Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.993.2016.1.JO
z 27 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku nadanym w dniu 28 grudnia 2016 r. (data wpływu 30 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego wydania Kontrahentom materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego wydania Kontrahentom materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) jest lokalnym dystrybutorem baterii (dalej: „Produkty”) na terenie Polski. Wnioskodawca kupuje Produkty od podmiotu powiązanego i sprzedaje je lokalnym podmiotom sprzedaży detalicznej (dalej: „Kontrahenci”), które sprzedają je na rzecz klientów końcowych.

W celu promocji i reklamy sprzedawanych Produktów, a w konsekwencji, zwiększenia sprzedaży, Wnioskodawca podejmuje wiele różnych działań marketingowych. Jednym z tego rodzaju aktywności jest współdziałanie z Kontrahentami w zakresie optymalnego wyeksponowania sprzedawanych Produktów i zareklamowania marki Wnioskodawcy. W ramach takiej współpracy Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje Kontrahentom kartonowe materiały reklamowo-promocyjno-informacyjne typu „standy” (dalej: „Materiały”) celem umieszczenia ich na terenie obiektów należących do Kontrahentów.

Materiały służą Kontrahentom do wizualizacji w codziennej sprzedaży Produktów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę przez Kontrahentów. Materiały nie mogą być wykorzystywane przez Kontrahentów do eksponowania Produktów innych niż dystrybuowane przez Wnioskodawcę ani nie służą reklamie innych marek niż marki Produktów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę. Przekazywane Materiały posiadają znak graficzny eksponowanych Produktów Wnioskodawcy i/lub logo marki, a także mogą zawierać nazwę Produktu, zdjęcie i informację o Produkcie, czy informacje o akcjach promocyjnych przeprowadzanych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) i przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia Materiałów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne wydanie Kontrahentom wymienionych w opisie stanu faktycznego Materiałów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na poziomie Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie Kontrahentom wymienionych w opisie stanu faktycznego Materiałów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.; dalej: „UPTU”), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojecie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 UPTU, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, zatem Materiały stanowią towary w rozumieniu UPTU.

Na podstawie art. 7 ust. 1 UPTU, przez dostawę towarów rozumie się – co do zasady – przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym zgodnie z art. 7 ust. 2 UPTU, przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych, przy czym – jak stanowi art. 7 ust. 3 UPTU, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 UPTU, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Natomiast próbką – zgodnie z art. 7 ust. 7 UPTU - jest identyfikowalny jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
   
   

Materiały przekazywane przez Wnioskodawcę nie stanowią, co do zasady, próbek ani prezentów o małej wartości w rozumieniu UPTU.

W celu ustalenia, czy dana czynność nieodpłatnego przekazania towarów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT należy jednak uwzględnić założenia konstrukcyjne podatku VAT. Podstawową zasadą tego podatku jest opodatkowanie konsumpcji. Faktyczny ciężar podatku VAT jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę, czyli konsumenta, który nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Konsumpcja oznacza użycie nabytego towaru (lub usługi) przez konsumenta ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek jego potrzeby. Aby nieodpłatne przekazanie towarów podlegało opodatkowaniu VAT musi one posiadać wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta.

Celem ustalenia, czy nieodpłatnie przekazane towary podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, należy zatem w pierwszej kolejności określić, czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej), to nie jest spełniona dyspozycja art. 7 ust. 2 UPTU. Nie dochodzi bowiem wówczas do przekazania lub zużycia towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników ani do dokonania jakiejkolwiek darowizny, gdyż po stronie odbiorcy nie występuje przysporzenie majątkowe, zatem przekazanie takiego towaru nie podlega - opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przekazywane Kontrahentom Materiały, o których mowa w opisie stanu faktycznego, nie mają dla Kontrahentów wartości konsumpcyjnej, gdyż na skutek ich otrzymania nie dochodzi do zaspokojenia jakichkolwiek potrzeb tych Kontrahentów. Jednocześnie, po stronie Kontrahentów nie występuje żadne przysporzenie majątkowe z tytułu otrzymania takich Materiałów. Przekazywane Materiały mają na celu lepsze uwidocznienie Produktów sprzedanych przez Wnioskodawcę w danym punkcie handlowym, co prowadzić ma do zwiększenia wielkości sprzedaży Produktów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę. Zachęcają one konsumentów robiących zakupy w punktach Kontrahentów do zakupienia produktów Wnioskodawcy, tworzą pozytywny wizerunek marki Wnioskodawcy w oczach potencjalnych nabywców oraz zwiększają jej rozpoznawalność na rynku. Jednocześnie nie mogą one być wykorzystywane do ekspozycji innych produktów niż te dystrybuowane przez Wnioskodawcę ani nie służą reklamie czy promocji żadnej innej marki, jak również nie kreują one żadnego przysporzenia majątkowego po stronie ostatecznych nabywców produktów Wnioskodawcy.

Nie dochodzi zatem do konsumpcji, która mogłaby zostać opodatkowana podatkiem VAT. Ze względu na brak konsumpcyjnego charakteru wydawanych Kontrahentom Materiałów, ich nieodpłatne wydanie w celu ich umieszczenia na terenie placówek handlowych Kontrahentów nie może zostać uznane za dostawę towarów w rozumieniu UPTU, a tym samym nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w dniu 20 maja 2015 r. nr IPPP1/4512-417/15-2/AW, zgodnie z którą: „Przy rozstrzygnięciu kwestii opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych, stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Zatem, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. (...) wymienione we wniosku materiały reklamowo-promocyjno-informacyjne, nie mają - jak słusznie wskazał Wnioskodawca - dla kontrahentów wartości użytkowej, gdyż nie mają one waloru konsumpcyjnego dla nabywcy. Istotą przekazania ww. materiałów jest lepsze uwidocznienie produktów sprzedanych przez Zainteresowanego w danym punkcie handlowym kontrahenta, co prowadzić ma do zwiększenia wielkości sprzedaży produktów dystrybuowanych przez Spółkę. (...). Zatem stwierdzić należy, że dokonywane przez Spółkę nieodpłatne wydania towarów - materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych - z uwagi na fakt, że nie mają one dla nabywcy (Kontrahentów) wartości użytkowej i waloru konsumpcyjnego, nie będą stanowić dostawy towarów i nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodniez art. 5 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.”

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 lutego 2014 r. nr ITPP1/443-1244/13/MN), jak również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 marca 2014 r. nr ILPP2/443-1235/13-3/AD.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że dokonywane przez Wnioskodawcę nieodpłatne wydania Materiałów - z uwagi na fakt, że nie mają one dla nabywcy (Kontrahentów) wartości użytkowej i waloru konsumpcyjnego, nie będą stanowić dostawy towarów i nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 UPTU w zw. z art. 7 ust. 2 UPTU.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 2 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

‒ jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy – przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy – przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

W świetle art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
   
   

Jak wynika z przywołanych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – co do zasady – podlega każde nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Wyjątek stanowi przekazanie towarów stanowiących zdefiniowane w art. 7 ust. 4 prezenty o małej wartości lub próbki, o których mowa w art. 7 ust. 7 ustawy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest lokalnym dystrybutorem baterii na terenie Polski. Wnioskodawca kupuje Produkty od podmiotu powiązanego i sprzedaje Kontrahentom, którzy sprzedają je na rzecz klientów końcowych. W celu promocji i reklamy sprzedawanych Produktów, a w konsekwencji, zwiększenia sprzedaży, Wnioskodawca podejmuje wiele różnych działań marketingowych. Jednym z tego rodzaju aktywności jest współdziałanie z Kontrahentami w zakresie optymalnego wyeksponowania sprzedawanych Produktów i zareklamowania marki Wnioskodawcy. W ramach takiej współpracy Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje Kontrahentom kartonowe materiały reklamowo-promocyjno-informacyjne typu „standy” celem umieszczenia ich na terenie obiektów należących do Kontrahentów.

Materiały służą Kontrahentom do wizualizacji w codziennej sprzedaży Produktów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę przez Kontrahentów. Materiały nie mogą być wykorzystywane przez Kontrahentów do eksponowania Produktów innych niż dystrybuowane przez Wnioskodawcę ani nie służą reklamie innych marek niż marki Produktów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę. Przekazywane Materiały posiadają znak graficzny eksponowanych Produktów Wnioskodawcy i/lub logo marki, a także mogą zawierać nazwę Produktu, zdjęcie i informację o Produkcie, czy informacje o akcjach promocyjnych przeprowadzanych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia Materiałów.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii rozstrzygnięcia, czy nieodpłatne wydanie Kontrahentom wymienionych w opisie stanu faktycznego materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przy rozstrzygnięciu kwestii opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych, stosownym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, abyw końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Zatem, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

W świetle powyższych okoliczności należy uznać, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych wskazanych w opisie stanu faktycznego nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego, bez względu na ich cenę nabycia/koszt wytworzenia. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe. Opisane materiały relamowo-promocyjne-informacyjne nie posiadają wartości konsumpcyjnej, użytkowej. Opisane Materiały spełniają jedynie rolę informacyjną dystrybuowanych w Polsce produktów Spółki.

Reasumując, przekazanie przedmiotowych kartonowych materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych typu „standy” dotyczących dystrybuowanych produktów z wizerunkiem lub/i logo Spółki reklamujących jej produkty, nie będzie podlegało opodatkowaniu ponieważ nie posiadają one wartości konsumpcyjnej dla kontrahentów. Dlatego też przedmiotowe przekazanie nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.