INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 19.08.2011 r. (data wpływu 22.08.2011 r.) uzupełnionym pismami na wezwania: z dnia 26.10.2011 r. Nr IPPB2/436-349/11-2/MZ (data nadania 26.10.2011 r., data doręczenia 31.10.2011 r.) oraz z dnia 17.11.2011 r. Nr IPPB2/436-349/11-4/MZ (data nadania 17.11.2011 r., data doręczenia 21.11.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych dokonania przez dziadka na rzecz Wnioskodawcy wpłaty środków pieniężnych na konto w banku w Szwajcarii - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.08.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych dokonania przez dziadka na rzecz Wnioskodawcy wpłaty środków pieniężnych na konto w banku w Szwajcarii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 1991 roku dziadek założył na imię i nazwisko Wnioskodawcy konto w banku w Szwajcarii, wpłacając na nie pewną sumę franków szwajcarskich. Dokładnej kwoty bank nie potrafi obecnie podać. Na koniec 2010 roku kwota ta wynosiła 26 587,79 CHF. Do sierpnia roku 2011 Wnioskodawca nie korzystał z tych pieniędzy. Kwota pierwotna ulegała tylko podwyższeniu o odsetki i zmniejszeniu o koszty prowadzenia rachunku. Dziadek Wnioskodawcy umarł w 2010 roku.

Pismem z dnia 26.10.2011 r. Nr IPPB2/436-349/11-2/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• Wskazanie, czy pomiędzy dziadkiem a Wnioskodawcą została zawarta umowa darowizny dotycząca środków pieniężnych wpłaconych na rzecz Wnioskodawcy w banku w Szwajcarii,

• Jeżeli pomiędzy stronami została zawarta umowa darowizny, to czy darczyńca złożył oświadczenie o darowaniu na rzecz Wnioskodawcy środków pieniężnych, a obdarowany (Wnioskodawca) oświadczenie o przyjęciu darowizny.
  
  

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie informując, iż:

• Dziadek założył na imię i nazwisko Wnioskodawcy konto w Szwajcarii, wpłacając na nie pieniądze, bez zawierania z Wnioskodawcą umowy darowizny w formie pisemnej.
  
  

Następnie pismem z dnia 17.11.2011 r. Nr IPPB2/436-349/11-4/MZ wezwano ponownie Wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku poprzez:

• Jednoznaczne wskazanie, czy pomiędzy dziadkiem a Wnioskodawcą została zawarta umowa darowizny dotycząca środków pieniężnych wpłaconych na rzecz Wnioskodawcy w banku w Szwajcarii..
  
  

Wskazano, iż w wezwaniu z dnia 26.10.2011 r. Nr IPPB2/436-349/11-2/MZ wystosowanym do Wnioskodawcy organ sprecyzował zapytanie: „Czy pomiędzy dziadkiem a Wnioskodawcą została zawarta umowa darowizny dotycząca środków pieniężnych wpłaconych na rzecz Wnioskodawcy w banku w Szwajcarii. Jeżeli pomiędzy stronami została zawarta umowa darowizny, to czy darczyńca złożył oświadczenie o darowaniu na rzecz Wnioskodawcy środków pieniężnych, a obdarowany (Wnioskodawca) oświadczenie o przyjęciu darowizny”. Na tak zadane pytanie Wnioskodawca przesłał uzupełnienie informując, iż: „dziadek założył na jego imię i nazwisko konto w Szwajcarii, wpłacając na nie pieniądze, bez zawierania z nim umowy darowizny w formie pisemnej”. Nadmieniono, iż zapytanie organu dotyczyło faktu, czy została zawarta umowa darowizny, nie dotyczyło wyłącznie zawarcia umowy darowizny w formie pisemnej. A zatem, wezwano o jednoznaczne wskazanie, czy pomiędzy stronami została zawarta umowa darowizny.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie informując, iż:

• Dziadek założył konto na imię i nazwisko Wnioskodawcy, wpłacając pieniądze, bez zawierania z Wnioskodawcą umowy darowizny - dziadek poinformował o fakcie, że pieniądze należą do Wnioskodawcy. Nie żądał od Wnioskodawcy potwierdzenia faktu przyjęcia pieniędzy, a Wnioskodawca i jego rodzice nie zgłosili sprzeciwu.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ciąży na Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku od darowizny pieniędzy od dziadka...

Zdaniem Wnioskodawcy, według opinii Wnioskodawcy nie ciąży na nim obowiązek zapłaty podatku od darowizny pieniędzy od dziadka na jego korzyść, ponieważ obowiązek podatkowy (zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4) przy nabyciu w drodze darowizny, powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia. Od chwili wpłaty pieniędzy na konto bankowe należące do Wnioskodawcy upłynęło więcej niż 5 lat, zatem obowiązek podatkowy jest przedawniony (zgodnie z uzasadnieniem do wyroku NSA z dnia 4 września 2008 r. (sygn. akt II FSK 819/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.122006 r. podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. spadku;
2. darowizny,
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu.
   
   

Art. 5 ww. ustawy stanowi, iż obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych, a w wypadku darowizny obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na obdarowanym i darczyńcy. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Umowa darowizny ma charakter umowy jednostronnie zobowiązującej (konsensualnej), której treścią jest złożenie przez darczyńcę oświadczenia woli poprzez zobowiązanie się do świadczenia przed tytułem darmym. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia. Należy jednak zaznaczyć, iż podatkowi od spadków i darowizn podlega wyłącznie nabycie w drodze darowizny własności rzeczy lub praw majątkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 1991 roku dziadek założył na imię i nazwisko Wnioskodawcy konto w banku w Szwajcarii, wpłacając na nie pewną sumę franków szwajcarskich. Dokładnej kwoty bank nie potrafi obecnie podać. Na koniec 2010 roku kwota ta wynosiła 26 587,79 CHF. Do sierpnia roku 2011 Wnioskodawca nie korzystał z tych pieniędzy. Kwota pierwotna ulegała tylko podwyższeniu o odsetki i zmniejszeniu o koszty prowadzenia rachunku. Dziadek Wnioskodawcy umarł w 2010 roku. Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku wskazał, iż nie zawierał z dziadkiem umowy darowizny - dziadek poinformował o fakcie, że pieniądze należą do Wnioskodawcy. Nie żądał od Wnioskodawcy potwierdzenia faktu przyjęcia pieniędzy, a Wnioskodawca i jego rodzice nie zgłosili sprzeciwu.

A zatem, skoro w wyniku przekazania środków pieniężnych przez dziadka na rzecz Wnioskodawcy nie została zawarta pomiędzy stronami umowa darowizny, powyższa czynność nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wobec tego w przedmiotowej sprawie nie powstał obowiązek podatkowy, tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock