zamontowane wraz z okablowaniem. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jej zamontowania w Budynku na leży uznać, iż instalacja ta nie jest trwale związana z budynkiem, gdyż można ją odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń . Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji instalacji po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdanie do użytku. Urządzenia te zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 663 - Urządzenia przeciwpożarowe.
   
   
9. Dźwigi osobowe
   Dźwigi osobowe są urządzeniami poddane procedurze odbioru technicznego i dopuszczone do użytku przez właściwy Urząd Dozoru Technicznego. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do grupy 6 rodzaj 640 zalicza się dźwigi osobowe i towarowe. Wyszczególnienie to wyraźnie sugeruje możliwą odrębność ewidencyjną wymienionych urządzeń. Ponadto Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż dźwig osobowy nie musi być definitywnie przypisany tylko do jednego budynku. Sama winda jest urządzeniem kompletnym, które może być wymontowane bez uszczerbku dla budynku oraz tego urządzenia, a następnie zamontowane także w innych budynkach, bez zmiany jego przeznaczenia.Jednocześnie argumentem przemawiającym za wyodrębnieniem przedmiotowych urządzeń jako środków trwałych jest fakt, iż stanowią one szybciej zużywalny niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące. Wnioskodawca zaznacza, iż kwalifikacje wind jako odrębnych środków trwałych potwierdza interpretacja prawa podatkowego z dnia 9 grudnia 2005 r. wydana przez Urząd Skarbowy w Lubaniu (sygn. PD/415-29,33,39,43/1/05), w której organ wyraźnie stwierdził, iż „zakupiony dźwig osobowy jest odrębnym środkiem trwałym amortyzowanym wg stawki 10% - grupa 6 KŚT Urządzenia techniczne”Zainstalowane w Budynku dźwigi osobowe wraz z okablowaniem stanowią kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji dźwigów po ich ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.
   
   
10. Urządzenia i systemy elektroniczne
    Centralny system zarządzania i nadzoru BMS – jest to system, którego przeznaczeniem jest nadzorowanie wszystkich innych urządzeń technicznych. Wyposażony jest on w sprzęt elektroniczny, na który składają się komputer, okablowanie, sterowniki i poszczególne aplikacje.
    

Polem działania tego systemu jest integracja, kontrola, monitorowanie, optymalizacja i raportowanie takich elementów jak:

1. sieć teleinformatyczna,
2. sterowanie oświetleniem wewnętrznym i zewnętrznym w zależności od stanu obecności osób w pomieszczeniach oraz ruchu, w oparciu o natężenie światła itp.,
3. sterowanie ogrzewaniem osobnych pomieszczeń,
4. sterowanie wentylacją, klimatyzacją i filtracją w oparciu o parametry jakości powietrza, tj. zawartość dwutlenku węgla i wilgotność,
5. symulacja obecności,
6. ochrona bytu i mienia,
7. system alarmowy i monitoringu
8. system przeciwpożarowy,
9. system kontroli dostępu,
10. system zasilania,
11. system pogodowy,
12. obsługa urządzeń audio – video innych codziennego użytku,
13. złożony system personalizacji.
    
    

Dzięki temu systemowi Budynek można określić, jako tzw. „Inteligentny budynek”, czyli budynek, który posiada system czujników i detektorów oraz jeden, zintegrowany system zarządzania wszystkimi znajdującymi się w budynku instalacjami. Dzięki informacjom pochodzącym z różnych elementów systemu , budynek może reagować na zmiany środowiska wewnątrz i na zewnątrz, co prowadzi do maksymalizacji funkcjonalności, komfortu i bezpieczeństwa oraz minimalizacji kosztów eksploatacji i modernizacji.

Podobnie jak przypadku pozostałych systemów System BMS stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zamontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w Budynku należy uznać , iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a szczególności możliwości eksploatacji systemu BMS po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

Telewizja dozorowa - jest to system dozorowy, który jest złożoną instalacją składającą się z szeregu urządzeń elektronicznych takich jak: rejestratory cyfrowe, komputerowe karty Dxx, kamery przemysłowe, przetworniki, multipleksery, quady, obiektywy oraz monitory Cxxx oraz niezbędne okablowanie.

System telewizji dozorowej pozwała monitorować dane obszary Budynku i w razie jakichkolwiek nieprawidłowości podjąć odpowiednie środki. System ten ma służyć przede wszystkim do ochrony budynku i przebywających w nim ludzi. Telewizja dozorowa zapewnia jednoczesny dostęp do obrazu przekazywanego ze wszystkich kamer przemysłowych, archiwizację danych oraz szybki dostęp do nagranego materiału w postaci audio/wideo. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w Budynku należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 62, rodzaj 629 - Urządzenia telewizyjne i radiotechniczne, urządzenia i aparaty dla telefonii.

System SAP - jest to System Alarmu Pożarowego stanowiący zespół urządzeń służących zabezpieczeniu Budynku przed pożarem (system przeciwpożarowy). System ten składa się z czujników dymu, oraz przycisków ręcznego powiadamiania, a także okablowania. Posiada również połączenie ze Strażą Pożarną oraz współdziała z innymi systemami ochrony przeciw pożarowymi - automatycznymi systemami gaśniczymi (zraszacze wodne, systemy gaszenia gazem), systemami nawiewowymi i oddymiania, awaryjnym oświetleniem, a także dźwiękowym systemem ostrzegania (DSO) itp.

System ten, podobnie jak wcześniej wymienione systemy, stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w Budynku należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu SAP po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 663 - Urządzenia przeciwpożarowe.

DSO - jest to Dźwiękowy System Ostrzegania, który jest elementem wspomagającym ochronę przeciwpożarową w Budynku. Składa się głównie z komputera, głośników zainstalowanych w Budynku oraz okablowania. Jednym z celów zainstalowania tego systemu jest sprawnie i bezpiecznie przeprowadzona ewakuacja osób znajdujących się w zagrożonym budynku. Odpowiedni Dźwiękowy System Ostrzegawczy umożliwia efektywną komunikację z otoczeniem w sytuacji zagrożenia, jak również w czasie normalnej pracy. W ramach Dźwiękowego Systemu Ostrzegawczego istnieje możliwość dystrybucji automatycznych komunikatów alarmowych do odpowiednich stref budynku, komunikacji z centralą przeciwpożarową czy też współpracy ze strażą pożarną. System ten, podobnie jak wcześniej wymienione systemy, stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w Budynku należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 663 - Urządzenia przeciwpożarowe.

System KD jest to system Kontroli Dostępu. Jest jednym z systemów zabezpieczających obiekt przed ingerencją osób niepowołanych zarówno z zewnętrznego otoczenia firmy, jak i wewnątrz obiektu. System kontroli dostępu jest także źródłem informacji o stanie zajętości pomieszczeń, zamknięciu lub otwarciu drzwi, próbach siłowego ich otwarcia, użycia innych kart dostępu. Dostarcza on informacji gdzie aktualnie przebywa personel. Stanowi on połączenie mechanicznych i elektronicznych urządzeń, tj. karty (klucze), czytniki, okablowanie, komputer sterujący, służących do zabezpieczenia wejść do budynków. lokali i pomieszczeń System ten podobnie jak inne wyżej wymienione systemy podlega znacznie szybszemu zużyciu technicznemu od zwykłych środków trwałych. Stale wzrastające potrzeby systemów teleinformatycznych, wymagają ciągłej rozbudowy lub wymiany na bardziej wydajne urządzenia.

Zgodnie z trendami rynkowymi, urządzenia teleinformatyczne ewoluują wraz z rozwojem oprogramowania, które z kolei jest stale udoskonalane w celu jak najefektywniejszego wykorzystania co raz nowszych, szybszych i tańszych technologii.

System KD stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w Budynku należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66. rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia przemysłowe.

System sterowania oddymianiem mechanicznym - jest to zestaw urządzeń służących do otwierania i zamykania klap oddymiających, oddymiająco-wentylacyjnych, wykonanych jako punktowe lub umieszczone w pasmach świetlnych. Może być on również wykonany jako system sterowania oddymianiem i wentylacją.

System ten jest wyzwalany automatycznie poprzez urządzenia wykrywające pojawienie się dymu lub wzrost temperatury powietrza. Wraz z klapą oddymiającą stanowi on samoczynne urządzenie oddymiające. System sterowania oprócz automatycznego wyzwalania, może być wyposażony w urządzenia umożliwiające uruchamianie zdalne ręczne i z systemu sygnalizacji alarmu pożaru (SAP). Dodatkowo współpraca z SAP umożliwia synchronizację pracy systemu oddymiania z działaniem instalacji tryskaczowych, kurtyn dymowych i ogniowych, oddzieleniami pożarowymi, działaniem wentylacji nawiewnej lub systemem sterującym działaniem otworów napowietrzających. System sterowania klapami oddymiająco-wentylacyjnymi może być wyposażony w odpowiednie czujniki i centralę pogodową umożliwiającą zamykanie klap otwartych uprzednio do wentylacji w przypadku pojawienia się deszczu lub silnego wiatru.

System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń wraz z okablowaniem zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w Budynku należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

System Sygnalizacji Włamania i Napadu (SSWiN) - jest to system alarmowy. Jego podstawowym zadaniem jest wykrycie oraz poinformowanie o próbie kradzieży, włamania czy napadu dzięki ochronie zarówno wnętrza obiektu, jak też obszaru zewnętrznego. Skrada się z centrali alarmowej, czujników ruchu, okablowania i innych urządzeń podpiętych do komputera. Aby system alarmowy mógł być skuteczny, konieczna jest możliwość przekazania informacji o zdarzeniu alarmowym. Do tego wykorzystywane mogą być sygnalizatory zewnętrzne i wewnętrzne, zarówno sygnalizujące akustycznie, wytwarzając dźwięk, jak i optycznie. Rolą sygnalizatorów jest zarówno wystraszenie intruza, jak też przyciągnięcie uwagi osób znajdujących się w pobliżu miejsca zdarzenia.

Istotna jest także funkcja niezwłocznego przekazania informacji o włamaniu do odpowiednich służb, czuwających nad bezpieczeństwem mienia (tzw. stacje monitoringu w firmach zajmujących się ochroną) oraz bezpośrednio do osoby zainteresowanej, w postaci komunikatu słownego. System sygnalizacji włamania i napadu (SSWiN) – jest jednym z najważniejszych elementów w zintegrowanej strukturze bezpieczeństwa budynku. Pozwała na wykrycie każdej próby włamania lub sabotażu.

System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w Budynku należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń, Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

System Detekcji Gazów - jest przeznaczony do wykrywania i sygnalizowania obecności gazów toksycznych lub wybuchowych. System umożliwia przesłanie sygnału o zaistniałej awarii i natychmiastowe powiadomienie użytkowników i jednostek nadzorująco-kontrolujących pracę instalacji poprzez sygnalizatory akustyczno-optyczne. Dzięki temu chroni życie i zdrowie pracowników oraz zabezpiecza przed zniszczeniem budynku i urządzeń o znacznej wartości. System detekcji gazów przeznaczony jest do ciągłego monitorowania obszaru zagrożonego obecnością gazów toksycznych, wybuchowych lub tlenu oraz sterowania zewnętrznymi elementami systemu lokalnego zabezpieczenia. Układ umożliwia lokalną oraz zdalną sygnalizację przekroczenia progów alarmowych. W przypadku zaistnienia zagrożenia niebezpiecznym stężeniem gazu, system, poza sygnalizacją lokalną zagrożenia, może umożliwiać uruchomienie urządzeń współpracujących takich jak: zewnętrzna sygnalizacja akustyczno-optyczna lub urządzenia peryferyjne (wentylatory, wyciągi, nawiewy, blokady, itp.).

Podstawowe elementy systemu, to:

1. centralka sterująca,
2. głowice detekcyjne,
3. sygnalizator akustyczno optyczny.
   
   

System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w Budynku należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

Centralny System Zarządzania Bezpieczeństwem (SMS - Security Management System) - zbiera i analizuje w sposób ciągły informacje otrzymywane z innych systemów, ocenia je i klasyfikuje. Graficznie wizualizuje aktualny stan każdego pomieszczenia i każdej kontrolowanej instalacji. Jest tak zaprogramowany, aby sterując elementami automatyki w sytuacjach zagrożenia, priorytetowo chronić ludzkie życie.

System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń wraz z okablowaniem zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w Budynku, należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

System zarządzania parkingiem - podstawowym zadaniem tego systemu jest zapewnienie funkcjonalności korzystania z parkingu przed Budynkiem. System ten wskazuje wolne miejsce parkingowe, a także nadzoruje sposób wykorzystania miejsc parkingowych i pozwala poruszać się nawet po wypełnionym parkingu. Składa się z komputera, programu i czujników. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń wraz z okablowaniem zdatnych do użytku w takiej postaci w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zmontowania należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

System monitorowania wind - kontroluje na bieżąco niezawodność pracy tych komponentów samoczynnie wysyłając informacje o symptomach nieprawidłowości pracy windy zapewniając tym samym bezpieczeństwo ich użytkownikom.

Wymienione wyżej urządzenia, w szczególności teletechniczne, komputerowe oraz instalacje elektryczne powinny być wyodrębnione jako środki trwałe wraz z towarzyszącym im okablowaniem. Okablowanie jest przeważnie prowadzone w szachtach, tuż pod sufitem w przestrzeni między sufitem podwieszanym, a stropem, zamocowane do ścian za pomocą uchwytów. Kable nie są montowane „pod tynkiem” tylko prowadzone na wierzchu i w każdej chwili można je zdemontować bez zniszczenia budynku czy pomieszczenia. Nawet, jeżeli kable biegną „w ścianie” to i tak można je zdemontować, ponieważ są to ścianki lekkie z płyt kartonowo-gipsowych. Podobnie wygląda montaż kanałów wentylacyjnych, które to prowadzone są także w przestrzeni między sufitem podwieszanym a stropem.

Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie opisane wyżej składniki majątku mogą zostać uznane za odrębne środki trwałe pod warunkiem, że zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, stanowią własność lub współwłasność Podatnika, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok oraz są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mając na uwadze przedstawiony wyżej opis poszczególnych obiektów, w ocenie Podatnika, nie powinno budzić wątpliwości ich zakwalifikowanie do odrębnych środków trwałych z punktu widzenia zarówno kryteriów wynikających z przepisów, jak i z cytowanych stanowisk organów podatkowych.

Wszystkim tym urządzeniom, w ocenie Wnioskodawcy, można bowiem przypisać cechy kompletności i zdatności do użytku w momencie przyjęcia do używania, zawierają one wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Ponadto są to urządzenia nabyte przez Podatnika i wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Przepisy podatkowe nie wyjaśniają, jak należy rozumieć te pojęcia kompletnych i zdatnych do użytku środków trwałych, niemniej jednak w literaturze przedmiotu („Podatek dochodowy od osób prawnych” - komentarz pod redakcją J. Marciniuka, rok 2006, s. 533) wskazuje się, iż składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, a ponadto, jeżeli jest sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie (o ile taka legalizacja jest wymagana,). Ponadto organy podatkowe oraz doktryna stoją również na stanowisku, iż pojęcie użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych - „kompletne i zdatne do użytku” nie oznacza, że mają one być zdolne do samodzielnej pracy (interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 17 lipca 2007 r. nr 1471/DPR2/423-65/07/AB).

Podobnie w interpretacji z dnia 9 grudnia 2005 r. wypowiedział się Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubaniu, który stwierdził, iż „zawarte w ww. przepisach sformułowanie kompletne i zdatne do użytku nie oznacza samodzielne. W KŚT ujęte są także inne maszyny i urządzenia, które nie mogą funkcjonować samodzielnie np. przyczepa, naczepa czy wagony kolejowe i tramwajowe, lecz nikt nie odbiera im z tego powodu przymiotu środków trwałych” (sygn. PD/415-29,33,39,43/1/05).

Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, oznacza, iż jednym z kryteriów pozwalającym na zakwalifikowanie danego urządzenia jako odrębnego środka trwałego, jest ich możliwość funkcjonowania w różnych konfiguracjach i zespołach urządzeń i instalacji, możliwość wymontowania, wymiany, zainstalowania w innym miejscu bez uszczerbku dla urządzenia i zmiany przeznaczenia danego urządzenia.

W ocenie Wnioskodawcy, nie należy przy wyodrębnianiu środków trwałych posługiwać się kryterium samodzielności, gdyż większość urządzeń i instalacji jest tak skonstruowana oraz ma takie przeznaczenia, iż żeby prawidłowo funkcjonować wymaga współpracy i podłączenia do innych urządzeń. W przeciwnym wypadku doprowadziłoby to do sytuacji, iż żadnego urządzenia nie dałoby się wyodrębnić do celów amortyzacji i zastosować przewidzianych dla niech stawek amortyzacyjnych (każde urządzenie musi być przynajmniej podpięte z siecią elektryczną).

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, iż wszystkie urządzenia będące przedmiotem niniejszego zapytania, przytwierdzone są do Budynku w sposób pozwalający na ich odłączenie bez uszczerbku zarówno dla konstrukcji budynku jak i dla tych urządzeń. W tym kontekście Wnioskodawca pragnie wskazać, iż organy podatkowe prezentują podejście, zgodnie z którym środki trwałe mogą być wyodrębnione z budynku jeżeli nie są z nim stale związane. Przykładem tego jest postanowienie Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17 lipca 2007 r. (sygn. 1471/DPR2/423-65/07/AB), zgodnie z którym „urządzenia klimatyzacyjnego nie należy kwalifikować jako wyposażenia w rozumieniu przepisów rozporządzenia w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KST), gdyż nie jest ono trwale wmontowane w konstrukcję budynku (jak przykładowo wymienione w rozporządzeniu instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble) i w dowolnym momencie może zostać odłączone od budynku bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i urządzenia.”

Wnioskodawca podkreśla, iż powyższe stanowisko odnosi się do wszystkich tych środków trwałych, które nie są trwale wmontowane w konstrukcję budynku. Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, nie jest uzasadnione zaliczanie do wartości początkowej obiektu instalacji elektrycznych, sygnalizacyjnych i komputerowych, które nie są z budynkiem trwale związane. Należy bowiem rozróżnić instalacje i urządzenia które można oraz których nie można zdemontować bez uszczerbku dla ich funkcjonalności.

Dodatkowo, Wnioskodawca zaznacza, iż są to urządzenia połączone z budynkiem tylko do okresowego użytku, gdyż zużywają się nieporównywalnie szybciej niż budynek i mogą być wymieniane. Co więcej, należy wskazać iż urządzenia te podlegają wymianie i bieżącym remontom ze względu na ich szybkie zużywanie się.

Za przedstawianym stanowiskiem Wnioskodawcy w odniesieniu do wszystkich będących przedmiotem niniejszego zapytania urządzeń przemawia również fakt, iż urządzenia te zostały zaklasyfikowane jako odrębne środki trwale według Klasyfikacji Środków Trwałych, którym przypisuje się odrębne stawki amortyzacyjne zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z przyjmowanym poglądem akceptowanym w interpretacjach podatkowych organów skarbowych (przykładowo pismo IS w Gdańsku z dnia 24.02.2005 r., nr BI/005-0551/04; pismo MF z dnia 10.02.2000 r., nr PB-H/448/00/10), oraz doktrynie prawa podatkowego do rozstrzygnięcia, czy konkretny przedmiot może być uznany za środek trwały, czy też nie - należy posłużyć się klasyfikacją środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• stawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.
  
  

Przepis art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizyczych stanowi, iż odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j - 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Stawki tam wykazane można podwyższać lub obniżać zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami ustawy.

Uwzględniając, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 22i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, w którym następuje odwołanie się do symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, należy stwierdzić, że rozwinięcie zakresu przedmiotowego środków trwałych wskazanych w art. 22a ust. 1 ww. ustawy ma miejsce w Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10.12.2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622). Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m. in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w Klasyfikacji Środków Trwałych pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy osiedla, zespoły komputerowe itp.

Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m. in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.

Mając na względzie powyższe, przypomnieć należy, iż organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego.

Ponadto, aby składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika muszą spełniać następujące warunki:

1. przewidywany okres ich używania musi przekraczać jeden rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
2. muszą stanowić własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 22a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. muszą być kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
4. muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą lub ich oddaniem do używania na podstawie umowy leasingu, najmu lub dzierżawy
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie budynku oświatowo-usługowego Wnioskodawca wyposażył budynek między innymi w następujące urządzenia: piece nadmuchowe wraz z rekuperatorami i wentylatorami łącznie z kanałami, klimatyzatory, rozdzielnie elektryczne, liczniki energii cieplnej, liczniki energii elektrycznej, centralne odkurzacze, oświetlenie, instalację odgromową i uziemienia, dźwigi osobowe, urządzenia i systemy elektroniczne.

Wymienione we wniosku urządzenia nie stanowią części składowych budynku (elementów konstrukcyjnych) i nie są trwale z nim połączone - wszystkie te urządzenia mogą być wymontowane (odłączone) bez uszczerbku zarówno dla konstrukcji budynku jak i samych urządzeń. Każde z wymienionych we wniosku urządzeń jest kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania. Przewidywany okres używania każdego z wymienionych we wniosku urządzeń wynosi dłużej niż rok.

W związku z powyższym wskazane we wniosku elementy wyposażenia budynku stanowią odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji według odpowiednich stawek określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.