Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-252/15/17-S/MN
z 27 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 1379/15 (data wpływu prawomocnego wyroku 27 grudnia 2016 r.) – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2015 r. (data wpływu 4 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia przy świadczeniu usług pomocniczych w procesie likwidacji szkód – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2015 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości korzystania ze zwolnienia przy świadczeniu usług pomocniczych w procesie likwidacji szkód.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności ubezpieczeniowej, którą wykonuje w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeniowych. W ramach usługi likwidacji szkód do obowiązków Wnioskodawcy należy:

1. Przyjmowanie zgłoszeń szkód od podmiotów zgłaszających roszczenie wobec towarzystwa ubezpieczeń;
2. Ustalenie i rejestracja w systemie informatycznym rezerwy szkodowej oraz jej weryfikacja wtoku postępowania likwidacyjnego;
3. Informowanie towarzystw ubezpieczeniowych o przyjętych zgłoszeniach i ustalonej kwocie rezerwy szkodowej;
4. Ustalanie przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych;
5. Dokonanie oględzin zniszczonego lub uszkodzonego mienia określenie zakresu zniszczeń lub uszkodzeń powstałych w związku ze zdarzeniem będącym przedmiotem zgłoszenia szkody;
6. Dokonanie wyceny wysokości szkody w oparciu o odpowiednie narzędzia oraz wiedzę i doświadczenie osoby wykonującej wycenę;
7. W uzasadnionych przypadkach, dokonanie oględzin miejsca zdarzenia, w następstwie którego powstała szkoda lub innych miejsc i przedmiotów, mających wpływ na ocenę okoliczności zdarzenia, odpowiedzialności ubezpieczyciela lub zakres i wysokość szkody;
8. Wykonanie oględzin przedmiotu ubezpieczenia lub mienia po wykonanej naprawie;
9. Wykonanie dokumentacji zdjęciowej z wykonanych czynności;
10. Ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawionym z umów ubezpieczenia;
11. Uzyskiwanie od odpowiednich instytucji, organizacji, organów i osób oświadczeń i dokumentów niezbędnych dla prawidłowej likwidacji szkody;
12. Ustalenie odpowiedzialności ubezpieczyciela co do zasady i zakresu;
13. Gromadzenie pełnej dokumentacji niezbędnej do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela i wysokości odszkodowania, w szczególności pism, formularzy podpisanych przez uprawnione osoby, zdjęć, plików elektronicznych, kosztorysów, bilansów strat, rachunków i innych dokumentów;
14. Prowadzenie korespondencji z podmiotami posiadającymi interes prawny związany z procesem likwidacji szkody, z zachowaniem terminów wynikających z obowiązujących przepisów prawa i procedur ubezpieczyciela;
15. Przygotowanie akt szkody do wypłaty lub odmowy i przekazanie całej dokumentacji ubezpieczycielowi;
16. Niezwłoczne przygotowanie projektów odpowiedzi na pisma organu nadzoru, rzecznika ubezpieczonych lub innych podmiotów dotyczących prowadzonego postępowania lub szkody i przekazanie ich ubezpieczycielowi wraz z niezbędną dokumentacja w terminach umożliwiających ubezpieczycielowi dotrzymanie terminów zakreślonych przez instytucję lub organ;
17. Rozpatrywanie odwołań i wezwań przedsądowych ubezpieczonych, poszkodowanych lub uprawnionych od decyzji podjętych przez Spółkę, przygotowanie projektów odpowiedzi na te odwołania i wezwania oraz niezwłocznie przekazywanie ich ubezpieczycielowi wraz z projektem odpowiedzi oraz pełną dokumentacją sprawy;
18. Zapobieganie wypłatom nienależnych odszkodowań i innych świadczeń, w tym przeciw działanie wyłudzeniom tych świadczeń w całości lub w części;
19. Zapobieganie skutkom albo działaniu na rzecz zmniejszenia skutków wypadków ubezpieczonych;
20. Zabezpieczenie praw regresowych ubezpieczyciela;
21. Prowadzenie postępowań regresowych związanych z wykonywaniem umów ubezpieczenia;
22. Prowadzenie bieżącej kontroli w postępowaniu likwidacyjnym;
23. Przygotowanie odpowiednich raportów i statystyk z wykonywanych czynności dla umożliwienia oceny efektywności i jakości wykonywanych czynności ubezpieczeniowych oraz dla dokonania rozliczeń pomiędzy stronami umowy.

Wskazane czynności wykonywane są przez Wnioskodawcę na zlecenie towarzystw ubezpieczeniowych stanowią odrębną całość.

Wymienione usługi świadczone są odpłatnie, na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy odpłatne świadczenie usług w zakresie likwidacji szkód, przez Wnioskodawcę nie będącego ubezpieczycielem i ubezpieczającym, na rzecz zakładów ubezpieczeń tj.:

1. Przyjmowanie zgłoszeń szkód od podmiotów zgłaszających roszczenie wobec towarzystwa ubezpieczeń;
2. Ustalenie i rejestracja w systemie informatycznym rezerwy szkodowej oraz jej weryfikację w toku postępowania likwidacyjnego;
3. Informowanie towarzystw ubezpieczeniowych o przyjętych zgłoszeniach i ustalonej kwocie rezerwy szkodowej;
4. Ustalanie przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych;
5. Dokonanie oględzin zniszczonego lub uszkodzonego mienia określenie zakresu zniszczeń lub uszkodzeń powstałych w związku ze zdarzeniem będącym przedmiotem zgłoszenia szkody;
6. Dokonanie wyceny wysokości szkody w oparciu o odpowiednie narzędzia oraz wiedzę i doświadczenie osoby wykonującej wycenę;
7. W uzasadnionych przypadkach, dokonanie oględzin miejsca zdarzenia, w następstwie którego powstała szkoda lub innych miejsc i przedmiotów, mających wpływ na ocenę okoliczności zdarzenia, odpowiedzialności ubezpieczyciela lub zakres i wysokość szkody;
8. Wykonanie oględzin przedmiotu ubezpieczenia lub mienia po wykonanej naprawie;
9. Wykonanie dokumentacji zdjęciowej z wykonanych czynności;
10. Ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawionym z umów ubezpieczenia;
11. Uzyskiwanie od odpowiednich instytucji, organizacji, organów i osób oświadczeń i dokumentów niezbędnych dla prawidłowej likwidacji szkody;
12. Ustalenie odpowiedzialności ubezpieczyciela co do zasady i zakresu;
13. Gromadzenie pełnej dokumentacji niezbędnej do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela i wysokości odszkodowania, w szczególności pism, formularzy podpisanych przez uprawnione osoby, zdjęć, plików elektronicznych, kosztorysów, bilansów strat, rachunków i innych dokumentów;
14. Prowadzenie korespondencji z podmiotami posiadającymi interes prawny związany z procesem likwidacji szkody, z zachowaniem terminów wynikających z obowiązujących przepisów prawa i procedur ubezpieczyciela;
15. Przygotowanie akt szkody do wypłaty lub odmowy i przekazanie całej dokumentacji ubezpieczycielowi;
16. Niezwłoczne przygotowanie projektów odpowiedzi na pisma organu nadzoru, rzecznika ubezpieczonych lub innych; podmiotów dotyczących prowadzonego postępowania lub szkody i przekazanie ich ubezpieczycielowi wraz z niezbędną; dokumentacja w terminach umożliwiających ubezpieczycielowi dotrzymanie terminów zakreślonych przez instytucję lub organ;
17. Rozpatrywanie odwołań i wezwań przedsądowych ubezpieczonych, poszkodowanych lub uprawnionych od decyzji; podjętych przez Spółkę, przygotowanie projektów odpowiedzi na te odwołania i wezwania oraz niezwłocznie przekazywanie ich ubezpieczycielowi wraz z projektem odpowiedzi oraz pełną dokumentacją sprawy;
18. Zapobieganie wypłatom nienależnych odszkodowań i innych świadczeń, w tym przeciwdziałanie wyłudzeniom tych świadczeń w całości lub w części;
19. Zapobieganie skutkom albo działaniu na rzecz zmniejszenia skutków wypadków ubezpieczonych;
20. Zabezpieczenie praw regresowych ubezpieczyciela;
21. Prowadzenie postępowań regresowych związanych z wykonywaniem umów ubezpieczenia;
22. Prowadzenie bieżącej kontroli w postępowaniu likwidacyjnym;
23. Przygotowanie odpowiednich raportów i statystyk z wykonywanych czynności dla umożliwienia oceny efektywności i jakości wykonywanych czynności ubezpieczeniowych oraz dla dokonania rozliczeń pomiędzy stronami umowy,

• podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 w związku z art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. podlega zwolnieniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji. Powołując brzmienie art. 43 ust. 13 i ust. 14 ustawy, Wnioskodawca wskazał, że ustawa o VAT nie zawiera definicji usług ubezpieczeniowych. W ocenie Wnioskodawcy należy zatem sięgnąć do ustawy o działalności ubezpieczeniowej z dnia 22 maja 2003 r. (Dz. U. 2013 r. poz. 950 z późn. zm.) (dalej jako ustawa o działalności ubezpieczeniowej), której art. 3 ust. 1 wskazuje, iż przez działalność ubezpieczeniową rozumie się: wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.

Z kolei czynnościami ubezpieczeniowymi, o których mowa w art. 3 ust. 1 są (zgodnie z art. 3 ust. 3, 4 ww. ustawy):

1) zawieranie umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub zlecanie ich zawierania uprawnionym pośrednikom ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. 2014, poz. 1450, a także wykonywanie tych umów;
1a) zawieranie umów reasekuracji lub zlecanie ich zawierania brokerom reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, a także wykonywanie tych umów, w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych (reasekuracja bierna);
2) składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne świadczenia należne z tytułu umów, o których mowa w pkt 1 i 1 a;
3) ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu zawieranych umów, o których mowa w pkt 1 i la;
4) ustanawianie w drodze czynności cywilnoprawnych zabezpieczeń rzeczowych lub osobistych, jeżeli są one bezpośrednio związane z zawieraniem umów, o których mowa w pkt 1i 1a.

4. Czynnościami ubezpieczeniowymi są również:

1) ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych oraz w umowach gwarancji ubezpieczeniowych;
2) wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 1 a;
3) przejmowanie i zbywanie przedmiotów lub praw nabytych przez zakład ubezpieczeń w związku z wykonywaniem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej;
4) prowadzenie kontroli przestrzegania przez ubezpieczających lub ubezpieczonych, zastrzeżonych w umowie lub w ogólnych warunkach ubezpieczeń, obowiązków i zasad bezpieczeństwa odnoszących się do przedmiotów objętych ochroną ubezpieczeniową;
5) prowadzenie postępowań regresowych oraz postępowań windykacyjnych związanych z wykonywaniem:

a) umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych,
b) umów reasekuracji w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych;

6) lokowanie środków zakładu ubezpieczeń;
7) wykonywanie innych czynności określonych w przepisach innych ustaw.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o działalności ubezpieczeniowej czynnościami ubezpieczeniowymi są także następujące czynności, jeżeli są wykonywane przez zakład ubezpieczeń:

1. ustalanie przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych;
2. ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych;
3. ustalanie wartości przedmiotu ubezpieczenia;
4. czynności zapobiegania powstawaniu albo zmniejszeniu skutków wypadków ubezpieczeniowych lub finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego.

Jednocześnie, zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 ustawy, tj.:

1. ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych oraz w umowach gwarancji ubezpieczeniowych;
   
2. wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i la;
   
3. przejmowanie i zbywanie przedmiotów lub praw nabytych przez zakład ubezpieczeń w związku z wykonywaniem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej;
   
4. prowadzenie kontroli przestrzegania przez ubezpieczających lub ubezpieczonych, zastrzeżonych w umowie lub w ogólnych warunkach ubezpieczeń, obowiązków i zasad bezpieczeństwa odnoszących się do przedmiotów objętych ochroną ubezpieczeniową;
   
5. prowadzenie postępowań regresowych oraz postępowań windykacyjnych związanych z wykonywaniem:
   
   
   
   1. umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych,
      
   2. umów reasekuracji w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych;
      
      
      
6. lokowanie środków zakładu ubezpieczeń;
   

• innym podmiotom (art. 3 ust. 6 ustawy o działalności ubezpieczeniowej).

W takiej sytuacji ww. czynności wykonywane przez te podmioty są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, katalog podmiotów, które mogą świadczyć usługi obejmujące czynności ubezpieczeniowe nie można ograniczać wyłącznie do zakładów ubezpieczeń. Ograniczenie takie bowiem prowadziłoby do uprzywilejowania zakładów ubezpieczeń w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT na czynności z zakresu likwidacji szkód, co tym samym prowadziłoby do zaburzenia konkurencji. Część usług byłaby zwolniona od podatku, a część nie w zależności od podmiotu wykonującego te usługi (zakład ubezpieczeń czy podmiot zewnętrzny w jego imieniu i na jego rzecz). Kłóciłoby się to z wykładnią art. 135 pkt 1 lit. a) Dyrektywy VAT (Dz.U.UE. L.2006.347.1).

W ocenie Wnioskodawcy, wykonując usługę likwidacji szkód na rzecz zakładu ubezpieczeń, Wnioskodawca wykonuje tym samym czynności ubezpieczeniowe.

Dla potwierdzenia powyższego stanowiska Wnioskodawca wskazał, że zakład ubezpieczeń wykonując usługę ubezpieczeniową musi ustalić zasadność roszczenia, ocenić czy zaszło zdarzenie ubezpieczeniowe (w tym ustalić przyczyny i okoliczności zdarzenia - art. 3 ust. 5 pkt 2 Ustawy o działalności ubezpieczeniowej) oraz ustalić wysokość szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia (art. 3 ust. 5 pkt 2 ww. ustawy) i dokonać wypłacenia odszkodowania (art. 3 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy). Podstawą dla przeprowadzenia ww. czynności jest ustalenie stanu faktycznego i prawnego zaszłego zdarzenia oraz oszacowanie wysokości odszkodowania, które wymaga dokonania jego wyceny. Te podstawowe czynności wykonywane są na zlecenie, w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeniowych, na podstawie udzielonego pełnomocnictwa, przez Wnioskodawcę. Należy przy tym zaznaczyć, iż są one nierozerwalnie i ściśle związane z zapewnianą przez ubezpieczycieli ochroną ubezpieczeniową. Nie ulega zatem wątpliwości, iż usługa ubezpieczenia jest usługą kompleksową, na którą składa się szereg czynności ubezpieczeniowych. Opisaną usługę świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz zakładów ubezpieczeniowych należy zatem potraktować jako element całej usługi ubezpieczeniowej, przy czym element ten stanowi odrębną całość oraz jest niezbędny i właściwy do świadczenia kompleksowej usługi ubezpieczeniowej.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że wykonywana przez Wnioskodawcę usługa likwidacji szkody, wykonywana w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń, stanowi wyraźny i samodzielny element usługi ubezpieczeniowej, a tym samym w rozumieniu przepisu art. 43 ust. 13 ustawy o VAT może być uznana za odrębną całość. Usługa świadczona przez Wnioskodawcę występuje jako usługa odrębna od samej usługi ubezpieczenia, zarazem jest ona właściwa i niezbędna do jej świadczenia, tj. realizuje cele usługi zasadniczej, związane z udzieleniem ochrony ubezpieczeniowej. Należy także wskazać, że bez czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę, świadczenie usług przez zakłady ubezpieczeń nie byłoby możliwe. W opinii Wnioskodawcy pozwala to na zaliczenie wskazanej usługi jako objętej zwolnieniem od podatku VAT, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 w zw. z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znajduje także potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych znak:

• IPPP1/443-990/11/14-5/S/IG z dnia 19 lutego 2014 r.,
• IPPP1/443-1203/11/14-8/S/ISZ z dnia 3 lipca 2014 r.,
• IPPP1/443-1699/11/14-5/S/JL z dnia 9 października 2014 r.,
• IPPP1 /443-1478/11-5/14-S/AP z dnia 25 sierpnia 2014 r.,
• IPPP1/443-1259/11/14-5/S/ISZ z dnia 27 czerwca 2014 r.

W interpretacji indywidualnej z dnia 18 maja 2015 r. nr ITPP1/4512-252/15/BS stanowisko Spółki uznane zostało za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, który nie podzielając stanowiska organu wyrokiem z dnia 26 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 1379/15, uchylił interpretację indywidualną.

Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, pismem z dnia 8 marca 2016 r. złożył skargę kasacyjną, która następnie pismem z dnia 14 października 2016 r. została wycofana, z uwagi na to, że stanowisko WSA zawarte w zaskarżonym wyroku było zgodne z linią orzeczniczą sądów administracyjnych, w tym również Naczelnego Sądu Administracyjnego, opartą na orzeczeniu TSUE z dnia 17 marca 2016 r. w sprawie C-40/15 Aspiro.

Postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2016 r. sygn. akt I FSK 813/16 postępowanie kasacyjne zostało umorzone.

W dniu 27 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 1379/15.

W orzeczeniu tym WSA, wskazując na art. 43 ust. 1 pkt 37 i art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, podzielił pogląd zaprezentowany przez NSA m.in. w wyrokach w wyrokach z 8 maja 2012 r. sygn. akt I FSK 268/12, z 31 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 392/12 oraz z 4 marca 2013 r. sygn. akt I FSK 577/12 oraz stanowisko WSA w Gdańsku m.in. w wyroku z 21 października 2015r. w sprawie I SA/Gd 1316/15.

Sąd wskazał, że w orzeczeniach tych zajęto następujące stanowisko:

przepis art. 43 ust. 1 pkt 37 u.p.t.u. stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 112, zgodnie z którym zwolnieniu od VAT podlegają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych. Art. 43 ust. 13 u.p.t.u. nie znajduje swojego bezpośredniego odpowiednika w treści Dyrektywy 112 tym niemniej, poczyniona przez sądy administracyjne obu instancji analiza orzecznictwa TSUE pozwoliła dojść do przekonania, że przepis ten stanowi odzwierciedlenie tez wyroków Trybunału dotyczących zwolnienia VAT w zakresie usług finansowych przewidzianego w treści art. 13 część B lit. d) VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 112). Mowa tutaj o powtarzanej tezie TSUE, zgodnie z którą, aby móc zakwalifikować czynność jako czynność zwolnioną z opodatkowania wykonane usługi powinny tworzyć odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie - w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w tym przepisie (por. wyroki ETS (obecnie TSUE) z 5 czerwca 1997r. sprawa C-2/95, SDC, Zb. Orz. 1997, s. I-0301, pkt 66; z 13 grudnia 2001r. sprawa C-235/00, CSC Financial Services, Zb. Orz. 2001, s. I-10237, pkt 25; z 4 maja 2006r. sprawa C-169/04, Abbey National, Zb. Orz. 2006, s. I-04027, pkt 70; z 21 czerwca 2007r. sprawa C-453/05, Ludwig, Zb. Orz. 2007, s. I-05083, pkt 27; z 22 października 2009r., sprawa C-242/08, Swiss Re Germany Holding Gmbh, Zb. Orz. 2009, s. I-10099, pkt 45).

Zdaniem Sądu, w orzecznictwie, co zasadnie podkreślił organ w uzasadnieniu skarżonej indywidualnej interpretacji, pojęcia użyte do opisania zwolnień, o których mowa art. 131 i nast. Dyrektywy 112 (dawniej w art. 13 VI Dyrektywy) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika (por. w szczególności wyroki ETS (TSUE) z 20 listopada 2003r. sprawa C-8/01, Taksatororringen, Zb.Orz. 2003, s. I-1371, pkt 36; z 3 marca 2005r. sprawa C-472/03 Arthur Andersen, Zb.Orz. 2005, s. I-1719, pkt 24; z 21 czerwca 2007r. sprawa C-453/05 Ludwig, Zb.Orz. 2007, s. I-5083, pkt 21; z 3 kwietnia 2008r. sprawa C-124/07, J.C.M. Beheer BV, 2008, s. I-02101, pkt 14).

Z uwagi na fakt, że pojęcie „usługi ubezpieczeniowej” nie jest zdefiniowane w Dyrektywie 112 (ani nie było zdefiniowane w VI Dyrektywie) TSUE wielokrotnie stwierdzał, że transakcja ubezpieczeniowa w ogólnie przyjętym rozumieniu charakteryzuje się tym, że zakład ubezpieczeń w zamian za uprzednią zapłatę składki, w przypadku nastąpienia pokrywanego ryzyka, zobowiązuje się do świadczenia ubezpieczonemu usługi uzgodnionej przy zawarciu umowy (por. wyroki ETS (TSUE) z 25 lutego 1999r. sprawa C-349/96, Zb. Orz. 1999, s. I-973, CPP, pkt 17; z 8 marca 2001r. sprawa C-240/99, Skandia, Zb.Orz. 2001, s. I-1951, pkt 37; z 20 listopada 2003r. sprawa C-8/01, Taksatororringen, Zb.Orz. 2003, s. I-1371, pkt 39).

Sąd wskazał również na wyrok z 7 grudnia 2006r., sprawa C-13/06 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej, Zb. Orz. 2006, s. I-11563, w którym, TSUE uznał usługi pomocy drogowej za usługę ubezpieczeniową, co wywiódł m.in. z treści art. 1 ust. 1, art. 1 ust. 2 oraz art. 2 ust. 3 dyrektywy Rady 73/239/EWG z dnia 24 lipca 1973r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie (Dz. U. UE z dnia 16 sierpnia 1973r. L 228, s. 3 i nast. ze zm.; zwanej dalej dyrektywą 73/729).

WSA stwierdził ponadto, że Naczelny Sąd Administracyjny, we wskazanych uprzednio wyrokach, podkreślił, że gdyby ustawodawca polski poprzestał na implementacji przepisu art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 112 w postaci art. 43 ust. 1 pkt 37 u.p.t.u. to niewątpliwie istotnym byłoby orzecznictwo TSUE zakładające istnienie stosunku umownego między podmiotem świadczącym usługę ubezpieczenia a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem (ww. wyroki w sprawie Skandia, pkt 41; w sprawie Taksatorringen, pkt 41, w sprawie Swiss Re Germany Holding Gmbh, pkt 36). Jednak ustawodawca polski zdecydował się rozszerzyć przedmiotowe zwolnienie wprowadzając dodatkowo art. 43 ust. 13 u.p.t.u., co wynika z porównania treści przepisów krajowych z treścią przepisów Dyrektywy 112. Jako że podatnik uznał, iż korzystniejsze dla niego jest zastosowanie wadliwie sformułowanej w procesie transpozycji normy krajowej wynikającej z treści art. 43 ust. 13 u.p.t.u., tym samym brak jest podstaw dla NSA do dokonywania wykładni prowspólnotowej tej normy. Niezbędnym jest poprzestanie na wykładni ww. przepisu krajowego.

Zdaniem WSA, art. 43 ust. 13 u.p.t.u. przewiduje zwolnienie z VAT dla usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej i nie precyzuje zakresu podmiotowego. Należy zatem uznać, że przepis ten dotyczy usług opartych na podwykonawstwie czy outsourcingu wykonywanych przez podmioty trzecie na rzecz podmiotów ubezpieczających. Przyjęcie bowiem, że wspomniany przepis dotyczy jedynie ubezpieczycieli czyni wprowadzenie tego przepisu bezprzedmiotowym, co pozostaje w sprzeczności z założeniem o racjonalnym ustawodawcy.

Zatem – w ocenie WSA – bez znaczenia pozostaje w realiach opisanego przez stronę stanu faktycznego związanego ze świadczeniem usług w oparciu o umowy z zakładami ubezpieczeniowymi, że nie pozostaje on w stosunkach prawnych z ubezpieczonym, a wyłącznie z zakładem ubezpieczeń, na rzecz którego wykonuje czynności wskazane we wniosku.

Podsumowując WSA stwierdził, że usługi wykonywane przez stronę na rzecz zakładu ubezpieczeń stanowią odrębną całość i są niezbędne do wykonania usługi ubezpieczeniowej przez zakład ubezpieczeń, stanowiąc usługi zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 13 u.p.t.u.

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 1379/15 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.