Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB2.4511.945.2016.2.IB
z 15 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2016 r. (data wpływu do tut. organu 15 listopada 2016 r.) uzupełnionym w dniu 23 stycznia 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu podatku z Holandii - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2016 r. wpłynął do tut. organu wniosek uzupełniony w dniu 23 stycznia 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu podatku z Holandii.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosownie do treści art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni posiada rezydencję podatkową oraz nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni zajmuje się prowadzeniem domu nie uzyskuje w 2016 r. i nie uzyskała w 2014 r. żadnych dochodów podlegających opodatkowaniu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawczyni przysługuje prawo do rozliczenia wspólnego z małżonkiem z tytułu dochodów uzyskanych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, z którego do tej pory korzystała również w 2014 r.

Wnioskodawczyni nie uzyskała w 2014 r. dochodów podlegających opodatkowaniu na terenie Holandii. Z uwagi na powyższe Wnioskodawczyni skorzystała z rozliczenia dochodów uzyskanych na terenie Holandii przez Jej męża za 2014 r. w holenderskim urzędzie skarbowym. Z uwagi na powyższe każdy z małżonków złożył w urzędzie skarbowym oddzielne zeznanie podatkowe. Holenderski urząd skarbowy po rozpatrzeniu złożonych zeznań podatkowych, każdemu z małżonków z osobna decyzjami z dnia 28 sierpnia 2015 r. przyznał zwrot podatku za 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymała w dniu 21 czerwca 2016 r. zwrot podatku w wysokości 2103 euro za 2014 r., natomiast mąż Wnioskodawczyni otrzymał w dniu 28 sierpnia 2015 r. zwrot podatku za 2014 r. w wysokości 4026 euro.

W dniu 28 sierpnia 2015 r. urząd skarbowy w Holandii wydał decyzję na nazwisko Wnioskodawczyni, w której określił wysokość przyznanej ulgi podatkowej - zwrot podatku za 2014 r. W uzasadnieniu decyzji urząd skarbowy określił, iż przyznano Wnioskodawczyni ulgę podatkową z uwagi na brak osiągania przez Nią przychodów na terenie Holandii, a z uwagi na przychody osiągnięte i opodatkowane w 2014 r. na terenie ww. państwa przez męża Wnioskodawczyni. Przyznana Wnioskodawczyni kwota zwrotu podatku jest częścią podatku, która została pobrana z opodatkowanego w Holandii wynagrodzenia Jej męża. Reasumując, otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota stanowi dla Niej nadpłatę podatku wynikającego ze złożonych przez Nią i Jej męża w Holandii zeznań podatkowych za 2014 r.

W 2016 r. na konto Wnioskodawczyni wpłynęła przyznana Jej przez urząd skarbowy w Holandii ulga podatkowa - zwrot podatku za rok 2014.

Za 2016 rok Wnioskodawczyni nie zamierza się rozliczać wspólnie z mężem w polskim urzędzie skarbowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ulga podatkowa, którą otrzymała Wnioskodawczyni na podstawie decyzji wydanej przez holenderski urząd skarbowy za 2016 rok będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce w sytuacji gdy nie skorzysta Ona ze wspólnego rozliczenia się z małżonkiem za 2016 rok w polskim urzędzie skarbowym?

Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku przyznania Jej za 2016 r. przez urząd skarbowy w Holandii ulgi podatkowej, nie będzie Ona podlegała opodatkowaniu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub podatku, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje innej sytuacji, w której należałoby wykazać kwotę zwróconego podatku (bądź inne zwrócone podatnikowi, uprzednio odliczone kwoty) w zeznaniu podatkowym.

Tym samym gdyby Wnioskodawczyni - obliczając podatek należny za 2016 r. - dokonała odliczenia od tego podatku kwoty podatku zapłaconego w Holandii, to w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym otrzymała zwrot podatku w Holandii winna byłaby doliczyć do podatku kwotę poprzednio odliczoną.

Sytuacja taka nie będzie miała miejsca w przedstawionym stanie faktycznym, gdyż Wnioskodawczyni nie będzie obowiązana do rozliczenia podatkowego dochodów w polskim urzędzie podatkowym za 2016 rok z uwagi na brak ich uzyskania, zatem nie dojdzie do odliczenia od podatku w polskim zeznaniu - kwoty podatku zapłaconego w Holandii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Na podstawie art. 45 ust. 3a ww. ustawy jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub podatku, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.

Powyższy przepis wskazuje jednoznacznie, że w roku podatkowym, w którym nastąpił zwrot podatku uprzednio odliczonego – należy dokonać doliczenia tego podatku w zeznaniu rocznym.

Podkreślić przy tym należy, iż brak dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie jest przeszkodą do złożenia zeznania za dany rok podatkowy, skoro ustawodawca wyraźnie wskazał w treści przywołanego wyżej art. 45 ust. 3a ustawy, że uprzednio odliczone kwoty tytułem podatku zapłaconego za granicą należy wykazać w zeznaniu za rok podatkowy, w którym odliczony podatek został zwrócony. A zatem nawet w przypadku braku dochodu do opodatkowania za dany rok podatkowy czy też w sytuacji nie korzystania ze wspólnego rozliczenia z małżonkiem, koniecznym jest złożenie zeznania w celu wykazania ww. zwrotu podatku zapłaconego za granicą.

Odnosząc powyższe do okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku stwierdzić zatem należy, że skoro Wnioskodawczyni otrzymała w 2016 r. zwrot części uprzednio zapłaconego w Holandii i odliczonego podatku za 2014 rok, to jest obowiązana w zeznaniu podatkowym za 2016 r. doliczyć kwotę zwróconego podatku.

Reasumując, otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota zwrotu podatku z Holandii nie podlega w Polsce opodatkowaniu jako dochód, ale podlega wykazaniu w zeznaniu podatkowym za 2016 r. jako doliczenie do podatku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.