2017.02.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - 1061-IPTPP2.4512.52.2017.1.IR

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP2.4512.52.2017.1.IR
z 24 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2017 r. (data wpływu 27 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania realizowanej transakcji za transakcję łańcuchową, określenia podmiotu, który będzie uznany za organizatora transportu oraz miejsca dostawy towarów nabywanych przez Wnioskodawcę, jak również prawa do odliczenia podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania realizowanej transakcji za transakcję łańcuchową, określenia podmiotu, który będzie uznany za organizatora transportu oraz miejsca dostawy towarów nabywanych przez Wnioskodawcę, jak również prawa do odliczenia podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

…. (dalej Podatnik, Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. handlu detalicznego paliwami płynnymi przy wykorzystaniu stacji paliw, hurtowego obrotu paliwami ciekłymi, usług transportowych (m.in. transport paliw ciekłych). Wnioskodawca jest zarejestrowany jako „czynny” podatnik VAT w Polsce.

Podatnik nabywa paliwa wyłącznie od renomowanych dostawców z siedzibą na terenie RP (dalej: Dostawca lub Dostawcy), będących „czynnymi” podatnikami VAT. W ramach dokonywanych nabyć występować będą sytuacje, w których nabywane paliwa pochodzić będą z zagranicy, a ich wydanie nastąpi bezpośrednio w zagranicznej bazie paliw - zlokalizowanej co do zasady na terenie Unii Europejskiej (Niemcy lub Litwa). Niemniej nawet w takiej sytuacji, Wnioskodawca będzie nabywał paliwa od podmiotu z siedzibą na terenie RP, który to nabędzie paliwa od innego dostawcy (polskiego lub z siedzibą na terenie innego państwa UE).

Część realizowanych transakcji odbywać będzie się bez nawiązania do warunków Incoterms, pozostałe transakcje będą bazować na warunkach Incoterms DAP (Delivered At Place), tj. dostarczenia do określonego miejsca przeznaczenia, DAT (Delivered At Terminal), bądź DDU (Delivered Duty Unpaid). Przy czym uzgodnione miejsce lub terminal dostawy są zawsze zlokalizowane na terytorium Polski. W każdym przypadku przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel pomiędzy Dostawcą, a Wnioskodawcą następuje na terytorium Polski.

Realizowanym dostawom towarzyszyć będą także listy przewozowe, tj.

CMR, który jako nadawcę wskazywał będzie inny podmiot niż Dostawcę Wnioskodawcy (prawdopodobnie pierwszy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej), jako miejsce dostawy będzie wskazywał miejsce na terenie RP (będzie to miejsce przeznaczenia rozumiane jako skład podatkowy lub miejsce zarejestrowanego odbiorcy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym, gdzie mają dokonać się stosowne formalności - zamknięcie procedury zawieszenia akcyzy), i

Krajowy list przewozowy, który jako nadawcę wskazywał będzie podmiot będący pierwszym polskim podmiotem uczestniczącym w transakcji łańcuchowej, zaś jako odbiorcę ostatni w kolejności podmiot uczestniczący w transakcji (Podatnik).

W ramach takich transakcji, między pierwszym dostawcą paliwa (podmiot wydający towar), a ostatnim w kolejności nabywcą (Wnioskodawca), wystąpi jeden lub więcej podmiotów z siedzibą na terenie Polski lub innego kraju UE dokonujących dostawy tego samego towaru.

W ramach powyższych transakcji, transport paliw nabywanych przez Podatnika realizowany będzie przez zewnętrzną firmę transportową, albo przez samego Podatnika własnym środkiem transportu. W tym drugim przypadku, odpłatne zlecenie transportowe Podatnik otrzyma od zewnętrznej firmy spedycyjnej lub od innego podmiotu niebędącego jednocześnie Dostawcą Wnioskodawcy (np. innej firmie transportowej podzlecającej wykonanie usługi transportowej), także koszt transportu nie będzie w ostatecznym rozrachunku ponoszony przez Podatnika.

W każdym jednak przypadku, zarówno kiedy to usługa transportowa wykonywana będzie przez zewnętrzną firmę transportową, czy to przez Podatnika jego własnym środkiem transportu, organizacyjne i techniczne aspekty transportu będą przekazywane do wykonującego transport przedsiębiorstwa transportowego przez podmiot zamawiający usługę transportową, który to podmiot:

kontaktuje się z przedsiębiorstwem transportowym w celu potwierdzenia dostępności towaru do odbioru;

uzgadnia z przedsiębiorstwem transportowym termin odbioru, rozmiary oraz wagę towarów,

uzgadnia sposób załadunku towarów i wymogi (np. w przypadku przewozu towarów płynnych), jakie muszą spełniać środki transportu;

generuje numer zamówienia oraz przesyła przedsiębiorstwu transportowemu numer zamówienia lub inny dokument upoważniający do odbioru towaru w wyznaczonym miejscu i o wyznaczonym terminie.

W uzupełnieniu należy wskazać, że podmiotem zamawiającym usługę transportową nie będzie Dostawca Wnioskodawcy. Wnioskodawca w uzupełnieniu powyższego stanu faktycznego dodaje także, że przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel pomiędzy Dostawcą, a Wnioskodawcą następuje na terytorium Polski. Ponadto, Wnioskodawca posiada numer nadany przez polskie władze podatkowe dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca uczestniczy w tzw. transakcji łańcuchowej w rozumieniu art. 7 ust. 8 oraz art. 22 ust. 2 ustawy o VAT?
Który z podmiotów uczestniczących w transakcjach opisanych w stanie faktycznym będzie uznany za organizatora transportu dla celów stosowania art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT?
Czy w rozumieniu art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów w transakcjach planowanych przez Podatnika (nabycie paliw przez Podatnika) jest terytorium RP?
Czy dokonując nabycia paliw pochodzących z zagranicy w opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT od faktur wystawionych przez Dostawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Uczestniczy on jako podatnik VAT w tzw. transakcji łańcuchowej w rozumieniu art. 7 ust. 8 oraz art. 22 ust. 2 ustawy o VAT.
Za organizatora transportu w rozumieniu art. 22 ust. 2 ustawy o VAT nie można uznać Wnioskodawcy. Za organizatora transportu należy uznać podmiot zlecający zorganizowanie transportu zewnętrznej firmie spedycyjnej lub zlecający transport bezpośrednio przedsiębiorstwu transportowemu niebędący jednocześnie Dostawcą Wnioskodawcy (np. pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw).
Miejscem dostawy dla transakcji nabycia paliw przez Wnioskodawcę w rozumieniu art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT jest terytorium kraju.
Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, wskazanego na fakturach otrzymanych od jego Dostawców.

Uzasadnienie stanowiska

Ad. 1) Istnienie transakcji łańcuchowej.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

eksport towarów;

import towarów na terytorium kraju;

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Dodatkowo, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /.../.

Z powyższej regulacji wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W zakresie transakcji realizowanych w ten sposób, że uczestniczy w nich kilka podmiotów, przy czym towar jest wydawany lub transportowany między pierwszym i ostatnim w kolejności uczestnikiem transakcji, ustawa o VAT przewiduje szczególne regulacje rozpoznawania takich zdarzeń. Mianowicie, w myśl art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, transakcja łańcuchowa cechuje się tym, że towar jednocześnie:

jest przedmiotem więcej niż jednej transakcji (dostawy);

jest fizycznie wydawany wyłącznie jeden raz - bezpośrednio ostatniemu w transakcji nabywcy.

Wnioskodawca uważa, że jego transakcja spełniać będzie warunki wskazane w art. 7 ust. 8 oraz art. 22 ust. 2 ustawy o VAT. Dokonując bowiem nabycia paliw płynnych w ramach dostawy dokonywanej przez Dostawcę Podatnika (podmiot z siedzibą na terenie RP), który to podmiot towar nabędzie u swojego dostawcy (możliwe jest istnienie więcej niż jednego podmiotu pośredniczącego), do wydania towaru dojdzie bezpośrednio między pierwszym dostawcą (podmiot zagraniczny), a ostatnim w kolejności nabywcą (Podatnik).

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że jego stanowisko poparte jest także ugruntowanym już piśmiennictwem, gdzie wskazuje się przykładowo, „iż ustawa o VAT zawiera szczególne uregulowania dotyczące określania miejsca świadczenia w przypadku tzw. dostaw łańcuchowych, gdy co najmniej dwóch podatników dokonuje dostawy tego samego towaru, natomiast towar jest wysyłany lub transportowany bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego nabywcy. Innymi słowy, mają wówczas miejsce, co najmniej dwie następujące po sobie dostawy towarów, niejako "powiązane" wspólnym transportem” (art. 22, nb. 31, Komentarz J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda, VAT Komentarz. Wyd. 1. Warszawa 2014).

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym uczestniczy jako podatnik VAT w tzw. transakcji łańcuchowej w rozumieniu art. 7 ust. 8 oraz art. 22 ust. 2 ustawy o VAT.

Ad. 2) Organizator transportu

Z postanowień zawartych w ust. 2 art. 22 ustawy VAT wynika, że w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie ust. 3 art. 22 ustawy VAT, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów która:

poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Z powyższych regulacji zdaniem Wnioskodawcy, jasno wynika, że w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę "ruchomą" towarów, pozostałe zaś są dostawami "nieruchomymi".

Na gruncie ustawy o VAT kluczowe dla ustalenia, której dostawie należy przypisać transport (a w konsekwencji przykładowo, która dostawa może spełniać warunki do uznania jej za dostawę wewnątrzwspólnotową) jest wskazanie, który z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw jest odpowiedzialny za wysyłkę lub transport towarów, czyli jest organizatorem transportu.

I tak, w opinii Wnioskodawcy:

w przypadku, gdy za wysyłkę lub transport odpowiedzialny będzie pierwszy dostawca w łańcuchu dostaw, transport (a tym samym przykładowo transakcję wewnątrzwspólnotową/eksport) przypisuje się pierwszej dostawie, natomiast wszystkie następujące dostawy traktuje się jak dostawy, dla których miejsce opodatkowania znajduje się na terenie RP;

w przypadku, gdy za wysyłkę lub transport odpowiedzialny będzie ostatni w kolejności nabywca w łańcuchu dostaw (Podatnik), transport (a tym samym przykładowo transakcję wewnątrzwspólnotową/eksport) przypisuje się ostatniej w kolejności dostawie, natomiast wszystkie poprzedzające dostawy traktowane są jak dostawy, dla których miejscem opodatkowania jest państwo wysyłki towarów;

w przypadku, gdy za wysyłkę lub transport odpowiedzialny będzie nabywca, który dokonuje dalszej odsprzedaży towarów, wówczas przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy tok rozumowania i wnioski Podatnika, znajdują potwierdzenie w wydawanych przez Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego - por. np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2016 r., sygn. IPPP3/4512-47/16-4/KT.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje także, iż zagadnienie związane z ustaleniem miejsca opodatkowania w przypadku transakcji łańcuchowych zostały rozwinięte w wyroku ETS z 16.12.2010 r., C-430/09, Euro Tyre Holding BV. Trybunał w niniejszym wyroku podniósł, iż w przypadku, gdy towar jest przedmiotem dwóch następujących po sobie dostaw między różnymi podatnikami, działającymi w takim charakterze, ale jednocześnie jest przedmiotem tylko jednego transportu wewnątrzwspólnotowego, ustalenie czynności, której należy przypisać ten transport, tj. pierwszej lub drugiej dostawy, następuje w świetle całościowej oceny wszystkich okoliczności sprawy w celu ustalenia, która z tych dwóch dostaw spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową. Podkreślenia wymaga dodatkowo, iż w uzasadnieniu tego orzeczenia ETS podniósł, iż fakt, że drugi nabywca był zaangażowany w transport, nie stanowi okoliczności pozwalającej na stwierdzenie, że ten transport należy przypisać drugiej dostawie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekładając to na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż fakt, że w transport zaangażowany jest Podatnik (będący jednocześnie ostatnim w kolejności uczestnikiem transakcji łańcuchowej), nie przesądza o uznaniu Wnioskodawcy za organizatora transportu w rozumieniu regulacji ustawy o VAT.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, za organizatora transportu w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie można uznać Wnioskodawcy, ani też jego Dostawcy. Organizatorem transportu będzie natomiast podmiot, który faktycznie będzie odpowiadał za aspekty organizacyjne i techniczne transportu, nawet wówczas kiedy to towar przewożony będzie środkami transportu Podatnika, w ramach świadczonej przez niego usługi transportowej na rzecz innego podmiotu (np. firmy spedycyjnej).

Organizatorem transportu będzie zatem podmiot zlecający zorganizowanie transportu zewnętrznej firmie (np. spedycyjnej) lub zlecający transport bezpośrednio przedsiębiorstwu transportowemu (podmiot niebędący jednocześnie Dostawcą Wnioskodawcy) - podmiot który faktycznie odpowiada za aspekty organizacyjne i techniczne transportu (np. pierwszy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej).

Wnioskodawca dodatkowo podnosi, że jego stanowisko zgodne jest z dotychczasowym, ugruntowanym już stanowiskiem Ministra Finansów, znajdującym poparcie w licznych interpretacjach prawa podatkowego, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 8 sierpnia 2013 r. (sygn. IBPP4/443-209/13/LG) za prawidłowe uznał stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „istota organizacji transportu zasadza się na bezpośrednim kontakcie z przewoźnikiem, w ramach którego następuje ustalanie szczegółów transportu towarów, a więc m.in. umówienie terminu, miejsca oraz warunków technicznych odbioru towarów, przy czym bez znaczenia pozostaje kwestia, kto ostatecznie obciążany jest kosztami transportu”.

Reasumując, za organizatora transportu w rozumieniu art. 22 ust. 2 ustawy o VAT nie można uznać Wnioskodawcy. Za organizatora transportu należy uznać podmiot zlecający zorganizowanie transportu zewnętrznej firmie spedycyjnej lub zlecającej transport bezpośrednio przedsiębiorstwu transportowemu niebędący jednocześnie Dostawcą Wnioskodawcy (np. pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw).

Ad. 3) Miejsce dostawy towarów

Z przepisu art. 22 ust. 2 ustawy (zdanie pierwsze) wynika, że w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę "ruchomą" towarów, pozostałe zaś są dostawami "nieruchomymi".

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu ustalenia dostawy, której przyporządkowany jest transport towarów należy odpowiednio przeprowadzić dowód, że transportu dokonuje kolejny nabywca towaru (przeprowadzenie dowodu należy do obowiązków tego nabywcy) lub też należy przeanalizować warunki dostawy. W jednym i drugim przypadku należy poddać analizie okoliczności związane z organizacją transportu, tzn. jakie czynności faktyczne związane z transportem podjął każdy z uczestników transakcji łańcuchowej.

Jak wskazano m.in. w interpretacji Ministra Finansów z dnia 5.11.2015 r. (sygn. IPPP3/4512-710/15-2/JF) pojęcie "organizacji" transportu - przyjęte w praktyce stosowania ww. przepisów przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne - nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy. W tym celu należy sięgnąć do orzecznictwa, przede wszystkim wspólnotowego i przywołać opinię Rzecznika Generalnego J. Kokotta, wydaną w sprawie EMAG Handel Eder OHG o sygn. C-245/04, gdzie stwierdza się m.in., że to podmiot zlecający transport decyduje zasadniczo o tym, kiedy towar znajduje się w określonym miejscu, również jeśli do transportu angażowane są osoby trzecie. Zatem to podmiot, który zleca i organizuje transport jest odpowiedzialny za towar, a w konsekwencji za prawidłowe określenie skutków podatkowych wynikających z przemieszczenia transgranicznego towaru.

Z przedstawionych powyżej argumentów, w ocenie Wnioskodawcy, wynika bezsprzecznie, że organizatorem transportu w rozumieniu art. 22 ust. 2 ustawy o VAT nie będzie Wnioskodawca, ani także Dostawca. Organizatorem transportu będzie mianowicie podmiot zlecający zorganizowanie transportu zewnętrznej firmie spedycyjnej lub zlecający transport bezpośrednio przedsiębiorstwu transportowemu (podmiot niebędący jednocześnie Dostawcą Wnioskodawcy), który faktycznie odpowiada za aspekty organizacyjne i techniczne transportu (np. pierwszy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej), wskutek czego to u tego podmiotu dojdzie do wystąpienia transakcji wewnątrzwspólnotowej.

A zatem nie ulega wątpliwości, że transakcja dokonywana między Dostawcą oraz Wnioskodawcą, będzie tzw. dostawą krajową (dostawa nieruchoma) w rozumieniu art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT. Oznacza to, że taka dostawa podlega opodatkowaniu VAT według aktualnie obowiązującej stawki w wys. 23%, zaś podatnikiem będzie Dostawca.

Reasumując, miejscem dostawy dla transakcji nabycia paliw przez Wnioskodawcę w rozumieniu art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT jest terytorium kraju.

Ad. 4) Prawo do odliczenia podatku naliczonego

Jak stanowi art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Nie ulega wątpliwości, że zakup paliw przez Wnioskodawcę, który zajmuje się detalicznym i hurtowym obrotem paliwami ciekłymi, wypełnia przesłankę powyższego przepisu. Innymi słowy, zakup paliw od polskiego Dostawcy oznacza nabycie towaru wykorzystywanego do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. sprzedaży hurtowej i detalicznej będącej działalnością opodatkowaną VAT.

W uzupełnieniu powyższego Wnioskodawca wskazuje, że powyższe prawo do odliczenia VAT od faktur dokumentujących nabycie paliw od polskiego Dostawcy, nie zostanie wzruszone przez postanowienia art. 88 ust. 3a ustawy o VAT. Przepis ten wskazuje, że nie stanowią podstawy do odliczenia VAT faktury w przypadku gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygujący
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. (uchylony);

transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
(uchylony);

wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;

faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
(uchylony);
wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury otrzymywane od Dostawcy będą dokumentowały rzeczywiste transakcje nabycia paliw płynnych, ponadto Wnioskodawca podkreślił, iż zgodnie z analizą przeprowadzoną w poprzedniej części niniejszego wniosku, faktury od Dostawcy będą dokumentowały czynności podlegające opodatkowaniu VAT na terenie Polski jako dostawy krajowe w rozumieniu art. 5 ustawy o VAT, a co za tym idzie, dostaw realizowanych przez Dostawcę na rzecz Wnioskodawcy nie będzie można uznać za transakcje wewnątrzwspólnotowe.

Reasumując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, wskazanego na fakturach otrzymanych od jego Dostawców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Ponadto zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla kontrahentów Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin