Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.54.2017.1.RD
z 10 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 23 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania dostawy nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania dostawy nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Nieruchomość została nabyta przez Szkołę Wyższą od osób fizycznych w dniu 29 sierpnia 1997 r. jako nieruchomość zabudowana. W wyniku umowy zamiany z dnia 16 października 1997 r. nieruchomość stała się własnością Skarbu Państwa. W dniu 1 grudnia 1998 roku pomiędzy Kuratorium Oświaty a Polskim Związkiem została zawarta umowa dzierżawy nieruchomości. Na podstawie decyzji z dnia 17 grudnia 1998 r. wygaszono sprawowany przez Kuratorium Oświaty trwały zarząd na nieruchomości a następnie przekazano nieruchomość w trwały zarząd Kolegium Nauczycielskiemu.

Wnioskodawca nabył nieodpłatnie powyższą nieruchomość (zabudowaną budynkiem mieszkalnym) z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 roku, na podstawie art. 60 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998r. Przepisy wprowadzające ustawy reformującej administrację publiczną.

Dnia 28 stycznia 2002 r. na podstawie umowy darowizny nieruchomość została nieodpłatnie przekazana Wyższej Szkole z przeznaczeniem na utrzymanie pomieszczeń dla Wyższej Szkoły. W dniu 30 grudnia 2005 r. Wyższa Szkoła użyczyła nieruchomość Polskiemu Związkowi na okres od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. Z uwagi na niewykorzystanie nieruchomości zgodnie z celem darowizny, Zarząd Wnioskodawcy odwołał darowiznę przedmiotowej nieruchomości i aktem notarialnym z dnia 2 sierpnia 2013 r. Szkoła przeniosła nieodpłatnie własność nieruchomości na Wnioskodawcę. W chwili obecnej budynek wraz z gruntem nie jest użytkowany.

Teren, na którym znajduje się przedmiotowa nieruchomość został objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Przeznaczenie podstawowe wskazane w planie to jednorodzinna zabudowa mieszkaniowa. Przeznaczenie dopuszczalne wskazane w planie: funkcje handlowo-usługowe, których uciążliwość nie wykracza poza zewnętrzne ściany budynku.

W odniesieniu do nieruchomości nie przysługiwało przy jej nabyciu prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, ponieważ Wnioskodawca nabył ją nieodpłatnie z mocy prawa. Na nieruchomości nie były dokonywane nakłady na jej ulepszenie w wysokości, o której mowa w art. 2 pkt 14 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż prawa własności nieruchomości opisanej we wniosku będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też będzie zwolniona z tego podatku i na jakiej podstawie?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca nabył nieodpłatnie z mocy prawa własność nieruchomości, na podstawie art. 60 ust 1 i ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. przepisy wprowadzające ustawy reformującej administrację publiczną, a więc przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o naliczony. Na ulepszenie nieruchomości nie były także ponoszone nakłady w wysokości, o której mowa w art. 2 pkt 14b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.). Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zabudowanej podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.). Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż nieruchomości nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Za datę pierwszego zasiedlenia należy uznać umowę dzierżawy nieruchomości z dnia 1 grudnia 1998 roku. Ponadto między datą pierwszego zasiedlenia a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Należy również zauważyć, iż nieruchomość użytkowana była przez Polski Związek do 31 grudnia 2006 r. także na podstawie umowy użyczenia z dnia 30 grudnia 2005 r., dlatego w rozumieniu wyroku NSA z dnia 14 maja 2014 r. I FSK 382/14 nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W przytoczonym wyroku Sąd stwierdził, że: Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że definicję pierwszego zasiedlenia należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.). W świetle wykładni językowej, jak i celowości systemu VAT, w ocenie NSA należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze w opinii Wnioskodawcy sprzedaż opisywanej nieruchomości będzie zwolniona z podatku VAT, z godnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ww. ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawa budynków, budowli i ich części jest zwolniona z VAT, chyba, że:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Jednocześnie, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
   
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów”.
   
   

Jednakże, w myśl ust. 7a cytowanego artykułu warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że grunt dzieli los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Przy ustalaniu stawki podatku VAT właściwej dla dostawy gruntu, na którym posadowiony jest budynek czy budowla, decydująca jest stawka podatku VAT mająca zastosowanie do dostawy budynku/budowli. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że nieruchomość została nabyta przez Szkołę Wyższą od osób fizycznych w dniu 29 sierpnia 1997 r. jako nieruchomość zabudowana. W wyniku umowy zamiany z dnia 16 października 1997 r. nieruchomość stała się własnością Skarbu Państwa. W dniu 1 grudnia 1998 roku pomiędzy Kuratorium Oświaty a Polskim Związkiem została zawarta umowa dzierżawy nieruchomości. Na podstawie decyzji z dnia 17 grudnia 1998 r. wygaszono sprawowany przez Kuratorium Oświaty trwały zarząd na nieruchomości a następnie przekazano nieruchomość w trwały zarząd Kolegium Nauczycielskiemu. Wnioskodawca nabył nieodpłatnie powyższą nieruchomość (zabudowaną budynkiem mieszkalnym) z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 roku. Dnia 28 stycznia 2002 r. na podstawie umowy darowizny nieruchomość została nieodpłatnie przekazana Wyższej Szkole z przeznaczeniem na utrzymanie pomieszczeń dla Wyższej Szkoły. W dniu 30 grudnia 2005 r. Wyższa Szkoła użyczyła nieruchomość Polskiemu Związkowi na okres od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. Z uwagi na niewykorzystanie nieruchomości zgodnie z celem darowizny, Zarząd Wnioskodawcy odwołał darowiznę przedmiotowej nieruchomości i aktem notarialnym z dnia 2 sierpnia 2013 r. Wyższa Szkoła przeniosła nieodpłatnie własność nieruchomości na Wnioskodawcę. W chwili obecnej budynek wraz z gruntem nie jest użytkowany. W odniesieniu do nieruchomości nie przysługiwało przy jej nabyciu prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, ponieważ Wnioskodawca nabył ją nieodpłatnie z mocy prawa. Na nieruchomości nie były dokonywane nakłady na jej ulepszenie w wysokości, o której mowa w art. 2 pkt 14 lit. b ustawy.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest zwolnienie z opodatkowania dostawy prawa własności nieruchomości.

W celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do nieruchomości zabudowanej znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W kwestii rozumienia pojęcia „pierwsze zasiedlenie” wypowiedział się NSA w wyroku o sygn. I FSK 382/14 z dnia 14 maja 2015 r. W opinii Sądu, definicja „pierwszego zasiedlenia (zajęcia)” zawarta w Dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 112, czyli przebudowy budynku. Zdaniem Sądu polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Stwierdzono też, że polski ustawodawca przekroczył granice swobodnego uznania pozbawiając podatników – takich jak w okolicznościach przedmiotowej sprawy – zwolnienia z VAT.

W konsekwencji, w kontekście analizowanej sprawy, a więc wybudowania i przyjęcia do użytkowania budynku Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”. Naczelny Sąd Administracyjny uznał więc, że skoro spółka użytkowała w części budynek na potrzeby działalności gospodarczej i czyniła to przez kilka lat, to spełniła warunki przewidziane dla zwolnienia od VAT na zasadach wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż dostawa nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym nie będzie odbywała się w ramach pierwszego zasiedlenia. Jak wskazał Wnioskodawca, nieruchomość która 16 października 1997 r, stała się własnością Skarbu Państwa w dniu 1 grudnia 1998 r, była przedmiotem umowy dzierżawy, zaś m.in. od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2006 r., była użytkowana przez Polski Związek. Doszło zatem do pierwszego zasiedlenia budynku, i spełniona została przesłanka o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a, jak również została spełniona druga przesłanka, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b warunkująca zwolnienie, gdyż od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży minie okres dłuższy niż 2 lata. Co istotne w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń nieruchomości stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej. Tym samym dostawa budynku będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec powyższego z uwagi na fakt, że dostawa budynku będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania to zbycie prawa własności nieruchomości na której posadowiony jest przedmiotowy budynek będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2016, poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną” (art. 57a ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.