Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB1.4511.1020.2016.2.JŁ
z 6 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2016 roku (data wpływu 14 grudnia 2016 roku), uzupełnionym w dniu 26 stycznia 2017 roku, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2016 roku został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi obecnie jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Posiada nieruchomość stanowiącą wspólność ustawową majątkową małżeńską zabudowaną budynkami i budowlami w postaci: bramy wjazdowej, drogi wewnętrznej, hali produkcyjnej, którą wykorzystuje do prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość ta wpisana jest do ewidencji środków trwałych. Budynki i budowle wchodzące w skład nieruchomości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Wnioskodawca, opodatkowuje przychody z prowadzonej przez siebie działalności na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawie PIT).

Wnioskodawca rozważa możliwość zaprzestania wykorzystywania ww. nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej oraz wycofania jej z prowadzonej ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca nie będzie dokonywał dalszych odpisów amortyzacyjnych w stosunku do nieruchomości wycofanej z ewidencji środków trwałych.

Wnioskodawca, po zaprzestaniu wykorzystywania ww. nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o PIT będzie wykorzystywał tę nieruchomość do celów poza tą działalnością gospodarczą, m. in. do prowadzenia jej wynajmu. Osiągane z tego tytułu przychody, wnioskodawca zamierza opodatkować w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, określonego w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów osiąganych przez niektóre osoby fizyczne.

Jednocześnie prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w formie jednoosobowej działalności gospodarczej może ulec w 2017 roku przekształceniu w spółkę kapitałową (spółkę z o.o.) w trybie określonym w art. 584¹-584¹³ Kodeksu spółek handlowych (dalej K.s.h.).

Na obecnym etapie, Wnioskodawca przygotowuje plan przekształcenia, który będzie podlegał badaniu przez biegłego rewidenta, wyznaczonego przez Sąd Rejonowy. W dalszej kolejności, planowane jest podpisanie oświadczenia o przekształceniu oraz aktu założycielskiego spółki z o. o., a także powołanie jej organów, a następnie złożenie wniosku o wpis spółki do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z przepisem art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Najem nieruchomości w opisanym zdarzeniu przyszłym będzie polegał na oddawaniu najemcom nieruchomości do używania na czas oznaczony lub nieoznaczony w zamian za umówiony czynsz określony w pieniądzu, na zasadach określonych w art. 659 i n. Kodeksu cywilnego (dalej: KC). Stosownie do konsensualnego charakteru najmu (art. 659 § 1 KC) poszczególne umowy najmu będą zawierane na czas oznaczony lub nieoznaczony w terminach i wedle potrzeb stron podyktowanych warunkami obowiązującymi w chwili zawarcia danej umowy. Umowy będą zawierane bezpośrednio i we własnym imieniu w drodze przyjęcia przez Wnioskodawcę (Wynajmującego) ofert każdorazowo składanych przez najemców (art. 66 KC). Wnioskodawca nie przewiduje składania własnych ofert wynajmu ani wykorzystania usług pośrednictwa nieruchomości.

Ustawowym skutkiem zawarcia umowy najmu jest powstanie trwałego (ciągłego) stosunku między stronami. Tym samym, z uwagi na kodeksową konstrukcję najmu jako umowy odpłatnej (art. 659 § 1 KC), w świetle ustawy nie może być wątpliwości, że zamiarem każdego wynajmującego (w tym Wnioskodawcy) jest uzyskiwanie stałego przychodu z czynszu najmu w okresie obowiązywania umowy. Trwały i odpłatny charakter umowy najmu należy bowiem do konstrukcyjnych elementów tej umowy. Natomiast zgodny zamiar stron umowy najmu (animus contrahendi) odpowiadający powyższej konstrukcji stanowi warunek skutecznego zawarcia tej właśnie umowy.

Umowa najmu jest umową dwustronnie zobowiązującą. Obie strony umowy zobowiązują się do świadczeń w taki sposób, że świadczenie jednej z nich jest odpowiednikiem świadczenia drugiej. Umowa najmu jest zatem umową wzajemną (art. 487 § 2 KC). Jeżeli przepisy regulujące najem nie stanowią inaczej, do umowy najmu stosuje się także reżim prawny umów wzajemnych (art. 487 i n. KC). Stosownie do powyższego działania wynajmującego z natury rzeczy maja charakter zorganizowany, tj. podporządkowane są obowiązującym regułom, normom i muszą służyć osiągnięciu celu gospodarczego umowy najmu. Zamiarem Wnioskodawcy będzie prawidłowe wykonywanie umów najmu zgodnie z ich ustawową konstrukcją opisaną powyżej. W ramach tego zobowiązania podstawowym świadczeniem Wnioskodawcy (Wynajmującego) będzie oddanie najemcom nieruchomości w stanie umożliwiającym ich używanie, a następnie utrzymywanie ich w tym stanie. W czasie trwania najmu Wnioskodawca (Wynajmujący) będzie powstrzymywał się od korzystania z tych nieruchomości. Wnioskodawca (Wynajmujący) nie będzie natomiast w umowach obciążany dodatkowymi obowiązkami, np. sprzątania, zapewnienia ogrzewania ani zarządzania nieruchomościami.

Powyższe dowodzi, że najem o którym mowa w zdarzeniu przyszłym będzie ściśle i odpowiadał konstrukcji najmu przewidzianej w Kodeksie cywilnym, która z woli ustawodawcy obejmuje elementy takie jak: odpłatny (zarobkowy) charakter umowy, trwałość (ciągłość) wynikającego z niej stosunku prawnego i świadczeń wynajmującego oraz zorganizowany charakter tych świadczeń.

Powyższe nie przesądza w żaden sposób o zaliczeniu tego najmu do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy zauważyć, że art. 5a pkt 6 in fine ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza dodatkową negatywną przesłankę uznania, danej działalności za działalność gospodarczą. Jeżeli bowiem dane przychody będą zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust, 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to działalność taka nie stanowi działalności gospodarczej, nawet, jeśli spełnia pozostałe przesłanki.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych takim źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W opisanym zdarzeniu najem nieruchomości nie będzie prowadzony w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Składniki majątku zostaną wycofane z działalności gospodarczej Wnioskodawcy i w dalszym etapie nie będą związane z działalnością gospodarczą. Tak więc umowy najmu nie będą zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości mają być bowiem wykorzystywane jako majątek osobisty Wnioskodawcy.

Wynajem składników majątkowych niezwiązanych z działalnością gospodarczą może stanowić odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym najem, o którym mowa w zdarzeniu przyszłym opisanym przez Wnioskodawcę nie będzie odpowiadał definicji z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na zaliczenie go do innych źródeł przychodów wskazanych w tym przepisie.

Wnioskodawca, po zaprzestaniu wykorzystywania ww. nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozważa różne sposoby wykorzystania nieruchomości poza działalnością gospodarczą. Jednym ze sposobów wykorzystania jest wynajem nieruchomości.

Ten sposób wykorzystania nieruchomości jest wyłącznym przedmiotem zapytania o interpretację indywidualną. Kwalifikacja podatkowa ewentualnych innych sposobów wykorzystania nieruchomości może być przedmiotem odrębnych wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, po wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych może opodatkować przychody z najmu tej nieruchomości w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej i przeniesienie jej do majątku osobistego, związane jest z zaprzestaniem wykorzystywania jej do prowadzenia działalności gospodarczej, oraz umożliwia wykorzystywanie jej do celów poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Przychody osiągane z tego tytułu, zostały wskazane w ustawie jako odrębne źródło przychodu, i mogą być opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza: działalność zarobkową, wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzoną we własnym imieniu, bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły.

Ustawodawca, w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT wskazał ponadto dodatkowy wymóg do uznania, że dana działalność ma charakter działalności gospodarczej. Chodzi mianowicie o to, że jeżeli dane przychody będą zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4 - 9, to działalność taka nie stanowi działalności gospodarczej, nawet wtedy, jeśli spełnia pozostałe przesłanki.

Zgodnie zaś z art. 10 ust. 1 pkt 6, ustawy o PIT, takim innym źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Regulacja ta wskazuje, że jeśli składniki majątku nie są związane z działalnością gospodarczą, przychody osiągane w związku z ich wykorzystaniem, stanowią odrębne źródło przychodu. Jak wskazano w wyroku NSA z dnia 18 maja 2010 roku, sygn. akt II FSK 47/09, treść przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT wskazuje, że ustawodawca nakazuje najpierw wykluczyć pochodzenie przychodu z któregokolwiek ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4 - 9 powołanej ustawy, a dopiero później pozwala zaliczyć go do przychodu z działalności gospodarczej.

Ze względu na fakt, że dane składniki majątku zostaną wycofane z ewidencji środków trwałych, przy zaprzestaniu ich wykorzystywania do prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT i nie będą dokonywane od nich dalsze odpisy amortyzacyjne, należy stwierdzić, że nie będą stanowić składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wskazano już powyżej, wynajem składników majątkowych niezwiązanych z działalnością gospodarczą, może stanowić odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów. Przychody uzyskiwane z najmu zaliczonego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT mogą być opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym).

Wybór kwalifikacji i sposób rozliczania najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem.

Zgodnie z ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym, osoby fizyczne, osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze – jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej – mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

W ww. zdarzeniu przyszłym, najem nieruchomości nie byłby prowadzony w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej (składniki majątku nie byłyby związane z działalnością gospodarczą), więc umowa nie byłaby zawarta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość wycofana z ewidencji środków trwałych byłaby wykorzystywana jako majątek osobisty Wnioskodawcy.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, zaprzestanie wykorzystywania nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT, wycofanie jej z ewidencji środków trwałych i zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych pozwala na ich wynajem poza działalnością gospodarczą i wybór formy opodatkowania w postaci ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stanowisko zgodne z przedstawionym wyrażono w:

• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 kwietnia 2010 roku, nr ILPB1/415-142/10-4/TW,
• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 17 października 2013 roku, nr IPTPB1/415-486/13-4/KO,
• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 września 2009 roku, nr ITPB1/415-570/09/HD,
• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 marca 2012 roku, nr IBPBI/l/415-1320/11/WRZ,
• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 września 2013 roku, nr ILPB1/415-695/13-2/IM,
• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lutego 2011 roku, nr IPPB1/415-1143/10-2/EC,
• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 listopada 2010 roku, nr IBPBI/1/415-813/10/ZK,
• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 kwietnia 2010 roku, nr IBPBII/1/415-121/10/ASZ,
• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 maja 2015 roku, nr IPPB1/4511-377/15-2/KS1,
• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 maja 2015 roku, nr IPPB1/4511-378/15-2/KS1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się m. in. na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek,

a ponadto wymaga by był to jeden z rodzajów działalności wymienionych w lit. a-c) ww. przepisu.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Z kolei, według art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. W art. 16a ww. ustawy wskazano przy tym, iż przy określaniu przychodów z tytułu umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, których przedmiotem nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, przepis art. 14 ust. 2b stosuje się odpowiednio, z tym że opłaty ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód wynajmującego lub wydzierżawiającego w dniu zapłaty.

Z powyższych przepisów wynika, iż najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 tejże ustawy. Kwalifikacja przychodów pod tym względem nie jest przy tym ograniczona ilością wynajmowanych nieruchomości, lecz charakterem zawartych umów najmu a także ewentualnym powiązaniem funkcjonalnym wynajętych nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarcza.

W myśl art. 9a ust. 6 tejże ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Stosownie do treści art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2180) ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne, w tym: osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Przychody uzyskane z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1a, podlegają opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych również, jeżeli są uzyskiwane przez podatników, o których mowa w art. 8 ust. 1 (art. 6 ust. 1b).

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie natomiast do art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że przychody z najmu wspólnej nieruchomości uzyskiwane przez małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, co do zasady, podlegają opodatkowaniu odrębnie przez każdego ze współmałżonków, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich.

Art. 12 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne stanowi, iż przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 6 ww. ustawy zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do dnia 20 stycznia roku podatkowego, a w przypadku rozpoczęcia osiągania przychodów w trakcie roku podatkowego w terminie pierwszej wpłaty na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Wskazać również należy, że zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2015 roku art. 8 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, dotyczy również lat następnych, chyba że w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, małżonkowie zawiadomią w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi obecnie jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca posiada nieruchomość stanowiącą wspólność ustawową majątkową małżeńską zabudowane budynkami i budowlami, które wykorzystuje do prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość ta wpisana jest do ewidencji środków trwałych. Budynki i budowle wchodzące w skład nieruchomości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca opodatkowuje przychody z działalności prowadzonej przez siebie na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozważa On możliwość zaprzestania wykorzystywania nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej oraz wycofania jej z prowadzonej ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca po wycofaniu wskazanych środków trwałych z ewidencji środków trwałych, nie będzie dokonywał dalszych odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca może prowadzić wynajem tych nieruchomości poza działalnością gospodarczą i wówczas osiągane z tego tytułu przychody, opodatkowywać ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Wnioskodawca zaznacza, iż najem nie będzie odpowiadał definicji z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w formie jednoosobowej działalności gospodarczej może ulec w przyszłości przekształceniu w spółkę kapitałową w trybie określonym w art. 584¹ – 584¹³ Kodeksu spółek handlowych.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przepisy prawne w tym zakresie należy stwierdzić, że w związku z tym, iż – jak wskazał Wnioskodawca – przedmiotowa nieruchomość, nie będzie składnikiem majątku związanym z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą – najem nieruchomości stanowić będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody uzyskiwane z tego najmu mogą być opodatkowane – zgodnie z wolą Wnioskodawcy – na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, o ile Wnioskodawca w terminie określonym w art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych złoży pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania.

Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe różni się od rzeczywistego, to Wnioskodawca nie będzie mógł powołać się na wydaną niniejszą interpretację indywidualną, gdyż dotyczyła ona wyłącznie przychodu z najmu, który nie jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej.

Należy wyraźnie zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma zatem uprawnień do interpretowania innych niż przepisy prawa podatkowego. Nie jest zatem upoważniony do interpretowania ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny.

Ponadto, zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.