Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB3/4510.692.2016.1.DK
z 3 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2016 r. (data wpływu 10 października 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych dotyczącej podatkowego rozliczenia kosztów uzyskania przychodów poniesionych w związku z odsprzedażą obligacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych dotyczącej podatkowego rozliczenia kosztów uzyskania przychodów poniesionych w związku z odsprzedażą obligacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X Sp. z o.o. (dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem należącym do Grupy Kapitałowej Y. Wnioskodawca jest członkiem Podatkowej Grupy Kapitałowej w rozumieniu art. la ustawy o CIT, którą poza Spółką tworzą następujące podmioty:

• Y1 S.A.
• Y2 S.A.,
• Y3 S.A.,
• Y4 S.A.,
• Y5 Sp. z o.o.,
• Y6 Sp. z o.o.,
• Y7 Sp. z o.o.,
• X1 Sp. z o.o.,
• X2 Sp. z o.o.,
• X3 Sp. z o.o.,
• X4 Sp. z o.o.,
• X5 Sp. z o.o.,
• X6 Sp. z o.o.,
• X7 Sp. z o.o.,
• X8 Sp. z o.o.,
• X9 Sp. z o.o.,

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest realizacja zadań związanych z procesami restrukturyzacji majątku niezwiązanego z podstawową działalnością Grupy X.

W ramach swojej działalności, w październiku 2012 r. Spółka nabyła od towarzystwa funduszy inwestycyjnych (dalej: „TFI”) za kwotę XXXXXX zł obligacje wyemitowane przez spółkę XY S.A. (dalej: „Emitent”) o wartości nominalnej XXXXXX zł (dalej: „Obligacje”).

W dniu 13 czerwca 2012 r. Sąd Rejonowy X, Wydział Gospodarczy do Spraw Upadłościowych i Naprawczych („Sąd Upadłościowy”), wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości Emitenta z możliwością zawarcia układu. Postanowienie o ogłoszeniu upadłości uprawomocniło się 22 czerwca 2012 r. W momencie nabycia Obligacji przez Wnioskodawcę Emitent znajdował się zatem w stanie upadłości układowej, co uzasadniało nabycie obligacji Emitenta za kwotę niższą od ich wartości nominalnej.

W listopadzie 2014 r. Emitent złożył propozycje układowe do zatwierdzenia przez wierzycieli. Zgodnie z tymi propozycjami, na mocy układu Emitent ma dokonać spłaty 21% należności przysługującej Spółce z tytułu Obligacji. Łączna wartość wierzytelności wyniosła XXXXX zł. Na tę kwotę składa się wartość nominalna Obligacji oraz przysługujące Spółce odsetki. W związku z tak ustalonym w postępowaniu układowym częściowym zaspokojeniem wierzycieli, Wnioskodawca otrzyma spłatę w kwocie XXXXXX zł. Według harmonogramu spłat następować one mają w zmiennych ratach płatnych co pół roku lub kwartalnie począwszy od 30 czerwca 2016 r. do 30 czerwca 2020 r.

Ponadto w ramach rozliczeń z niektórymi wierzycielami Emitent zobowiązał się do zaspokojenia części wierzytelności w formie konwersji długu na jego własne akcje nowej emisji (dalej: „Konwersja”). Wnioskodawca znalazł się w grupie podmiotów, którzy skorzystają z ww. formy rozliczenia w odniesieniu do części wierzytelności. W ramach Konwersji Spółka otrzyma XXXXXX akcji o wartości nominalnej XX zł każda, w łącznej kwocie XXXXX zł.

W dniu 6 czerwca 2016 r. uprawomocniło się postanowienie Sądu Upadłościowego w przedmiocie zatwierdzenia układu, a w dniu 20 lipca 2016 r. Sąd Upadłościowy wydał postanowienie o zakończeniu postępowania upadłościowego.

Na podstawie powyższego, w dniu 27 czerwca 2016 r. Spółka otrzymała pierwszą ratę układową w kwocie XXXXXX zł. Spółka nie posiada obecnie wiedzy na temat terminu dokonania Konwersji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na podstawie obowiązujących przepisów w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów z tytułu nabytych Obligacji będzie dla Wnioskodawcy cała kwota wydatków poniesionych na nabycie Obligacji w 2012 r. rozliczana w sposób zaprezentowany przez Wnioskodawcę w treści uzasadnienia?
2. W przypadku, gdyby stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w odniesieniu do pytania Nr 1 zostało uznane za nieprawidłowe, to czy dokonując podatkowego ujęcia wyniku finansowego osiągniętego na nabytych Obligacjach Spółka będzie miała prawo do uwzględniania w kosztach uzyskania przychodów wydatków poniesionych w 2012 r. na nabycie Obligacji do wysokości przychodu uzyskanego w związku ze spłatą wierzytelności przez Emitenta?

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie drugie w pozostałym zakresie sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

W odniesieniu do pytania drugiego Wnioskodawca wskazał, że w jego ocenie prawidłowym rozwiązaniem jest rozpoznanie kosztów uzyskania przychodów zgodnie ze stanowiskiem sformułowanym w odniesieniu do pytania Nr 1, tj. uwzględnienie w kosztach podatkowych całości wydatków poniesionych na nabycie Obligacji. Niemniej jednak, gdyby w ocenie Organu stanowisko to okazało się nieprawidłowe, Wnioskodawca powinien mieć prawo do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości odpowiadającej łącznej wartości przychodów, które uzyskał oraz uzyska w związku ze spłatą wierzytelności z tytułu Obligacji przez Emitenta oraz Konwersją.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym ma on prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów całości wydatków poniesionych na zakup Obligacji od Emitenta. Zdaniem Wnioskodawcy na prawidłowość takiego stanowiska wskazują przytoczone powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Niemniej jednak, gdyby Organ postanowił nie zgodzić się z przedstawioną oceną stanowiska Spółki w odniesieniu do pytania pierwszego, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że stanowisko przedstawione przez niego w odniesieniu do pytania Nr 2 jest prawidłowe, co oznacza, że Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie Obligacji do wysokości równej przychodom, jakie uzyskał/uzyska w związku z wykupem Obligacji przez Emitenta oraz Konwersji.

Prawo Spółki do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów co najmniej wydatków w wartości równej osiąganym przychodom wynika z przytoczonych wcześniej ogólnych przepisów ustawy o CIT dotyczących kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, do kosztów uzyskania przychodów podatnik może zaliczyć wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Dokonując nabycia Obligacji w 2012 r. Wnioskodawca działał w celu osiągnięcia zysku na przeprowadzonej transakcji. Niemniej jednak, w wyniku zawartego w późniejszym okresie układu z Emitentem okazało się, że Spółka będzie mogła odzyskać jedynie część wydatków poniesionych na zakup Obligacji. W rezultacie tego, na skutek wykupu przez Emitenta Obligacji za kwotę niższą od wartości po jakiej zostały one kupione oraz na skutek Konwersji, Spółka zrealizuje stratę na transakcji nabycia tych papierów dłużnych.

Niemniej jednak faktem jest to, że Wnioskodawca poniósł wydatki na nabycie Obligacji od TFI oraz, że dokonał tego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Późniejsze zdarzenia związane z postępowaniem układowym, w którym Spółka była jedynie jednym z wierzycieli i nie mogła mieć decydującego wpływu na ustalenie wartości wykupu Obligacji sprawiły, że z obiektywnych względów zysk na transakcji nie będzie mógł zostać przez Spółkę osiągnięty.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe oznacza, że w rezultacie poniesienia straty na transakcji nabycia Obligacji powinien mieć on prawo do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów co najmniej w wysokości odpowiadającej łącznej wartości przychodów, które uzyskał/uzyska w związku z wykupem Obligacji przez Emitenta oraz przychodów, które uzyska z tytułu Konwersji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do pytania drugiego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Jednocześnie stwierdzić należy, że w ramach prowadzonego postępowania dotyczącego wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego tutejszy organ opiera się tylko i wyłącznie na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, w konsekwencji nie może zweryfikować i w pełni ocenić kwestii związanych z zasadnością i racjonalnością podejmowanych decyzji, które mogą mieć wpływ na możliwość zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności weryfikacja przedstawionego we wniosku stanu faktycznego z rzeczywistym przebiegiem transakcji oraz ewentualna ocena racjonalności podejmowanych decyzji może być przeprowadzona tylko i wyłącznie w ramach postępowania o charakterze dowodowym, tj. postępowania kontrolnego i podatkowego.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.