Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.959.2016.2.PC
z 27 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2016 r. przesłanym do tut. Biura zgodnie z właściwością miejscową (data wpływu 27 grudnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 26 stycznia 2017 r. (data wpływu 27 stycznia 2017 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 17 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT przy sprzedaży lokalu użytkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2016 r. wpłynął przekazany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego do tut. Biura zgodnie z właściwością miejscową wniosek dotyczący obowiązku zapłaty podatku VAT przy sprzedaży lokalu użytkowego. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 26 stycznia 2017 r., (data wpływu do tut. Organu 27 stycznia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe uzupełnione w odpowiedzi na wezwanie:

Spółdzielnia mieszkaniowa w likwidacji planuje sprzedaż lokalu użytkowego będącego siedzibą Spółdzielni. Działalność Spółdzielni polegała na zarządzaniu i administrowaniu zasobami mieszkaniowymi / własność członków spółdzielni oraz właścicieli lokali mieszkalnych/. Wartość sprzedaży ww. lokalu wyniesie 120 tysięcy zł. Spółdzielnia nie posiadała innych lokali użytkowych, poza jednym który stanowi siedzibę Spółdzielni.

Spółdzielnia mieszkaniowa w likwidacji nie była i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółdzielnia nabyła lokal w dniu 29 maja 2007 r. Spółdzielnia zakupiony lokal użytkowy wykorzystywała tylko i wyłącznie na biuro spółdzielni. Od momentu wykorzystania lokalu użytkowego przez Spółdzielnię jako siedzibę Spółdzielni, do momentu sprzedaży minął okres dłuższy niż dwa lata.

Przedmiotowy lokal użytkowy był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Lokal użytkowy mający być przedmiotem sprzedaży zakupiony był w stanie deweloperskim i wymagał dokonania ulepszeń, które nie przekroczyły 30% wartości początkowej lokalu. Nakłady zostały poniesione w okresie czerwiec – lipiec 2007 r.

Lokal użytkowy od dnia zakupu do chwili obecnej nie był i nie jest przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Spółdzielnia nie była płatnikiem podatku VAT, wobec powyższego nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z poniesionymi nakładami.

Po dokonaniu ulepszeń lokal użytkowy nie był wykorzystywany przez spółdzielnię do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie: czy Spółdzielnia mieszkaniowa w likwidacji jest zobowiązana do zapłaty podatku VAT od sprzedaży lokalu użytkowego stanowiącego jako biuro spółdzielni będącego jej własnością zgodnie z przepisami ustawy o podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy ostatecznie sformułowanym w odpowiedzi na wezwanie: Spółdzielnia nie jest zobowiązana do zapłaty podatku VAT przy sprzedaży lokalu użytkowego.

Uzasadnienie

1. Spółdzielnia nie była i nie jest płatnikiem podatku VAT,
2. Spółdzielnia nigdy nie występowała o odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem lokalu użytkowego jak i w związku z poniesionymi nakładami,
3. Działalność Spółdzielni polegała na zarządzaniu i administrowaniu zasobami mieszkaniowymi członków spółdzielni oraz właścicieli lokali mieszkalnych.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, lokal użytkowy spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie był i nie jest czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany w 2007 r. nabył lokal użytkowy z przeznaczeniem na biuro Spółdzielni. W związku z nabyciem lokalu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W okresie czerwiec - lipiec 2007 r. zostały poniesione nakłady na lokal użytkowy, jednak ich wartość nie przekroczyła 30% wartości początkowej lokalu. Lokal użytkowy od dnia zakupu do chwili obecnej nie był i nie jest przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Spółdzielnia zakupiony lokal użytkowy wykorzystywała tylko i wyłącznie na biuro spółdzielni, a od momentu wykorzystywania lokalu użytkowego przez Spółdzielnię jako siedzibę do momentu planowanej sprzedaży minie okres dłuższy niż dwa lata. Wartość sprzedaży ww. lokalu wyniesie 120 tysięcy zł.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Spółdzielnia powzięła wątpliwości, czy jest zobowiązana do zapłaty podatku VAT od sprzedaży lokalu użytkowego, stanowiącego biuro Spółdzielni.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż lokalu użytkowego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz dla tej czynności Wnioskodawca będzie działał jak podatnik podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) bowiem jak zostało wskazane we wniosku przedmiotowy lokal wykorzystywany był przez Spółdzielnię jako biuro - tym samym wykorzystywany był przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Zatem w rozpatrywanej sprawie sprzedaż lokalu użytkowego będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy – sprzedaż ta odbędzie się z majątku Zainteresowanego związanego z działalnością gospodarczą. Oznacza, że w stosunku do tej czynności Wnioskodawca wystąpi jako podatnik prowadzący działalność w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Jednocześnie na mocy art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Co więcej w myśl art. 113 ust. 9 ustawy zwalnia od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Przy czym zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa Dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojecie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Zatem przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy dotyczy dostaw budynków, budowli i ich części dokonywanych przed pierwszym zasiedleniem, w ramach pierwszego zasiedlenia oraz w przypadku gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W analizowanej sprawie przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy nie będzie miał zastosowania, bowiem dostawa lokalu użytkowego nie będzie dokonywana przed pierwszym zasiedleniem, w ramach pierwszego zasiedlenia oraz w przypadku gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynął okres krótszy niż dwa lata.

W przypadku lokalu użytkowego, będącego przedmiotem wniosku, doszło do jego pierwszego zasiedlenia, bowiem lokal był użytkowany jako biuro Spółdzielni. Jednocześnie od pierwszego zasiedlenia do dnia sprzedaży minie okres dłuższy niż 2 lata. Co istotne, Wnioskodawca ponosił nakłady na lokal użytkowy, których wartość nie przekroczyła 30% wartości początkowej lokalu.

Zatem czynność sprzedaży lokalu użytkowego będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednak przy sprzedaży lokalu użytkowego Spółdzielnia będzie korzystać ze zwolnienia podmiotowego na postawie art. 113 ustawy. W konsekwencji Spółdzielnia nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku VAT od sprzedaży lokalu użytkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym Spółdzielnia nie jest zobowiązana do zapłaty podatku VAT przy sprzedaży lokalu użytkowego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.