Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB1.4511.12.2017.1.AK
z 14 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2016 r. (data wpływu 3 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia nieruchomości z majątku spółki cywilnej do majątku wspólnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia nieruchomości z majątku spółki cywilnej do majątku wspólnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz ze wspólnikiem w 2004 r. zawarli umowę spółki cywilnej i prowadzą działalność gospodarczą polegającą między innymi na wynajmie nieruchomości. W dniu 16 stycznia 2007 r. wspólnicy spółki nabyli, na prawach współwłasności łącznej wspólników prawa cywilnego, niezabudowaną nieruchomość gruntową produkcyjno-usługową oznaczoną jako działka gruntu, mającą obszar 6601 m2. Nieruchomość zakupiono od Agencji Nieruchomości Rolnych. Na nieruchomości gruntowej wybudowano halę. Z faktur dokumentujących zakupy związane z budową hali spółka odliczała podatek VAT. Grunt wraz z poniesionymi nakładami na halę wprowadzono do ewidencji środków trwałych jako inwestycję zakończoną dnia 1 października 2012 r., pod nazwą „Grunt i Lokal Użytkowy”, KŚT 101 i dokonuje liniowych odpisów amortyzacyjnych wg stawki 2,5% rocznie. Od tego momentu do dnia dzisiejszego nie ponoszono już żadnych nakładów na remonty, ulepszenia, ani modernizacje wyżej wymienionego obiektu. Przedmiotowa hala jest przez spółkę wynajmowana innym podmiotom na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Pierwszą umowę najmu hali podpisano w dniu 17 sierpnia 2011 r. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, dlatego też do faktur za czynsz był doliczany podatek VAT.

Wspólnicy spółki podjęli decyzję o rozwiązaniu umowy spółki cywilnej. Zamierzają wycofać zabudowaną nieruchomość ze spółki i przekazać ją na cele prywatne wspólników. Wycofanie zabudowanej nieruchomości ze spółki i przekazanie jej wspólnikom nastąpi przed likwidacją działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej.

Wspólnicy nie rozważają możliwości sprzedaży nieruchomości, nie będzie ona również przedmiotem ich najmu prywatnego.

Wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku spółki cywilnej nie nastąpi tytułem wypłaty zysku w ww. spółce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wycofanie nieruchomości gruntowej wraz z halą z majątku spółki cywilnej i przeniesienie tej nieruchomości do majątku osobistego wspólników, spowoduje powstanie u wspólników obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że spółka cywilna nie jest osobą prawną, na gruncie przepisów o podatku dochodowym podmiotem podlegającym opodatkowaniu nie jest spółka, lecz jej wspólnicy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Analogicznie rozliczane są koszty uzyskania przychodów, wydatki niestanowiące kosztów i straty (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy). Zatem uzyskane przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników, proporcjonalnie do udziałów w spółce. Dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce stanowi dla jej wspólnika – osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu według zasad przewidzianych dla tego źródła.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przychodem z działalności gospodarczej są również m.in. przychody z odpłatnego zbycia środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej (art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy).

Odpłatne zbycie oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. W omawianym przypadku przeniesienie własności nieruchomości na rzecz wspólników spółki, w częściach odpowiadających posiadanym udziałom, nie będzie miało charakteru odpłatnego. W jego wyniku spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych, a wypracowany przez nią zysk, w zamian za który ma być przekazana nieruchomość, został już w poprzednich latach opodatkowany u jej wspólników. Tym samym spółka (jej wspólnicy) nie osiągnie przychodu w rozumieniu powołanego art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych i nieodpłatnego przekazania jej wspólnikom spółki.

Dopiero późniejsza sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie stanowiła dla wspólnika przychód z działalności gospodarczej, jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności spółki i dniem jego odpłatnego zbycia przez wspólnika, nie upłynie 6 lat, wynika to z art. 10 ust 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Spółka cywilna jest umową, stosunkiem zobowiązaniowym zawartym pomiędzy co najmniej dwoma osobami, uregulowanym przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.). Zgodnie z art. 860 § 1 ww. ustawy, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Spółka cywilna jest osobową spółką prawa cywilnego i tym samym nie posiada zdolności prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, czyli osoby fizyczne, które są zobowiązane do prowadzenia spraw spółki.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)–c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Według art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz ze wspólnikiem w 2004 r. zawarli umowę spółki cywilnej i prowadzą działalność gospodarczą polegającą między innymi na wynajmie nieruchomości. W dniu 16 stycznia 2007 r. wspólnicy spółki nabyli, na prawach współwłasności łącznej wspólników prawa cywilnego, niezabudowaną nieruchomość gruntową produkcyjno-usługową oznaczoną jako działka gruntu mającą obszar 6601 m2. Nieruchomość zakupiono od Agencji Nieruchomości Rolnych. Na nieruchomości gruntowej wybudowano halę. Z faktur dokumentujących zakupy związane z budową hali spółka odliczała podatek VAT. Grunt wraz z poniesionymi nakładami na halę wprowadzono do ewidencji środków trwałych jako inwestycję zakończoną dnia 1 października 2012 r., pod nazwą „Grunt i Lokal Użytkowy”, KŚT 101 i dokonuje liniowych odpisów amortyzacyjnych wg stawki 2,5% rocznie. Od tego momentu do dnia dzisiejszego nie ponoszono już żadnych nakładów na remonty, ulepszenia, ani modernizacje wyżej wymienionego obiektu. Przedmiotowa hala jest przez spółkę wynajmowana innym podmiotom na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Pierwszą umowę najmu hali podpisano w dniu 17 sierpnia 2011 r. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, dlatego też do faktur za czynsz był doliczany podatek VAT.

Wspólnicy spółki podjęli decyzję o rozwiązaniu umowy spółki cywilnej. Zamierzają wycofać zabudowaną nieruchomość ze spółki i przekazać ją na cele prywatne wspólników. Wycofanie zabudowanej nieruchomości ze spółki i przekazanie jej wspólnikom nastąpi przed likwidacją działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej.

Wspólnicy nie rozważają możliwości sprzedaży nieruchomości, nie będzie ona również przedmiotem ich najmu prywatnego.

Wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku spółki cywilnej nie nastąpi tytułem wypłaty zysku w ww. spółce.

Mając na uwadze, że planowana operacja wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej z przeznaczeniem go na potrzeby osobiste wspólników Spółki cywilnej, nie nosi w istocie cech odpłatnego zbycia, zatem wycofanie to nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca otrzyma ww. składnik majątku w całości z przeznaczeniem go na potrzeby osobiste. Wnioskodawca nabędzie udział w powyższej nieruchomości w ramach zniesienia współwłasności nieodpłatnie. Zatem, nie dojdzie do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że dokonanie bezpłatnego przekazania, w wyniku którego przedmiotowa nieruchomość zostanie przekazana z majątku wspólnego wspólników, objętego umową Spółki cywilnej, do majątku odrębnego Wnioskodawcy, nie będzie generować dla Niego jako wspólnika Spółki cywilnej przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć należy, że ewentualny dochód może powstać w momencie dokonania odpłatnego zbycia ww. nieruchomości.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201) – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze wspólników spółki cywilnej, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego wobec drugiego ze wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016, poz. 718 ze. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.