Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-2.4510.1095.2016.2.JW
z 13 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) w zw. z art. 223 § 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2016 r. (data wpływu 27 grudnia 2016 r.) uzupełnionym 20 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i osiąga dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i osiąga dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 2 lutego 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.1095.2016.1.JW wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 20 lutego 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest samorządowym zakładem budżetowym. W każdym kolejnym roku kalendarzowym (pokrywającym się z rokiem podatkowym) Wnioskodawca - jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej - rozpoznawał przychód, koszty uzyskania przychodu a w konsekwencji dochód lub stratę w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o p.d.o.p”). Wnioskodawca - po zapoznaniu się z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26.10.2015 r. (sygn. akt I FPS 4/15), zwanej dalej uchwałą NSA - nabrał wątpliwości, czy może być uznany za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Wątpliwości te wynikają z faktu, że samorządowy zakład budżetowy, w świetle powołanej uchwały NSA nie prowadzi samodzielnie działalności gospodarczej, nie ma zdolności osiągania własnych przychodów a tym samym nie jest możliwe aby samorządowy zakład budżetowy miał zdolność osiągania dochodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca osiąga dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako samorządowy zakład budżetowy nie osiąga dochodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy o p.d.o.p ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów (...).

Z ust. 2 powołanego art. 1 wynika, że przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej (...). Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. Jednakże, art. 1 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. czytany łącznie z ust. 1 nie pozostawią wątpliwości, że Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych tylko w przypadku osiągnięcia dochodów w rozumieniu ustawy o p.d.o.p. Ustawa ta reguluje bowiem opodatkowanie dochodów. Jeżeli więc jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej - taka jak Wnioskodawca - tych dochodów nie osiąga to nie może być uznana za podatnika podatku dochodowego.

Na pytanie czy samorządowy zakład budżetowy osiąga dochody odpowiedzi udziela powołana uchwała NSA. Wnioskodawca uważa za celowe przypomnienie najważniejszych tez (ustaleń) dokonanych w tej uchwale przez NSA.

W pierwszej kolejności NSA wskazał, że w jego dotychczasowym orzecznictwie prezentowany był pogląd o "ułomnej" podmiotowości podatkowej w zakresie VAT samorządowego zakładu budżetowego: wystarczająco wyodrębnionego i samodzielnego do bycia podatnikiem w stosunku do jednostki samorządu terytorialnego w zakresie realizacji na rzecz pomiotów trzecich jej zadań własnych (usług komunalnych) oraz - z uwagi na charakter powiązań pomiędzy tą jednostką i zakładem skutkujących brakiem pomiędzy nimi wzajemnych świadczeń (zakład budżetowy wykonując usługi komunalne nie czyni tego na rzecz jednostki samorządowej, lecz działa w jej imieniu na rzecz podmiotów trzecich jako jej wyodrębniona jednostka organizacyjna) - nieopodatkowywania ich wzajemnych relacji majątkowych.

Powyższe orzecznictwo musiało jednak ulec zmianie w wyniku analizy orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE.

Jak zauważył NSA, w świetle stanowiska Trybunału dokonując oceny, czy samorządowy zakład budżetowy jest podmiotem samodzielnym należy zbadać to, czy samorządowy zakład budżetowy przy realizacji jego zadań jest podporządkowany gminie. Zgodnie ze wskazówkami Trybunału w szczególności należy zbadać, czy samorządowy zakład budżetowy wykonuje działalność we własnym imieniu, na własny rachunek i własną odpowiedzialność oraz czy ponosi on związane z prowadzeniem działalności ryzyko gospodarcze. Ponadto uwzględnienia wymaga kwestia możliwości dysponowania własnym majątkiem, osiągania własnych dochodów z działalności oraz ponoszenia kosztów tej działalności. Te ostatnie zagadnienia bezpośrednio powiązane są z problemem podatku dochodowego od osób prawnych. Jest bowiem oczywiste, że jeżeli samorządowy zakład budżetowy nie ma zdolności osiągania przychodów, ponoszenia kosztów to tym samym nie może osiągać dochodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

NSA w powołanej uchwale dokonał analizy szeregu ustaw, wyroków TSUE, wyroków sądów i sformułował konkluzje, które brzmią następująco:

1. Samorządowy zakład budżetowy nie ma osobowości prawnej:
   
   • działa w imieniu i na rachunek podmiotu, który go utworzył,
   • kierownik zakładu działa jednoosobowo na podstawie udzielonego pełnomocnictwa.
2. Samorządowy zakład budżetowy realizuje tylko zadania własne jednostki samorządu terytorialnego w zakresie gospodarki komunalnej o charakterze czynności użyteczności publicznej.
   
3. Wydzielenie mienia na rzecz samorządowego zakładu budżetowego ma jedynie charakter organizacyjny. Mienie pozostaje w bezpośrednim władztwie jednostki samorządu terytorialnego, która określa zasady gospodarowania mieniem wydzielonym na potrzeby zakładu.
   
4. Odpowiedzialność za zobowiązania samorządowego zakładu budżetowego ponosi jednostka samorządu terytorialnego, która go utworzyła. Jednostka samorządu terytorialnego przejmuje również zobowiązania zakładu budżetowego w przypadku jego likwidacji.
   
   

W konsekwencji NSA podkreślił, że nie można uznać, że samorządowy zakład budżetowy wykonuje działalność gospodarczą we własnym imieniu, na własny rachunek i własną odpowiedzialność oraz że ponosi on związane z prowadzeniem działalności gospodarczej ryzyko gospodarcze.

Samorządowy zakład budżetowy powoływany jest do wykonywania zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego w przedmiocie gospodarki komunalnej, działając w tym zakresie w jej imieniu, jako jej wyodrębniona jednostka organizacyjna, w oparciu o oddany w trwały zarząd majątek gminy, co oznacza, że majątek ten pozostaje w dalszym ciągu własnością tej jednostki i wykorzystywany jest do realizacji jej ustawowych zadań - jedynie ze względów pragmatycznych - za pośrednictwem tegoż zakładu.

Należy przyjąć, że w każdej sytuacji tj. zarówno w stosunkach pomiędzy zakładem budżetowym i gminą, jak i w stosunkach z podmiotami trzecimi, podatnikiem pozostaje tylko gmina.

Przyjęcie na gruncie podatku VAT tożsamości podmiotowo-podatkowej gminy, a nie jej zakładu budżetowego, oznacza jednocześnie, że gmina bezpośrednio świadczy usługi opodatkowane, związane z realizacją jej zadań własnych, które w ramach jej wewnętrznej organizacji zostały przekazane do wykonania zakładowi budżetowemu. Stwierdzenie NSA, że samorządowy zakład budżetowy nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług oznacza, że zakład ten nie wykonuje samodzielnie działalności gospodarczej. Nie jest więc możliwe - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - osiąganie przez zakład dochodów z wykonywania samodzielnej działalności gospodarczej. Jak wynika z uchwały NSA otrzymane przez zakład przychody nie są w istocie przychodami tego zakładu lecz są przychodami gminy. Potwierdza to w sposób niebudzący wątpliwości fakt, że faktura dokumentująca sprzedaż dotyczy sprzedaży dokonanej przez gminę a nie sprzedaży zakładu budżetowego. Nie sposób uznać, że z faktury dokumentującej daną sprzedaż wynika, że jeden podmiot (gmina) uzyskuje przychód w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług a inny podmiot (zakład budżetowy) uzyskuje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jest oczywiste, że skoro sprzedawcą jest gmina to tylko ten podmiot może uzyskać przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższe ustalenia dowodzą, że samorządowy zakład budżetowy nie może zostać uznany za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z tego powodu, że nie ma on zdolności do osiągania własnych przychodów. W konsekwencji nie ma możliwości przypisania zakładowi budżetowemu dochodu jako nadwyżki przychodu nad kosztami jego uzyskania.

Odnośnie kosztów uzyskania przychodów należy stwierdzić, że zakład budżetowy - w świetle uchwały NSA - nie ponosi wydatków gdyż każdy wydatek przypisywany zakładowi jest w istocie wydatkiem dokonanym przez gminę. Powyższą konkluzję potwierdza fakt, że podatek naliczony wynikający z faktur „zakupowych” związanych z realizacją zadań zakładu budżetowego może być rozliczony wyłącznie przez gminę. Wynika z powyższego, że koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą być rozpoznane wyłącznie przez gminę a nie przez zakład budżetowy.

Skoro nie można uznać, że samorządowy zakład budżetowy wykonuje działalność gospodarczą we własnym imieniu, na własny rachunek i własną odpowiedzialność oraz że ponosi on związane z prowadzeniem działalności gospodarczej ryzyko gospodarcze, że osiąga przychody, że ponosi koszty uzyskania przychodów to w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie można przypisać samorządowemu zakładowi budżetowemu statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. ZCK nie osiąga dochodu w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy stwierdzić, że przywołany przez Wnioskodawcę wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 29 września 2015 r. sygn. akt C-276/14, EU:C:2015:635, zapadł na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Podobnie, jak obszernie cytowana przez Wnioskodawcę uchwała NSA z 26 października 2015 r. sygn. akt I FPS 4/15. Z tego też powodu (dotyczą one podatku od towarów i usług a nie podatku dochodowego od osób prawnych) nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji. Każdy podatek jest zbudowany z pewnych elementów konstrukcyjnych określanych w literaturze przedmiotu cechami zmiennymi podatku, pozwalających na odróżnienie go od innych podatków. Zalicza się do nich podmiot podatku, jego przedmiot, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe, ulgi i zwolnienia oraz tryb i warunki płatności [tak L. Etel (red.), R. Dowgier, G. Liszewski, M. Popławski, S. Presnarowicz, Prawo podatkowe, Warszawa 2005, s. 27]. Zakres podmiotowy podatku jest więc jednym z kluczowych elementów konstruujących dany podatek.

Wymóg określenia zakresu podmiotowego wynika także z art. 217 Konstytucji RP, zgodnie z którym nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Określenie zakresu podmiotowego podatku jest zatem jednym z elementów stosunku podatkowo-prawnego, który powinien być uregulowany w ustawie (M. Pogoński, Komentarz do art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wyd. Prawnicze LexisNexis 2014).

Zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej także: „updop”), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3 (art. 1 ust. 2 updop). Przepisy ustawy mają również zastosowanie do:

1. spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (art. 1 ust. 3 updop).
   
   

Zatem, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej są, co do zasady, podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. W związku z brakiem wskazania w ustawie podatkowej, które jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej są podatnikami (brak definicji tego pojęcia) należy odnieść się do regulacji statuujących te jednostki.

W tym miejscu należy wskazać na przepisy ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 573 ze zm.), w szczególności na art. 2 tej ustawy, w myśl którego gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Istnienie i działalność samorządowych zakładów budżetowych uregulowane zostały w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1870 ze zm.).

Stosownie do art. 14 tej ustawy, zadania własne jednostki samorządu terytorialnego w zakresie:

1. gospodarki mieszkaniowej i gospodarowania lokalami użytkowymi,

2. dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego,

3. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz,

4. lokalnego transportu zbiorowego,

5. targowisk i hal targowych,

6. zieleni gminnej i zadrzewień,

7. kultury fizycznej i sportu, w tym utrzymywania terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,

7a. pomocy społecznej, reintegracji zawodowej i społecznej oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych,

8. utrzymywania różnych gatunków egzotycznych i krajowych zwierząt, w tym w szczególności prowadzenia hodowli zwierząt zagrożonych wyginięciem, w celu ich ochrony poza miejscem naturalnego występowania,

9. cmentarzy

-mogą być wykonywane przez samorządowe zakłady budżetowe.

Zasady finansowania samorządowego zakładu budżetowego określa art. 15 ww. ustawy o finansach publicznych - samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych (art. 15 ust. 1 ww. ustawy). Samorządowy zakład budżetowy może otrzymywać z budżetu jednostki samorządu terytorialnego:

1. dotacje przedmiotowe;
2. dotacje celowe na zadania bieżące finansowane z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3;
3. dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji (art. 15 ust. 3 tejże ustawy).
   
   

W zakresie określonym w odrębnych ustawach samorządowy zakład budżetowy może otrzymywać dotację podmiotową (art. 15 ust. 4 ustawy o finansach publicznych).

Ponadto w myśl cytowanego już Komentarza M. Pogońskiego Niewątpliwie jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej nie jest ani osoba fizyczna, ani osoba prawna (te bowiem mają osobowość prawną). Podmiot, o którym mowa, powinien jednak mieć zorganizowaną strukturę, skoro ma być „jednostką organizacyjną”. Na wymóg posiadania przez jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej pewnego stopnia zorganizowania (wyodrębnienia), umożliwiającego jej występowanie w obrocie prawnym, zwracał uwagę NSA w wyroku z 19 lutego 2013 r. (II FSK 1263/2011, LexisNexis nr 7273872).

Wobec powyższego, samorządowe zakłady budżetowe są jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej i stosownie do regulacji art. 1 ust. 2 updop, są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Należy ponadto dodać, że samorządowe zakłady budżetowe nie są wymienione w art. 6 updop, tj. w katalogu podmiotów zwolnionych z podatku dochodowego od osób prawnych, a więc co do zasady ich dochody podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W myśl art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. W zakresie przychodów zastosowanie znajdzie Rozdział 2 Przychody zaś w zakresie kosztów Rozdział 3 Koszty uzyskania przychodów. W art. 12 ust. 1 updop ustawodawca przykładowo wskazał, jakie przysporzenie, czynności stanowią przychód podatnika i tak przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 updop). Natomiast kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 updop, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest samorządowym zakładem budżetowym. Prowadzi działalność w zakresie cmentarzy. Dotychczas rozpoznawał on przychody, koszty a w konsekwencji dochód lub stratę w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest ustalenie, czy jest on podatnikiem podatku dochodowego oraz czy osiąga dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak już powyżej dowiedziono, uchwała, która zapadła w zakresie podatku od towarów i usług nie znajduje zastosowania do podatku dochodowego od osób prawnych, gdyż oba te podatki w ramach odrębnych ustaw posiadają własną autonomię. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zakreśla krąg podmiotów, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Wnioskodawca jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej zalicza się do tych podmiotów (art. 1 ust. 2 updop). W dalszej kolejności ustawodawca wskazał krąg podmiotów podlegających zwolnieniu podmiotowemu, w katalogu tym nie znajdują się jednak samorządowe zakłady budżetowe (art. 6 updop). Jeżeli więc ustawodawca wskazał, że przepisy ustawy mają zastosowanie do jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, to mają zastosowanie także dla Wnioskodawcy. Jeżeli więc Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, to dochody, które osiąga w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w myśl art. 7 updop podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.