Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB1.4511.1001.2016.2.WM
z 2 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 października 2016 r. r. (data wpływu 7 grudnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2017 r. (data wpływu 30 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych dotacją na podjęcie działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych dotacją na podjęcie działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jako osobie bezrobotnej, nieprowadzącej pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawę umowy zawartej z Powiatowym Urzędem Pracy, przyznano jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej w ramach uczestnictwa w Programie Operacyjnym Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 współfinansowanym ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, Oś Priorytetowa I Osoby młode na rynku pracy, Działanie 1.1. Wsparcie osób młodych pozostających bez pracy na regionalnym rynku pracy, Poddziałanie 1.1.2 Wsparcie udzielone z Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych. Powyższe odbywało się w oparciu o zawartą z PUP umowę na podstawę regulacji art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 654 ze zm.) oraz na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1041). Uzyskane w ten sposób przez Wnioskodawczynię środki zakwalifikowano jako pomoc de minimis - stanową one pomoc de minimis spełniającą warunki określone w rozporządzeniu Komisji Europejskiej nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie zastosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (par. 9 umowy z PUP).

Przyznane środki, o których mowa powyżej, przelane zostały na rachunek bankowy Wnioskodawczyni celem dokonania zakupów związanych z rozpoczęciem działalności gospodarczej. Zakupów tych Wnioskodawczyni dokonywała po podpisaniu umowy z PUP, po rozpoczęciu działalności gospodarczej i jej rejestracji w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Poczynione wydatki zostały udokumentowane fakturami VAT.

Zgodnie z obecnymi przepisami wartość uzyskanej dotacji nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na gruncie regulacji ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.). Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 updof, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawczyni posiada status podatnika podatku od towarów i usług, podatek dochodowy opłaca na zasadach ogólnych.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że środki pochodzące z dotacji z PUP przeznaczone zostały na nabycie towarów stanowiących:

1. artykuły biurowe i inne wyposażenie biurowe o wartości poniżej 1500 zł netto,
2. wyposażenie w rozumieniu par. 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r. poz. 1037 ze zm.) niestanowiące środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu updof,
3. wartość niematerialną i prawną – licencję na program prawniczy – w rozumieniu art. 22b ust. 1 updof. Zakup ten został sfinansowany jedynie częściowo z dotacji. Reszta wydatku pokryta została ze środków własnych.

Ponadto, za środki otrzymane z dotacji zakupiona została usługa grawerowania tabliczki stanowiącej baner kancelarii, którą Wnioskodawczyni prowadzi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na zakup towarów i usług, które sfinansowane zostały bezpośrednio środkami z przyznanej jednorazowej dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki poniesione na zakup towarów i usług ze środków, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia, przyznanych bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej przez PUP, nie wykluczają możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, mimo że program został współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Stosownie do treści art. 22 ust. 1 updof, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Należy wskazać, iż wcześniej cytowany przepis warunkuje zakwalifikowanie wydatku jako kosztowego od spełnienia określonych warunków.

W pierwszej kolejności ustawodawca wymienia cel wydatku, jakim ma być osiągnięcie przychodu lub zabezpieczenie albo zachowanie jego źródła. Środki przyznane Wnioskodawczyni z PUP zostały przeznaczone na podjęcie działalności gospodarczej, czyli takiej działalności, która nastawiona jest na osiąganie zysków oraz charakteryzuje się ciągłością – nie miałoby przy tym znaczenia nawet to, gdyby wydatki zostały poniesione przed zarejestrowaniem działalności gospodarczej w CEIDG. Były one poniesione zgodnie z umową zawartą z PUP w związku z planowanym rozpoczęciem działalności gospodarczej. Poza tym wszystkie wydatki zostały poczynione na zakupy towarów i usług niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej – towary te i usługi faktycznie obecnie są wykorzystywane w ramach zarejestrowanej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Drugim warunkiem, którego istnienie jest niezbędne do uznania wydatku za koszt podatkowy, jest fizyczne i faktyczne poniesienie danego wydatku. Zakup wyposażenia na rozpoczęcie działalności gospodarczej bezzwrotnie wyczerpał aktywa jakie Wnioskodawczyni otrzymała w ramach jednorazowych środków, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia. Wskazany warunek został zatem spełniony.

Kolejnym warunkiem wymaganym dla kwalifikacji wydatku do kosztu z art. 22 ust. 1 updof jest stwierdzenie, iż nie został on (wydatek) wskazany przez ustawodawcę w katalogu z art. 23 ust. 1 tej ustawy.

Jednocześnie dopiero kumulatywne spełnienie wszystkich ww. przesłanek umożliwia uznanie wydatku za koszt podatkowy prowadzonej działalności gospodarczej. A contrario niespełnienie którejkolwiek z nich uniemożliwia takie działanie.

Pierwsze z dwóch wskazanych warunków zostały spełnione, tj. wydatki zostały poniesione w celu prowadzenia działalności gospodarczej – uzyskania przychodu – a także nie ma wątpliwości, co do ich faktycznego poniesienia. Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest ustalenie, czy poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki nie zostały ujęte w ramach art. 23 ust. 1 updof. W art. 23 ust. 1 pkt 56 updof ustawodawca wskazuje, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46,47a, 47c, 47d, 116,122,129,136 i 137 tej ustawy. Wyżej cytowany przepis nie wymienia więc art. 21 ust. 1 pkt 121 updof, w ramach którego mowa jest o środkach uzyskanych m.in. na rozpoczęcie działalności gospodarczej na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia. Prowadzi to do wniosku, iż na podstawie regulacji art. 23 ust. 1 pkt 56 updof, nie wyklucza się możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez podatnika, które zostały sfinansowane dotacją, o jakiej stanowi art. 21 ust. 1 pkt 121 updof. Tym samym Wnioskodawczyni wydatki na zakup towarów i usług związanych z rozpoczęciem działalności gospodarczej, sfinansowane ze środków przyznanej jej dotacji, może co do zasady zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności. Nie ma z kolei możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na zakup towarów zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywania z tego tytułu odpisów amortyzacyjnych, ponieważ zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 updof, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w updof, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Oznacza to, że wydatki poniesione na zakup towarów i usług, które sfinansowane zostały bezpośrednio środkami z przyznanej jednorazowej dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej stanowią dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodów, jednakże nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od zakupu towarów lub usług zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jeśli te zostały również nabyte z otrzymanej dotacji.

Nie ma przy tym znaczenia fakt, że środki przeznaczone na jednorazowe dotacje na rozpoczęcie działalności gospodarczej przez bezrobotnego, którymi rozdysponowuje Powiatowy Urząd Pracy zostały współfinansowane ze środków Unii Europejskiej z Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach programu PO WER – stanowisko powyższe potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w piśmie z 23 grudnia 2015 r., znak IPTPB3/4511-160/15-4/KJ.

Wnioskodawczyni nie ma z kolei możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na zakup towarów zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywania z tego tytułu odpisów amortyzacyjnych w części sfinansowanej ze środków z dotacji. Stanowi o tym wprost art. 23 ust. 1 pkt 45 updof, wg którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w updof, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Oznacza to, że nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od zakupu składników majątku zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jeśli te zostały sfinansowane ze środków otrzymanych z dotacji. Z kolei możliwe będzie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od ww. składników majątku stanowiących środki trwałe lub wartości niematerialne i prawnej od tej części wartości początkowej, która odpowiada części sfinansowanej ze środków własnych.

Dlatego też Wnioskodawczyni zakupioną wartość niematerialną i prawną wprowadziła do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonuje odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości początkowej, która odpowiada części sfinansowanej ze środków własnych Wnioskodawczyni. W szczególności uwzględnić należy fakt, że Wnioskodawczyni nie odliczała i nie będzie odliczać odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości początkowej, która sfinansowana była ze środków otrzymanych z dotacji (zgodnie z ww. art. 23 ust. 1 pkt 45 updof).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej, tutejszy organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.