Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB5.4510.1075.2016.1.PW
z 17 lutego 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2016 r. (data wpływu 15 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obliczania i pobierania podatku dochodowego - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 15 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obliczania i pobierania podatku dochodowego.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje zakupu biletów lotniczych za pośrednictwem internetu od osób prawnych, które mają siedzibę za granicą o czym świadczą dane adresowe znajdujące się na dokumentach potwierdzających dokonanie zakupu usług w zakresie przewozu lotniczego osób. Usługi te są kupowane w ramach zagranicznych podróży służbowych pracowników Spółki i obejmują swym zakresem przewóz lotniczy osób z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zagranicę lub z zagranicy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Korzystając ze strony internetowej zagranicznego przewoźnika, pracownik planujący podróż samolotem dokonuje rezerwacji wybranego lotu. Następnie otrzymuje potwierdzenie dokonanej rezerwacji i dokonuje płatności za bilet kartą płatniczą, która jest własnością Spółki. Uiszczenie zapłaty za bilet w 100% jego wartości jest warunkiem realizacji transakcji, czyli zakupu biletu. Po zrealizowaniu płatności Spółka otrzymuje fakturę, której wystawcą jest zagraniczny przewoźnik, zawierającą zagraniczny adres siedziby firmy. W przypadku zakupu biletów lotniczych od zagranicznego przewoźnika za pośrednictwem internetu, nie będąc w posiadaniu jego certyfikatu rezydencji, Spółka ma obowiązek pobrać „u źródła” podatek zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (przez podatników, którzy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu) przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Od jakiej podstawy Spółka jest zobowiązana do obliczenia i pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego?
Zdaniem Wnioskodawcy.
Zdaniem Wnioskodawcy oraz w myśl art. 26 ust. 1 ustawy osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 są obowiązane jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terenie Rzeczpospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów. Powyższe nie budzi wątpliwości Wnioskodawcy również na tle interpretacji indywidualnych organów podatkowych, w myśl których w takich sytuacjach przychód ze sprzedanych biletów zostaje uzyskany na terytorium Polski.
O źródle przychodów położonych w Polsce można mówić wtedy, gdy takie źródło przychodów trwale związane jest z terytorium Polski lub źródłem przychodów są polscy rezydenci eksploatujący rzeczy lub dobra niematerialne należące do innych podmiotów. Podmiotem, który osiągnął przychód na terytorium Polski z tytułu świadczenia usług przewozu lotniczego, jest zagraniczny przewoźnik. Natomiast podmiotem, który dokonuje wypłat z powyższego tytułu, jest Spółka; to ona dokonuje płatności ze swojej karty płatniczej za zamówiony przez pracownika bilet lotniczy. Tym samym na niej ciąży obowiązek poboru w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku od tych wypłat, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, tj. w wysokości 10% przychodów. Reasumując Spółka dokonując wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, z uwagi na brak certyfikatu rezydencji, na podstawie art. 26 ust. 1 updop jest obowiązana, jako płatnik, pobierać, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Teoretycznie należy pobrać 10% podatek od wartości zakupionego biletu lotniczego, jednakże przy zakupie biletów przez internet jest to niemożliwe, ponieważ brak wpłaty pełnej należności spowoduje, iż Wnioskodawca nie kupi biletu, zaś linie lotnicze nie przewidują możliwości potrącenia podatku u źródła w wysokości przewidzianej przez polskie przepisy. W konsekwencji czego Spółka samemu płaci podatek u źródła, który zgodnie z przepisami powinien zostać potrącony z należnościami przewoźnika.
Przykład:
Spółka kupuje bilet zagranicznej linii lotniczej, który kosztuje 1.000 zł. W/w kwota powinna zostać opodatkowana podatkiem u źródła. Podatek do zapłacenia wynosi 100 zł. Ciężar podatku spoczywa na Spółce. Przewoźnik otrzymał 100% należności.
Zapłacona przez Spółkę kwota podatku nie stanowi kosztów uzyskania przychodu dla Spółki.
Zdaniem Wnioskodawcy kwota faktycznie zapłaconej należności przewoźnikowi stanowi podstawę do naliczenia podatku u źródła. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 lutego 2012 roku, nr ILPB4/423-438/11-5/MC.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.
Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – ograniczony obowiązek podatkowy.
Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów.
Na podstawie art. 21 ust. 2 updop, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Jednakże w sytuacji, gdy polski podmiot (występujący w roli płatnika) nie posiada certyfikatu rezydencji podatnika nie może zastosować stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobrać podatku zgodnie z taką umową.
Reasumując, obowiązek poboru „podatku u źródła”, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, od przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, istnieje w sytuacji, gdy zakupione usługi transportu lotniczego świadczone są przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Obowiązek ten istnieje nawet jeżeli zakup tych usług dokonywany jest poprzez pośrednika bowiem ostatecznym odbiorcą należności za te usługi są zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Poboru podatku, w przypadku posiadania przez wypłacającego certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego, dokonuje się z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zakupuje bilety lotnicze od osób prawnych, które mają siedzibę za granicą o czym świadczą dane adresowe znajdujące się na dokumentach potwierdzających dokonanie zakupu usług w zakresie przewozu lotniczego osób. W przypadku zakupu biletów lotniczych od zagranicznego przewoźnika za pośrednictwem internetu, nie będąc w posiadaniu jego certyfikatu rezydencji, Spółka ma obowiązek pobrać „u źródła” podatek zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, stwierdzić należy, że w przypadku zakupu usług transportu lotniczego (biletów lotniczych) od zagranicznych przewoźników, ostatecznym odbiorcą należności za bilety lotnicze są zagraniczni przewoźnicy, świadczący usługi transportu lotniczego. Zatem należności te stanowią przychody tych zagranicznych przewoźników.
W związku z powyższym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru tzw. „podatku u źródła” wynikający z art. 21 updop, a skoro Wnioskodawca nie posiada certyfikatów rezydencji zagranicznych przewoźników, należy stosować stawkę podatku określoną art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, bez uwzględniania postanowień wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą co do twierdzenia, że kwota faktycznie zapłaconej przewoźnikowi należności stanowi podstawę do naliczenia podatku u źródła. W przypadku zakupu biletów przez internet, gdzie warunki sprzedaży biletów dla wszystkich klientów są jednakowe i gdy przewoźnik oczekuje zapłaty pełnej kwoty wskazanej na bilecie, płatnik (dokonujący zakupu biletów) w celu ustalenia kwoty należnego podatku jest zobowiązany do zastosowania mechanizmu ubruttowienia kwoty przekazanej zagranicznemu kontrahentowi.
Sposób takiego ubruttowienia kwoty należności obrazuje poniższy przykład:
Spółka A dokonała wypłaty podmiotowi zagranicznemu należności w kwocie 1.000 zł. Przekazana należność podlegała w Polsce obowiązkowi podatkowemu, jednak Spółka A nie potrąciła 10% podatku dochodowego od tej należności i wypłaciła podmiotowi zagranicznemu pełną jej kwotę. W celu wypełnienia obowiązku podatkowego, spółka A na wstępie określa jaka kwota pomniejszona o 10% daje w rezultacie kwotę 1.000 zł.
W tym celu Spółka A:
- wylicza wskaźnik ubruttowienia:
1 : (1- 0,10) x 100% = 111,11%
- wylicza podstawę opodatkowania:
111,11% x 1.000 = 1.111,1 zł ≈ 1.111 zł
- następnie spółka A wylicza podatek do zapłaty:
1.111 zł x 10% ≈ 111 zł
Podsumowując, stwierdzić należy, że podstawą obliczenia i pobrania podatku dochodowego będzie ubruttowiona kwota należności zapłaconej zagranicznemu przewoźnikowi świadczącemu usługi transportu lotniczego.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.