Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP2.4512.1012.2.BW
z 24 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 14 lutego 2017 r. (data wpływu 15 lutego 2017r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania pomniejszenia podatku VAT naliczonego, zgodnie z regulacją zawartą w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania pomniejszenia podatku VAT naliczonego, zgodnie z regulacją zawartą w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 lutego 2017r. (data wpływu 15 lutego 2017r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 7 lutego 2017r. znak: 2461-IBPP2.4512.1012.2016.1.BW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi firmę budowlaną pod nazwą /…/.

W związku z prowadzoną przez niego działalnością w dniu 2 lutego 2016r. zawarł z wykonawcą - firmą K (Spółka z o.o.) .umowę nr 1/02/R/2016 na wykonanie 18 budynków jednorodzinnych w zabudowie szeregowej w /…/.

W dniu 26 kwietnia 2016r. zawarł z tym samym wykonawcą - firmą K następną umowę nr 1/04/R/2016 na wykonanie 10 budynków jednorodzinnych w zabudowie szeregowej w /…./.

Za wykonane prace budowlane zgodnie z umową nr 1/04/R/2016 z dn. 26 kwietnia 2016r. firma K wystawiła Wnioskodawcy następujące faktury ze stawką VAT 8%:

• fakturę nr FV/16/16 z dn. 10 czerwca 2016r. na kwotę 54.000,00 zł brutto (w tym podatek VAT 4.000 zł) z terminem płatności w dniu 17 czerwca 2016r. (zapłacone w całości przelewem w dniu 15 czerwca 2016r.);
• fakturę nr FV/20/16 z dn. 5 sierpnia 2016r. na kwotę 32.400,00 zł brutto (w tym podatek VAT 2.400 zł) z terminem płatności w dniu 19 sierpnia 2016r. (zapłacone w całości przelewem w dniu 13 sierpnia 2016r.);
• fakturę nr FV/25/16 z dn. 15 września 2016r. na kwotę 21.600,00 zł brutto (w tym podatek VAT 1.600 zł) z terminem płatności w dniu 22 września 2016r. (skompensowane dn. 26 września 2016r.);
• fakturę nr FV/26/16 z dn. 15 września 2016r. na kwotę 54.000,00 zł brutto ( w tym podatek VAT 4. 000 zł) z terminem płatności w dniu 22 września 2016r. (skompensowane dn. 26 września 2016r.);
• fakturę nr FV/27/16 z dn. 30 września 2016r. na kwotę 54.000,00 zł brutto (w tym podatek VAT 4.000 zł) z terminem płatności w dniu 7 października 2016r. (skompensowane dn. 10 października 2016r.).
  
  

Z powyższych faktur Wnioskodawca w całości odliczył podatek VAT.

W dniu 16 września 2016r. Wnioskodawca wystawił firmie K notę księgową nr 1/09/2016, w której obciążył firmę K karą umowną naliczoną zgodnie z par. 9 umowy nr 1/02/R/2016 z dn. 2 lutego 2016r. tj. z tytułu przerwania robót na inwestycji w /…/ oraz z tytułu nienależytego wykonania umowy w części większej niż 5% z terminem płatności 2 dni od dnia otrzymania wezwania (spółka otrzymała notę listem poleconym w dniu 19 września 2016r.). Firma K. kwestionuje zasadność naliczenia kary umownej, jednak do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie otrzymał żadnej wiadomości, żeby firma K. wystąpiła w tej sprawie na drogę postępowania sądowego. Co więcej ze strony Wnioskodawcy jest przygotowywany pozew przeciwko firmie K zapłatę kar umownych w związku z niezakończeniem w terminie wynikającym z umowy nr 1/02/R/2016 z dn. 2 lutego 2016r. oraz z tytułu nienależytego wykonania umowy.

W dniu 26 września 2016r. Wnioskodawca napisał firmie K oświadczenie o potrąceniu (na podstawie art. 498 § 1 i art. 499 Kodeksu cywilnego) na kwotę 75.600,00 złotych, w którym skompensował przysługującą mu względem firmy K wierzytelność z tytułu wystawionej dn. 16 września 2016r. noty księgowej nr 1/09/2016 (opisanej wyżej) z fakturami nr FV/25/16 z dn. 15 września 2016r. i FV/26/16 z dn. 15 września 2016r: W wyniku kompensaty faktury nr FV/25/16 z dn. 15 września 2016r. i FV/26/16 z dn. 15 września 2016r. zostały uregulowane w całości, natomiast z noty księgowej nr 1/09/2016 zostało do zapłaty 64 400,00 złotych (firma otrzymała oświadczenie listem poleconym w dniu 27 września 2016r.).

W dniu 10 października 2016r. Wnioskodawca napisał firmie K oświadczenie o potrąceniu (na podstawie art. 498 § 1 i art. 499 Kodeksu cywilnego) na kwotę 54 000,00 złotych, w którym skompensował przysługującą mu względem firmy K wierzytelność z tytułu wystawionej dn. 16 września 2016r. noty księgowej nr 1/09/2016 (opisanej wyżej) z fakturą nr FV/27/16 z dn. 30 września 2016r. W wyniku kompensaty faktura nr FV/27/16 z dn. 30 września 2016r. została uregulowana w całości, natomiast z noty księgowej nr 1/09/2016 zostało do zapłaty 10.400,00 złotych (firma otrzymała oświadczenie listem poleconym w dniu 11 października 2016r.).

W wyniku powyższego w księgach podatkowych Wnioskodawcy zobowiązanie (dług) wobec firmy K z tytułu niezapłaconych faktur nr FV/25/16 z dn. 15 września 2016r., FV/26/16 z dn. 15 września 2016r. i FV/27/16 z dn. 30 września 2016r. nie istnieje, gdyż zostało uregulowane w formie kompensaty.

Natomiast w piśmie z 14 lutego 2017r. Wnioskodawca wskazał:

1. W § 9 umowy nr 1/02/R/2016 z dn. 02.02.2016r. jest napisane:
   „W przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy w całości lub w części większej niż 5%, oraz przerwania robót na okres dłuższy niż 15 dni Wykonawca zobowiązany jest do zapłaty kary umownej w wysokości 140.000,00 złotych.
   W sytuacji gdy kara umowna nie pokrywa szkody, stronom przysługuje prawo żądania odszkodowania na zasadach ogólnych.”
   Od dnia 12 sierpnia 2016r. na budowie w /…/ firma K. nie wykonuje żadnych robót budowlanych, do których była zobowiązana na podstawie umowy nr 1/02/R/2016.
2. Po podpisaniu w dniu 2 lutego 2016r. umowy nr 1/02/R/2016 spółka K przystąpiła do jej realizacji. Za wykonane roboty budowlane spółka wystawiała firmie Wnioskodawcy faktury, które były zawsze w terminie płacone - nigdy nie było ani jednego dnia zwłoki w zapłacie. Jednakże w maju/czerwcu 2016r. spółka K. wykonała wadliwie prace budowlane, o czym Wnioskodawca poinformował ustnie prezesa spółki Pana /…/, który zapewnił Wnioskodawcę, że błędy zostaną naprawione. Nalegał jednakże, żeby mu za wykonane prace zapłacić, gdyż w przeciwnym razie nie będzie miał środków finansowych, żeby kontynuować prace budowlane. Wnioskodawca zapłacił za wykonane wadliwie prace budowlane licząc, że zostaną skorygowane. Jednakże błędy były na tyle poważne (m. in. wadliwe wytyczanie budynków, znacznie zdeformowanie ścian - brak kątów prostych, nietrzymanie pionu), a co za tym idzie koszt ich naprawienia znaczny, że w rezultacie spółka nie zdecydowała się, pomimo wcześniejszych zapewnień, naprawić swoje błędy. W związku z tym Wnioskodawca napisał pismo do spółki informujące o żądaniu przeze niego naprawienia błędów, na potwierdzenie których w załączeniu wysłał inwentaryzację budowlaną wykonaną przez uprawnione osoby. Poinformował również w tym piśmie spółkę, żeby zintensyfikował prowadzone roboty oraz zwiększył zaangażowanie kadrowe celem ukończenia przedmiotu umowy w wyznaczonym terminie, gdyż jest duże prawdopodobieństwo, że nie zostanie dotrzymany termin zakończenia wszystkich prac - termin ten to 30 wrzesień 2016r.
   W odpowiedzi na to firma K wystawiła firmie Wnioskodawcy 2 faktury: faktura nr FV/23/16 z dn. 16 sierpnia 2016r. na kwotę 30.100,00 zł brutto z terminem płatności 26 sierpnia 2016r. oraz faktura nr FV/24/16 z dn. 16 sierpnia 2016r. na kwotę 75.600,00 zł brutto z terminem płatności 26 sierpnia 2016r. z treścią: „Roboty budowlane do umowy nr 1/02/R/2016 z dnia 2 lutego 2016r. - wykonanie budynków jednorodzinnych w zabudowie szeregowej". Faktury wystawione były za roboty niewykonane bez protokołu odbioru robót. Faktury te jako bezprzedmiotowe i dokumentujące transakcję, która nie miała miejsca Wnioskodawca nie zaksięgował. Umowa nr 1/02/R/2016 w § 7 pkt 4 mówi, że: „Wyłączną podstawą do wystawienia faktury jest protokół odbioru podpisany przez inwestora". Firma K zastraszała Wnioskodawcę domagając się zapłaty w/w faktur i uznała to za powód zejścia z robót. Wystawienie tych faktur było pretekstem, żeby zejść bezkarnie z robót. Firma zeszła z budowy dnia 12 sierpnia 2016r., a w/w faktury zostały wystawione dn. 16 sierpnia 2016r. z terminem płatności 26 sierpnia 2016r. Do dnia dzisiejszego K nie złożyła przeciwko Wnioskodawcy pozwu o zapłatę w/w faktur, pomimo, że wielokrotnie zastraszała Wnioskodawcę sądem i w konsekwencji komornikiem, który zajmie majątek Wnioskodawcy.
3. Nota księgowa wystawiona przez Wnioskodawcę dokumentująca naliczone (w oparciu o zawartą umowę nr 1/02/R/2016 z dn. 2 lutego 2016r.) kary umowne została skutecznie doręczona firmie K Na potwierdzenie tego Wnioskodawca posiada potwierdzenie odbioru podpisane przez firmę K w dniu 19 września 2016r.
4. W/w nota księgowa miała termin zapłaty: 2 dni od jej otrzymania, czyli od dnia 19 września 2016r. Do dzisiaj w/w nota księgowa nie została zapłacona przez firmę K.
5. Spółka K nie złożyła pozwu o zapłatę z tytułu nieuzasadnionego obciążenia karami umownym przez firmę Wnioskodawcy.
6. W dniu 20 stycznia 2017r. Wnioskodawca wniósł pozew do sądu w sprawie przeciwko K in. o zapłatę kar umownych naliczonych w związku z umową 1/02/R/2016 z dn. 2 lutego 2016r. oraz umową 1/04/R/2016 z dn. 26 kwietnia 2016r.
   
   

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek dokonać pomniejszenia podatku VAT naliczonego (odliczonego z faktur nr FV/25/16 z dn. 15 września 2016r., FV/26/16 z dn. 15 września 2016r. i FV/27/16 z dn. 30 września 2016r.) zgodnie z regulacją zawartą w art. 89b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w terminie 150 dni od dnia upływu terminu płatności w/w faktur?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma podstaw prawnych do dokonania pomniejszenia podatku VAT naliczonego (odliczonego z faktur nr FV/25/16 z dn. 15.09.2016r, FV/26/16 z dn. 15 września 2016r. i FV/27/16 z dn. 30 września 2016r.) zgodnie z regulacją zawartą w art. 89b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w terminie 150 dni od dnia upływu terminu płatności w/w faktur; gdyż faktury te w księgach rachunkowych Wnioskodawcy nie istnieją - zostały one w całości uregulowane, tj. skompensowane z przysługującą Wnioskodawcy wierzytelnością względem firmy K Sp. z o.o. z tytułu wystawionej w dn. 16 września 2016r. noty księgowej nr 1/09/2016.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

I tak, stosownie do treści art. 89a ust. 1 ww. ustawy podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast, w myśl art. 89a ust. la ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepis ust. 1, na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U., poz. 978, 1259, 1513, 1830, 1844 oraz z 2016r. poz. 615), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. (uchylony)
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
   
2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015r. – Prawo restrukturyzacyjne, postepowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. (uchylony),
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. (uchylony).
   
   

Na mocy art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Z kolei, w świetle art. 89b ust. 1 ustawy w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności, o czym stanowi art. 89b ust. la ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 89b ust. 1b ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim miesiącu, w którym upływa 15 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015r. – prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Jak wynika z zapisu art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. la stosuje się odpowiednio.

W przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części (art. 89b ust. 4 ustawy).

Regulacje dotyczące potrącania wzajemnych wierzytelności zawierają przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 380 ze zm.).

Zgodnie z art. 498 § 1 i 2 tej ustawy gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Powyższe oznacza, iż potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie stanowi zatem formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

W myśl art. 499 Kodeksu cywilnego potrącenia dokonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe.

Do oświadczenia o potrąceniu mają zastosowanie ogólne zasady co do sposobu i chwili złożenia oświadczenia woli wskazane w art. 60 i 61 Kodeksu cywilnego. Na mocy art. 60 Kodeksu cywilnego z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (oświadczenie woli). Stosownie do art. 61 § 1 ww. Kodeksu oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Odwołanie takiego oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej.

W świetle powyższego potrącenie następuje przez złożenie drugiej stronie oświadczenia woli. Oświadczenie o potrąceniu staje się skuteczne dopiero z chwilą, gdy doszło do wierzyciela wzajemnego w taki sposób, że mógł on zapoznać się z jego treścią. Przy czym, przepis nie wskazuje, że oświadczenie o potrąceniu musi być dokonane w szczególnej formie. Forma tego oświadczenia jest zatem dowolna.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynikam, że Wnioskodawca prowadzi firmę budowlaną.

W związku z prowadzoną przez niego działalnością w dniu 2 lutego 2016r. zawarł z firmą K umowę nr 1/02/R/2016 na wykonanie 18 budynków jednorodzinnych w zabudowie szeregowej.

W dniu 26 kwietnia 2016r. zawarł z tą samą firmą następną umowę nr 1/04/R/2016 na wykonanie 10 budynków jednorodzinnych w zabudowie szeregowej.

Za wykonane prace budowlane firma K. wystawiła Wnioskodawcy m.in. faktury:

• fakturę nr FV/25/16 z 15 września 2016r. na kwotę 21.600,00 zł brutto (w tym podatek VAT 1.600 zł) z terminem płatności w dniu 22 września 2016r.;
• fakturę nr FV/26/16 z 15 września 2016r. na kwotę 54.000,00 zł brutto (w tym podatek VAT 4. 000 zł) z terminem płatności w dniu 22 września 2016r.:
• fakturę nr FV/27/16 z 30 września 2016r. na kwotę 54.000,00 zł brutto (w tym podatek VAT 4.000 zł) z terminem płatności w dniu 7 października 2016r.
  
  

Z powyższych faktur Wnioskodawca w całości odliczył podatek VAT.

W związku z przerwaniem robót na inwestycji (od dnia 12 sierpnia 2016r. ww. firma K nie wykonuje żadnych robót budowlanych, do których była zobowiązana na podstawie umowy nr 1/02/R/2016) oraz z nienależytym wykonaniem umowy w części większej niż 5%, Wnioskodawca obciążył firmę K karami umownymi naliczonymi zgodnie z § 9 umowy nr 1/02/R/2016, dokumentując je notą księgową nr 1/09/2016.

Przysługujące Wnioskodawcy wobec firmy K wierzytelności z tytułu naliczonych kar umownych zostały przez Wnioskodawcę w całości potrącone z należności dla firmy KAZBUD wynikających z wymienionych ww. faktur: nr FV/25/16, nr FV/26/16 oraz nr FV 27/16).

Ww. nota księgowa nr 1/09/2016 wystawiona przez Wnioskodawcę dokumentująca naliczone (w oparciu o zawartą umowę nr 1/02/R/2016 z 2 lutego 2016r.) kary umowne została skutecznie doręczona firmie K (na potwierdzenie tego Wnioskodawca posiada potwierdzenie odbioru podpisane przez firmę K w dniu 19 września 2016r.

Ww. nota księgowa miała termin zapłaty: 2 dni od jej otrzymania, czyli od dnia 19 września 2016r. Do dzisiaj ww. nota księgowa nie została zapłacona przez firmę K

Wnioskodawca złożył również firmie K na piśmie oświadczenia o potrąceniu (na podstawie art. 498 § 1 i art. 499 Kodeksu cywilnego), w którym skompensował należności wynikające z ww. faktur nr FV/25/16, nr FV/26/16 oraz nr FV 27/16 z naliczonymi karami umownym. Firma K otrzymała powyższe oświadczenia.

Firma K nie złożyła pozwu o zapłatę z tytułu nieuzasadnionego obciążenia karami umownym przez firmę Wnioskodawcy.

W dniu 20 stycznia 2017r. Wnioskodawca wniósł pozew do sądu w sprawie przeciwko K m. in. o zapłatę kar umownych naliczonych w związku z ww. umowami (nr 1/02/R/2016 nr 1/04/R/2016).

Wnioskodawca ma wątpliwości czy ma obowiązek pomniejszenia podatku VAT naliczonego, odliczonego z ww. faktur: nr FV/25/16, FV/26/16 i nr FV/27/16, zgodnie z regulacją zawartą w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z powołanych powyżej regulacji zawartych w ustawie Kodeks cywilny, potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie zatem stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

W przedmiotowej sprawie strony podpisując umowę na wykonanie budynków jednorodzinnych umówiły się na naliczenie kar umownych w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy.

Należy wskazać, że podpisanie przedmiotowej umowy oznacza jej akceptację.

Jak wynika z opisu sprawy, firma K, została skutecznie poinformowana o naliczeniu jej kar umownych oraz o skompensowaniu tychże naliczonych przez Wnioskodawcę kar z przysługującymi firmie K należnościami wynikającymi z faktur: nr FV/25/16, FV/26/16 i nr FV/27/16.

Firma K nie zgadza się z naliczeniem jej ww. kar umownych, jednakże nie poczyniła żadnych czynności w celu wyjaśnienia zasadności naliczenia tychże kar (nie wniosła jakikolwiek roszczeń na piśmie).

W tych okolicznościach sprawy kwot objętych potrąceniem (wynikających z faktur: nr FV/25/16, FV/26/16 i FV/27/16) nie można uznać za kwoty nieuregulowane w rozumieniu art. 89b ustawy.

Tym samym należy stwierdzić, że w odniesieniu do ww. faktur Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku skorygowania podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n, dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji, nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.