Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPP1.4512.843.2016.2.BK
z 3 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2016 r., (data wpływu 20 października 2016 r.) uzupełnionym w dniu 19 grudnia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług najmu nieruchomości oraz prawa do odliczenia podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2016 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług najmu nieruchomości oraz prawa do odliczenia podatku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył w roku 1998 r. nieruchomość niezabudowaną w….., którą to następnie zabudował w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez siebie pod nazwą…... Wnioskodawca jest żonaty. Pomiędzy małżonkami panuje ustawowy ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej - nieruchomość ta stanowi majątek wspólny małżonków. W grudniu 2012 r., część ww. zabudowanej nieruchomości wykorzystywanej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą została wynajęta na podstawie umowy cywilnoprawnej na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Wnioskodawca planuje zlikwidować prowadzoną działalność gospodarczą, jednakże pozostanie podatnikiem podatku VAT czynnym na potrzeby wystawiania faktur VAT na należności czynszowe wynikające z umowy najmu zawartej z najemcą. Małżonkowie po likwidacji działalności gospodarczej mają zamiar wynajmowania nieruchomości na rzecz dotychczasowego najemcy poprzez zawarcie umowy najmu z najemcą wyłącznie przez Wnioskodawcę. Na czynność tę zgodę wyrazi małżonka Wnioskodawcy. Jak wynika z uzupełnienia wniosku małżonkowie są współwłaścicielami nieruchomości opisanej w KW nr……. Część tej nieruchomości zajęta jest pod prowadzoną działalność gospodarczą i przedmiotem najmu byłaby właśnie ta część nieruchomości zajętej pod działalność gospodarczą, na której znajdują się budynki służące prowadzeniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może samodzielnie od całości należności czynszowych naliczać podatek VAT z tytułu najmu i w związku z tym wystawiać faktury VAT na całość należności czynszowych?
   
2. Czy w przypadku zawarcia umowy najmu przez jednego z małżonków – (Wnioskodawcy) i wystawiania faktur VAT na całość należności czynszowych może on dokonać odliczenia całości podatku naliczonego z faktur, które otrzymują obydwoje małżonkowie np. za zakup energii elektrycznej itp.?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy. Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zatem osoba fizyczna wykonująca czynności wynajmu, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. Według art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie z uregulowaniami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9 , poz. 59 ze zm.), istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej jak i umownej jest to, iż każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzaniu majątkiem wspólnym lecz każdy z nich jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, a zgoda drugiego z małżonków na dokonanie przezeń czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu nie oznacza, iż przez jej wyrażenie staje się on też stroną czynności prawnej dokonanej przez pierwszego z nich. O tym, który z małżonków jest (będzie) podatnikiem podatku od towarów i usług rozstrzyga w istocie rzeczy wola tychże małżonków co do tego, który z nich określone czynności zarządu majątkiem wspólnym będzie w konkretnej sytuacji wykonywał. W przedstawionej sytuacji przedmiotem najmu jest nieruchomość stanowiąca majątek wspólny współmałżonków, umowa podpisana będzie przez jednego z małżonków, więc to on powinien być traktowany jako odrębny podatnik podatku od towarów i usług. Małżeństwo bowiem nie należy ani do kategorii osób prawnych, ani jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, ani nie jest też osobą fizyczną. Tym samym w przedmiotowym stanie faktycznym nie wystąpi sytuacja, w której każdy małżonek ze świadczonych usług uzyskuje obrót stanowiący połowę kwoty należnej z tytułu czynszu.

Jeżeli umowy najmu są zawierane wyłącznie przez jednego z małżonków, podatnikiem jest wyłącznie ta osoba. Cała kwota czynszu stanowi jego obrót podlegający rozliczeniu. NSA w wyroku z 25 kwietnia 2002 r. (SA/Sz 1685/00) orzekł, że wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków pozostających we współwłasności majątkowej małżeńskiej nie rodzi obowiązku podatkowego w zakresie tego podatku u drugiego małżonka, mimo że czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego. Stanowisko to na ogół jest akceptowane przez organy podatkowe. Przykładowo DIS w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 19 lutego 2008 r. (ILPP2/443-164/07-2/JK) uznał, że jeżeli małżonkowie nie wskażą, kto z nich będzie płacił podatek VAT od usługi najmu lokalu użytkowego, to podatnikami są oboje (wówczas każdemu z nich z osobna będzie przysługiwał limit obrotów uprawniający do zwolnienia). Oznacza to, że jeśli małżonkowie wskażą tylko jednego z nich, tylko ta osoba stanie się podatnikiem od świadczonej usługi najmu. Przepisy o VAT nie przewidują żadnej formy „wskazania” podatnika (inaczej niż w podatku dochodowym). „Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu i jest stroną czynności prawnej” (interpretacja z 29 marca 2013 r., ILPP2/443-8/13-3/AD).

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku zawarcia umowy najmu przez jednego z małżonków - Wnioskodawcę i wystawiania faktur VAT na czynsz najmu przez niego na całość należności czynszowych może on dokonać odliczenia całego podatku naliczonego z faktur, które otrzymują obydwoje małżonkowie np. za zakup energii elektrycznej itp.

W przypadku zakupów, współwłaściciele otrzymują jedną wspólną fakturę (jeden oryginał). Jeżeli tylko jeden z małżonków wynajmuje wspólną nieruchomość, to wolno odliczyć podatek naliczony w całości, a nie tylko w proporcji wyznaczonej udziałem w majątku wspólnym. NSA w wyrokach z 30 marca 2004 r. (FSK 83/04), 21 kwietnia 2004 r. (FSK 69/04) oraz 8 czerwca 2004 r. (FSK 157/04) wyraził znaczącą dla późniejszej praktyki tezę, w myśl której „zakup dokonany przez małżonków i udokumentowany fakturą nie powoduje utraty prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy tylko jeden z małżonków jest podatnikiem podatku od towarów i usług”. Sąd uznał prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego przez męża. W podobny sposób wypowiadają się organy podatkowe, np. DIS w Warszawie z 20 czerwca 2008 r., IPPP1/443-917/08-2/AP oraz DIS w Poznaniu z 10 listopada 2011 r., ILPP1/443-1103/11-3/NS. DIS w Warszawie w wykładni z 9 października 2009 r. (IPPP1-443-874/09-2/PR) uznał, że: „jeżeli wyłącznie Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT,; zakupiony lokal użytkowy będzie służył czynnościom opodatkowanym, a faktura otrzymana przez niego z tytułu nabycia lokalu zawierać będzie numer VAT Wnioskodawcy, będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wystawienie faktury na oboje małżonków nie pozbawi Wnioskodawcy możliwości odliczenia podatku wynikającego z wystawionej faktury”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z regulacji art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z treścią art. 106e ust. 1 pkt 3 oraz pkt 4 faktura powinna zwierać m. in. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy oraz numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a.

Należy wskazać, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082 ze zm.).

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Przytaczając natomiast przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583) stwierdzić należy, iż stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Dokonując analizy przytoczonych wyżej regulacji prawnych podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług istotnym jest, czy dany podmiot spełnia definicję podatnika w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z cytowanym już art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Należy stwierdzić, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom VAT. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazano, iż wyłącznie Wnioskodawca jako Wynajmujący będzie stroną umowy najmu nieruchomości (w części będącej własnością małżonków) objętej małżeńską wspólnością majątkową.

Jeżeli zatem przedmiotem najmu są rzeczy (nieruchomości) stanowiące majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług będzie ten małżonek, który dokona wynajmu we własnym imieniu (który będzie stroną czynności prawnej).

Tak więc w zaistniałej sytuacji, skoro umowa najmu nieruchomości zostanie zawarta przez jednego z małżonków (Wnioskodawcę), podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu zawartej umowy najmu będzie Wnioskodawca i to on powinien wystawiać faktury na całość należności związanych z usługami najmu.

Przechodząc do kwestii odliczenia podatku stwierdza się co następuje.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Przy czym prawo do odliczenia powstaje – stosownie do ust. 10 tego artykułu, tj. w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Z treści powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi tego podatku i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył tym samym podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych (wskazanych powyżej, tj. m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych), oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro część przedmiotowej nieruchomości (pomimo, że stanowi majątek wspólny małżonków) jest (będzie) wykorzystywana dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (najem), z tytułu której Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, to o ile służy wyłącznie wykonywaniu czynności opodatkowanych, przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie towarów i usług związanych ze świadczonymi usługami najmu, przy założeniu, że wydatki nabyte np. wskazanej we wniosku energii elektrycznej dotyczą wyłącznie części wynajmowanej nieruchomości, a nie całego budynku..

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.