Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP1-3.4512.2.2017.1.PR
z 23 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W 2015 r. A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej: Spółką) podpisała umowę z włoską spółką B S.P.A. (zwana dalej: Dostawcą) na dostawę wzorników kolorów (color box). Zgodnie z warunkami umowy dostawa towarów realizowana jest zgodnie z harmonogramem, tj. co roku dostarczana jest część zamówionych wzorników, dostawy zostały zaplanowane na lata 2016-2020. Jak dotąd Spółka otrzymała jedną dostawę z pięciu planowanych. Co roku Spółka uiszcza także zaliczki na poczet płatności za wzorniki (płatność została podzielona na części, nie są to równe kwoty i odbywać się ma w latach 2015-2018). Wielkość dostaw również nie jest powiązana z wielkością uiszczonej opłaty, nie są to równoznaczne kwoty.

W lipcu 2016 r. Dostawca wystawił fakturę na całą wartość dostawy (pomniejszoną o zapłaconą zaliczkę, udokumentowaną fakturą). Jak dotąd Spółka otrzymała jedynie jedną dostawę towarów i uiściła dwie zaliczki (na drugą nie otrzymała faktury). Spółka rozpoznaje obowiązek podatkowy w 2016 r. w odniesieniu do fizycznie otrzymanych dostaw, nie rozpoznała tym samym obowiązku podatkowego od całości faktury. Dodatkowo w 2015 r. Spółka rozpoznała obowiązek podatkowy z tytułu wpłaconej zaliczki. Z informacji uzyskanych od Dostawcy wynika, iż faktura została wystawiona dla celów statystycznych, w celu przekazania prawa własności color boxów. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składa deklaracje VAT-7 za okresy miesięczne. Dodatkowo jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka właściwie uznała, iż rozpoznaniu jako WNT podlega jedynie dostawa rzeczywista (partia dostarczonych wzorników) i kolejne WNT powinna rozpoznać w dacie dostawy? Tj. właściwie określiła moment powstania obowiązku podatkowego w WNT?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym obowiązek podatkowy powstał w momencie wystawienia faktury?
3. Czy Spółka właściwie uznała, iż zapłaty zaliczek nie spowodują powstania obowiązku podatkowego z tytułu WNT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1 i 2. Rozpoznaniu w ramach WNT podlega czynność zdefiniowana w art. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, przez którą rozumie się „nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów”. W zaistniałym stanie faktycznym Dostawca wystawił fakturę, tym samym zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług „w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia”. Jednak w dniu wystawienia faktury nie dokonano dostawy towarów. Jak wspomniano, w zaistniałym stanie faktycznym, towary będą dostarczane partiami do roku 2020. Tym samym, zdaniem Spółki, obowiązek podatkowy powinien zostać rozpoznany w momencie rzeczywistej dostawy (przemieszczenia towarów, a nie w momencie wystawienia faktury).

Z tego względu Spółka rozpoznaje obowiązek podatkowy w odniesieniu do rzeczywistych dostaw, ponieważ dopiero wtedy powstaje obowiązek podatkowy. Potwierdza to interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2015 r. (sygn.IPPP3/451 2-166/15-2/JF), w której organ stwierdza: „Odnosząc się do opisanej sytuacji należy wskazać, że jeśli przed wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów Spółka wpłaciła zaliczkę za zakupioną maszynę oraz wystawiono fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na całą kwotę kontraktu a dostawa będzie miała miejsce po kilku miesiącach od wystawienia faktury, obowiązek podatkowy nie powstaje w momencie wystawienia przez dostawcę faktury na całą kwotę kontraktu, ale powstaje – zgodnie z przepisem art. 20 ust. 5 ustawy, tj. 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym będzie miała miejsce dostawa zakupionej maszyny będącej przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia przez Spółkę. Rozpoznanie obowiązku z chwilą wystawienia faktury dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie na kilka miesięcy przed samą dostawą byłoby niezgodne z art. 20 ust. 5 ustawy i nie znajduje podstawy prawnej w obowiązujących przepisach”.

Ad 3. W przedstawionym stanie faktycznym zapłata zaliczki, nawet w sytuacji wystawienia faktury, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego. Z uregulowań art. 20 ustawy o podatku od towarów i usług usunięto w 2013 r. paragraf szósty i siódmy dotyczący zaliczek w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów. Od tego momentu zapłata zaliczki nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego. Spółka jest zobowiązana (…). Potwierdza to m.in. interpretacja z dnia 24 września 2015 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. BPP4/4512-193/15/LG) oraz wspomniana interpretacja z dnia 14 maja 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że w 2015 r. Spółka podpisała umowę z włoskim Dostawcą na dostawę wzorników kolorów (color box). Zgodnie z warunkami umowy dostawa towarów realizowana jest zgodnie z harmonogramem, tj. co roku dostarczana jest część zamówionych wzorników, dostawy zostały zaplanowane na lata 2016-2020. Jak dotąd Spółka otrzymała jedną dostawę z pięciu planowanych. Co roku Spółka uiszcza także zaliczki na poczet płatności za wzorniki (płatność została podzielona na części, nie są to równe kwoty i odbywać się ma w latach 2015-2018). Wielkość dostaw nie jest powiązana z wielkością uiszczonej opłaty, nie są to równoznaczne kwoty. W lipcu 2016 r. Dostawca wystawił fakturę na całą wartość dostawy (pomniejszoną o zapłaconą zaliczkę, udokumentowaną fakturą). Jak dotąd Spółka otrzymała jedynie jedną dostawę towarów i uiściła dwie zaliczki (na drugą nie otrzymała faktury). Z informacji uzyskanych od Dostawcy wynika, że faktura została wystawiona dla celów statystycznych, w celu przekazania prawa własności color boxów. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE.

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

W transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Podatek należny rozliczany jest przez nabywcę towarów w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej). Zaznaczyć należy jednak, że niewłaściwe rozpoznanie przez kontrahenta zagranicznego jego dostawy nie powoduje braku wystąpienia u polskiego nabywcy wewnątrzwspólnotowego nabycia. Podobnie – zadeklarowanie przez kontrahenta zagranicznego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie powoduje, że u polskiego nabywcy automatycznie dochodzi do nabycia wewnątrzwspólnotowego. Co istotne, o potraktowaniu transakcji jako wewnątrzwspólnotowej decydować muszą okoliczności faktyczne, a nie wola i przekonanie kontrahentów.

Aby daną transakcję uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów wymagane jest spełnienie dwóch podstawowych warunków:

1. podmiot z jednego państwa członkowskiego (nie zawsze musi być podatnikiem VAT) musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel – tak więc na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
2. w wyniku dokonania dostawy towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym nie ma tu znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
   
   

Istotą wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest zatem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 9 ust. 1 ustawy jest mowa o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności” lecz jako własność ekonomiczną.

Zatem pojęcie rozporządzania towarami jak właściciel w ujęciu art. 9 ust. 1 ustawy należy rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do nabycia własności pozyskanych towarów (przeniesienie własności, zrzeczenie się własności, rozporządzenie na wypadek śmierci), lecz także korzystania z nabytych towarów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Spółkę opisu sprawy stwierdzić należy, że w niniejszym przypadku dokonywane sukcesywnie co roku dostawy partii zamówionych wzorników przez Dostawcę, spełniają definicję odrębnych wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. Z przemieszczeniem każdego z poszczególnych partii wzorników z terytorium innego państwa członkowskiego do Polski wiąże się bowiem przeniesienie na Spółkę prawa do dysponowania tym towarem jak właściciel. W związku z tym każde dokonane nabycie stanowi odrębne wewnątrzwspólnotowe nabycie przez Spółkę konkretnej partii towarów – wzorników.

Spółka winna zatem potraktować zakup każdej partii towarów jako odrębne wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i dokonać jego rozliczenia.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy – w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis zobowiązuje podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej, będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę dokumentującą dokonaną dostawę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zatem w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Natomiast w przypadku gdy podatnik podatku od wartości dodanej nie wystawił faktury przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W odniesieniu natomiast do opisanych zaliczek należy wskazać, że w związku z koniecznością dostosowania przepisów wprowadzonych dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania (Dz. Urz. UE L 189 z 22.07.2010 r., str. 1), ustawodawca krajowy dokonał z dniem 1 stycznia 2013 r. zmian w art. 20 ust. 1-3 oraz 5-7 ustawy.

Wprowadzone zmiany miały na celu zapewnienie jednolitości danych zawartych w informacjach podsumowujących i terminowości wymiany danych dokonywanych przy pomocy tych informacji.

Dla uporządkowania i lepszej czytelności art. 20 ustawy, dokonano jego częściowej przebudowy.

Uchylono art. 20 ust. 7 ustawy dający podstawę do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie faktur wystawianych przez podatnika podatku od wartości dodanej potwierdzających otrzymanie przez niego części zapłaty.

W związku ze zmianami w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego wynikającymi ze zmiany przepisów unijnych odstąpiono od określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania całości lub części zapłaty przed dokonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy lub nabycia towarów (otrzymanie tego rodzaju zapłaty nie rodzi już obowiązku podatkowego). W przypadku otrzymania zatem faktury zaliczkowej z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia u polskiego podatnika nie powstaje obowiązek podatkowy.

Jak Spółka wskazała w opisie sprawy, otrzymała jedynie jedną dostawę towarów (partię wzorników kolorów) z pięciu planowanych i uiściła dwie zaliczki (na drugą nie otrzymała faktury). W lipcu 2016 r. Dostawca wystawił fakturę na całą wartość dostawy (pomniejszoną o zapłaconą zaliczkę, udokumentowaną fakturą), która została jednak wystawiona dla celów statystycznych, w celu przekazania prawa własności wzorników. Spółka nie wskazała, że Dostawca wystawi inne faktury dokumentujące dokonywane wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedstawionych okolicznościach wystawiona przez Dostawcę faktura w lipcu 2016 r. jest jedynie dokumentem wystawionym dla celów statystycznych, który nie stanowi faktury, o której mowa w art. 20 ust. 5 ustaw i nie decyduje o momencie powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonania przez Spółkę danego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Dodatkowo należy wyjaśnić, że z tytułu wpłaconych dwóch zaliczek niezależnie od tego, że jedna z nich została udokumentowana fakturą wystawioną przez Dostawcę a druga nie została udokumentowana, nie powstał u Spółki obowiązek podatkowy.

Zatem w przypadku, gdy przed wewnątrzwspólnotowym nabyciem danej partii towarów uiszczana jest zaliczka na jej poczet i nie jest wystawiana faktura dokumentująca tę dostawę (jedynie jest wystawiany dokument dla celów statystycznych), to wówczas obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miała miejsce dostawa partii towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Wobec powyższego, w odniesieniu do pierwszej partii wzorników otrzymanych przez Spółkę obowiązek podatkowy powstał – zgodnie z przepisem art. 20 ust. 5 ustawy – 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miała miejsce dostawa towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Natomiast obowiązek podatkowy w odniesieniu do dostaw pozostałych czterech partii wzorników powstanie – na podstawie ww. przepisu ustawy – 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym będzie miała miejsce dostawa towarów będących przedmiotem danego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Podsumowując, Spółka właściwie uznała, że rozpoznaniu jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlega jedynie dostawa rzeczywista (partia dostarczonych wzorników) i właściwie określiła moment powstania obowiązku podatkowego, łącząc go nie z wystawionym przez Dostawcę dokumentem (fakturą wystawioną do celów statystycznych) lecz z momentem rzeczywistej dostawy towarów będącej przedmiotem danego wewnątrzwspólnotowego nabycia. Zatem obowiązek podatkowy powstał/powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miała/będzie miała miejsce dostawa towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. W przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie powstał natomiast w momencie wystawienia przez Dostawcę faktury w lipcu 2016 r., ponieważ nie jest to faktura dokumentująca dokonaną/planowane dostawy towarów. Tym samym w tej części stanowisko Spółki jest prawidłowe, lecz na podstawie innego niż wskazanego przez nią uzasadnienia.

Ponadto Spółka właściwie uznała, że zapłaty zaliczek nie spowodują powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, ponieważ od dnia 1 stycznia 2013 r. nie obowiązują już przepisy dające podstawę do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie faktur wystawianych przez podatnika podatku od wartości dodanej potwierdzających otrzymanie przez niego części zapłaty.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.