Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.959.2016.2.MT
z 24 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa(Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.), uzupełniony pismem z dnia 7 lutego 2017 r. (data wpływu 16 lutego 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 1 lutego 2017 r. znak 1462‑IPPP2.4512.959.2016.1.MT (skutecznie doręczone dnia 3 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT otrzymanego wynagrodzenia przez Wspólnotę oraz kwestii zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT otrzymanego wynagrodzenia przez Wspólnotę oraz kwestii zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa (dalej jako Wspólnota) jest właścicielem nieruchomości - działek o nr ew. 24/1 i 25/1 wchodzących w skład nieruchomości wspólnej Wspólnoty usytuowanej, dla której Sąd Rejonowy prowadzi Księgę Wieczystą nr (...).
W zakresie, w jakim nieruchomość wspólna nie jest niezbędna do korzystania z lokalu zgodnie z jego przeznaczeniem, Wspólnota ma prawo określić zasady korzystania z części wspólnych.

Wspólnota ustanowiła na rzecz firmy G. Sp. z o. o. Sp. komandytowa (dalej jako G.) na ww. nieruchomości, bezterminowe prawo rzeczowe ograniczone, w postaci służebności drogi koniecznej (art. 145 w związku z art. 244 § 1 Kodeksu cywilnego), w związku z realizowaną przez G. inwestycją (budową). Na podstawie ustanowionego ww. ograniczonego prawa rzeczowego, G. ma prawo korzystać z drogi koniecznej przebiegającej po ww. działkach, zgodnie z treścią ustanowionej służebności. G. otrzymało pozwolenie na budowę i realizuje inwestycję, do której to inwestycji prowadzi droga konieczna po ww. działkach należących do Wspólnoty.

W związku z inwestycją realizowaną przez G., Wspólnota zawarła z G. Porozumienie w dniu 14 grudnia 2015 r. (dalej jako: Porozumienie). Zgodnie z Porozumieniem Wspólnota zobowiązała się do dokonania określonych Porozumieniem czynności odpłatnych (polegających na działaniu i zaniechaniu) na rzecz G., opisanych w pkt 1.3 - 1.6 Porozumienia, którymi są: cofnięcie skarg, wniosków i odwołania, podpisanie oświadczeń, nie wnoszenie nowych środków odwoławczych, ani zaskarżenia, nie kwestionowanie przebiegu inwestycji realizowanej przez G..

Z tytułu ww. czynności Wspólnota otrzymała jednorazowe wynagrodzenie umowne w wysokości 450.000,00 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt tysięcy złotych) plus należny podatek VAT, w dwóch ratach. Pierwsza rata została wypłacona Wspólnocie w lutym 2016 r. w kwocie 250.000 zł (plus VAT). Wspólnota w związku z tą wpłatą zarejestrowała się jako podatnik VAT i odprowadziła podatek należny od wpłaty.

W związku z powyższym opisem zadano nastepujące pytania:

1. Czy wynagrodzenie, z tytułu których Wspólnota uzyskała kwotę w wysokości 250.000,00 zł jako jednorazowe wynagrodzenie umowne za dokonane na rzecz G. czynności opisanej w Porozumieniu w pkt 1.3 - 1.6, które zostanie przeznaczone w całości na wydatki związane z utrzymaniem części wspólnych budynku, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Kiedy Wspólnota może powrócić do zwolnienia z podatku z uwagi na obrót (zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Uzyskana przez Wspólnotę kwota w wysokości 250.000,00 zł z tytułu jednorazowego wynagrodzenia umownego za dokonane na rzecz G. czynności wskazane w Porozumieniu w pkt 1.3. - 1.6, które to wynagrodzenie zostanie przeznaczone w całości na wydatki związane z utrzymaniem części wspólnych budynku, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wspólnota Mieszkaniowa - jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej może być podatnikiem podatku VAT w przypadku dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu na rzecz osób trzecich np. wynajmowanie lokali lub udostępnianie ścian budynku na reklamy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Posiadając status tzw. osoby ustawowej Wspólnota Mieszkaniowa może być traktowana na gruncie przepisów VAT jako samodzielny podatnik mieszczący się w zakresie pojęcia: „jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej”.

Czynności wskazane w akcie notarialnym „Porozumienie ugodowe zawarte w dniu 14 grudnia 2015 r. (dalej jako: Porozumienie), do których dokonania zobowiązała się Wspólnota wobec G., polegające na cofnięciu skarg, wniosków i odwołania, podpisania oświadczeń, nie wnoszeniu nowych środków odwoławczych, ani zaskarżenia, nie kwestionować przebiegu inwestycji, itp., opisane w pkt 1.3 - 1.6 Porozumienia, stanowią na gruncie ustawy o VAT usługę.

Z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 ustawy VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, Wspólnota z uwagi na utratę zwolnienia od podatku VAT, z uwagi na obrót powyżej 150.000 zł (limit wynikający z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT), podlega obowiązkowi rejestracji jako podatnik VAT czynny. Czynny podatnik VAT ma prawo do ponownego skorzystania ze zwolnienia ze względu na wysokość obrotów. Zasady powrotu do zwolnienia z VAT określono w art. 113 ust. 11 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może ponownie z niego skorzystać, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował.

Aby podatnik mógł powrócić do zwolnienia z VAT, musi spełnić dwa warunki:

1. wartość sprzedaży w ubiegłym roku (jak i bieżącym) nie mogła przekroczyć limitu określonego w art. 113 ust. 1,
2. podatnik nie może wykonywać czynności określonych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.
   
   

Wspólnota będzie mogła powrócić do zwolnienia z podatku VAT z dniem 1 stycznia 2018 roku, jeżeli spełni warunki wskazane w art. 113 ust. 11 ustawy o VAT.

Z uwagi na niejednolite orzecznictwo sądów administracyjnych w podobnych kwestiach, Wspólnota podjęła decyzję o wystąpieniu o indywidulaną interpretację podatkową, dotyczącą opodatkowania czynności wskazanych w Porozumieniu oraz możliwości ponownego korzystania ze zwolnienia od podatku w tym konkretnym opisanym powyżej przypadku dotyczącym Wspólnoty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę,w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarówi świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

Aby dane świadczenie uznać za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  
  

Należy podkreślić, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie - jako usługa - podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośredniai jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wspólnota jest właścicielem nieruchomości - działek o nr ew. 24/1 i 25/1 wchodzących w skład nieruchomości wspólnej Wspólnoty. Wspólnota ustanowiła na rzecz firmy G. na ww. nieruchomości, bezterminowe prawo rzeczowe ograniczone, w postaci służebności drogi koniecznej, w związku z realizowaną przez G. inwestycją (budową). Na podstawie ustanowionego ww. ograniczonego prawa rzeczowego, G. ma prawo korzystać z drogi koniecznej przebiegającej po ww. działkach, zgodnie z treścią ustanowionej służebności. G. otrzymało pozwolenie na budowę i realizuje inwestycję, do której to inwestycji prowadzi droga konieczna po ww. działkach należących do Wspólnoty. W związku z inwestycją realizowaną przez G., Wspólnota zawarła z G. Porozumienie w dniu 14 grudnia 2015 r.. Zgodnie z Porozumieniem Wspólnota zobowiązała się do dokonania określonych Porozumieniem czynności odpłatnych (polegających na działaniu i zaniechaniu) na rzecz G., opisanych w pkt 1.3 - 1.6 Porozumienia, którymi są: cofnięcie skarg, wniosków i odwołania, podpisanie oświadczeń, nie wnoszenie nowych środków odwoławczych, ani zaskarżenia, nie kwestionowanie przebiegu inwestycji realizowanej przez G.. Z tytułu ww. czynności Wspólnota otrzymała jednorazowe wynagrodzenie umowne w wysokości 450.000,00 zł plus należny podatek VAT,w dwóch ratach. Pierwsza rata została wypłacona Wspólnocie w lutym 2016 r. w kwocie 250.000 zł (plus VAT). Wspólnota w związku z tą wpłatą zarejestrowała się jako podatnik VAT i odprowadziła podatek należny od wpłaty.

W rozpatrywanej sprawie kwestią wymagającą wyjaśnienia jest ustalenie, czy otrzymana kwota, w związku z zawartym porozumieniem, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca sam wskazuje, że w związku z inwestycją realizowaną przez G., Wspólnota zawarła z G. Porozumienie, zgodnie z którym Wspólnota zobowiązała się do dokonania określonych tym Porozumieniem czynności odpłatnych (polegających na działaniu i zaniechaniu) na rzecz G., tj. cofnięcie skarg, wniosków i odwołania, podpisanie oświadczeń, nie wnoszenie nowych środków odwoławczych, ani zaskarżenia oraz nie kwestionowanie przebiegi inwestycji realizowanej przez G..

W tym miejscu wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie spełnienie przez Wnioskodawcę warunków wynikających z zawartego przez strony porozumienia oraz wypłacenie przez G. w związku ze spełnieniem tych warunków określonej kwoty na rzecz Wnioskodawcy, stanowi odpłatne świadczenie usług. Kwota którą otrzymał Wnioskodawca stanowi formę wynagrodzenia za określone w porozumieniu zachowanie - tj. powstrzymanie się od podjęcia określonych czynności oraz wstrzymanie lub wycofanie już podjętych działań.

W analizowanym przypadku istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem. Zaniechanie oraz podjęcie określonych czynności, za które Wnioskodawca otrzymał określoną kwotę pieniężną, należy traktować jako świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ spełniona jest przesłanka istnienia związku pomiędzy wpłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie oczywistą korzyścią dla G. jest otrzymanie pozwolenia na budowę i realizację inwestycji, do której to inwestycji prowadzi droga konieczna po ww. działkach należących do Wspólnoty.

Wobec powyższych okoliczności w analizowanej sprawie, kiedy to dochodzi do porozumienia stron co do zobowiązania się Wnioskodawcy do określonego zachowania i wypłaty uzgodnionej przez strony kwoty pieniężnej, należy uznać, że wypłata ta stanowi wynagrodzenie podlegające regulacjom ustawy o VAT, ponieważ spełniona jest przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że zapłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność Wnioskodawcy w postaci powstrzymania się od podjęcia określonych działań i wycofania już podjętych działań, stanowi odpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz G., o którym mowa w art. 8 ust. 1, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT otrzymanego wynagrodzenia należało uznać za prawidłowe.

Rozpatrując obowiązek rejestracji Wnioskodawcy dla celów podatku VAT, należy wskazać, że zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 ustawy o VAT).

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r.) - naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”,a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”,i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Natomiast zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.) naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2016 r.) - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników,u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 5 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy o VAT jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
      
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
        
      • wyrobów tytoniowych,
        
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10lit. a i b,
      
   4. terenów budowlanych,
      
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   
   1. prawnicze,
      
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
      
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Jak wynika z opisu sprawy Wspólnota otrzymała jednorazowe wynagrodzenie umownew wysokości 450 000 zł plus należny podatek VAT, w dwóch ratach. Pierwsza rata została wypłacona Wspólnocie w lutym 2016 r. w kwocie 250 000 zł (plus VAT). Wspólnota w związku z tą wpłatą zarejestrowała się jako podatnik VAT i odprowadziła podatek należny od wpłaty. Należy zauważyć, że Wnioskodawca utracił prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT w związku z przekroczeniem w 2016 r. kwoty określonej przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o VAT uprawniającej do korzystania z tego zwolnienia. Mając na uwadze treść przepisu art. 113 ust. 11 ustawy o VAT Wnioskodawca może powrócić do zwolnienia z podatku VAT, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia, czyli z dniem 1 stycznia 2018 r. Należy zauważyć, że w sytuacji rozpoczęcia wykonywania czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT Wnioskodawca utraci ww. zwolnienie.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcęi stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00‑013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego;w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.